A: De titel van het boek is Vervloekte aarde. Het boek is geschreven door Patrick Lagrou. De illustraties zijn gemaakt door Geert Cleyen. Het is een spannend griezelverhaal en 't boek heeft 112 bladzijdes. Het is uitgegeven in het jaar 1999 door de uitgeverij: Clavis in Hasselt. Het ISBN nummer is 9068226908. Dit boek is vanaf 12 jaar, en in letters gerekend; C. Het bijzondere aan dit boek is dat Patrick wat hulp heeft gehad bij het schrijven van dit boek door 6 jongeren. Deze jongeren zijn: Eva Decombel uit Bredne, Fran Deconincle uit Izegem, Mieke Crevits uit Brugge, Tine Sabbe uit Torhout, Trui Meert uit Kortrijk en Wouter Haegebaert uit Brugge.
B: Korte Samenvatting:
Gijs en Wouter zitten in dezelfde klas. Maar ze kunnen elkaar niet uitstaan. De vader van Wouter geeft hen geschiedenisles, maar wel anders dan anders. Hij gaat het ineens hebben over voorvaders. De hele klas had commentaar, maar daar gaf de leraar niets om.
Die avond, na Wouter's wekelijkse tekenles, ging hij vlug naar huis.
Toen hij door het park kwam, maakte hij een omweg om te kunnen gaan kijken bij de oude ruïne. Daar ging hij tussen de dranghekken door, wat eigenlijk niet toegestaan was. Hij wilde zo graag de ruïne eens van dichtbij bekijken. Opeens gebeurde er iets vreemds, hij zag rare schimmen en kreeg het opeens erg koud. Die schimmen leken verdacht veel op mensen. Vlug rende Wouter weg, naar huis. De volgende dag ging hij te voet naar school. Zoals gewoonlijk, door het park. Hij zag politie, een ambulance en de brandweer staan. Toen hij vlug naar school rende, omdat hij bijna te laat was, stond de politie iedereen te controleren. Nu was hij aan de beurt. De agenten keken hem aan en hij moest meteen mee naat het bureau. Daar werden hem wat vragen gesteld. Het bleek dat er gisteren iemand was vermoord bij de ruïne. Toen brachten ze hem weer naar school terug.
Een paar dagen later wilde Wouter meer te weten komen over de ruïne. Hij besloot daarvoor naar het gemeente-archief te gaan. Hij mocht niet alleen, dus vroeg hij Tine, een goede vriendin van hem. Zij moest de bibliothecaris afleiden, zodat Wouter in de archieven kon zoeken. Dat lukte, maar helaas moest Tine eerder naar huis dan verwacht. Nu moest Wouter wachten tot de bibliothecaris weg was. Ondertussen las hij de documenten. Opeens hoorde Wouter voetstappen. Vlug kroop hij onder een oude kast. Hij zag twee personen, die naar iets op zoek waren. Na een tijdje waren ze weg. Toen ging Wouter ook maar eens. Buiten zag hij de bibliothecaris op de grond in een plas met bloed liggen. Vlug ging Wouter naar huis.
Een paar dagen later werden er opgravingen gedaan bij de ruïne. Het zand wat over was ging naar de villa van Tine's vader. In dat zand zaten allerlei botten. Vanaf die avond gebeurden er vreemde dingen. Wouter wist dat er een vloek was gekomen. En hij moest Tine in veiligheid brengen..
Op een avond moest de vader van Tine, Tine's moeder ophalen, want ze had autopech. Tine en Gijs mochten niet mee. Zij bleven thuis. Na lang op hun vader gewacht te hebben gingen ze maar.
De volgende dag kwam Wouter naar Tine. Hij had de auto van Tine's vader in de rivier zien liggen en vertelde dat meteen tegen Tine.
Later gingen ze veilig op zolder zitten, met zijn drietjes. Opeens was er lawaai en stond er een heel leger voor de deur. Ze kwamen naar boven, maar gelukkig hadden Tine, Gijs en Wouter een geweer om zich te verdedigen en schoten alle wezens van het leger neer.
Uiteindelijk kwam er hulp en de brandweer bracht Tine, Gijs en Wouter weer veilig naar de moeder van Tine en Gijs. Zo liep alles toch nog goed af!!
De hoofdpersonen zijn:
Wouter Dekkers: Hij is altijd erg slordig en verstrooid. En hij is verliefd op Tine.
Tine Verstele: Zij is de zus van Gijs Verstele. Ze woont in een grote villa buiten het dorp. Ze is goed bevriend met Wouter en ze zit samen met hem op de tekenschool.
Gijs Verstele: Hij is een beetje een fors persoon. De broer van Tine Verstele. ZIjn vader heeft een grote hifi-zaak en ze wonen in een grote villa.
