De grot door Tim Krabbé

Beoordeling 6.9
Foto van een scholier
Boekcover De grot
Shadow
  • Boekverslag door een scholier
  • Klas onbekend | 4454 woorden
  • 31 januari 2002
  • 935 keer beoordeeld
Cijfer 6.9
935 keer beoordeeld

Boekcover De grot
Shadow

Oké, dacht hij, daar gaan we. Let goed op. Dit is hoe Egon Wagter zijn kamer verliet om naar de parkeerplaats te gaan.

Oké, dacht hij, daar gaan we. Let goed op. Dit is hoe Egon Wagter zijn kamer verliet om naar de parkeerplaats te gaan.

Oké, dacht hij, daar gaan we. Let goed op. Dit is hoe Egon Wagter zijn kamer verliet om naar de parkeerplaats te gaan.

De grot door Tim Krabbé
Shadow

Oefenen voor je mondelingen?

Komen je mondelingen er aan en wil je oefenen? Probeer onze Boekenquiz. We stellen je open vragen over de gelezen boeken.

ADVERTENTIE
Overweeg jij om Politicologie te gaan studeren? Meld je nu aan vóór 1 mei!

Misschien is de studie Politicologie wel wat voor jou! Tijdens deze bachelor ga je aan de slag met grote en kleine vraagstukken en bestudeer je politieke machtsverhoudingen. Wil jij erachter komen of deze studie bij je past? Stel al je vragen aan student Wouter. 

