Auteur:Willem Frederik Hermans Titel:De donkere kamer van Damokles Verschenen in:1958 Druk:33e Aantal blz.:335 Leestijd:9 uur Uitgelezen op:20 maart 1999 Dit boek heb ik gekozen omdat het thema mij spannend en ook heel vreemd leek, het is namelijk niet gewoon dat een verzetsheld wordt aangezien voor verrader. Vooraf verwachtte ik een boek vol spanning en actie, waar aan het einde de hoofdpersoon ervoor zorgt dat bewezen wordt dat hij een verzetsheld is. Ik vind dit werk: Spannend 3 Meeslepend
3 Ontroerend 1 Grappig 1 Realistisch 3 Fantasierijk 3 Interessant 3 Origineel 3 Goed te begrijpen 2 Dit werk heeft mij aan het denken gezet over de dingen die fout kunnen gaan rond een persoon. Ook heb ik nagedacht over Dorbeck, was hij wel of niet een hersenspinsel van Osewoudt. Ik heb wel iets aan dit werk gehad, namelijk dat dit werk voor mijn leesdossier wordt gebruikt, maar een nut voor mijn denken en beleven heeft het niet gehad. Dit werk spreekt mij goed aan, want de schrijver beschrijft alles en iedereen in het verhaal in duidelijke zinnen en bewoordingen, wat een zeer realistisch verhaal tot gevolg heeft. De belangrijkste gebeurtenissen zijn: -Moeder van Osewoudt vermoordt de vader. -Osewoudt gaat bij oom en tante wonen. -Relatie met nicht van 7 jaar ouder. -Overnemen van sigarenwinkel. -Dorbeck komt binnen. -Ontwikkelen van drie foto's -Ondergrondse acties voor Dorbeck. -Ontmoeting met Marianne. -Opgepakt door Duitsers. -Ontmoeting met Ebernuss. -Ontsnapping uit ziekenhuis. -Weer opgepakt door Duitsers. -Moord op Ebernuss. -Doodgeboren kind. -Vlucht naar het zuiden. -Opgepakt door geallieerden. -Onvindbaarheid van Dorbeck -Mislukte foto -Dood Osewoudt. Henri Osewoudt is een kleine jongen zonder baardgroei, opgegroeid in Voorschoten. Hij is een rustige jongen die alles goed overdenkt. Dorbeck is een luitenant uit het Nederlandse leger, hij gaat tijdens de oorlog in het verzet werken. Hij geeft Osewoudt zijn opdrachten. Marianne of Mirjam Zettenbaum. Zij is de Joodse vriendin van Osewoudt. De belangrijkste stukken in dit verhaal kan ik niet aanwijzen, omdat alle passages even belangrijk zijn, mis je er een dan snap je er weinig meer van. Het gebruikte taalgebruik is goed, simpel opgebouwde zinnen en makkelijk te begrijpen woorden. Hoofdpersoon: De hoofdpersoon in dit verhaal is Osewoudt, men bekijkt en beleeft alles vanuit zijn oogpunt al wordt de ik-vorm niet gebruikt. Het verhaal speelt zich af in Nederland en Engeland vlak voor en tijdens de tweede wereldoorlog. Samenvatting van de inhoud: Het verhaal begint als Osewoudt zijn moeder zijn vader vermoordt en Osewoudt door zijn oom in Amsterdam wordt opgevoed. Door ontmoet hij Ria, zijn nicht, met wie hij een relatie krijgt. Samen met haar zet Osewoudt de sigarenwinkel voort. Dan in 1940 Vallen de Duitsers Nederland aan en komt Dorbeck, een luitenant, binnenvallen in de sigarenwinkel, hij geeft Osewoudt een fotorolletje om te ontwikkelen. Enige dagen later als het nog niet is ontwikkeld komt Dorbeck weer in de winkel en leent een pak van Osewoudt. Dit pak krijgt hij van Dorbeck terug wanneer Dorbeck weer komt. Osewoudt begraaft het legeruniform in de achtertuin zodat men het niet kan vinden. Dorbeck komt terug en geeft Osewoudt een pistool, want hij moet zich kunnen verdedigen en hij moet een aanslag plegen op een aantal landverraders. Dit doet Osewoudt ook, omdat hij erin gelooft dat Dorbeck de volmaakte ik is voor hem en hij ook zo kan worden door Dorbeck zijn orders op te volgen. Hij moet zijn haar zwart laten verven en een andere persoonlijkheid aannemen, om aan vervolging te ontsnappen. Hier ontmoet Osewoudt Marianne, de kapster, hij wordt verliefd op haar. Dan pleegt Osewoudt nog een aanslag en wordt daarna aangehouden in een bioscoop. Hij wordt ondervraagd en gemarteld en uiteindelijk door een vriendelijkere