Lijmen / Het been door Willem Elsschot

A. Titelbeschrijving Auteur: Willem Elsschot, pseudoniem van Alfons de Ridder. Titel: Lijmen; Het Been Jaar van uitgave: 1991, zesde druk. Aantal bladzijden: 220. 1e druk van Lijmen: Antwerpen, 1924 1e druk van Het been: Amsterdam, 1938 1e gezamenlijke druk als Salamander, 1959 1. Beschrijvingsopdracht: Motivatie van mijn boekkeuze: Ik heb eigenlijk een beetje een rare reden om te kiezen voor dit boek. Ik wilde dit maal graag wat eerder beginnen met mijn boekverslag, dus besloot ik ver van tevoren al een boek uit te kiezen. Samen met de boekenlijst ging ik naar de bibliotheek zonder enig idee te hebben wat ik wilde lezen. Uiteindelijk had ik een aantal boeken aangestreept op de lijst, maar na een zoekpoging bleek geen van deze aanwezig te zijn in de tamelijk kleine bibliotheek. Toen viel mijn oog op het rijtje boeken van Willem Elsschot. Lijmen / Het been viel mij op en dit boek was gelukkig wel aanwezig. Mijn aandacht werd meteen door deze titel getrokken. Ik wilde wel weten wat er achter deze titel schuilde. Na het stukje op de achterkant gelezen te hebben, hier stond echter niet iets over het verhaal, was ik verkocht. Er stond namelijk dat het tot de geestigste boeken ooit geschreven behoorde. Korte samenvatting van de inhoud: Een ik-figuur ontmoet in een cafe zijn jeugdvriend Laarmans. Het valt de ik-figuur op hoezeer Laarmans is veranderd. Vroeger was hij een fanatiek voorvechter van de Vlaamse zaak. Hij droeg lang haar en een filthoed, rookte pijp, schreef verzen en droeg tijdens de demonstraties een knuppel. Nu ziet Laarmans er uit als een welgesteld zakenman. De twee raken aan de praat en Laarmans nodigt de ander uit om de volgende dag bij hem op visite te komen. Op de vraag wat Laarmans tegenwoordig doet, antwoordt hij "lijmen".. Hij zal hem de volgende dag uitleggen hoe het gekomen is, dat hij voor Boorman ging werken. Laarmans had Boorman ontmoet in een café. Boorman had Laarmans geobserveerd en hem vervolgens voorgesteld voor hem te komen werken als secretaris van zijn Algemeen Wereldtijdschrift voor Financiën, Handel, Nijverheid, Kunsten en Wetenschappen. Laarmans besloot de baan aan te nemen. Aangezien Boorman de naam Laarman niet mooi vond gaf hij hem de naam; de Matos. Hij krijgt echter al snel zijn eigen naam weer terug. Boorman verkoopt zijn blad in grote oplagen aan kleine zakenlieden in België, door in te werken op hun wensdroom en ijdelheid. Ook voor chantage schrikt hij niet terug. Wanneer hij ontdekt dat het bedrijf 'Korthals et fils' niet helemaal pluis is. Gaat hij hier achteraan. Hij ontdekt dat men wel met twee verschillende wagens adverteert, de een om doden te vervoeren en de anderen is voor zieken, er echter slecht een is die iedere keer wordt omgetoverd naar de gevraagde wagen. Hij belooft dit stil te houden wanneer hem een groot bedrag betaalt. Naarmate de tijd vordert krijgt Laarmans steeds meer teken binnen het bedrijf. Zo komen ze bij een firma 'Lauweressen' die keukenliftjes produceert. Mevrouw, die problemen heeft met haar been, laat zich lijmen en koopt 100.000 exemplaren. Na een tijd merkt ze toch wel dat ze er veel te veel heeft besteld en probeert op allerlei manieren onder het contract uit te komen. Zodra de bestelling afgeleverd wordt, krijgt Laarmans de taak om de maandelijkse afbetaling te innen. De laatste termijn mag hij haar kwijt schelden, maar ze weigert het geld terug te nemen. Na deze geslaagde opdracht trekt Boorman