Andere voorkomende personen zijn:
Joris Dekker: Hij is leraar geschiedenis. Hij is de vader van de hoofdpersoon; Wouter Dekkers.
Robber: Hij is het hondje van de familie Verstele. Hij heeft Tine's leven gered.
Het probleem van de hoofdpersoon is:
Wouter wil alles te weten komen over de ruïne, maar achteraf blijkt het net zo slim te zijn geweest.
Het verhaal speelt zich af in:
Het speelt zich af in deze tijd. Vooral in Tine's huis. Ook op straat, op het politiebureau, op school, op de tekenschool en bij Wouter thuis.
De mogelijke bedoeling van de schrijver is:
Hij wil je vermaken en wat spanning laten beleen. Het boek is bedoeld voor kinderen van mijn leeftijd en ouder.
C: Mijn mening over het boek: Vervloekte Aarde:
Ik vond het boek heel erg spannend omdat er veel in gebeurde en het niet voorspelbaar was.
Ook vond ik dat het helemaal niet voorspelbaar was, omdat ik niet verwacht had dat er iemand werd vermoord en dat het zo spannend was.
Ik vond het boek ook heel erg mooi, omdat het mooi was geschreven. Want het was er vlot, maar ook spannend verted. Het was ook een beetje griezelig vond ik, omdat er veel enge dingen in gebeurden zoals: Twee mensen die werden vermoord, die enge wezens en hoe het verteld was.
Maar toch vond ik het een klein beetje moeilijk, omdat er een paar moeilijke woorden werden gebruikt. En dan snapte ik niet goed meer wat er gebeurde.
Ik heb dit boek gekozen omdat het een aantrekkelijke kaft had en het me erg spannend leek. Ik heb er met plezier in gelezen en daarom had ik het ook al snel uit.
Dit boek sprak me ook wel aan toen ik keek bij: Over de schrijver. Toen zag ik dat er 6 jongeren aan mee hadden geschreven. Dat vond ik wel leuk.
D: Informatie over de schrijver: Patrick Lagrou
Patrick Lagrou is een van de meeste bekendste jeugdschrijvers in Vlaanderen. Hij heeft verre reizen gemaakt naar alle uithoeken van de wereld en heeft er spannende avonturen beleefd. Zo weet je meteen waar hij al die inspiratie vandaan haalt voor zijn spannende en exotische verhalen. Denk maar eens aan de boeken waarin Martijn en zijn dolfijn Derby de hoofdrol spelen: Het dolfijnenkind, Het monster uit de diepte en De poorten van Atlantis. Wist je trouwens dat Patrick Lagrou een hele tijd op de Bahama's heeft gewoond en er tussen de dofijnen heeft gedoken?
Naast exotische verhalen die zich afspelen in verre landen, schrijft Patrick Lagrou ook bloedstollende griezelboeken waar je beslist wel kippenvel van krijgt!
Patrick is geboren op 1 oktober 1949 in Brugge. Op de lagere school hield hij van opstellen schrijven, tekenen, geschiedenis en aardrijkskunde. Op zijn achtste wilde hij ontdekkings- reiziger worden, maar behalve een verre oom die als journalist in Congo werkte, nam niemand hem serieus. Toen hij 18 was, trok Patrick de wijde wereld in. Vijftien jaar lang doorkruiste hij als reisjournalist alle continenten. Hij leefde tusssen de haaien in Tahiti, woonde bij de indianen in het Amazonewoud en begon op de Bahama's een duikbasis. Ondertussen behaalde hij aan een universiteit zijn diploma van licentiaat in de rechten. Het beroep van advocaat zou hij echter nooit uitoefenen. In plaats daarvan hield hij tussen zijn reizen door vele voordrachten. Zijn reisreportages publiceerde hij in diverse vaktijdschriften en hij maakte ook enkele korte films. Voor Sharks of the Tuamotu kreeg hij in 1979 op het Internationale Festival van de Onderwaterfilm in Brighton een bekroning.
Sinds het begin van de jaren negentig is Patrick Lagrou fulltime schrijver voor de jeugd. Zijn debuut in 1992, Het Dolfijnenkind, was meteen een schot in de roos. Het werd na verschijnen prompt door de Kinder- en Jeugdjury voor het boek in Vlaanderen bekroond. Het meisje uit de jungle (1994), waarin Lagrou het leven bij de indianen beschrijft, verwierf naast de KJJ-bekroning er ook een van de Kinderen Jeugdjury Limburg. Deze laatste jury bekroonde in de jaren daarna ook Het monster uit de diepte en Sterrenkind. Toen in 1999 de beide prijzen tot een gezamelijke bekroning werden samengevoegd, verwierf Lagrou met Het beest van Canigou en met In de klauwen van de duivel de prijs van de Kinder- en Jeugdjury Vlaanderen.
