SAMENVATTING Jacques Bekker maakt een tussenlanding in Sydney, als hij op terugreis is naar Nederland. De aansluitende vlucht heeft vertraging, en Jacques besluit een jeugdliefde van hem op te zoeken; Moniek Illegems. Als hij haar treft is ze net bezig haar spullen te pakken. Ze is op de vlucht voor de politie, blijkt, en smeekt Jacques haar te helpen. Dat doet hij, hij gaat met haar mee en mist zijn vliegtuig. Moniek blijkt de vrouw achter de succesvolle modeproductie ‘Madame Twenty’ te zijn en heeft via zware fraude miljoenen verdiend. Onderweg door Australië geeft ze samen met Jacques die miljoenen uit. Jacques komt er dan via de televisie achter dat Moniek hem indertijd heeft gebruikt, terwijl hij stapelverliefd op haar was. Hij is kwaad, maar na lang smeken blijft hij toch weer bij haar. Ze worden steeds meer in het nauw gedreven, en Moniek pleegt zelfs een moord. Dan zitten ze in de val en besluit Moniek in een huisje te gaan wonen dat binnenkort zal onderlopen vanwege een in aanleg zijnde stuwdam. Dat gaat Jacques te ver en hij vlucht te voet. Maar Moniek haalt hem enkele uren na zijn vertrek in met de auto en dwingt hem met behulp van een pistool in te stappen. Ze ruziën over zaken uit heden en verleden, en dan weet Jacques haar het pistool afhandig te maken. Ze gaan uit de auto en vechten. Dan heeft Moniek het pistool weer en schiet zichzelf neer. Jacques legt haar lichaam in de struiken en wil weer terug naar het huisje om te sterven, maar hij wordt opgepakt door de politie. Die verdenkt hem van de door Moniek gepleegde moord en zelfmoord. Het boek eindigt als hij naar het politiebureau wordt gereden. BEWEEGREDENEN EN VERWACHTINGEN Ik heb ‘Vertraging’ gelezen omdat ik zin had in een nieuwe schrijver. Krabbé is voor mij nieuw, dus waagde ik me aan zijn boek met de dromerige kaftfoto (een tot aan de horizon verlaten snelweg in de vlakte van de Australische woestijn). De kafttekst kondigde een spannend verhaal aan; een vlucht voor de politie, alhoewel de beweegreden ervan weer minder interessant klonk: fraude. Het boek voldeed wel aan de verwachtingen omtrent de spanning en ook het verhaal was redelijk zoals verwacht.
DE EERSTE REACTIE Tim Krabbé is een nieuwe schrijver in mijn lijst met ‘gelezen schrijvers’. Ik ben altijd een beetje angstig als ik een nieuw boek begin, omdat ik een nieuwe stijl moet gaan herkennen en waarderen. Toch vond ik de stijl van ‘Vertraging’ niet echt een eigen stijl bevatten. Ik kan geen namen noemen, maar het boek voelt aan als de boeken van vele schrijvers waarvan ik er maar een gelezen heb. Het verhaal leest wel vrij vlot, en bevat een paar onverwachte wendingen. Ik heb het gevoel dat het einde wel geforceerd dramatisch is, het is in ieder geval een onbevredigend einde. DE OPVALLENDSTE PASSAGE De opvallendste passage was dan toch wel de ‘finale’, als zij blijft volharden dat zij, ondanks haar misbruik van hem, altijd van Jacques gehouden heeft, en hij het eindelijk heeft gehad met haar. Als ze dan haar pistool pakt, is er even de angst dat ze de hoofdpersoon neer zal schieten, wat ze achteraf gezien maar beter had kunnen doen. Als ze dan zichzelf neerschiet is er enige opluchting, maar het blijft natuurlijk wel een bekende truc. De frustratie stijgt ten top als Jacques besloten heeft zelfmoord te plegen door in het huurhuisje bij de stuwdam te gaan wachten op het stijgende water, maar nog voordat hij bij het huisje is, wordt opgepakt door de politie en verdacht wordt van twee moorden. Je had net vrede gekregen met zijn zelfmoord, wordt de zaak nog zwarter. DE PERSONAGES Hoofdpersoon Jacques Bekker is maar een slappeling. In zijn tienerjaren had hij zich laten bedotten door Moniek, maar zelfs als hij daar achterkomt, blijft hij bij haar en laat hij haar de touwtjes in handen nemen. Hij is wel consequent slap. Hij gelooft aanvankelijk nog zijn eigen verhaaltje dat hij ook aan zijn reisgenoten had verteld, dat hij ‘nog een duiveltje moest uitdrijven’, maar uiteindelijk drijft hij weinig uit, maar maakt de zaak alleen maar erger. Daarbij houdt hij geen rekening met zijn vriendin in Nederland. Dat maakt hem wel weer wat ‘slechter’, en wat sterker, maar het blijft al met al geen boeiend figuur; iemand die door een Moniek Illegems makkelijk gebruikt kan worden. Moniek Illegems is een type harde tante die zelfs wat overdreven aandachttrekkerig is met haar uitspattingen en haar wilde ideeën. Ze wil alles onder controle hebben en zelf de richting van haar en andere levens bepalen. Waarschijnlijk heeft ze wel echt van Jacques gehouden, al is het alleen maar om de reden dat hij zo slap was en zij zo sterk. Want sterk of niet, ze voelt zich alleen in haar vlucht en kan niet zonder Jacques. Sonja is Jacques’ vriendin, die naar Australië afreist als haar man daar is verdwenen, vervolgens gesignaleerd met fraudeur ‘Madame Twenty’ en ook nog eens een moord op zijn geweten lijkt te hebben. Aanvankelijk denkt Jacques dat ze hem mist, en hem daarom komt zoeken, maar dan blijkt dat ze hem per sé wil vinden om hem op te laten pakken, met alles wat hij op zijn geweten heeft. Ze lijkt een kordate vrouw, belust op wraak, maar we kennen haar alleen uit een paar mijmeringen van Jacques. Toch is zij belangrijk voor het verhaal, omdat zij tot op zeker moment Jacques’ back-up was; hij zou weggaan bij Moniek en haar dwaze plannen om dan weer terug te kunnen naar zijn veilige leventje bij Sonja. Christa is de eerste vriendin van Jacques, en was een goede vriendin van Moniek, zo komt Jacques tijdens zijn reis door Australië te weten. Om Christa te pesten had Moniek Jacques verleid en wijsgemaakt dat ze van hem hield. Christa is een sterk christelijk opgevoed meisje, onzeker en verder ook niet veel aan het woord in het boek, maar zij is belangrijk voor het verhaal omdat zij uiteindelijk de reden is van Jacques’ vlucht van die van Moniek. TOT SLOT Ik vond het boekje niet echt veelzeggend. De personages waren onherkenbaar, het verhaal was wel spannend maar ook weer niet echt meeslepend en het einde was te dramatisch. Er zitten geen langdradige stukken in, en ook wat onverwachte wendingen, maar het geheel vond ik niet indrukwekkend of amuserend.