Pastoor Campens Zaliger door Ernest Claes

1.Auteur: Ernest Claes 2.Titel van het boek: Pastoor Campens Zaliger 3.Plaats en datum van uitgave : Hasselt 1972 4.Aantal bladzijden: 128 blz. 5.Genre: Roman handelend over autobiografie van een pastoor. 6.Tijd : a)Historische tijd: 20ste eeuw, meer bepaald rond 1940
b)Verteltijd: 128 blz. c)Vertelde tijd: het leven van pastoor Campens startende vanaf de eerst dag in het dorp tot zijn dood. d)Epische tijd: Het hele verhaal is eigenlijk een flash back van wat Ernest Claes zich nog herinnerde van pastoor Campens. Het verhaal zelf is chronologisch in elkaar gestoken, met enkele uitleggende flash backs. Bijvoorbeeld wanneer Ernest Claes een hoofdstuk schrijft over uitsluitend Rozelien. Hierbij keert hij eventjes terug in de tijd.
7.Geografische ruimte: Limburg, Zichem en omstreken. 8.Personages: a)Hoofdpersonages: Ernest Claes(de witte), pastoor Campens, Jef liers
b)Nevenpersonages: Fideel(de koster), Rozelien(Pastoor Campens’s dienstmeid), enkele parochianen zoals; Mieke Wagemans, Lowiske Pifferoen, Fientje Bosmans, Dens Verhaege en zijn zoontje,…. Ook enkele vriendjes van Ernest in die tijd. 9.Intrige: Dit verhaal is eigenlijk moeilijk samen te vatten, want het gaat alleen over het leven van Pastoor Campens, gelijk Ernest Claes hem indertijd kende. Er wordt dus bijvoorbeeld verteld dat hij iedere morgen zijn ronde deed terwijl hij in zijn brevier las, of hoe hij Ernest Claes op vele kattenkwaad betrapte en hem daarna strafte.Maar je kunt bijvoorbeeld wel zeggen dat hij in het boek omschreven word als een heel goede mens, die alles wou doen om zijn parochianen te disciplineren en te onderwijzen in het geloof . 10.Karakter: a)Ernest Claes zelf: Wel veel van de schrijver zijn karakter kom je niet te weten, maar eigenlijk alleen de gevoelens die hij had ten opzichte van pastoor Campens. Hij was wel een kleine bengel en kon van alle soorten kattenkwaad uithalen. Maar met alleen deze informatie in het moeilijk iemands karakter uit te leggen. b)Pastoor Campens: Hij is een heel goed mens en heeft zelf zijn eigen ziel over om die van een ander te redden. Hij probeert zijn parochianen op allen vragen die zij hem stellen te antwoorden en is altijd te vinden voor een goed gesprek (over geloof, liefde, wat je maar kwijt wilde). Hij is dus ten eerste al zeer sociaal. Ook is hij zeer medelevend en betrouwbaar. Ik vind dat zijn personage in het boek wijs overkomt. c)Jef Liers: Is een goede vader en is ook een goed Kristen, maar kan het niet laten om Pastoor Campens lastig te vallen met zeer moeilijke vragen(vb. Discussie over de bruiloft van Kana) en ander van deze soort plagerijen. Jef is ten opzichte van de onder parochianen meer terughoudend en zal ook niet vechten om in de eerste rij (in de kerk) te zitten. 11.Welk verhaal technisch aspect kreeg de meeste aandacht van de auteur?: De grootste nadruk werd gelegd op hoe pastoor Campens zijn leven leefde en vooral hoe hij met zijn mensen omging. 12. a)Wat wil de auteur duidelijk maken?: Volgens mij wil Ernest Claes ons duidelijk maken dat niet alle pastoors lui zijn en alleen geven om het geld die ze verzamelen in de kerk. Er zijn dus duidelijk wel pastoors die om hun parochianen geven en er hart en ziel voor over hebben om hun mensen te helpen.
b)Citaat: Ik heb hiervoor een paar mooie stukjes tekst gevonden in het boek die precies het standpunt hierboven verduidelijken. Dit stuk bevindt zich aan het einde van het boek wanneer Pastoor Campens op zijn sterfbed ligt. … -“Weet ge waarom ik u doen roepen heb?” Jef keek even naar de fles en het lege glaske, en zegde dan : “Nee, mijnheer Pastoor” -“Gij moet mijn doodskist maken, Jef, en niemand anders.” Jef slikte weer met veel moeite en stak zijn vingers tussen zijn hemdsbandeke precies of hij meer lucht moest hebben. -“Ja zeker, mijnheer Pastoor, als’t maar dat is… de schoonste die’k ooit of ze leven gemaakt heb.” -“Nee Jef, het moet’n goedkope zijn, een van simpel dennehout.” … Dit stuk is wanneer pastoor Campens samen met Dens en zijn zoontje, Nora zijn gaan bezoeken, die dan daarna gestorven is. … -“Mijnheer Pastoor …ik heb verdriet.” -“Is’t waar, Dens jong…” -“Ja, ik heb groot verdriet…ze heeft och arme zo veel afgezien, mijnheer Pastoor, en zo slecht was ze niet…ze heeft het me allemaal verteld…” en nu snikte hij, snikte over zijn bittere ontgoochelde leven, over zijn gewonde hart, over dat klein, klein beetje geluk waarop een arme mens als Dens toch ook mag recht hebben. Pastoor Campens zat voor hem, hij wist niet wat hij zou moeten zeggen tegen Dens, hij had al wel veel verdriet en ellende meegemaakt, maar zo iets…daar waren geen woorden voor. En Pastoor Campens schreide toen ook even. En hij wist niets anders te zeggen dan, met zijn hand op Dens schouder: -“Dens…Dens jong, mijnheer Pastoor is er toch ook nog…” … 13.Eigen mening: Wel, normaal gezien lees ik dit soort boeken niet, maar deze lag op de zolder en omdat ik tijdens de vakantie niet veel te doen had, heb ik het gelezen. Ik vind het boek fantastisch geschreven. De gevoelens worden prachtig omschreven en ik vind dat boeken uit ons eigen Limburg zeker gelezen mogen worden. Ik ben zelf helemaal niet christelijk, maar dit boek is zeker niet alleen voor gelovige, maar kan door iedereen gelezen worden. Het is heel vlot te lezen en wat ik er eigenlijk het mooiste aan vind is dat dit exemplaar nog steeds in de oude spelling staat en dat er woorden instaan gelijk: glaske, manneke,… Ik raad dit boek zeker aan voor mensen die niet graag dikke boeken lezen, maar die toch nog wat willen meekrijgen.