zich terug uit de zaken en laat Laarmans nu alles doen. Hij komt alleen nog af en toe om Laarmans te controleren. Enkele jaren later ziet de ikfiguur Laarmans tot zijn verbazing achter een loket bij de scheepvaartmaatschappij. Laarmans vertelt hem dan hoe het gekomen is dat hij niet meer voor het Wereldtijdschrift werkt. Boorman en Laarmans waren samen op stap door Brussel toen Boorman plotseling een vrouw omver liep. Deze vrouw bleek mevrouw Lauwereyssen te zijn. Haar pijnlijke been was inmiddels vervangen door een houten exemplaar. Na het weerzien met mevrouw Lauwereyssen (dit was overigens geen gezellig weerzien) krijgt Boorman spijt dat hij haar zoveel geld heeft afgenomen. Laarmans komt met het plan om naar een neef van hem te gaan. Deze is pastoor. Hij raadt hem aan het geld aan de vrouw terug te geven. Mevrouw Lauwerreyssen weigert het geld. Ten einde raad daagt Boorman haar voor het gerecht. Dit levert veel hilariteit op in de rechtbank. Uiteindelijk wordt de zaak verdaagd. Het bedrijf van mevrouw Lauwerreyssen wordt uiteindelijk verkocht bij opbod. Onder de aanwezigen bevinden zich ook Boorman en Laarmans. Boorman wil het bedrijf kopen met het geld dat hij mevrouw Lauwereyssen wil terug betalen. Men denkt echter dat Boorman gek is, omdat hij een veel te hoog bod doet. Hij wordt opgenomen in ziekenhuis. Laarmans vraagt opnieuw raadt bij zijn neef. Deze weet Boorman uit het ziekenhuis te krijgen en zelfs de "verzoening" tussen Boorman en mevrouw Lauwereyssen tot stand te brengen. De neef vindt een andere baan voor Laarmans. Die Boorman op deze manier alleen laat.
Uitgewerkte persoonlijke reactie: Onderwerp Ik vind het onderwerp erg boeiend, omdat het op de een of andere manier een bepaalde interesse wekte. Het boek gaat over een man die mensen tijdschriften aansmeert. Het is leuk om te zien hoe hij dit doet, hoe hij de mensen zo ver krijgt dat zij zo een grote oplage kopen van het tijdschrift. Het heeft me ook aan het denken gezet. Ik weet niet of er in het echt ook een dergelijk iets bestaat, maar het is eng om te bedenken dat mensen zich zo snel laten ompraten tot het kopen van dingen waar ze helemaal geen geld voor hebben. Ook vind ik dat het onderwerp goed is uitgewerkt. De schrijver laat je veelal alles weten wat belangrijk is. (Het is niet een vaag verhaal waarbij je zelf heel erg moet zoeken naar waar het nou eigenlijk over gaat.) Hij vertelt je wat de personages voelen en hoe ze handelen. Gebeurtenissen Er zijn een aantal gebeurtenissen die een belangrijke rol spelen in dit verhaal. Ik denk dat voor het ontstaan van het verhaal je de ontmoeting tussen Laarmans  en Boorman niet mag vergeten. Als ik dan het verhaal volg zie ik ook de zaken Korthals et fils en Lauwereyssen als een belangrijke gebeurtenis. Met name de zaak Lauwereyssen is belangrijk voor het verloop van het verhaal. Door de zaak Lauwereyssen kom ik bij de laatste gebeurtenis die ik belangrijk vind en dat is de ontmoeting die Boorman met mevrouw Lauwereyssen heeft. Hierdoor krijgt hij te zien dat zij haar slechte been heeft moeten laten vervangen door een houten. Hij krijgt spijt en probeert haar dan op allerlei manieren terug te betalen. Ik vond de gebeurtenissen op een zekere manier ook spannende verteld. Het verhaal is geen thriller, dus echt spannend vond ik het niet, maar wanneer ik iets las werd ik eigenlijk gedwongen om verder te lezen omdat ik wilde weten hoe het verder ging, ik wilde weten wat er zou gebeuren. Ik vond het