Meer informatie
A De beschrijving en Analyse 1) Technische gegevens De titel van het boek is ‘de Grot’’, geschreven door Tim Krabbé. Het boek is verschenen in 1997, ik heb de achtste druk gelezen. 2) Motto en Opdracht Het boek heeft geen motto en opdracht 3) Verklaring van de titel De verklaring van de titel wijst naar het laatste hoofdstuk van het boek, de Grot is van groot belang, want dat is de plek waar Egon Wagter en Marjoke Heffels elkaar ontmoeten. Ze ontwikkelen hun passie voor stenen en geologie. 4) Soort literatuur Het boek is een detective, psychologische roman.
5) Structuur Het boek omvat ongeveer honderd tachtig bladzijdes. Het is verdeeld in 5 hoofdstukken. Verklaring van de hoofdstuktitels: HFDST 1 EEN KOFFER NAAR RATANAK BRENGEN: Egon Wagter moet een koffer vol met heroïne naar Ratanak brengen, omdat hij in geldproblemen zit. Hij moet daar op een parkeerplaats de koffer overhandigen HFDST 2 VRIENDEN: Egon is veertien jaar en gaat op een zomerkamp (kamp Davy) naar de Ardennen. Daar leert hij Axel De Graaf kennen. Axel betrekt Egon bij alle dingen wat hij doet, zoals drugs en seks. Na het kamp ontmoeten ze elkaar nog verscheidene keren. Egon breekt wel met Axel, maar ze komen elkaar toch weer tegen en hebben elkaar op de een of andere manier nodig. HFDST 3 OUM PHEN: Op de parkeerplaats in Ratanak zijn 2 mensen vermoord, een daarvan is Egon. Oum Phen wordt er van beschuldigd Egon te hebben vermoord (het is de man met het houten been, die een keer op Egons auto heeft gepast en hiervoor $20 voor heeft gekregen), maar Michiel Polak (een journalist) denkt dat Oum Phen hier veel te zwak voor is HFDST 4 MARCIE’S GEMS: Marcie bezat een stenenwinkeltje, dat veel betekenis voor haar had, maar het verkocht niets. Waar ze het geld vandaan haalde was voor iedereen een raadsel. HFDST 5 DE GROT: Egon Wagter en Marjoke Heffels ontmoeten elkaar in de Grot. Ze bezitten allebei een passie die ook met de Grot te maken heeft, Egon heeft een passie voor geologie en Marjoke voor stenen. Als ze beide door een venster kijken, staat hun toekomst vast, maar dit weten ze zelf nog niet. 6) Samenvatting van de inhoud Hoofdstuk 1 Een koffer naar Ratanak brengen Egon gaat op vakantie naar Ratanakiri, hij gaat daar toeristische plaatsen af en heeft een koffer met drugs bij zich. Hij gaat naar de disco en omdat hij zijn auto niet kwijt kan, vraagt hij aan een man met een houten been of deze op zijn auto wil passen. Bij terugkomst heeft hij alleen maar een biljet van $20 dus geeft hij hem dat maar, maar eigenlijk is dat echt veel te veel. Hij kijkt om zich heen en ziet aan de overkant op een terrasje een vrouw zitten, ze lacht naar hem en hij lacht terug. Hij is toch wel een beetje nerveus aan het worden, want drugssmokkel is niet niks, daar kun je voor onthoofd worden. Hij slaapt in het Holiday Inn hotel en doet zo gewoon mogelijk om op een toerist te lijken en niks te laten opvallen. De tijd is aangebroken dat hij naar de parkeerplaats moet gaan. Als hij op de parkeerplaats staat, komt er een auto aan rijden. Er stapt een vrouw uit de auto. Ze praten even en beginnen dan te zoenen. Ze weten elkaars naam niet eens, maar de vrouw vertrekt dan weer, met de koffer. Hoofdstuk 2 Vrienden Egon is 14 jaar en gaat op zomerkamp naar de Ardennen, naar kamp Davy. Hij ontmoet daar een jongen, Axel de Graaf, Axel is ook 14 jaar, is een zoon van een ziekenhuisdirecteur en komt uit Hilversum. Ze trekken heel erg veel met elkaar op. Het kamp is voorbestemd om verliefd te worden. Er zijn ook meisjes op het kamp, zoals Vera, Florrie en Marjoke. Bij het eerste moment dat Egon Marjoke ziet is hij op slag verliefd. Vera en Florrie komen uit Haarlem ze zijn 17 en 15 jaar oud en echte seksbommen. Marjoke komt uit Hilversum. Axel is met Vera naar bed geweest op een van de allereerste avonden. Hierna vraagt hij aan Egon of hij ook mee ging. Egon weet niet goed wat hij moet doen, maar wil Axel niet teleurstellen en gaat daarom toch mee. Ze gaan met de zusjes naar bed, maar worden betrapt door de kampleiding. Egon wil eigenlijk met Marjoke gaan, maar Axel duwt Vera naar hem toe, eigenlijk wil hij dit niet, maar hij durft er niks van te zeggen. Vera vertelt Egon dat ze verliefd is op Axel, zonder dat ze hem aardig vindt. Axel betrekt Egon bij alle dingen die hij doet, zo rookt Egon voor het eerst, maar wat hij niet weet is dat Axel er hasj bij heeft gedaan. Axel is vlug, dwingend, nerveus, spreidt voortdurend angst uit, is gek op pokeren. In het 3e jaar geologie komen Egon en Axel elkaar weer tegen. Egon raakt betrokken in de wereld van Axel. Axel zit in een studentenvereniging in de Grim. Deze vereniging blijkt allerlei criminele zaken uit te voeren. Op mysterieuze wijze verdwijnen er twee mensen, Hildegonde en Friso. Axel biedt Egon ƒ 1200,- als hij een deal met hem doet. Egon vertrouwd het niet en trekt Axels zaken na met behulp van Michiel Polak (dit is een journalist die hij heeft leren kennen bij de Grim). Hij komt erachter dat ze in Polen in de gevangenis zitten. Egon schrikt hier heel erg van en breekt met Axel. Egon maakt zijn studie verder af. Hij maakte reizen, verzamelde stenen en onderzocht de stenen die hij vond. Dan komt hij op een station Axel weer tegen. Egon moet naar de Belgische Ardennen toe en Axel biedt hem aan om hem daarheen te brengen. Samen praten ze over het verleden, zoals over de aanrandingen en de inval in de Kopper (ze waren samen in de Kopper toen Axel Egon een pakje toe stopte, op dat moment kwam de politie binnen, wat er in het pakje zit wist Egon toen niet). Axel ontkent dat hij fouten heeft gemaakt en hij zegt dat je brutaal moet zijn om wat te bereiken. Egon komt er nu ook achter dat Axel een beroepscrimineel was. 10 jaar later gaat Egon terug naar Andes voor een promotieonderzoek. Hij ontmoet daar Adriënne, hij komt er achter dat ze ook ooit een vriendinnetje van Axel was geweest, of in ieder geval met Axel naar bed is geweest, dit gebeurde op de Grim). Egon en Adriënne gaan trouwen. Na een aantal jaren komt hij Axel weer tegen. Axel heeft een paar onderwereldfiguren bij zich. Egon vond het maar rare mensen en hij dacht dat ze iets te maken hadden met criminele zaken. Egons passie voor geologie word steeds groter. Een dag later staat er in de krant dat er een schietpartij is