Zakelijke gegevens Titel van het boek: Isabelle
Naam van de auteur:Tessa de Loo
Naam van de uitgever: Singlepockets
Jaar van verschijnen: 1983
Aantal bladzijdes: 123 Samenvatting De belangrijkste personen in het boek zijn Isabelle, Jeanne en Bernard. Op een dag verdween in Auvergne, een streek in Frankrijk, de beroemde filmster Isabelle Amable. De hele streek was in rep en roer en met de hulp van de bewoners kamde de politie het hele gebied uit maar ze konden haar niet vinden. Ze was het laatst gezien door Gaspard Peyrol. Ze ging de bergen in, wat hij nogal vreemd vond omdat ze op hoge naaldhakken liep. De politie ondervroeg iedereen in het dorp. Ook Jeanne Bitor, die in het gezelschap was van 2 pitbullterriërs en 2 km. van het dorp woonde. Zij wist van niets, zei ze, want ze had het veel te druk om de hele dag maar voor het raam te staan. Overdag maakte zij schilderijen en s’avonds werkte ze in het dorpscafé tot middernacht. De politie liet haar maar snel gaan omdat het ontmoedigend en onaangenaam was om met haar te spreken. De politie kon Isabelle nergens vinden en stopte met het onderzoek. Iedereen in het dorp dacht dat Isabelle overleden was. Alleen Bernard Buffon, de dorpsonderwijzer, bleef doorzoeken. Hij was al jaren verliefd op isabelle en wilde niet toegeven dat ze overleden was. Na het gesprek met de politie was Jeanne naar huis gegaan. Ze gaf haar honden te eten en at haar eigen maaltijd terwijl ze naar buiten naar een rots staarde. Ooit had op die rots een burcht van de burggraven van Bonnevie gestaan, waarvan Jeanne en haar broers in vrouwelijke lijn zouden afstammen. Op oude prenten van de burcht waren 3 torens te zien die Le rat blanc, Le rat gris en Le rat noir genoemd werden. Jeanne geloofde dat de 3 torens haar en haar broers voorstelde. Le rat blanc was haar oudste broer, Le rat gris haar tweede broer en Le rat noir was zijzelf. Nadat haar moeder was overleden en haar had achtergelaten met een huishouden vol mannen, werd zij geobsedeerd door verval en de dood. Zij schildert daarom ook in series de fasen van de dood. Jeanne was ongelofelijk lelijk, en werd vaak als afschrikwekkend en sluw beschouwd. Nadat ze gegeten had maakte ze een aftreksel van linzen en deed dit in een kommetje. Ze ging naar de kelder en gaf het aftreksel aan de blonde vrouw die op een geïmproviseerd bed van strobalen lag. Ondertussen was Bernard druk bezig met het zoeken naar Isabelle. Hij ging vaak naar het dorpscafé want hij was er van overtuigd dat de mannen daar zich een keer zouden verspreken. Hij kwam aan de praat met Gaspard en die vertelde hem dat hij Isabelle een paar maal was gevolgd de bergen in naar een klein bassin bij een waterval. Ze zwom naakt en als ze er genoeg van had droogde ze zich in de zon ’en dan deed ze het met zichzelf’. Bernard geloofde weinig van de woorden van Gaspard. Jeanne observeerde Isabelle terwijl die gretig zat te drinken. Ze zag sinds gisteren geen enkel spoor van verval. Jeanne nam Isabelle mee naar een kamer waar ze zich moest uitkleden en een pose moest aannemen zodat Jeanne kon beginnen met schilderen. Jeanne had Isabelle gekidnapt toen ze haar had gevolgd naar het bassin. Isabelle symboliseerde alles wat Jeanne niet was. Daarom wilde Jeanne een serie portretten maken van het verval van Isabelle. Isabelle begreep er echter niets van en zeker niet toen ze werd opgesloten in de kelder. Na de ontvoering duurde het een week voordat Isabelle haar verzet had opgegeven. Ze verlangde enkel nog naar voedsel. Op een dag toen Jeanne aan het schilderen was, zakte Isabelle in elkaar. Ze vroeg om eten en ze kreeg het, hierdoor sterkte ze weer aan en nam haar pose weer in. Isabelle ging vragen stellen waarom ze nou haar als model wilde hebben. Toen kwam het verhaal over Jeanne’s verlangen om aan te tonen dat de schoonheid niet meer dan een schijn is, dat de natuur de schoonheid alleen maar creëert om haar weer te vernietigen. Dit luchtte Jeanne heel erg op. Isabelle was er echter niet mee eens. Zij vond het gedeeltelijk helemaal niet fijn