dus spannend, omdat het op een boeiende manier is geschreven en de schrijver je dwingt tot het einde te lezen om achter het antwoordt van het verhaal te komen. Personages De personages vind ik goed naar voren gebracht door de schrijver. Ik kon me zo'n man als Boorman wel goed voorstellen na het lezen van het boek, ook de manier van handelen kan ik nu begrijpen vanuit zijn standpunt. Ik kon me ook goed inleven in het boek, doordat de personages wel herkenbaar zijn. ( In het dagelijks leven kom je ook mensen tegen die de boel bedriegen ook al zie je die liever niet. De personages reageren eigenlijk best wel voorspelbaar. Het enige wat ik echt niet had verwacht was dat Boorman na de ontmoeting met mevrouw Lauwereyssen zich schuldig zou gaan voelen. Dit komt, omdat ik me na het lezen van het eerste deel een bepaald beeld had gevormd van deze man; namelijk een harteloze man die zich het lot van andere niet aantrekt. De hoofdpersoon van het boek is meneer Laarmans. Hij vertelt een verhaal over een periode uit zijn leven. Ik vind het boek niet ingewikkeld opgebouwd, het verhaal verloopt op een duidelijke manier. Wel bestaat het grote deel van het verhaal uit een flashback. Aan het einde bleef ik ook niet met vragen zitten, omdat er op het einde duidelijk was afgelopen. Alles is verteld. Tevens wat Laarmans en Boorman gaan doen na hun split. Taalgebruik Ook het taalgebruik was op zich niet moeilijk, alleen de zinnen in het Frans begreep ik niet ( mijn Frans is namelijk niet van dergelijk niveau). Het woordgebruik was niet moeilijk en er waren geen lange zinnen. Het taalgebruik paste ook goed bij de personages, die dus een beschaafde taal gebruiken. Voorlopig Eindoordeel. Mijn voorlopige eindoordeel is dat ik het een leuk boek vindt, dat prettig is om te lezen. Ik vind dat het verhaal een leuke verhaallijn volgt, die op sommige punten voor verrassingen zorgt. Het boek is ook niet moeilijk geschreven. Het is echt een boek waar je voor gaat zitten. 2. Verdiepingsopdracht: Voordat ik het boek Lijmen/Het been begon te lezen had ik eigenlijk niet echt een idee wat ik kon verwachten van het verhaal. Dat kwam mede, omdat er op de achterkant geen kleine inhoud van het verhaal stond. Ook was de titel misschien iets te duidelijk. Vaak probeer je te verzinnnen wat er achter de titel schuilt, maar deze titel moet je gewoon letterlijk opvatten. Dit heeft ervoor gezorgd dat ik niet wist wat ik van het boek moest verwachtten. Er waren op de kaft ook geen illustraties waar je iets uit kon op maken. Het enige wat ik van het boek verwachtte was dat het over een oplichter zou gaan. Tevens moest het boek humoristisch geschreven zijn. Deze informatie kreeg ik van het kleine stukje op de achterkant van het boek dat iets over de schrijver verteld. Mijn verwachtingen zijn uitgekomen. Dat was ook wel logisch, want ik had niet echt een verwachting over dit boek. We spreken over een  fabel wanneer de gebeurtenissen logisch-chronologisch geordend zijn. Dit boek is echter een sujet, omdat deze met behulp van kunstgrepen niet meer voldoet aan de fabel. Wanneer het boek een fabel zou zijn, zouden de gebeurtenissen dus in een andere volgorde moeten staan. Men zou dan moeten beginnen met de ontmoeting van Laarmans en Boorman. Ik zou deze als eerste plaatsen, omdat deze gebeurtenis het verst in het verleden ligt. Daarna zou het stuk moeten komen waar je leest over het werk dat Boorman doet en de inwerking van Laarmans in het bedrijf. Hierna komt de