geweest, waar Axel bij betrokken is. Er volgde een rechtszitting en Axel werd veroordeeld tot 9 jaar, uiteindelijk komt hij er goed van af en word de straf aanzienlijk minder. Egon gaat verder als Aardrijkskundeleraar. De vader van Adriënne biedt hem aan om coördinator te worden bij Spaanse hotels, maar opnieuw kiest hij voor zijn passie: geologie. Na een aantal jaren komt hij Axel weer tegen, samen met een paar onderwereldfiguren. Hij vindt het maar rare mensen en denkt dat ze iets te maken hebben met criminele zaken. Dit doet hem terug denken aan de Grim. Een dag later staat er in de krant dat er een schietpartij is geweest, waarbij Axel betrokken was. Hij wordt voor 9 jaar veroordeeld, maar hij komt er goed vanaf, want uiteindelijk heeft hij ongeveer 1,5 jaar gezeten. Na die tijd komen Egon en Axel elkaar opnieuw tegen. Axel is getrouwd met Jemy, ze wonen in een rijke buurt (maar hij ziet er wel heel slordig uit), hebben 2 kinderen en lijken heel erg gelukkig. De relatie tussen Egon en Adriënne loopt op de klippen. Hij gaat in een kleine flat wonen. In de krant ziet hij een advertentie staan om mee te doen aan een expeditie in Brazilië, maar daar heeft hij geen geld voor, het kost ƒ 40.000,- Zijn grote droom is om dit een keer mee te maken. Hij kiest voor de criminaliteit, het is of zijn grote droom, of de dood. Hoofdstuk 3 Oum Phen Op de parkeerplaats in Ratanak zijn 2 mensen vermoord. Dit blijken Egon en een andere vrouw te zijn. Als moordenaar wordt Oum Phen aangewezen. Michiel Polak gaat naar Ratanakiri toe omdat de moord hem interesseert en hij wil de moord onderzoeken. Hij kent Egon en gelooft niet dat Oum Phen de moordenaar is. Samen met George Mijnsherenland (George is een tolk en de eerste secretaris van de Nederlandse ambassade) gaat hij naar de moeder van Oum Phen toe. Samen komen ze er achter dat Oum Phen de man was aan wie Egon $20 gaf om op zijn auto te passen, terwijl Egon naar de disco ging. Hij was een bedelaar. Hierna brengen ze een bezoek aan Generaal Zoveel (dat is Generaal Sophal Eng Neang) Polak heeft een uitnodiging gekregen om naar de executie te komen van Oum Phen, dit is nog de enige manier om hem in levende lijve te zien, maar hij weet niet goed wat hij moet doen. Ze gaan terug naar de parkeerplaats, waar de dubbele moord heeft plaatsgevonden. Daar komen ze erachter dat Egon en de vrouw naar elkaar toegegaan zijn. De vrouw was waarschijnlijk ene Rosa Zinger, maar dat kan niet, want die was in Den Haag, levend en wel, dus moet het een valse naam zijn. De 2 vermoorden moeten elkaar gekend hebben, want hun lichamen zaten ineen gestrengeld. Er waren bloedsporen die aangaven dat er 2 moordenaars waren. Oum Phen is dus blijkbaar onschuldig. Op het politiebureau proberen ze alles wat er zich op de parkeerplaats heeft afgespeeld voor te stellen om zo achter de moordenaars te komen. Iedereen zag Oum Phen als een leugenaar, een dief en een messentrekker en daarom hebben ze hem opgepakt, maar ze hebben verder niet gekeken, want ze hebben gewoon de eerste de beste van de straat afgeplukt. Er worden meer aanwijzingen gevonden over de vrouw, ze is getrouwd, 42 jaar, heeft kinderen, is een Nederlandse en reisde onder een valse naam. Ze weten hierdoor wel dat ze een drugssmokkelaar is. Egon Wagter is ook een Nederlander, hij is 43 jaar en over hem word verder nog bekend dat hij aardrijkskundeleraar was, getrouwd, maar daarna ook weer gescheiden is, en geen kinderen heeft. Hij zat in geldnood en ging daarom op expeditie naar Brazilië. Polak schrijft een bericht over de moord voor de krant. De volgende morgen staat Axel bij hem op de stoep, hij was heel anders. Polak had in de krant geschreven dat Axel en Egon elkaar hadden ontmoet op de Grim, maar Axel vertelde hem dat het niet waar was, want dat ze elkaar hadden ontmoet op het zomerkamp, kamp Davy. Hij vertelde verder nog dat Egon zijn oudste vriend was en dat hij van hem hield, ook al was hij niet altijd even aardig voor hem geweest. Egon zou waarschijnlijk wel niet van hem houden, maar daar gaf hij niets om. Toen Polak vroeg of Axel de vrouw kende die ook was vermoord wist Axel even niet goed hoe hij moest kijken. Hij gaf toe dat hij Egon naar Ratanak had gestuurd. Verder vertelden ze er maar niks meer over tegen elkaar. Ze praten nog wat over vroeger en toen verdween Axel weer. Polak denkt na, want hij weet niet of hij naar de executie moet gaan, maar hij besluit om er niet heen te gaan. Het ging om Egon en de vrouw die bij Egon was en niet om Oum Phen, want dat was gewoon iemand die als dader werd veroordeeld. Hoofdstuk 4 Marcie’s Gems Marcie is al getrouwd met David op haar 20e jaar. Ze hebben samen 2 kinderen, Arthur en Jason. Marcie gaat vaak naar een mineralenbeurs toe om stenen te kijken, om ze te kopen en om ze te ruilen. Haar eerste steen was de olivijnbasalt, maar ze had stenen van over de hele wereld. Haar droom was om een eigen stenenwinkeltje op te richten, toen ze een erfenis kreeg kon deze droom in vervulling gaan en daarom opende ze haar winkeltje Marcie’s Gems. Er kwamen niet vaak mensen en als er wel mensen kwamen, dan waren het stenenverzamelaars, maar die kochten nooit iets. David stelde voor om geneeskrachtige krachten over de stenen te gaan verzinnen, maar Marcie vond dit geen goed idee. Hoe ze het winkeltje kon blijven volhouden, wist David niet, maar het heeft in totaal 2 jaar stand gehouden. De huur voor die 2 jaar, heeft David voor haar betaald. Er was iemand langs geweest om het winkeltje te kopen, maar Marcie wilde haar winkeltje niet verkopen. Op dinsdag 15 augustus 1995 verdwijnt Marcie heel plotseling vanuit het station in Boston. Arthur was haar achterna gegaan en stond later op hetzelfde perron, maar van Marcie was geen spoor meer te bekennen. Ze stond ook niet op de passagierslijst, het was dus zo dat ze niet mochten weten wat ze ging doen. David blijkt een verhouding te hebben met Lilian Snead, een kennis van hen. Het was al 8 jaar aan de gang en blijkbaar gaf Marcie er niks om en was ze te druk met haar stenenwinkeltje, want ze vond het niet erg. De huur voor haar winkeltje over het 3e jaar had ze zelf betaald, maar hoe ze dat gedaan had bleef voor iedereen een raadsel. Achteraf kwamen ze erachter dat ze al afscheid had genomen van haar beide zonen. David loofde een beloning uit voor een tip. Er deden zich vele geruchten rond over haar verdwijning. Arthur hoopt nog altijd dat ze terug komt, zodat ze op een normale manier uit elkaar kunnen gaan. Het winkeltje van Marcie heeft er een paar weken leeg bij gestaan met op de deur een bordje met daarop tijdelijk gesloten. De stenen van het winkeltje werden verkocht, Marcie was nog steeds niet terug. Jason trouwde met Janice. David had ook een nieuwe vrouw, een weduwe uit Boston: Meg. Zijn liefdesleven met Lilian was totaal mislukt. De spullen van Marcie werden verdeeld tussen de 2 broers. Arthur neemt de eerste steen mee en het adressenboekje met alle namen van La Roche daarin.