om mooi te zijn, want mannen maken dan juist misbruik van je. Bernard had zijn zoektocht nog steeds niet opgegeven. Op een middag vroeg hij Odile Sévérac , de hartsvriendin van Isabelle, of hij iets vertrouwelijks met haar kon bespreken. Hij vroeg haar over het verleden van Isabelle. Odile antwoordde dat Isabelle een heerlijke jeugd had gehad en dat ze helemaal geen vier vaders heeft gehad zoals dat werd beweerd. En dat Isabelle verloofd was met Jean-Pierre. De dag dat het zou gaan onweren wist Jeanne al dat het niets zou worden met het schilderen die dag. Ze ging met Isabelle in de tuin onder de appelboom zitten. Ze hervatte het verhaal over de schoonheid. Isabelle vertelde dat haar stiefvader een begin had gemaakt met seksuele voorlichting voordat andere misbruik van haar konden maken, de ’voorlichting’ duurde tot haar zestiende. En ze vertelde dat ze twee keer getrouwd was en dat ze haast niks mocht doen van haar mannen. In het dorpscafé kwam Bernard aan de praat met Jeanne. Hij vroeg of zij nog wel eens aan Isabelle dacht. Hij vertelde haar dat ze waarschijnlijk niet meer in leven was. Jeanne vond dat voorbarig, ze was waarschijnlijk gewoon weggelopen. Bernard vond dat daar geen enkele reden voor was. Jeanne zei dat ze wist dat Isabelle was verkracht door haar stiefvader en dat ze verschrikkelijke huwelijken achter de rug had. Bernard ontkende dat en zei dat hij dat wist van de hartsvriendin van Isabelle. Jeanne was zo teleur gesteld over de leugens van Isabelle dat de woede weer naar boven kwam en dat ze Isabelle weer als vanouds ging behandelen. Isabelle begreep hier echter niets van, maar ze kreeg geen uitleg van Jeanne. De volgende dag bracht Jeanne Isabelle weer een kom linzenaftreksel maar ze zag Isabelle helemaal niet liggen op het strobed. De honden snuffelden rond en begonnen te blaffen, Toen zag Jeanne Isabelle hangen aan een zelfgemaakte strop. De honden speelden met de stapel strobalen waar kennelijk Isabelle vanaf was gestapt. Jeanne was zo van streek dat ze haast geen lucht meer kreeg. Ze rende naar buiten en haalde diep adem daarna ging ze weer naar binnen, haalde de schilderijen van Isabelle naar buiten en stak ze in brand. Toen ging ze weer naar binnen, pakte wat te eten en vertrok, ze wilde nooit meer terug komen. Bernard was op weg naar Jeanne’s huis want hij vond het een rare reactie van haar in de kroeg. Toen hij bij het huis aankwam zag hij bij een luchtrooster een paar naaldhakken staan en dacht meteen dar die van Isabelle konden zijn. Hij ging het huis binnen en zocht alles door, toen kwam hij in de kelder waar hij Isabelle zag hangen en schrok hevig. Hij zag toen opeens de hand bewegen en hij pakte de strobalen en maakte Isabelle los. Ze renden naar buiten en gingen langs een bospad zitten. Daar vertelde Isabelle hoe ze op het idee kwam om zich op te hangen. En dat ze allerlei verhalen bij elkaar verzon om Jeanne te strikken. Ze vertelde ook wat Jeanne haar allemaal had aangedaan. Bernard wilde dat ze daar voor gestraft werd, maar Isabelle wilde dat niet. Sinds Bernard Isabelle had leren kennen was hij helemaal over zijn verliefdheid heen. De familie Amable vereerde hem als een held omdat hij Isabelle had gered. De politie heeft overal gezocht naar Jeanne, maar er was geen spoor van haar te bekennen. Motieven De belangrijkste motieven zijn: -Jaloezie (vrouw tot vrouw) -Zoektocht naar een vermiste -Iemand adoreren

Het centrale thema van de schrijver is de tegenstelling mooi>lelijk De tijd Het verhaal speelt zich af in deze tijd. Dat is erg van belang voor het verloop van het boek, want in deze tijd draait alles om het uiterlijk. Of het in deze tijd ook echt zo extreem kan lopen weet ik niet, maar het boek is er een goed voorbeeld van dat het innerlijk minstens net zo belangrijk, zo niet belangrijker is dan het uiterlijk. Het is een chronologisch verhaal. Perspectief Het verhaal wordt verteld door iemand die zelf niet in het verhaal voorkomt, maar wel alles van de personen afweet: 'de alwetende schrijver'. Plaats Het verhaal speelt