Genre: Het is een oorlogsroman en gaat over de 2e Wereldoorlog. Hoofdpersoon: Marga is de hoofdpersoon. Ze is erg onzeker en angstig, maar heeft een eigen wil, want ze wil perse naar haar ouders in Amsterdam toe terwijl ze eigenlijk thuis moet blijven. Ze neemt veel risico’s, bijv. ze haalt de ster van haar jas en reist met de trein mee, ze duikt onder als soldaten hun huis in Amsterdam invallen. Titel: De titel, Het bittere kruid, heeft te maken met dat ze in de oorlog heel weinig te eten hadden en als ze te eten hadden dat heel bitter zou smaken door de kruiden. Ik vind het wel een goede titel omdat het wel in het verhaal voorkomt.
Mening: Ik vond het wel een mooi boek. Samenvatting: Marga woont met haar vader, moeder en zusje in Breda. Ze heeft ook een broer, Dave. Hij woont in Amsterdam. Het is een joods gezin. Op een dag moet Dave gekeurd worden voor een werkkamp, maar gaat medicijnen slikken, waardoor hij ziek wordt en gelukkig wordt hij afgekeurd. Op een middag moet Marga een boodschap doen. Ze raakt verstrikt in een bezetting van een straat in haar buurt. Ze wordt bijna meegenomen, maar kan nog net ontglippen, omdat ze op haar identiteitspas kan laten zien dat ze niet in die straat woont. Op een avond gaat de bel. Het zijn de Duitsers. Marga kan via de achterdeur ontsnappen. Ze gaat naar Dave en Lotte. Lotte helpt Marga haar haar met water-peroxyde te bleken zodat ze niet herkend kan worden op straat. Samen besluiten ze te vluchten, maar tijdens het vluchten worden Dave en Lotte op het station in Utrecht opgepakt. Marga zit in haar eentje in een trein. Na de oorlog is er nog een oom van haar in leven. Ze gaat hem opzoeken en na een paar weken sterft ook hij. Marga blijft bij haar tante. B-Opdracht
Perspectief Het verhaal wordt verteld vanuit het ik- perspectief. Je leest met de gedachten van de 'ik' in het verhaal. Het is dus een 'ik-verhaal'. Het is een waargebeurd verhaal Het gaat over het levensverhaal in de 2e wereldoorlog van de schrijfster zelf. Ik heb een deel van het hoofdstuk ‘Het flesje ‘ in een ander perspectief gedaan, Dave is nu de ‘verteller’ in plaats van Marga. Het flesje Ik bekeek aandachtig het medicijnflesje dat ik in mijn hand hield. Het was gevuld met een bruinachtige vloeistof. ‘Ben je ziek?’ vroeg Marga. ‘Nee,’ zei ik, ‘waarom?’ ‘Je hebt daar toch een drankje?’ ‘Dat is voor morgen,’ zei ik. ‘Is het gevaarlijk?’ vroeg Lotte ‘Misschien,’ zei ik. Ik deed de kurk eraf en rook eraan. ‘Zou je het wel doen?’ zei ze. ‘Och zei ik. Ik stak het flesje in mijn zak en liep door de geopende deuren naar buiten. Ik raapte een steentje van het grindpad en keilde het over het hek. Marga was me gevolgd omdat onder het zonnescherm haar ligstoel stond. Ze mocht nog steeds niet helemaal in de zon liggen. Alleen met haar benen. Ze verschoof de stoel, zodat de zon op het voeteneind viel. ‘Wat heeft het lang geduurd, hè?’ zei Marga tegen mij terwijl ik met mijn rug naar haar toe naar de tuin stond te staren. ’Wat heeft lang geduurd?’ vroeg ik. ‘Mijn ziekte,’ zei Marga. ‘Ik ben beu van het liggen.’ zei ze. ‘Wees blij dat je beter bent,’ zei ik. ‘Word je er ziek van?’ vroeg ze. ‘Waarvan?’ ‘Het… flesje,’ zei ze aarzelend. Ik haalde mijn schouders op. ‘Je wordt er wat beroerd van,’ zei ik, ’en dat moet ook.’ Ik draaide me om en ging weer naar binnen. De dag erop zouden mijn vader en ik – zoals alle joodse mannen in Amersfoort – ons laten keuren voor de werkkampen. Mijn vader geloofde niet dat hij zou worden goedgekeurd. Hij had een huiduitslag waar hij nu erg mee ingenomen was. ‘Mij moeten ze niet, dat zul je zien,’ zei hij. Marga vermoedde dat hij er iets aan deed waardoor het verergerde. Ze wist niet dat ik ook op een middel zon om niet in een werkkamp terecht te komen. Zodra het bekend was geworden, liep ik enige kennissen af en na een paar dagen zei ik dat ik er iets op gevonden had. Ze wist eerst niet wat het medicijnflesje er mee te maken kon hebben. Een drankje associeerde ze altijd met beter worden. Uit de kamer klonk vioolmuziek. Marga had me al lang niet meer horen spelen. Ze draaide zich op haar stoel en gluurde naar binnen. Ik stond midden in de kamer en improviseerde een czardas. Lotte zat naar me te kijken. Ik hield me hoofd wat naar voren, mijn haar viel in mij gezicht. Marga zag de vingers van mij linkerhand bewegen over de snaren. Ze ging weer recht liggen om naar mijn spel te luisteren, maar ik brak af en deed mij viool terug in de vioolkist.