Deze informatie komt uit het boek: Vervloekte aarde en ook uit het boek Gruwelblad. Ook heb ik nog op de site van Patrick Lagrou gekeken, maar jammergenoeg kon je dat niet uit- printen. Het adres is:
www.patricklagrou.be.
B: Korte Samenvatting:
Gijs en Wouter zitten in dezelfde klas. Maar ze kunnen elkaar niet uitstaan. De vader van Wouter geeft hen geschiedenisles, maar wel anders dan anders. Hij gaat het ineens hebben over voorvaders. De hele klas had commentaar, maar daar gaf de leraar niets om.
Toen hij door het park kwam, maakte hij een omweg om te kunnen gaan kijken bij de oude ruïne. Daar ging hij tussen de dranghekken door, wat eigenlijk niet toegestaan was. Hij wilde zo graag de ruïne eens van dichtbij bekijken. Opeens gebeurde er iets vreemds, hij zag rare schimmen en kreeg het opeens erg koud. Die schimmen leken verdacht veel op mensen. Vlug rende Wouter weg, naar huis. De volgende dag ging hij te voet naar school. Zoals gewoonlijk, door het park. Hij zag politie, een ambulance en de brandweer staan. Toen hij vlug naar school rende, omdat hij bijna te laat was, stond de politie iedereen te controleren. Nu was hij aan de beurt. De agenten keken hem aan en hij moest meteen mee naat het bureau. Daar werden hem wat vragen gesteld. Het bleek dat er gisteren iemand was vermoord bij de ruïne. Toen brachten ze hem weer naar school terug.
Een paar dagen later wilde Wouter meer te weten komen over de ruïne. Hij besloot daarvoor naar het gemeente-archief te gaan. Hij mocht niet alleen, dus vroeg hij Tine, een goede vriendin van hem. Zij moest de bibliothecaris afleiden, zodat Wouter in de archieven kon zoeken. Dat lukte, maar helaas moest Tine eerder naar huis dan verwacht. Nu moest Wouter wachten tot de bibliothecaris weg was. Ondertussen las hij de documenten. Opeens hoorde Wouter voetstappen. Vlug kroop hij onder een oude kast. Hij zag twee personen, die naar iets op zoek waren. Na een tijdje waren ze weg. Toen ging Wouter ook maar eens. Buiten zag hij de bibliothecaris op de grond in een plas met bloed liggen. Vlug ging Wouter naar huis.
Een paar dagen later werden er opgravingen gedaan bij de ruïne. Het zand wat over was ging naar de villa van Tine's vader. In dat zand zaten allerlei botten. Vanaf die avond gebeurden er vreemde dingen. Wouter wist dat er een vloek was gekomen. En hij moest Tine in veiligheid brengen..
Op een avond moest de vader van Tine, Tine's moeder ophalen, want ze had autopech. Tine en Gijs mochten niet mee. Zij bleven thuis. Na lang op hun vader gewacht te hebben gingen ze maar.
De volgende dag kwam Wouter naar Tine. Hij had de auto van Tine's vader in de rivier zien liggen en vertelde dat meteen tegen Tine.
Later gingen ze veilig op zolder zitten, met zijn drietjes. Opeens was er lawaai en stond er een heel leger voor de deur. Ze kwamen naar boven, maar gelukkig hadden Tine, Gijs en Wouter een geweer om zich te verdedigen en schoten alle wezens van het leger neer.
Uiteindelijk kwam er hulp en de brandweer bracht Tine, Gijs en Wouter weer veilig naar de moeder van Tine en Gijs. Zo liep alles toch nog goed af!!
De hoofdpersonen zijn:
Wouter Dekkers: Hij is altijd erg slordig en verstrooid. En hij is verliefd op Tine.
Tine Verstele: Zij is de zus van Gijs Verstele. Ze woont in een grote villa buiten het dorp. Ze is goed bevriend met Wouter en ze zit samen met hem op de tekenschool.
Gijs Verstele: Hij is een beetje een fors persoon. De broer van Tine Verstele. ZIjn vader heeft een grote hifi-zaak en ze wonen in een grote villa.
Joris Dekker: Hij is leraar geschiedenis. Hij is de vader van de hoofdpersoon; Wouter Dekkers.
Robber: Hij is het hondje van de familie Verstele. Hij heeft Tine's leven gered.
Het probleem van de hoofdpersoon is:
Wouter wil alles te weten komen over de ruïne, maar achteraf blijkt het net zo slim te zijn geweest.