zich af in Auvergne, een dorpje in de franse streek Monts du Cantal. De verblijfplaats van Isabelle is de bouwvallige boerderij van Jeanne. Titelverklaring Een titelverklaring is bij het boek ‘Isabelle’ zeer voor de hand liggend. Het boek is vernoemt naar een van de hoofdpersonen. Het boek telt drie hoofdpersonen: Isabelle Amable, Jeanne Bitor en Bernard Buffon. Het boek is natuurlijk niet voor niks naar Isabelle vernoemt. Eigenlijk draait alles om haar, zij wordt ontvoerd, zij wordt gezocht, zij is het oogappeltje van een van de hoofdpersonen(Bernard Buffon), zij liegt Jeanne Bitor voor, zij is het die lelijk moet worden enz. het is daarom dus logisch dat het boek Isabelle heet. In de naam Isabelle komt het franse woord ‘belle’ voor wat mooi betekent en haar achternaam is ‘Amable’ wat afgeleid is van ‘amai ble’ wat vriendelijk betekent. Mening Ik vond het boek Isabelle een heel mooi boek. Het was een erg nieuwsgierig makend boek. Het was natuurlijk wel wat onwerkelijk maar de tegenstelling mooi - lelijk is wel goed duidelijk gemaakt. De spanning in het boek was goed opgebouwd. Ik vond het een heel goed boek. Ik kon me goed inleven in beide alle personen, ik wist ongeveer wat ze voelde. Niet dat ik zelf zo’n situatie heb meegemaakt, maar ik kon het me gewoon allemaal heel erg goed voorstellen. Ik zou het boek aan raden aan alle mensen die zichzelf niet accepteren, je leert veel over de gevoelens van anderen door dit boek, en het kan je tot inkeer brengen. Ik vond het wel jammer dat het boek zo dun was, je leest er zo doorheen en vergeet even alles om je heen. Leuk aan het boek vind ik dat het boek je echt mee sleept in het verhaal, en ik vind het heel erg knap als een schrijver dat met je kan doen.
Verwerkingsopdracht Ik heb deze verwerkingsopdracht gekozen, omdat de personen in het boek me erg aan spreken, ook hebben ze ieder hun eigen verhaal, en spelen ieder een unieke rol in het verhaal. Zij maken het verhaal tot een succes. Beschrijving van de hoofdpersonen Isabelle Amable ze is een mooie Franse filmster. Ze wordt aanbeden door vele mannen en heeft een hele gelukkige jeugd gehad. Ze heeft lange blonde haren en ziet er perfect uit. Op het moment dat ze ontvoerd wordt staat ze op het punt om te gaan trouwen. Uit haar naam kun je ook het een en ander halen, want het franse woord voor mooi is belle en het franse woord amabile (haar achternaam is amable) betekent lieflijk. Isabelle verandert in de loop van het verhaal. Eerst is ze niet zo aardig en dan krijgt ze medelijden met Jeanne omdat ze zo ongelukkig is. Ze besluit dan ook Jeanne niet aan te geven. Bernard Buffon Hij is dik, kaal en heeft een bril. Hij is onderwijzer aan de dorpsschool. Bernard is heel erg extreem verliefd op Isabelle en wil er alles aan doen om haar te vinden wanneer ze ontvoerd is. En gaat dan ook gretig op zoek naar haar, hij komt uit bij het huis vn Jeanne Bitor, omdat zij zich nogal vreemd gedroeg toen hij haar vertelde dat hij medelijden had met isabelle, en nieuwsgierig was naar wat er die dag gebeurd was. Hij vond Isabele bij Jeanne in de kelder en redde haar. Na deze heldhaftige daad was zijn liefde voor Isabelle over. Hij begreep haar niet, en vond de buitenkant van isabelle mooier dan de binnenkant Jeanne Bitor Zij is een hele lelijke vrouw (ze ziet er uit als een heks), ze heeft een hele slechte jeugd gehad. Ze is ongeveer het tegenovergestelde van Isabelle. Jeanne werkt in een café in het dorpje waar ze achter de bar staat. Ze woont in een afgelegen boerderij in de bergen en haar hobby is dode dieren schilderen. Die schildert ze dan in verschillende fasen. Eerst het dode beest gewoon en dan op elk volgend schilderij kun je zien hoe het beest langzaam wegrot of verteerd. Jeanne is heel erg jaloers op Isabelle en ze haat haar om haar schoonheid. Ze wou Isabelle’s schoonheid kapot maken door haar te laten verhongeren, en dood te laten gaan. Maar ze verspreekt zich in het café waar zij werkt, en Bernard komt erachter. Jeanne verdwijnt, en niemand ziet haar ooit weer terug.