Hoofdstuk 5 De Grot Marjoke en Egon ontmoeten elkaar bij de grotten van Hurennes. Ze hadden allebei veel overeenkomsten. Egon stuiterde steentjes over het water, dit lukte Marjoke niet en Egon leerde haar hoe ze dat moest doen. Egon had iets over Axel aan Marjoke gevraagd, maar ze wilde niet over hem praten. Ze bouwden samen een dam, zodat de rivier de Ourthe rechtstreeks in de zee zou uitkomen. Ze hadden het zo leuk samen dat ze niet eens merkten dat het al later begon te worden, maar Kees kwam hen roepen. Ze gingen terug naar de Grot. Hun passie voor stenen en geologie ontstaat hier. Samen kijken ze door een venster, Kees wees naar een speciale soort steen rondom het venster (olivijnbasalt) Marjoke kocht een stukje van deze steen en bewaarde hem voor altijd. Ze legden beide hun hand op de breuk en zo konden ze honderd miljoen jaar overbruggen. Egon legde zijn hand op de breuk en Marjoke legde haar hand naast de zijne. Als ze weer terug zijn op het kamp heeft Marjoke corvee, Egon wachtte op haar, want daarna zouden ze samen bosbessen gaan plukken, maar toen ze klaar was liep ze alleen in de richting van de struiken. Egon wilde op haar afstappen, maar Axel duwde Vera naar hem toe en riep: “Hé Egon, luister” 7) Tijd De vertel tijd is 181 bladzijdes. De vertelde tijd is ongeveer 30 jaar. Het wordt verteld vanaf toen Egon 14 jaar was totdat hij 45 jaar was. Er zitten flash-backs in, want Axel is 45 jaar, maar je blikt terug van toen hij 14 jaar en ouder was. Hoofdstuk 2 bijvoorbeeld, blikt terug over de manier hoe Egon en Axel elkaar hebben leren kennen en hoe het verder ging tussen hen en in hoofdstuk 5 word weer verteld over het zomerkamp (kamp Davy). Er komen ook tijdversnellingen (hoofdstuk 4, wanneer Marcie haar winkel opent, dat 2 jaar open blijft en daarna verdwijnt ze, waarheen is voor iedereen onbekend, de winkel word verkocht) en tijdvertragingen in het boek voor (hoofdstuk 1, als Egon de koffer naar Ratanak moet brengen, hij heeft in totaal een uur, maar dit word heel uitvoerig beschreven) 8) Ruimte Het verhaal speelt zich af in Ratanak, de hoofdstad van Ratanakiri, dit is in hoofdstuk 1 en ook een deel in hoofdstuk 3 aan de orde, in La Roche (de Ardennen), dit is in hoofdstuk 2 en hoofdstuk 5 aan de orde gekomen, hier is het zomerkamp en leren Egon en Axel elkaar kennen. In hoofdstuk 4 speelt het verhaal zich af in Waterhead (Amerika). Marcie verdwijnt hier. Het andere deel van hoofdstuk 3 speelt zich af in Russei Keo. Egon heeft een tijdje gewoond en gestudeerd in Amsterdam. De Grim komt ook in het verhaal voor, hier komt Polak, de journalist in voor (studententijd). 9) Figuren Karakters: Marjoke Heffels Egon Wagter Axel van de Graaf
Typen: Vera & Florri Laanakker journalist Michiel Polak Adriënne Kees de Jong Oum Phen George Mijnsherenland
Marjoke Heffels: Ze heeft een passie voor geologie gekregen. Ze ontmoet Egon in La Roche in de Grot. Ze raken met elkaar bevriend en langzaam aan raken ze verliefd op elkaar, maar door een stomme ingreep van Axel (hij duwde Vera naar Egon toe) werden ze uit elkaar gedreven. Toen ze 20 jaar was verhuisde ze naar Amerika, waar ze trouwt met David. Samen krijgen ze 2 kinderen, Arthur en Jason. Ze begint een eigen stenenwinkeltje: Marcie’s Gems. In Amerika wordt ze Marcie genoemd). Ze verkoopt helemaal niks en haar winkeltje gaat failliet, ze verdwijnt zonder dat ooit iemand weet waar ze heen is gegaan. Egon Wagter: Egon is een stille jongen van 14 jaar. Als hij Axel tegen komt op een zomerkamp is hij erg van hem onder de indruk, want Axel durft alles. Egon laat zich heel erg gemakkelijk beïnvloeden en dit komt dan ook vaak voor in het boek. Hij laat zich overhalen om iets te doen en als hij er achteraf aan terugdenkt heeft hij er erge spijt van. Hij kan geen gewoon leven leiden, want hij komt Axel op de een of andere manier toch weer overal tegen. Het is zelfs zo erg, dat hij een drugskoerier wordt en daarbij sterft. Hij is getrouwd geweest met Adriënne, maar het huwelijk liep stuk. Egon kwam er achter dat Adriënne ook met Axel naar bed was geweest. Hij was een aardrijkskundeleraar
Axel van de Graaf: Axel is een erg vervelende jongen op 14 jarige leeftijd. Hij krijgt alles voor elkaar wat hij ook maar wil, hij rookt, blowt, drinkt, neemt meisjes mee naar bed, alles wat je maar op kan noemen. Hij wilde altijd de aandacht van iedereen hebben en hij zorgde er op de een of andere manier ook wel voor dat hij die aandacht kreeg. Hij handelt in drugs, en doet nog meer dingen die niet kunnen, zo is hij ook bij een moord betrokken. Op kamp Davy heeft hij Egon leren kennen en hoewel Egon hem probeert te ontlopen, komt hij hem overal tegen. Hij laat Egon allerlei dingen doen, die hij helemaal niet wil doen. Op een gegeven moment krijgt hij wel spijt, maar hij kan niet meer terug. Hij ziet wel in dat hij fout is geweest en is daarom ook jaloers op Egon, want deze leidt wel een normaal leven. Hij is getrouwd met Iemy en heeft 2 kinderen. Vera & Florri Laanakker: 2 zusjes die ook op het kamp Davy zitten. Vera is verliefd op Axel en gaat ook met hem naar bed, maar Axel duwt haar naar Egon toe en ze gaan ook met elkaar naar bed. Florri is ook met beide jongens naar bed toe geweest. Michiel Polak: een journalist, die over Axels daden moet schrijven. Ook onderzoekt hij de dubbele moord op de parkeerplaats (die van Egon en Marjoke). Met behulp van een tolk kan hij de moeder van Oum Phen interviewen. Adriënne: getrouwd geweest met Egon, hun huwelijk liep stuk. Egon kwam erachter dat Adriënne ook met Axel naar bed was geweest. Kees de Jong: jeugdleider van het zomerkamp, kamp Davy

