Floris ende Blancefloer door Diederic van Assenede

Zakelijke gegevens: - Auteur: onbekend, in de middeleeuwen was alle kunst gemeenschapsgoed omdat de mensen geloofden dat de schrijver de verhalen via god vertelde. Het waren dus niet zijn eigen verhalen. Wel is bekend dat het boek naar het Middelnederlands is vertaald door Diederic van Assenede rond 1260. - Titel: Floris ende Blancefloer - Uitgever: Taal & Teken - Plaats van uitgave: Leeuwarden - Jaar van uitgave: 1996 (tweede druk) - Eerste druk: 1986 - Aantal bladzijden: 63 -Genre: oosterse hoofse ridderroman Waarom dit boek? Ik heb voor dit boek gekozen omdat het onderwerp me meer aansprak dan de onderwerpen van de andere boeken waaruit we konden kiezen. Eigenlijk wou ik eerst Reinaert de Vos lezen maar dat boek was niet meer te krijgen in de bibliotheek. De andere boeken spreken me niet zo aan omdat die eigenlijk alleen maar over het christendom en god gaan en ik heb liever geen boek waarin iets erg wordt opgelegd. Daarom heb ik dit boek gekozen, het is het minst moralistisch. Het gaat over de liefde van twee mensen en is natuurlijk ook erg cliché maar op een leukere manier.
Samenvatting: Floris is de zoon van een islamitische koning in Spanje, Blancefloer is het dochtertje van een Frankische, christelijke gravin, die door de morenkoning buit gemaakt werd. Floris en Blancefloer worden op het zelfde moment geboren. Ze groeien samen op onder de hoede van de moeder van Floris en ze doen alles samen. Al op hele jonge leeftijd worden ze verliefd op elkaar. Maar dit kunnen ze niet verborgen houden voor anderen. Zodra de koning dit verneemt wordt hij woedend, hij vindt het vreselijk dat zijn zoon Floris verliefd is op een niet edele christen en hij wil Blancefloer zo snel mogelijk doden. De koningin is het hier niet mee eens en die vraagt hem of hij in de plaats daarvan Blancefloer wil verkopen en tegen Floris zeggen dat ze dood is zodat hij haar niet gaat zoeken. Maar als Floris denkt dat Blancefloer dood is wil hij zelfmoord plegen. Daarom vertellen de koning en koningin hem de waarheid. Floris laat meteen paarden,knechten, goud, zilver en nog veel meer dingen klaarmaken en gaat Blancefloer zoeken. Elke nacht slaapt hij in een herberg en hij komt steeds mensen tegen die Blancefloer ook hebben gezien en haar herkennen aan dat ze net zo ongelukkig keek als hij. Zo komt hij erachter dat ze in Babylon is. Als hij daar eenmaal is komt hij erachter dat ze nu in bezit van de emir is en dat hij met haar wil trouwen. Door een poortwachter met een list om te kopen kan hij bij Blancefloer komen. Ze zijn dolgelukkig samen maar dan worden ze ontdekt en de emir wil hen doden. Maar als hij ziet hoe veel Floris en Blancefloer van elkaar houden en dat ze bereid zijn voor elkaar te sterven krijgt hij medelijden en doodt hij ze niet. Floris en Blancefloer trouwen en het bericht komt dat de koning en koningin zijn gestorven. Ze reizen terug naar Spanje en leven nog lang en gelukkig. Schrijfstijl: De schrijfstijl is, ook in de vertaling, erg ouderwets. De zinnen zijn heel lang en er wordt veel onnodige informatie gegeven terwijl ook weer veel informatie wordt weggelaten. Maar het is niet een heel moeilijk boek, er worden niet veel moeilijke woorden gebruikt. Ruimte: Het verhaal speelt zich af in Spanje en Babylon en de plekken daartussen. Het is niet helemaal duidelijk in welke tijd het verhaal zich afspeelt maar aan het eind van het boek staat dat Floris en Blancefloer de grootouders van Karel de Grote zijn dus het zal ergens rond de 7e eeuw spelen. Het boek wordt gewoon in chronologische volgorde verteld. Het is wel duidelijk dat de verteller het een tijd nadat het is gebeurd vertelt. De verhaalfiguren: De twee hoofdpersonen zijn uiteraard Floris en Blancefloer. Ze veranderen niet echt gedurende het verhaal, behalve dat ze erg verdrietig zijn als ze niet samen zijn en dat Floris aan het eind christen wordt. Het boek gaat eigenlijk alleen over hen behalve dat er een paar bijfiguren zijn zoals de koning en koningin, de moeder van Blancefloer, de emir, Clarijs (de beste vriendin van Blancefloer) en de mensen die Floris op zijn weg naar Babylon helpen, maar zij zijn niet echt belangrijk. De vertelwijze: Het boek wordt verteld door de alleswetende verteller, hij weet hoe Floris en Blancefloer zich voelen en hij weet tot in de details wat er is gebeurd.