zaak 'Korthals et fils' gevolgd door de zaak 'Lauwereyssen, wat de eerste echte opdracht is voor Laarmans. Dan krijgen we de ontmoeting van Laarmans met de geheimzinnige ik figuur. Er komt dan een periode waar niet veel over wordt verteld tot het wederzien tussen Boorman en mevrouw Lauwereyssen. Mevrouw Lauwereyssen heeft dan haar slechte been ingewisseld voor een houten. Door deze ontmoeting met "het houten been" krijgt Boorman wroeging waardoor we belanden in de laatste fase van het verhaal. Boorman krijgt spijt, dat hij mevrouw Lauwereyssen heeft opgelicht en doet al het mogelijke om haar het geld terug te geven. Boorman belandt uiteindelijk in het ziekenhuis, maar krijgt het via een neef van Laarmans voor elkaar om haar het geld te geven. Laarmans verlaat Boorman zonder afscheid van hem te nemen. Hij krijgt een nieuwe baan waar hij opnieuw een ontmoeting heeft met de ik figuur. Het verhaal zou hier moeten eindigen wanneer  het een fabel zou zijn, omdat op deze manier de gebeurtenissen logisch-chronologisch zijn geordend. Dit verhaal is echter niet logisch-chronologisch geordend. Het verschil tussen de fabel en het sujet is dus eigenlijk dat de gesprekjes met de ik figuur op een niet chronologische wijze in het verhaal zijn geplaatst De functie van het verschil tussen fabel en sujet is dat je door de volgorde die ontstaat bij het sujet veel meer wordt gedwongen om dingen zelf te ontdekken. Wanneer het boek de volgorde van de fabel zou bevatten lees je op een passieve manier het verhaal. Het effect dat deze vorm op mij heeft is dat ik met plezier een boek lees. Ik vind het namelijk leuker wanneer dingen die niet meteen duidelijk zijn. Dat heb je met dit boek op de een of andere manier wel. Dit komt, omdat de flashbacks weinig aan je fantasie overlaten. Het verhaal is niet chronologisch opgebouwd. Wanneer je echter alleen naar de tweede flashbacks kijkt zie dat deze wel chronologisch zijn opgebouwd. Ik heb geprobeerd een korte weergave van de gebeurtenissen in de volgorde zoals het boek ze vertelt op te schrijven. Het echte verhaal begint met de ontmoeting tussen Laarmans en de ik figuur. Vervolgens krijg je een lange flashback die dezelfde volgorde aanhoud als de fabel. Beginnend met de ontmoeting tussen Boorman en Laarmans in een café en eindigend met het incasseren van de termijnen die mevrouw Lauwereyssen moet afdragen aan Boorman. Na deze flashback keer je terug in wat zich dan afspeelt. Laarmans probeer de ik figuur als secretaris te ronselen maar deze loopt dan weg. We zijn dan inmiddels belandt in het boek Het been. We beginnen dan met een ontmoeting tussen Laarmans en de ik figuur in the General Marine and Shipbuilding Company. Na deze ontmoeting komt er weer een flashback die gaat over de ontmoeting met mevrouw Lauwereyssen en het teruggeven van het afgetroggelde geld. Nadat het geld is teruggeven verlaat Laarmans Boorman. We belanden dan weer in het gebouw van de scheepsfirma, waar Laarmans  de ik figuur uitlegt hoe hij aan dat baantje is gekomen. Het verhaal is eigenlijk in twee delen onder te verdelen: de ontmoetingen tussen Laarmans en de geheimzinnige ik die "nu" afspelen en de twee grote flashbacks die het grootste deel van het verhaal in beslag nemen. Het gehele boek is niet continu, omdat er grote periodes niet worden beschreven. Wanneer we de flashbacks achter elkaar zetten (deze verlopen chronologisch), is dit oiok niet continu. Dit weet je, omdat ertussen de flashback in Lijmen en de