Oum Phen: bedelaar die van Egon $20 kreeg om op zijn auto te passen, toen Egon naar de disco toe ging. Dit is echt een heel groot bedrag, maar Egon had niet kleiner, maar dat weet niemand. Hierdoor wordt hij verdacht van de dubbele moord (op Egon en Marjoke), omdat hij op hun geld uit is. Hij wordt ter dood veroordeeld, maar zijn moeder blijft altijd in hem geloven. George Mijnsherenland: de eerste secretaris van de Nederlandse ambassade en een tolk. 10) Vertelwijze Hoofdstuk 1: personaal perspectief, met het perspectief bij Egon
Hoofdstuk 2: personaal perspectief, met het perspectief bij Egon
Hoofdstuk 3: auctoriaal perspectief, de verteller vertelt het verhaal
Hoofdstuk 4: personaal perspectief, met het perspectief bij Arthur
Hoofdstuk 5: auctoriaal perspectief, de verteller vertelt het verhaal 11) Stijl Het taalgebruik dat werd gebruikt in het boek was makkelijk te lezen, als je een woord niet snapte werd dit wel duidelijker als je de zin af las, of als je een stukje verder las. Er komt een klein beetje beeldspraak in voor, maar dat is goed te volgen. 12) Thema en Motieven Een man van middelbare leeftijd heeft een hele grote passie: geologie, hij heeft hier alles voor over. Vriendschap: de vriendschap van Egon en Axel, die toch telkens weer terug komt en die voort blijft bestaan, ook al probeert Egon Axel soms te ontwijken
Drugshandel: Axel dealt in drugs, Egon en Marjoke moeten ook gaan koerieren, hierdoor komen ze ook om het leven. Geologie: de grote passie van Egon en ook wel van Marjoke, want zij houd heel erg van stenen, dit heeft ook met geologie te maken. Seks: Axel heeft met verschillende mensen in het boek seks gehad en betrekt Egon hier ook bij. Moord: op de parkeerplaats in Ratanak waar de dubbele moord heeft plaats gevonden (hier zijn Egon en Marjoke vermoord) Oum Phen word ook tot dood veroordeeld. Liefde: verschillende relaties lopen op de klippen. Als Egon en Marjoke elkaar tegen komen, worden ze op slag verliefd, maar ‘hun relatie’ word tegengehouden door Axel, die er iedere keer weer tussen zit. Macht: Axel heeft een hele grote invloed op Egon, Axelheeft veel macht over Egon en veel over hem te zeggen.
13) Bio- en bibliografie Tim Krabbé werd geboren op 13 april 1943 in Amsterdam. Hij is getrouwd met Lix Snoijink en hebben samen een zoon, Esra. Hij heeft psygologie gestudeerd aan de universiteit van Amsterdam. Hij schrijft vooral romans, gedichten en korte verhalen. Hij heeft veel belangstelling voor wielrennen en schaken. Over deze sporten heeft hij dan ook enkele boeken geschreven. Hij heeft ook een prijs gewonnen, het Gouden Kalf in 1988, voor de beste Nederlandse film. Enkele boeken van Tim Krabbé zijn: De werkelijke moord op Kitty Duisenberg (1967,roman) Flanagan of het einde van een beest (1970,roman) De stad in het midden (1978,verhalen) Het Gouden Ei (1984,roman) De Matador (1991,verhalen) Vertraging (1994,roman) De paardentekenaar (1995,verhalen) De Grot (1997,roman) Schaakboeken: Schaakkuriosa (1974) Nieuwe schaakkuriosa (1977) Chess Curiosities (1985, Engels) 14) Symboliek De symboliek van de grot verwijst naar de passie voor geologie, de passie voor stenen en naar de ondergang, het duister. Bij de Grot zijn deze passies begonnen. Door hun passie gaan ze de drugshandel in. Het venster wijst naar toekomst en verleden. B Leeservaring Esthetisch argument: het taalgebruik dat in het boek voorkwam was makkelijk te begrijpen. Doordat er flashbacks werden gebruikt moest je soms wel heel goed opletten waar het over ging. Het was daarom soms ook wel moeilijk om het boek te volgen. Structureel argument: de opbouw van het boek was wel verwarrend. Het ene hoofdstuk ging erover van toen ze volwassen waren en het volgende hoofdstuk dat ze kind waren en op kamp gingen, om alles goed te blijven begrijpen, moest je wel goed meelezen en je aandacht op het boekje blijven richten. Moreel argument: de relaties stellen eigenlijk niet veel voor, als je verder in het boek leest, bijvoorbeeld bij David en Marjoke, David had een relatie met Lilian, maar omdat Marjoke zo druk was met haar stenenwinkeltje, gaf ze er niet zo veel om. Als je veel om iemand geeft, dan gebeurt er zoiets niet. Toen Egon en Axel jong waren, zijn ze betrokken bij allerlei criminele zaken, op jonge leeftijd hoort zoiets al helemaal niet. Ik snap niet dat daar niets aan gedaan wordt, want dit is toch heel erg slecht! Voor de dubbele moord werd Oum Phen opgepakt, terwijl ze geen enkele bewijzen hadden. Ik vind dat ze eerst goed moeten onderzoeken wie er een moord heeft gepleegd en dan pas mogen oordelen, want nu worden er mensen slachtoffer die er helemaal niets mee te maken hebben. Mensen denken niet na voor ze iets doen, terwijl dit toch heel erg belangrijk is.
Realistisch argument: het verhaal zou nu ook wel kunnen gebeuren, want als mensen heel veel ergens om, of om iemand geven, zijn ze in staat om rare dingen te doen en hebben ze er heel voor over. Axel heeft Egon bij allerlei criminele zaken betrokken, terwijl Egon dit zelf eigenlijk helemaal niet wil. Tegen Polak vertelt hij dat hij wel van Egon houd en dat hij zijn oudste en beste vriend is, maar ik vind dat dit niet waar is, want als je echt om iemand geeft, betrek je deze persoon niet bij allerlei verkeerde dingen (zoals drugshandel, moord.) Echte vrienden hebben veel voor elkaar over, maar zouden zoiets nooit doen! Emotief argument: er zit toch wel romantiek in het boek, want er zijn veel liefdes ontstaan, waar er ook weer veel van kapot zijn gegaan. De liefde tussen Egon en Marjoke is altijd blijven bestaan, want op het begin van het boek worden ze verliefd op elkaar, maar door Axel kunnen ze hier verder niets aan doen. Ze zien elkaar dan een hele lange tijd niet en als ze elkaar dan weer tegenkomen, blijken ze nog steeds dezelfde passie te hebben. Hun lichamen zaten ineen verstrengeld, dus dit heeft ook een betekenis, namelijk dat ze van elkaar hielden. De vriendschap tussen Egon en Axel blijft eigenlijk ook het gehele boek voortbestaan, ook al is dat voor beide (en dan vooral voor Egon)niet altijd even gemakkelijk. Intentioneel argument: de schrijver wil ons amuseren met zijn boek, maar ook laten zien dat mensen heel ver kunnen gaan voor elkaar. Hij vertelt veel over het criminele leven en hier heb ik nu wel wat meer van geleerd, want ik weet nu bijvoorbeeld dat je niet zomaar iemand kunt vertrouwen, dat vertrouwen moet je zien te winnen. Sommige personen in het boek hebben veel macht (over andere mensen) dit is niet goed, want je moet zelf kunnen beslissen of je wilt mee doen met je “vrienden” en je vrienden moeten ook kunnen accepteren dat je niet altijd instemt. De schrijver had dus verschillende bedoelingen met zijn boek.

