Heden ben ik nuchter door Herman Brusselmans

Auteur: Herman Brusselmans
Titel: Heden ben ik nuchter
Uitgever: Bert Bakker
Plaats van uitgave: Amsterdam
Jaartal eerste boek: 1986 Samenvatting Eduard Kronenburg woont in het dorpje Iddergem, maar is er niet gelukkig. Hij verveelt
zich en ergert zich aan de mensen op het dorpsfeest. In een café‚ wil hij zijn zorgen wegdrinken. Hij ontmoet er de schrijver Herman Brusselmans die ook al dronken is. Ook ontmoet hij Valium met wie hij een relatie heeft. Hij praat met haar over hun relatie. Eduard is verliefd op haar, maar hij weet dat zij niet verliefd is op hem. Ze ziet hem als een afstandelijke vriend, die ze af en toe kan gebruiken. Eduard neemt er genoegen mee. Bovendien is hij stomdronken. De volgende dag bladert Eduard op zijn werk in dossiers en kletst met collega's en vrienden over sport, drank en vrouwen. Hij vraagt zich echter af of zijn vrienden zijn eenzaamheid verlichten of alleen maar erger maken. Ook een ontmoeting met Valium is teleurstellend. Hij spoelt daarom zijn frustraties weg in een café‚. 's Middags ontmoet hij Pico, een meisje dat voor het eerst op het Ministerie werkt. Eduard is meteen verliefd op haar. Eduard is ook nog steeds verliefd op Valium en hij wil graag meer aandacht van haar. Door zijn angst en onzekerheid is een vaste relatie echter onmogelijk. Om toch Valium's aandacht te krijgen vertelt hij haar dat hij kanker heeft en dat zijn vrouw hem daarom verlaten heeft. Valium neemt hem mee uit naar een concert van de Simple Minds. Gedeeltelijk uit medelijden, maar ook omdat niemand anders met haar mee wil en ze niet alleen wil gaan. De avond mislukt omdat Valium zich ergert aan Eduard maar ze blijft bij hem. Eduard vermaakt zich ondertussen op zijn manier: hij verbeeldt zich dat hij de aandacht getrokken heeft van een 16-jarig meisje. Hij ziet in haar de ideale vrouw (oftewel Gloria). Na het concert bezoeken Eduard en Valium een café‚, waar Eduard (alweer dronken) vervalt in zijn sterkste eigenschappen: onnozelheid en liegen. Toch weet hij nog indruk te maken op de twee vrienden die Valium ontmoet heeft en op Herman Brusselmans die ook in het café‚ is. Alleen Valium ergert zich aan Eduards gedrag omdat ze weet dat zijn angsten de werkelijke oorzaak zijn voor het feit dat hij altijd liegt. Eduard denkt nog steeds dat Valium iets voor hem voelt. Hij verbeeldt zich dat zij jaloers is op zijn relatie met Pico. Maar deze relatie is eigenlijk ook al niets bijzonders. Pico beschouwt Eduard als een goede vriend en zet hem moeiteloos aan de kant voor een afspraak met haar chef. Eduard is ontmoedigd. Zijn vrienden op het werk kunnen zijn eenzaamheid en angst niet verdrijven. Telefoongesprekken met Valium en een oude vriendin verergeren zijn gevoelens nog meer. Dus vlucht hij weer in overmatig drankgebruik. In een caf‚ ontmoet hij Herman Brusselmans weer. Ze kunnen goed met elkaar praten, vanwege hun gezamenlijke voorliefde voor drank en vrouwen en hun moeilijkheden in de omgang met vrouwen. Ondanks het feit dat ze beiden dronken zijn, voeren zij een diepzinnig gesprek over Eduards angst. Tenslotte slaagt Brusselmans erin een deel van die angst weg te nemen. 4. Ervaringsverslag
A. waar gaat het verhaal over? 1. Het verhaal draait om Eduard. Het is een stuk uit zijn leven, je leest als het ware met hem

mee. Hij is op zoek naar liefde, maar weet dat zijn angst voor een diepere relatie met een vrouw hem verlamt. Daardoor voelt hij zich eenzaam. Op het werk doet hij stoer met zijn vrienden. De titel verwijst naar het drankprobleem van Eduard. Op het werk heeft hij zelfs altijd een flesje whisky bij zich : ‘Uit zijn binnenzak haalde hij een zakflesje zachte whisky en dronk daarvan een kleine slok. Drinken is nog altijd een goed middel om een karakter te bestrijden, zo oordeelde Eduard.’ (blz. 33). 2. Ik had voor in de zomervakantie vier boeken bij de bieb gehuurd. Later op school kregen