flashback die in Het been zit een lege plek zit van 5 jaar. Tevens wordt niet alles verteld wat er zich afspeelt. Ook kunnen we nog kijken naar de ontmoetingen die Laarmans telkens heeft met de geheimzinnige ik. Deze zijn zelfs wanneer we ze uit de beiden delen van het boek lichten in beiden gevallen niet continu ondanks dat het slechts over een korte periode gaat. In het deel Lijmen wordt tussen de ik figuur en Laarmans het volgende afgesproken na zei elkaar hebben ontmoet in een café: ,,Het is morgen zondag en dat artikel kan ik maandag ook wel in elkaar flansen. Kom mij morgen een bezoek brengen. Er komt dan een stuk ook al zal deze slechts een halve dag bevatten waar niets over wordt verteld. Vervolgens belandt je in het huis van Laarmans waar hij dan aan de ik figuur uitlegt hoe het komt dat hij zo is veranderd. Zelfs deze passage is niet continu, omdat er een stuk van de tijd wordt overgeslagen, maar ook omdat er geen overgang tussen deze scènes vind. Je beland van het een in het ander. Aangezien deze tekst slechts twee flashbacks bevat die heel erg belangrijk zijn voor het verhaal en ik deze al uitvoerig heb besproken zal ik er kort nog een keer iets over vertellen. Beiden delen van het boek bevatten een flashback waarop het verhaal is gebouwd. In Lijmen gaat de flashback natuurlijk over de ontmoeting tussen Laarmans en Boorman en over de bedrijven die zij "lijmen". Deze flashback begint vanaf hoofdstuk en loopt door tot het een na laatste hoofdstuk van het deel "lijmen". Ook het deel Het been heeft een zelfde opbouw. Het begint en eindigt met een gesprek tussen Laarmans en de ik figuur. Hiertussen bevindt zich de flashback. Deze gaat over de ontmoeting tussen Boorman en mevrouw Lauwereyssen en het teruggeven van het teveel gevraagde geld aan mevrouw Lauwereyssen. De functie van deze twee flashbacks is dat er geen verhaal is zonder hen. Het verhaal is gebouwd op deze reeks gebeurtenissen. De flashbacks hebben in zoverre zij een effect hebben op mij, dat ik nieuwsgierig word hoe het dan verder gaat in het heden. De vertelde tijd is 220 pagina's. De vertelde tijd kan ik beter verdelen over de twee delen. Als eerste wil ik het hebben over de vertelde tijd in het deel Lijmen. Het verhaal in her heden neemt slechts twee dagen in beslag. De "ik" ontmoet Laarmans, die hem de volgende dag iets vertelt over zijn leven. Dit verhaal vond ongeveer tien jaar geleden plaats en duurt ongeveer een jaar. Na "Lijmen "volgt natuurlijk "Het been". Hierin is de vertelde tijd in het heden slechts enkele dagen. Er vindt een ontmoeting plaats op een namiddag tussen de "ik"en Laarmans. Laarmans nodigt hem opnieuw bij hem thuis uit op een zondagmiddag. Het is niet precies duidelijk hoelang ertussen de namiddag en de zondag is dus houd ik het op een paar dagen. Het verhaal dat Laarmans vertelt en dus in het verleden is gebeurt speelt 5 jaar na de gebeurtenissen in lijmen. ( Dit kan eigenlijk niet, omdat de ontmoeting tussen de "ik" en Laarmans tien jaar na het lijmen van de firma Lauwereyssen plaatsvindt. Deze fout is misschien gemaakt, omdat Elsschot het vervolg op Lijmen vijftien jaar na afronding van hetzelfde boek schreef. Hij stopte met schrijven, omdat hij geen waardering voor zijn werk vond in België. Door aansporing van Menno ter Braak en Greshoff, die met veel lof over zijn werk spraken, begint Elsschot weer te schrijven. In 1939 schrijft hij in veertien dagen "kaas". In 1938 verschijnt het vervolg op "Lijmen" "Het been". Het been werd minder goed ontvangen dan Lijmen. Alleen Simon Vestdijk en Menno ter Braak waren positief. Het been is ook opgedragen aan Menno ter Braak. Echter in België stond men nog steeds niet te springen om Elsschots literatuur. Terwijl in Nederland Elsschot op het punt staat door te breken).  