REACTIES

S.

S.

op bladzijde 26 staat niet dat hij zijn auto niet kwijt kan maar het manetje met het houten been komt ophem af lopen

17 jaar geleden

H.

H.


Je kan er niks mee, want hij is veel te lang!

21 jaar geleden

Z.

Z.

slecht

21 jaar geleden

R.

R.

i vond het een goede, signficante verslag

20 jaar geleden

D.

D.

hoi fiepke, wat een gaaf verslag heb jij gemaakt zeg! Echt tof van je joh!!! chill

19 jaar geleden

R.

R.

hier klopt heel veel niet aan..
je hebt niet vermeld dat de vrouw op de parkeergarage die ook is vermoord marjoke is, dat zou wel duidelijk moeten zijn, en het is ook duidelijk dat hoofdstuk 3 uit michiel polak zijn ogen is en hoofdstuk 5 uit Egon's ogen.

14 jaar geleden

T.

T.

Ruen schreef:
"hier klopt heel veel niet aan.. je hebt niet vermeld dat de vrouw op de parkeergarage die ook is vermoord marjoke is, dat zou wel duidelijk moeten zijn, en het is ook duidelijk dat hoofdstuk 3 uit michiel polak zijn ogen is en hoofdstuk 5 uit Egon's ogen."
Het klopt wel degelijk wat Fiepke allemaal schrijft. Waarschijnlijk heb jij of niet goed gelezen of een heel ander boek gelezen

13 jaar geleden

R.

R.

ik vind dat je het niet slecht hebt gedaan (het kom wel beter) maar erg bedankt voor het uploaden (wat het belangrijkste is).

13 jaar geleden

T.

T.

Er klopt echt helemaal nits van die samenvatting, ik zou het boekje nog een keer gaan lezen

12 jaar geleden

L.

L.

nah ik vind em best wel goed, snap niet dat iedereen zijkt, maar de samenvatting is idd wel een beetje slecht

12 jaar geleden

N.

N.

goeie samenvatting. saved my ass.

11 jaar geleden

M.

M.

Dit is PERFECT. Ik heb het boek gelezen en alles wat er in dit boekverslag staat, klopt met het boek.

11 jaar geleden

H.

H.

Ik vind helemaal hartstikke mooi.

11 jaar geleden

M.

M.

thanks, had je niks anders te doen ofs?

11 jaar geleden

P.

P.

ik gebruik hem voor me spreekbeurt, want dis wel makkelijk zo.

11 jaar geleden

P.

P.

saved my ass too :) dankje

10 jaar geleden

P.

P.

Het is een heel goed verslag en ik heb er veel aan gehad. Brofist.

10 jaar geleden

S.

S.

hij is wel een beetje lang, maar de informatie die erin staat klopt over het algemeen wel, (ik heb het boek nog gelezen nadat ik de opdracht inleverde ;) ) maar sommige details kloppen niet helemaal, maar dat is ook moeilijk

9 jaar geleden

F.

F.

Meine deutschen Volksgenossen und -genossinnen!

Meine Kameraden!

Jeder spricht in dieser Zeit vor dem Forum, das ihm am geeignetsten erscheint - die einen vor einem Parlament, dessen Existenz, Zusammensetzung und Entstehung uns allen zur Genüge bekannt ist -, und ich glaubte wieder, an diesem Tage dorthin zurückkehren zu müssen, woher ich gekommen bin, nämlich zum Volk! Das sind nämlich auch alles Abgeordnete des Volkes, nur mit einem Unterschied, daß sie keine Diäten beziehen und es oft schwieriger haben, zu einer solchen Kundgebung zu kommen, als die sogenannten berufenen Vertreter dieser Demokratien.

Ehe wir in das zehnte Jahr des nationalsozialistischen Deutschen Reiches eingehen, ist es wohl angebracht, einen Blick in die Vergangenheit zu werfen und sich wieder einmal mit den Gründen unseres Daseins, unseres Werdens und unseres Sieges zu beschäftigen.