Duitser, Ebernuss, naar een ziekenhuis gebracht. Daaruit weet hij te ontsnappen met behulp van een kleinere verzetsgroep die niemand kent. Hij duikt onder op een adres waar hij al eerder geweest is en nog diezelfde avond worden ze overvallen door de Duitsers, Osewoudt probeert nog te vluchten, maar hij wordt alsnog aangehouden. Hij komt weer in de gevangenis onder toezicht van Ebernuss. Na een lange tijd van gevangenschap neemt Ebernuss hem mee om Dorbeck op te zoeken, zodat Dorbeck opgepakt kan worden. Daar aangekomen vermoord Osewoudt Dorbeck en wordt door Dorbeck als wijkverpleegster aangesteld in Amsterdam. Hij heeft ondertussen gehoord dat Marianne een kind van hem gaat krijgen en gaat haar opzoeken. Daar blijkt dat het kind dood is. Vol ontzetting rent hij weg naar zijn huis, onderweg wordt hij opgepikt door een Duitse officier die hem aanziet voor een verpleegster. Hij laat zich naar Voorschoten brengen, daar vermoordt hij zijn vrouw en nicht, Ria, dan vermoordt hij ook de Duitser en vlucht naar de geallieerden in het zuiden. Die zien hem aan voor een verrader en ze zetten hem gevangen. Osewoudt wordt naar Engeland toe gevlogen en wordt daar ondervraagd, hij gaat terug naar Nederland en daar start een zoektocht naar Dorbeck, die niet gevonden wordt. Als dan Osewoudt zijn Leica wordt gevonden en hij ontwikkelt de foto's dan blijkt dat de foto van hem en Dorbeck is mislukt. Hij rent weg en wordt neergeschoten door engelse soldaten. Recensievergelijking: Ik heb drie recensies met elkaar vergeleken, twee daarvan zijn gepubliceerd kort na of voor het verschijnen van het boek en een redelijk recente. Alle drie de recensies zijn het eens over het feit dat de grote spanning wordt opgewekt door het al dan niet bestaan van Dorbeck, wat ook mijn ervaring is. Het uitleggen van dit feit wordt echter op verschillende manieren gedaan. In de recensie van H.A. Gomperts komt dit doordat Osewoudt in een andere wereld leeft, het leven in de spiegel. Volgens recensent Thomas van den Bergh komt dit juist door de paranoia waarmee de lezer wordt opgezadeld. Ook zijn alle recensenten het er over eens dat  W. F. Hermans de wereld verschrikkelijk wreed afschildert, en dat hij zijn lezer somber of zelfs depressief maakt. De leesschijf is apart toegevoegd aan dit verslag. Eindoordeel over het boek De donkere kamer van Damokles. Het onderwerp was zeer interessant, hoewel niets ervan herkenbaar is in mijn leven. Ik had nog nooit nagedacht over dit onderwerp, maar ik ben wel aan het denken gezet door dit boek. Ik had nooit gedacht dat er zoveel mis kan gaan en bepaalde dingen zo anders geïnterpreteerd kunnen worden. Het onderwerp werd met voldoende diepgang behandeld en alle mogelijke aspecten kwamen aan bod. De gevoelens van de hoofdpersoon waren het meest belangrijk in het verhaal. Er kwamen te weinig gebeurtenissen in het verhaal voor en zodoende werden er ook grote stukken overgeslagen, wat ik niet helemaal ideaal vond. Ik vond de gebeurtenissen in het verhaal spannend. De meeste gebeurtenissen waren toevallig, wat het verhaal een vreemde kronkel gaf. De hoofdpersonen kwamen levensecht over, en zodoende kan ik me goed inleven in de personen. De opbouw van het verhaal is soms wat ingewikkeld, maar het verhaal was over het algemeen goed en vlot te lezen. De afloop was zeer verrassend, en op een manier toch ook weer voorspelbaar als je weet hoe somber Hermans in zijn meeste verhalen is. Het taalgebruik was makkelijk, de gebeurtenissen en ruimtes werden goed beschreven en de dialogen waren makkelijk te lezen en natuurlijk weergegeven. Autobibliografie: Recensies:- Uit;
Algemeen Dagblad, publicatiedatum; 21-05-1959, recensent; onbekend. - Uit Het Parool, publicatiedatum; 06-12-1958, recensent; H.A. Gomperts - Uit Het Parool, publicatiedatum; 17-04-1998, recensent; T. van den Bergh