Dit verhaal neemt ongeveer een jaar in beslag. Ik weet niet hoeveel tijd er zit tussen de eerste ontmoeting met de ik persoon en de tweede. Aan de ontmoetingen tussen Laarmans en de "ik" is niet echt een specifieke tijd af te leiden, maar je zou dit wel aan de hand van de historische tijd dat in de flashbacks. De historische tijd in Lijmen is ongeveer 1922-1923. Dit kun je afleidden van de datum die op het contract staat met Korthals. Hierop staat de datum 15 september 1922. De ontmoeting vindt ongeveer tien jaar later plaats dus omstreeks 1933. Het vervolg op Lijmen, het Been speelt zich dus ongeveer vijf jaar na de gebeurtenissen in Lijmen. We hebben het dan dus over omstreeks 1928. Dit klopt niet, maar dat heb ik hierboven al uitgelegd. De tweede en laatste ontmoeting tussen Laarmans en de "ik" vindt plaats nadat Laarmans Boorman heeft verlaten. Wanneer de gebeurtenissen in Het been ongeveer een jaar duren en beginnen in 1928 zitten we dus ongeveer in 1929/1930. Dan zal de ontmoeting dus ook omstreeks deze tijd plaatsvinden. Misschien enkele maanden later. De historische tijd is dus grof gezegd 1920/1930. Wanneer je de personages gaat beschrijven in dit boek kunnen we onderscheid maken tussen de hoofdpersonen: Laarmans en Boorman en de bijfiguren: Mevrouw Lauwereyssen de "ik" en de neef Jan. Laarmans: Laarmans heeft in het deel Lijmen zijn geloof voor waar hij vroeger voor stond verloren. Hij was een voorvechter van wat men de Vlaamse zaak noemde. Hij had lang haar, droeg een vilthoed, rookte een pijp en schreef verzen. Tijdens demonstraties nam hij zelfs een knuppel. Na de ontmoeting met Boorman moet hij echter alles weg doen en zijn haar kort laten knippen. Laarmans ziet Boorman een beetje als een vaderfiguur en doet alles wat hij wil. In eerste instantie is hij het niet eens met de handelswijze van Boorman, maar toch helpt hij hem met het lijmen. Hij heeft dus niet de kracht er iets van te zeggen. Dat vind ik best wel zwak. Tien jaar later doet Laarman niet meer onder voor Boorman. In Het been is Laarmans de rechterhand van Boorman. Hij volgt hem overal op zijn weg om het geld terug te geven. Uiteindelijk gaat hij weg bij Boorman. Hij veranderd dan van succesvol zakenman in een stoffige correspondent. Boorman: Boorman is een keiharde zakenman en een oplichter zonder gevoelens ( althans dat denk je in het begin. Hij maakt op eenhandige manier gebruik van de zwakke plekken van zijn slachtoffers. Op deze manier maakt hij ook van Laarmans  zijn secretaris. Deze zit namelijk zijn ellende weg te drinken wanneer Boorman een aantrekkelijk aanbood doet om onder zijn wakend oog te komen werken. Hij vindt dat je in een wereld vol list en bedrog niet achter kunt blijven. Uiteindelijk blijkt deze man toch gevoelens te bezitten. In het been wordt Boorman achtervolgt door zijn schuldgevoelens tegenover mevrouw Lauwereyssen. Hij zal en moet zijn morele schuld op een zakelijke manier oplossen  met geld. Mevrouw Lauwereyssen: mevrouw Lauwereyssen is een zwaarlijvige vrouw die erg goedgelovig. Zij wordt dan ook op een zeer eenvoudige wijze gelijmd. Mevrouw Lauwereyssen is een vrouw die verlangt naar een beetje aandacht en medelijden