Wir hören heute sehr oft die Bemerkung, daß dieser Krieg eigentlich der zweite Weltkrieg sei, das heißt also, man identifiziert diesen Kampf mit dem ersten, den wir selbst noch zum großen Teil als Soldaten miterlebt hatten. Und das ist nicht nur richtig etwa in dem Sinne, daß auch dieser Kampf nun wirklich fast die ganze Welt umfaßt, sondern es ist noch viel mehr richtig, wenn man bedenkt, daß es sich um die gleichen Ziele handelt, daß die gleichen Kräfte, die den ersten Weltkrieg veranlaßten, für den heutigen verantwortlich sind, und daß diese Kräfte und Mächte die gleichen Ziele anstreben, die sie damals vielleicht nicht im ersten Augenblick vorgaben, die aber doch im tiefsten Grunde die Absichten ihres Kampfes darstellten. Es sind nicht nur gleiche Ursachen, sondern es sind vor allem auch die gleichen Personen. Und ich darf mit Stolz sagen, daß davon eine Ausnahme gerade die Staaten machen, die heute als Verbündete durch das Deutsche Reich, durch Italien, Japan usw. verkörpert werden. Denn eins kann nun doch wohl niemand bestreiten: daß Churchill bereits vor dem Jahre 1914 einer der gemeinsten Kriegshetzer der damaligen Zeit war, daß Herr Roosevelt damals der kleine Mann des Präsidenten Wilson gewesen war, daß die kapitalistischen Männer von heute auch damals bereits das Gewicht ihres Einflusses in die Waagschale für den Krieg geworfen hatten, während umgekehrt niemand bestreiten kann, daß wir an dem damaligen Krieg gänzlich unschuldig gewesen sind. Wir waren alle nur ganz kleine Soldaten, so wie Sie jetzt, meine lieben Verwundeten, hier vor mir sitzen, unbekannte Namenlose, die einfach die Pflicht gerufen hatte, weiter gar nichts, und die demgemäß damals ihre Pflicht, so brav sie es konnten, erfüllt hatten.

Es sind die gleichen treibenden Kräfte, die den ersten Weltkrieg verschuldeten, die nun auch für den zweiten verantwortlich sind. Dabei möchte ich hier gleich eines einfügen: Das damalige Deutschland war eine Monarchie, also keine nationalsozialistische Diktatur, das damalige Deutschland war demokratisch, also kein nationalsozialistischer Staat, und das damalige Deutschland war parlamentarisch, also auch nicht das, was das heutige Deutschland ist, von allen anderen Unterschieden abgesehen. Es müssen also Gründe sein, die nicht in der Staatsform liegen, die damals und die heute zum Angriff dieser Kräfte führten, obwohl sie in beiden Fällen vorgeben, daß es die Staatsform sei, die sie auf den Plan gerufen hat. Wir Deutsche können uns das ja überhaupt nicht vorstellen, daß, wenn ein Staat in unserer Umgebung sich plötzlich eine bestimmte Staatsform zulegt, daß wir nun deshalb erklären, weil uns diese Staatsform nicht paßt, deshalb müssen wir in einen Krieg eintreten. Das verstehen wir gar nicht - das verstehen natürlich auch die anderen nicht. Sie treten auch deshalb gar nicht in den Krieg. Sie sind nicht eingetreten, und sie sind auch in den Krieg nicht deshalb gegangen, weil sie die Staatsform irgendwie irritiert hat. Denn sie bringen es ja fertig, die gemeinste Staatsforin, wenn notwendig, zu umarmen, um mit ihr Brüderschaft zu machen. Nein, nein, es ist nicht die Staatsform, sondern es sind andere Gründe, die sie schon damals in den Krieg gegen das Deutsche Reich geführt hattent

Es war damals England der Haupttreiber in diesem Kampf, das England, das im Laufe von 300 Jahren nur durch Gewalt, durch eine einzige Folge blutiger Kriege sich etwa ein Viertel der ganzen Erdoberfläche unterworfen hatte. Denn es war nicht so, daß eines Tages etwa indische Fürsten oder indische Stämme oder indische Deputationen nach London gegangen wären mit der Bitte: Engländer, kommt nach Indien und regiert uns oder führt uns!", sondern es sind Engländer nach Indien gegangen, und die Inder wollten die Engländer gar nicht haben. Sie sind mit Gewalt hin und waren auch mit Gewalt nicht mehr hinauszutreiben. Sie haben mit Gewalt allein diesen einen Kontinent mit über 380 Millionen Menschen einst unterworfen und in der Unterwerfung erhalten. Sie haben nur mit Gewalt Staat um Staat sich tribut- und zinspflichtig gemacht. Hinter dieser Kraft stand natürlich jene andere, die überall dort Geschäfte wittern, wo es Unruhen gibt: unsere internationalen jüdischen Bekannten. So hat England im Laufe von einigen Jahrhunderten sich die Welt erobert, und um diese Welteroberung, diese Völkerunterdrückung sicherzustellen, sich bemüht, in Europa das sogenannte "Gleichgewicht der Kräfte" aufrechtzuerhalten, das heißt also, dahin zu streben, daß kein europäischer Staat über ein gewisses Maß an Kraft zusätzlich gewinnen konnte und vielleicht dadurch zu einer führenden Rolle Europas hätte aufsteigen können. Was sie wollten, das war das zersplitterte Europa, das in sich aufgelöste, in seinen Kräften ewig ausbalancierte Europa, und um dieses Ziel zu erreichen, hat nun England auch in Europa Kriege geführt, einen Krieg nach dem anderen. Erst sahen sie ihre Vormachtstellung bedroht durch Spanien. Nachdem sie endlich Spanien besiegt hatten, wandte sich ihr Interesse den Niederländern zu. Und nachdem Holland keine Gefahr mehr zu sein schien, konzentrierte sich der britische Haß gegen Frankreich. Und als endlich Frankreich damals mit Hilfe ganz Europas gebrochen wurde, da glaubten sie in einem Moment, in Deutschland den Faktor sehen zu müssen, der geeignet sein könnte, Europa vielleicht zu einigen. Und nun begann der Kampf gegen Deutschland, nicht aus Liebe zu den Völkern, sondern nur aus eigenstem, nüchternstem Interesse, dahinter, wie gesagt, jenes ewige Judentum, das in jedem Völkerstreit, immer in Zwist und Hader, zu verdienen und zu gewinnen versteht und vermag. Sie sind daher immer Treibende gewesen, Unruhe unter den Völkern zu erzeugen, weil sie nur in der Unruhe zu gewinnen vermochten und die Ruhe vielleicht zur Besinnung und damit zur Einsicht hätte führen können über das Wesen dieses Schädlings aller Nationen.