we onze boekenlijst. Toevallig zat daar een van de vier boeken bij die ik gehuurd had en dat was deze. Verder was tot het lezen van dit boek geen aanleiding. 3. Ik had voor het lezen van dit boek nog nooit van Herman Brusselmans gehoord. Toen ik
dit boek koos heb ik niet echt naar de schrijver gekeken. Het onderwerp sprak me wel aan. B. De personen. 1. De hoofdpersoon is Eduard Kronenburg. Het verhaal draait om hem. 2. Eduard is meelevend: ‘Er liepen nog mee mensen over straat. Velen behoorden tot het
soort waarmee Eduard op sommige ogenblikken verschrikkelijk medelijden kreeg en waarvan hij zich voorstelde dat ze in de kelder onder de grond gemarteld werden.’ (blz. 9). Hij is een fantast. Hij heeft een denkbeeldige vrouw, Gloria. Dit is de enige vrouw waarmee hij geen problemen heeft. Zij is de ideale, maar niet bestaande vrouw voor Eduard. Door haar briefjes te schrijven, probeert hij zijn daden te verantwoorden om zich zo iets zekerder te voelen. Het gaat zelfs zo ver dat hij er tegenover zijn vrienden over gaat liegen : ‘Gelogen,’ zei Eduard, ‘gewoon ‘s een leugen verteld aan Leo. Het moet niet altijd tegen jullie zijn dat ik lieg. M’n vrouw lag niet in het ziekenhuis. Die is kerngezond. Die is gewoon thuis, die houdt zich bezig met ons kind.’ ‘Een kind ook al ?’ zei Dolf . (blz. 91). Eduard heeft veel angsten, maar niemand weet hoe dat komt. Een citaat wanneer hij iets tegen Valium zegt : ‘Je mag zeggen wat je wil,’ zei hij, ‘maar over mijn angst moet je zwijgen. M’n angst is mij heilig en dat is géén pose. Al het andere misschien wel maar dit niet. Dat kan jij niet begrijpen. Dat kan niemand. Ik ben angstig geboren en heel mijn leven zal ik angstig blijven…’ (blz. 87). Hij doet altijd lekker stoer met zijn vrienden op het werk : ‘Godverdomme, vergeten,’ zei Eduard. Elke maandagochtend noteerde hij en Dolf het cijfer waarmee het aantal glazen bier werd aangegeven, dat ieder van hen beiden tijdens het voorbije weekend geconsumeerd had. (blz. 34). Hij houdt van Bryan Adams : Geef mij maar Bryan Adams, dacht Eduard somber. Bryan Adams was Eduards favoriete rock zanger, ook al omdat hij een hele vlakte acne op zijn gezicht had.’ (Blz. 11). Eduard veranderd niet echt. Het is eigenlijk meer dat je in de loop van het boek steeds meer over Eduard te weten komt. Op het laatst kom je er pas echt achter dat hij helemaal geen vrouw heeft. Hij spreekt het dan eindelijk echt uit : ‘Ja,’ zei Eduard. ‘Of nee. Godverdomme, nee. Ik bén niet getrouwd en ik heb géén zoon, dat moet maar eens luidop klinken… !’ Heel luid riep hij : ‘Ik ben een klootzak van een vrijgezel ! East-side ! Jean-Pierre Papin !’ (blz. 130). 3. Hij heeft een vriendschappelijke relatie met Valium. Voorstelling van Valium : Wel was
het meisje genaamd Valium op de baan. Valium, Eduards buurmeisje en collega op het werk in Brussel, door hem die middag onheus bejegend en de deur uitgezet. (blz. 16/17). Valium betekent heel veel voor hem in het leven. Ook al maken ze telkens weer ruzie het komt altijd weer goed : Zal ik medelijden hebben of niet ? vroeg Eduard zich af. Hij legde een hand op haar dij en zei : ‘Laten we dit maar alweer ‘s vergeten. We zij vrienden en dat blijven we. Zo eenvoudig is het wel. We zij, geloof ik, voor eeuwig gedoemd om vrienden te blijven.’ Ze veegde haar tranen weg en zei : ‘Goed…’ Verder werd er, tot Valium Eduard bij zijn huis uit de auto liet, zo goed als niks meer gezegd. Maar dat Valium iets betekende in zijn leven was voor Eduard nogmaals bevestigd. Al wist hij nog steeds niet waarom. (blz. 89). Valium is denk ik de belangrijkste persoon voor hem. Zij is de gene die gewoon eerlijk is. Als ze ruzie hebben gehad verteld ze ook hoe dat komt. Ze zal hem ook nooit laten vallen. Haar naam verteld het ook al een beetje, ze is rustgevend voor hem. Zij vertelt waarom ze zo snel ruzie met elkaar hebben : ‘Omdat ik niet weet wat ik aan je heb. Allicht weet niemand niet wat hij aan jou heeft. Vooral vrouwen niet. Je zit de hele tijd de boel te belazeren. Je steekt de gek met vrouwen. Je beliegt ze. Soms lijkt het wel of je heel lief bent maar dan moet je je ogen bekijken. Je ogen drijven altijd de spot met iemand…’ (blz. 87). Hij heeft nog vrienden op zijn werk : Daarna belde hij, zonder verder nadenken, het meisje Valium, dat terekgesteld was op de zesde verdieping : de zelfde verdieping van Leo, twee verdiepingen onder Sunshine, drie boven Dolf, twee boven Kamiel en acht boven Eduard. (blz.40). Dolf, Kamiel en Leo betekenen niet zo veel voor hem. Ze hebben veel lol met hem maar verder ook niks. Dan hebben we nog Herman Brusselmans. Hij is schrijver (ook schrijver van dit boek). Eduard ontmoet hem op het dorpsfeest, in het begin van het boek. Herman geeft Eduard goede raad over het leven. Herman is ook de eerste waaraan Eduard verteld dat hij helemaal geen vrouw en geen zoon heeft. Hij wordt verliefd op Pico. Haar naam zegt het ook al een beetje, ze is pico bello, dus ze heeft alles wat een vrouw moet hebben in de ogen van Eduard. Ze werkt bij het zelfde bedrijf als Eduard. Ze geeft hem de indruk dat ze hem ook heel erg leuk vindt. Maar uiteindelijk laat ze hem vallen: Het interesseerde hem geen reet. Pico bleef maar nu was ze weg, dát was de kwestie. Ze had haar belofte gebroken. Ze was de baan op, die eenendertigste, zónder Eduard. (blz. 117). 4. Ja ik herken wel bepaalde karaktertrekken. Eduard is meelevend, dat ben ik ook. En hij
vertelt niet graag over zichzelf. Daar bedoel ik mee dat hij er niet van houdt om dingen die hij van binnen beleefd aan anderen te vertellen. 6. Mijn hoofdpersoon is geen bekend figuur. 7. Als Eduard een probleem heeft gaat hij naar een café en zuipt hij zich vol. Dat vind ik erg
stom. Je bereikt er namelijk niks mee. Ik zou toch naar een vriendin gaan en er over praten. Ook al vind ik dat zo moeilijk. Nadat Pico hem ook had afgewezen raakt hij helemaal in paniek. Hij gaat naar een café en komt daar herman tegen. Even later geeft Herman hem de autosleutels zodat Euduard er een einde aan kan maken. Dat vind ik niet goed van Herman. Wel vind ik goed dat Eduard er geen einde aan maakt maar gewoon de autosleutels weg gooit: Eduard nam de sleutels en stak ze in zijn jaszak. Hij gaf de schrijver een hand en stapte naar de Groote Markt toe. Hij ging op het terrasje zitten, zomaar op de grond want stoelen stonden er niet meer, de zomer was allang voorbij. Het begon te sneeuwen. ‘Pico,’ zei Eduard, ‘je kan mijn kloten kussen. Het is hier veel gezelliger zonder jou. En jullie, sneeuwvlokken, daal neder op het meisje Valium tot ze aan het ook onttrokken wordt. En jij Gloia, met jou heb ik nog de minste problemen. Jij bestaat niet eens.’ Hij lachte luidt en wierp de sleutels van de Porsche weg. (blz. 138). 8. Ik vind Valium het meest sympathiek. Ook al scheldt Eduard haar helemaal uit, laat ze
hem nog niet vallen. Eduard weet ook wat ze aan haar heeft. Ze zegt gewoon wat ze van hem vindt en wat hij allemaal verkeerd doet. Dat heeft hij ook wel nodig om zich weer wat zekerder te voelen. 9. Ik vind Pico het minst sympathiek. Ze lijkt in het begin heel leuk en aardig. Ze zegt ook

tegen Eduard dat ze van hem houdt. En op het laatst laat ze hem helemaal vallen. C. De tijd. 1. Het verhaal speelt zich af in 1985. 2. Nee, het is niet belangrijk voor het verhaal. Het gaat in dit verhaal volkome om Eduard en