Thematiek: Het thema van het boek is vooral de liefde. Dat komt steeds terug. Ook is het thema dat je altijd in god moet blijven geloven en dat hij je helpt, zoals eigenlijk in bijna alle Middelnederlandse boeken. Er zijn veel motieven in dit boek zoals bijvoorbeeld dat bij elke herberg waar Floris komt steeds hetzelfde gebeurd: iemand zegt dat hij net zo treurig als Blancefloer kijkt. Dit is typerend voor hun liefde, ze zijn allebei ontzettend treurig doordat ze elkaar niet kunnen zien. Ook is het typerend voor de hulp van god: het kan onmogelijk toeval zijn dat hij zoveel mensen tegenkomt die Blancefloer hebben gezien. Ook komt steeds terug dat Floris ongelofelijke rijkdommen geeft aan de mensen die hem helpen. Hierdoor zie je ook weer zijn liefde voor Blancefloer, heel bot uitgedrukt in geld. In heel veel andere passages komt de liefde tussen de twee terug. Er wordt steeds uitgebreid beschreven hoeveel ze van elkaar houden en hoe erg ze elkaar missen. Het verband tussen de titel en het thema is dat de titel de namen van de twee hoofdpersonen die zo verliefd op elkaar zijn is. Plaatsing in de literatuurgeschiedenis: Floris ende Blancefloer is rond 1160 vervaardigd, de schrijver van het boek is niet bekend. Wel is (zoals eerder vermeld) bekend wie het boek heeft vertaald naar het middelnederlands. In de tijd waarin dit werd geschreven (de middeleeuwen) was er nog zeer weinig literatuur en de literatuur die er was was, volgens de mensen die toen leefden, niet door een persoon geschreven maar ingegeven door god. Vandaar zit er in de romans van toen altijd een verwijzing naar god. Ook zijn de verhalen vaak erg cliché omdat er toen niet echt een originaliteitdrang bestond. Floris ende Blancefloer is dan ook erg typerend voor die tijd, veel verwijzingen naar god en een erg cliché verhaal. Wat wel een beetje raar is dat ze elkaar het belangrijkste vinden, boven god, Floris wil zelfs zelfmoord plegen voor Blancefloer, wat helemaal niet mag volgens de Bijbel. Hoofse ridderromans (waarvan dit er eentje is) zijn vaak, in tegenstelling tot voorhoofse romans, wel tamelijk beschaafd en dus niet erg bloeddorstig en de vrouw speelt een grote rol. Dit klopt ook, in Floris ende Blancefloer speelt de vrouw een erg grote rol en is ze ook erg slim (kijk maar naar Clarijs) en er zitten geen
bloeddorstige passages in, sterker nog, er wordt niemand vermoord in het boek. Ridders zijn in dit boek beschaafde mannen. Beoordeling: Ik vond het veel leuker om dit boek te lezen dan ik had gedacht. Ik wil altijd zelf mijn boeken uitkiezen en geen van de Middelnederlandse boeken sprak me echt aan dus ik dacht dat ik mezelf erdoorheen zou moeten worstelen maar dat viel erg mee. Het duurde ook niet zo lang om het uit te lezen, ik was in ongeveer een uur klaar. Ik vind het altijd leuk als er in boeken een list wordt bedacht daarom vond ik het gedeelte dat Floris een list ging bedenken om Blancefloer te redden het leukst. Aangrijpend vond ik toen Floris dacht dat Blancefloer dood was en toen Floris en Blancefloer herenigd werden. Het boek was wel spannender dan ik had gedacht maar op bepaalde momenten werden er teveel details beschreven (er wordt bijvoorbeeld een halve bladzijde lang beschreven hoe een beker eruitziet) en dat werd wel saai. Het was ook een beetje een oppervlakkig boek, er zaten geen diepere gedachtes achter. Ook was het verhaal erg voorspelbaar en daarom soms ook een beetje saai. Het is raar om zo´n boek te lezen door moderne boeken en tv-programma´s door, het heeft een andere, veel simpelere kijk op de wereld. Het is aan de ene kant moeilijk om in te verplaatsen omdat ik me niet goed kan voorstellen dat mensen verkocht kunnen worden of niet met elkaar mogen trouwen (ook al gebeurt dat nog steeds) maar aan de andere kant wordt de liefde beschreven en die is natuurlijk tijdloos. Er zijn al zoveel verschillende boeken over dit thema geschreven. Het boek heeft me niet echt aan het denken gezet, behalve misschien hoe het vroeger was, maar het onderwerp was te cliché beschreven om me aan het denken te zetten. Het taalgebruik was niet al te ingewikkeld en het boek was makkelijk te volgen. Mijn eindoordeel is dat het leuk en interessant is om een keer dit boek te lezen maar dat het zeker niet zal blijven hangen, ik denk wel dat het een van de leukste Middelnederlandse boeken is. Als iemand anders een Middelnederlands boek zou willen of moeten lezen zou ik hem dit boek zeker aanraden maar anders niet.