A!s sie im Jahre 1914 nun zum erstenmal eine Weltkoalition gegen das damalige Deutsche Reich zusammenbrauten, da hatten sie so ein paar Begründungen. Sie sagten damals: "Deutschland muß befreit werden erstens von seinem Kaiser!" An sich wäre das die Engländer nichts angegangen, sondern eine innere Angelegenheit des deutschen Volkes gewesen. Aber die Engländer sind immer besorgt um andere Nationen, und sie wollten also demgemäß auch damals Deutschland von seinem Kaiser befreien. Sie sagten weiter: "Der Militarismus ist es, der das deutsche Volk unglücklich macht und bedrückt!" - Die Engländer sind überall gegen Bedrückung und gegen das Unglück, das Völkern aufgebürdet wird. Und endlich sagten sie noch weiter: "Es muß überhaupt mit dem Krieg ein Ende nehmen, also Krieg dem Kriege!" - Eine wundelbare, verlockende, herrliche Perspektive! Wenn man sie rückwirkend anwenden wollte, das heißt, wenn man sagen wollte: Wir sehen ein, daß der Krieg ein Unrecht ist, denn es entscheidet nur die brutale Gewalt, wir wollen daher die Gewalt ausschalten, daher wollen wir alles annullieren, was bisher durch Gewalt entstanden ist. Ein sehr schwieriges Beginnen natürlich, weil die ganze Welt bisher sich nur nach dem Prinzip des Rechtes des Stärkeren aufgebaut hat. Aber immerhin, es wäre wunderbar gewesen, wenn England der Welt hier vorangegangen wäre mit dem Abscheu vor dem Kriege dadurch, daß es die Resultate seiner Kriege freigegeben hätte, das heißt, der Mitwelt wieder zur Verfügung gestellt haben würde. Hätte England das getan, hätte es also erklärt: "Wir verabscheuen den Krieg, daher ziehen wir uns sofort zunächst aus Südafrika zurück; wir haben es nämlich durch Krieg gewonnen. Wir verabscheuen den Krieg, daher gehen wir auch aus Indien weg, denn das haben wir nur durch Kriege unterworfen, wir verabscheuen zum Beispiel den Krieg daher gehen wir auch aus Ägypten, denn auch das haben wir nur durch Gewalt unterworfen, wir gehen auch aus dem ganzen näheren Osten, auch das ist nur durch Gewalt unser Eigen geworden" - es wäre eine wunderbare Geste gewesen, auf diese Weise dem Krieg den Krieg anzusagen!

Aber unter dem Kampf, das heißt unter dem Krieg gegen den Krieg, da verstand man in England etwas anderes, nämlich man verstand unter dem Krieg den Krieg gegen jede Möglichkeit, das gegehene Unrecht auf dieser Welt noch einmal wieder gut zu machen. Dag verstand man darunter. Zu dem Zweck also: Die Macht demjenigen, der die Macht hat, und jede Macht weg von demjenigen, der sie nicht hat. Es ist so ungefähr, wie wir das auch innenpolitisch kennen, wenn Leute sagen: "Wir wollen keine Änderung mehr der Gesellschaftsordnung. Wer reich ist, soll reich bleiben, wer arm ist, muß arm bleiben; so wie es gegeben ist, ist es gewollt, und so wie es gewollt ist, soll es bleiben; denn der Mensch soll nicht aufbäumen sich gegen dasjenige, was nun einmal gewollt ist, weil es gegeben ist."

Sie kennen, meine Volksgenossen, unsere nationalsozialistische Auffassung demgegenüber. Wir sehen in jedem Zustand und zu jeder Zeit auf dieser Welt das Ergebnis eines nie sich unterbrechenden Lebensprozesses. Und es ist unmöglich, in einem bestimmten Augenblick zu sagen: Nun hört dieser Entwicklungsprozeß auf, sondern es liegt in der Natur der ganzen Entwicklung aller Dinge, daß jede Sterilisierung dieses Lebensprozesses zu einem Absterben führen muß. Es liegt im Gegenteil im Wesen der Natur, daß immer wieder der Tüchtigere emporgehoben und herausgehoben wird, das heißt also, daß man im Inneren der Völker die Bahn freimachen muß den Tüchtigen, daß man sie nicht verriegeln darf durch Gesellschaftsordnungen, daß man im Inneren der Völker nicht zu einer Sterilisierung der Vermögensverhältnisse kommen darf, sondern daß man auch im Inneren dafür sorgen muß, daß ein fortgesetzter Strom frischen Blutes von unten nach oben kommt und daß alles das, was oben faul ist,weil es träge ist, absterben soll, weil es absterben muß, weil es züm Absterben reif ist, und daß man das nicht halten soll.

8 jaar geleden

L.

L.

Heel erg bedankt, vooral voor de samenvatting, erg gedetailleerd en komt goed overeen!

8 jaar geleden

Log in om een reactie te plaatsen of maak een profiel aan.

Andere verslagen van "De grot door Tim Krabbé"