niet om de tijd. 3. Het speelt zich niet af tegen een achtergrond van een bepaalde historische gebeurtenis. Je
zou denken dat dat wel zo zou zijn, zodat je er achter komt waarom Eduard altijd zo angstig is maar dat doet dit boek niet. 4. Het is het jaar voor mijn geboorte, maar verder weet ik er ook helemaal niks van. 5. Ik ben niks meer te weten gekomen over deze tijd. 6. Het verhaal duurt ongeveer een halfjaar. Dit wordt verteld op de aller eerste bladzijde van
het boek: Het was midzomer. (blz. 7). En dit op de allerlaatste bladzijde: Hij ging op het terrasje zitten, zomaar op de grond want stoelen ztonden er niet meer, de zomer was allang voorbij. Het begon te sneeuwen. (blz. 138). 7. Er wordt niet met de tijd gemanipuleerd. D. De plaats. 1. In België (Vlaanderen). Eduard woont in het plaatsje Iddergem, maar hij werkt in Brussel. 2. Ik wist niet dat het plaatsje Iddergem bestond dus ook niet dat het in België lag. Verder
verder wist ik niks over deze plaatsen maar ik ben er ook niks over te weten gekomen. 3. Nee, het geeft geen extra betekenis aan het verhaal. 4. Eduard woont dus in het plaatsje Iddergem. Hij werkt in Brussel bij het ministerie van
A&T (Arbeid en Tewerkstelling). Het verhaal begint wanneer het midzomer is en eindigt wanneer het sneeuwt. Het is net zo’n landschap als in Nederland. 5. Het is vooral het decor waartegen het zich afspeelt. Behalve zijn werk, daar vinden zich

veel scénes plaats. E. Het vertelstandpunt (persectief). 1. Het is een persoon, Eduard. En het is een hij-verteller: Hij bleef staan bij de gammele
tapkast en bestelde een Witte van hoegaarden. (blz. 15) 2. Pico wordt wel beïnvloed. Zij wordt in het begin echt heel erg uitgedrukt als een heel lief, leuk en aardig meisje. Maar later juist als een heel erg stom meisje! Verder niet. F. Waar gaat het nou eigenlijk over? 1. Ik denk niet dat hij dat met opzet heeft willen doen. Maar je kan er wel iets uit ophalen. Dat je niet zo in je eigen wereldje moet leven. Dat deed Eduars namelijk wel. Vooral met Gloria hij was zo erg aan het fantaseren dat hij het ook tegen z’n vrienden ging zeggen. Dat pakte uiteindelijk niet zo goed uit. Het blijkt maar dat je altijd beter de waarheid kan vertellen, want anders ga je om ongeveer alles liegen. Net zoals bij Eduard. De titel heeft hier verder niks mee te maken. 2. Zie vraag 1. 3. Ik vind ook dat je beter de waarheid kan vertellen dan altijd overal maar om liegen. 4. Beter nadenken over de dingen in het leven. Niet gelijk naar de kroeg gaan als je een
probleem moet verwerken, maar of het uitpraten als je ruzie heb gehad of naar vrienden gaan waarmee je het er over kan hebben. Ook dat je niet moet liegen over je gevoelens! G. zou je nog een verhaal willen lezen, en waarom dan wel of niet? 1. Ik zou best nog wel eens een boek willen lezen van dezelfde schrijver. Ik ben er niet
helemaal gek van, maar hij schrijft wel fijn. 2. Ik zou nog wel een boek willen lezen over dezelfde tijd. Omdat er in deze tijd niet zoveel
wereldse dingen zijn gebeurd merk je niet zo veel van de tijd. Als je een boek leest wat zich afspeelt in de tweede wereld oorlog zou het heel anders zijn. Dat lijkt me opzich ook wel leuk. Dus het maakt me eigenlijk niet zo heel veel uit. 3. Ja, ook wel. Het is net zoals in vraag twee, je merkt er gewoon niet zo veel van. Voor het
verhaal maakt het gewoon niet zo veel uit. 4. Ja, dit onderwerp interesseert me wel. Ik hou wel van boeken waarin, mensen een

drankprobleem hebben of aan de drugs zijn. In dit boek is het dan zo dat de hoofdpersoon een drankprobleem heeft. En verder weet hij gewoon niet zo veel raad met zich zelf. Ik vind het dan erg interessant hoe hij er dan mee omgaat.