Het verhaal speelt zich af in:
Het speelt zich af in deze tijd. Vooral in Tine's huis. Ook op straat, op het politiebureau, op school, op de tekenschool en bij Wouter thuis.
De mogelijke bedoeling van de schrijver is:
Hij wil je vermaken en wat spanning laten beleen. Het boek is bedoeld voor kinderen van mijn leeftijd en ouder.
C: Mijn mening over het boek: Vervloekte Aarde:
Ik vond het boek heel erg spannend omdat er veel in gebeurde en het niet voorspelbaar was.
Ook vond ik dat het helemaal niet voorspelbaar was, omdat ik niet verwacht had dat er iemand werd vermoord en dat het zo spannend was.
Ik vond het boek ook heel erg mooi, omdat het mooi was geschreven. Want het was er vlot, maar ook spannend verted. Het was ook een beetje griezelig vond ik, omdat er veel enge dingen in gebeurden zoals: Twee mensen die werden vermoord, die enge wezens en hoe het verteld was.
Ik heb dit boek gekozen omdat het een aantrekkelijke kaft had en het me erg spannend leek. Ik heb er met plezier in gelezen en daarom had ik het ook al snel uit.
Dit boek sprak me ook wel aan toen ik keek bij: Over de schrijver. Toen zag ik dat er 6 jongeren aan mee hadden geschreven. Dat vond ik wel leuk.
D: Informatie over de schrijver: Patrick Lagrou
Patrick Lagrou is een van de meeste bekendste jeugdschrijvers in Vlaanderen. Hij heeft verre reizen gemaakt naar alle uithoeken van de wereld en heeft er spannende avonturen beleefd. Zo weet je meteen waar hij al die inspiratie vandaan haalt voor zijn spannende en exotische verhalen. Denk maar eens aan de boeken waarin Martijn en zijn dolfijn Derby de hoofdrol spelen: Het dolfijnenkind, Het monster uit de diepte en De poorten van Atlantis. Wist je trouwens dat Patrick Lagrou een hele tijd op de Bahama's heeft gewoond en er tussen de dofijnen heeft gedoken?
Naast exotische verhalen die zich afspelen in verre landen, schrijft Patrick Lagrou ook bloedstollende griezelboeken waar je beslist wel kippenvel van krijgt!
Patrick is geboren op 1 oktober 1949 in Brugge. Op de lagere school hield hij van opstellen schrijven, tekenen, geschiedenis en aardrijkskunde. Op zijn achtste wilde hij ontdekkings- reiziger worden, maar behalve een verre oom die als journalist in Congo werkte, nam niemand hem serieus. Toen hij 18 was, trok Patrick de wijde wereld in. Vijftien jaar lang doorkruiste hij als reisjournalist alle continenten. Hij leefde tusssen de haaien in Tahiti, woonde bij de indianen in het Amazonewoud en begon op de Bahama's een duikbasis. Ondertussen behaalde hij aan een universiteit zijn diploma van licentiaat in de rechten. Het beroep van advocaat zou hij echter nooit uitoefenen. In plaats daarvan hield hij tussen zijn reizen door vele voordrachten. Zijn reisreportages publiceerde hij in diverse vaktijdschriften en hij maakte ook enkele korte films. Voor Sharks of the Tuamotu kreeg hij in 1979 op het Internationale Festival van de Onderwaterfilm in Brighton een bekroning.
Sinds het begin van de jaren negentig is Patrick Lagrou fulltime schrijver voor de jeugd. Zijn debuut in 1992, Het Dolfijnenkind, was meteen een schot in de roos. Het werd na verschijnen prompt door de Kinder- en Jeugdjury voor het boek in Vlaanderen bekroond. Het meisje uit de jungle (1994), waarin Lagrou het leven bij de indianen beschrijft, verwierf naast de KJJ-bekroning er ook een van de Kinderen Jeugdjury Limburg. Deze laatste jury bekroonde in de jaren daarna ook Het monster uit de diepte en Sterrenkind. Toen in 1999 de beide prijzen tot een gezamelijke bekroning werden samengevoegd, verwierf Lagrou met Het beest van Canigou en met In de klauwen van de duivel de prijs van de Kinder- en Jeugdjury Vlaanderen.
Deze informatie komt uit het boek: Vervloekte aarde en ook uit het boek Gruwelblad. Ook heb ik nog op de site van Patrick Lagrou gekeken, maar jammergenoeg kon je dat niet uit- printen. Het adres is:
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden
L.
L.
mooi verslag joh
22 jaar geleden
AntwoordenM.
M.
De samenvatting is op zich prima.
Ik heb het boek zelf ook gelezen.
13 jaar geleden
AntwoordenL.
L.
leuk, goed gedaan ,plus spannend.
7 jaar geleden
Antwoorden