om haar pijnlijke been. Tevens is zij zeer koppig en hardnekkig. Dit weet je, omdat zij erg lang volhoudt een flinke smak geld te weigeren. De "ik": de ik personage is een man met weinig ambities. Hij is tevreden met zijn simpele baantje. Hij was net als Baardmans ,die overigens een oud klasgenoot is van deze man, actief in de Vlaamse Beweging.hij is hier echter mee gestopt maar voelt nog steeds de liefde die hij had voor de Vlaamse Beweging. Hij doet tevergeefs pogingen om deze liefde te ontdekken bij Laarmans. Neef Jan: neef Jan is familie van Laarmans. Hij is het prototype van een goede, brave burger. Tevens gelooft hij sterk in god. Hij vervult zelfs een belangrijke functie in een kerk. ( Hij is pastoor.) Hij geeft Boorman het advies om zijn schuldgevoel af te kopen  met geld. Later helpt hij Boorman opnieuw met de bemiddeling tussen hem en mevrouw Lauwereyssen. Hij zorgt er ook voor dat Laarmans weer op het rechte pad komt. In Lijmen heeft Laarmans de hoofdrol. Zijn doel is een goede zakenman worden en zo veel mogelijk bedrijven lijmen om zo flink binnen te lopen. Om zo Boorman van dienst te zijn. Hij wordt hierbij geholpen door Boorman. Die natuurlijk een zo goed mogelijke opvolger voor zijn bedrijf wil. Hij brengt Laarmans alles bij wat hij behoort te weten van het "vak". Eigenlijk verpest hij op deze manier Laarmans. De grote tegenstand komt eigenlijk van Laarmans zelf. Hij weet niet goed wat hij met zijn nieuwe positie aanmoet. Hij maakt de nodige fouten waardoor zijn baan op het spel komt. Hij weet in eerste instantie eigenlijk ook niet of hij er nu wel goed aan doet. Aan het eind van het boek lijmen is hij net zo "slecht"als Boorman. In Het been wordt er meer de nadruk gelegd op Boorman en zijn problemen. Het doel van Boorman is hier om van zijn schuldgevoel af te komen. Hij krijgt hierbij tegenstand van mevrouw Lauwereyssen, want zij wil zijn geld niet aannemen en dat is volgens hem de manier om van zijn schuldgevoel af te komen. Boorman wordt bij het bereiken van zijn doel geholpen door Laarman en zijn neef Jan. Laarman steunt Boorman ook al vindt hij zijn reacties soms een beetje overdreven. Ook neef Jan speelt een rol in het helpen bij het bereiken van het doel van Boorman. Hij zorgt er uiteindelijk voor dat mevrouw Lauwereyssen het geld aanneemt. Al schenkt zij dit aan een goed doel. In beiden gevallen bereiken de hoofdpersonen hun doel. Laarmans wordt een goed zakenman. Dit weet je, omdat Boorman opeens zegt dat hij de zaken aan hem overdraagt en af en toe even langs zal komen om te kijken hoe de zaken ervoor staan. Hij gaat zelf een nieuw bedrijfje op zetten. Ik denk niet dat Boorman Laarman alleen zou hebben gelaten als hij niet had geweten dat Laarmans de zaakjes goed zou kunnen runnen. Ook Boorman is geslaagd in het bereiken van zijn doel. Hij heeft namelijk ( na vele omwegen) het geld aan mevrouw Lauwereyssen overhandigt. De belangrijkste personages in dit verhaal ( Laarmans en Boorman) zijn round characters oftewel karakters. Ik denk dit, omdat ze veel verschillende karaktereigenschappen bevatten. ( Bijvoorbeeld Boorman; hij doet je denken aan een harde zakenman zonder gevoelens voor zijn mede mens. Althans dat denk je. Uiteindelijk blijkt hij toch gevoelig te zijn, want hij kan het niet aanzien dat mevrouw Lauwereyssen haar slechte been heeft moeten inwisselen voor een houten exemplaar. Hij krijgt op deze manier een enorm schuldgevoel.) Tevens maken de karakters een geestelijke groei door. Dit is met name het geval bij Laarmans. Bij hem weet je niet precies hoe hij op een situatie reageert. Tijdens de verkoop van het bedrijf van mevrouw Lauwereyssen wordt Boorman opgepakt. Ik had verwacht dat Laarmans erachter aan zou gaan , maar hij deed net alsof hij hem niet kon. Het wereldbeeld van Boorman is dat alles mag. Hij is een vertegenwoordiger van de zakenwereld, die slecht kunnen overleven waarneer zij hun zwakkeren uitbuiten. Het recht van de sterkste. Dit denkbeeld komt even in de knoop wanneer Mevrouw Lauwereyssen zijn pad kruist, maar na deze zaak gaat hij weer vrolijk door. Het wereldbeeld van Laarmans ligt wat ingewikkelder. Ook bij hem kun je zeggen dat ook hij staat voor het recht van de sterkste, maar hij is het niet altijd hiermee eens hij twijfelt hier wel eens aan, maar hij laat niet merken dat hij dit niet uit kan voeren. Hij is dus wat twijfelachtiger over dit idee, maar zolang het in zijn voordeel is helpt hij er hard aan mee. De personages zijn best wel herkenbaar, aangezien de hele wereld vol zit met mensen die liegen en bedriegen. En anderen uitbuiten om er zelf beter van te worden. Ik kan me echter niet met hen identificeren, omdat ik het schandalig vind om mensen zo te behandelen. Tevens heb ik een hekel aan mensen die de hele boel oplichten. Ik kan me dus niet met deze mensen identificeren, omdat het niet in mijn belevingswereld past. Evaluatie. Mijn eerste aanvankelijke mening over Lijmen; het been is niet veranderd na de verdiepingsopdracht. Daarom hoef ik niets te veranderen aan mijn eindoordeel. Ik vind het nog steeds een boeiend boek en ik heb ook plezier gehad in het lezen ervan. Mijn oordeel over dit boek is niet veranderd, omdat mijn eerste over een boek of film wordt gevormd tijdens het lezen of zien ervan. Ik verdiep me tijdens het lezen namelijk al in een boek, zodat een verdiepingsopdracht of de meningen van andere mensen die er een heel ander idee hebben mijn mening niet zullen beïnvloeden. Ik ben tevreden over het uitvoeren van de opdrachten. Ik denk dat ik de meeste vragen wel naar behoren heb beantwoordt. Ik weet alleen niet of mijn argumentatie ook altijd goed is. Ik vind het namelijk moeilijk om dingen te beargumenteren. Ik vond ondanks het grote aanbod van samenvattingen het toch wel moeilijk om een begin te maken, omdat het boek een beetje een vreemd begin heeft, vond ik het moeilijk deze op papier te zetten. Voor de rest ben ik best tevreden over mijn beschrijvingsopdracht. Ik ben Ook tevreden met het uitvoeren van de verdiepingsopdracht, omdat ik de vragen veelal wel begreep en kon beantwoorden. Hier ging best wel veel tijd in zitten, maar dat is nu eenmaal niet anders. Het lezen van het boek was deze keer alles behalve een last. Het is namelijk een erg leuk boek, dat met humor is geschreven. Het leest heel prettig, omdat deze schrijver geen moeilijke woorden en lange zinnen gebruikt. Het moeilijkst aan het boek vond ik de Franse tekstjes die door het verhaal stonden. Ik begreep deze niet, maar dat komt ook wel, omdat mijn Frans niet zo goed is. Ik denk dat ik de kennis die nodig was bij het maken van deze leesdossier opdracht voldoende bezat, omdat ik de vragen redelijk tot goed heb kunnen maken. Ik denk dat ik deze keer mijn tijd goed heb ingedeeld dus daar zou ik niet zo veel aan kunnen veranderen. Ik denk dat ik het beste wat meer tijd in de opdrachten kan steken, zodat ik weet waar het allemaal om gaat wanneer ik begin met mijn boekverslag.