Gevangenis met een open deur door Jan Terlouw

1. Het onderwerp Een meisje en twee jongens worden door en ex-politiecommissaris aangewezen om de verdachte activiteiten van een sekte te onderzoeken. 2. Het thema De schrijver heeft het boek geschreven omdat hij wil wijzen op de gevaren van sektes en dat de leiders van die sektes vaak slechte of criminele bedoelingen hebben. 3. Het genre Het is een avonturenroman 4. Samenvatting van de inhoud Aart Keizer wil op een of andere manier bewijzen dat de sekte The Living Souls misdadig is, omdat hij denkt dat mede dankzij hem een dochter van vrienden in deze sekte is opgenomen. Daarom heeft hij besloten dat Valentijn de Boer, Paul van Ravenswaai en Josje van Duivenbode te laten infiltreren in de The Living Souls. Zij stemden allen in met het plan en enkele dagen later hingen zij rond bij het gebouw van The Living Souls, hopend dat een lid naar hun toe zou komen en dat die hun dan mee naar binnen zou nemen. Dit lukte en eenmaal binnen luisterde men geduldig naar elkaars problemen. Ook werd er verteld over de wasbeurt, die de volgende week zou plaatsvinden. Die wasbeurt hield in dat je moest inzien dat je een dode ziel bent. Dus die woensdag daarna begon men met de wasbeurt. Deze zou drie dagen duren. Alle drie kwamen ze hier doorheen en alles leek goed te gaan. Maar Willem de Vries wist inmiddels wel al dat Josje de kleindochter van Aart Keizer was. Hij liet haar wel naar de sekte komen, want hij wilde van haar een echte Living Soul maken. Alles ging goed totdat opeens Valentijn uit de sekte werd gegooid, maar hij probeerde via een lid, Céline, informatie te verzamelen. Hij zei dat hij een brief had gehad van The Bright (Willem de Vries), waarin stond dat hij eigenlijk nog wel lid was en dat hij een bijzondere missie had. Met Paul en Josje ging het wel goed. Zij mochten zelfs in het gebouw van The Living Souls komen wonen, maar toen Aart Keizer al een paar dagen niets meer van het tweetal had gehoord werd hij ongerust, daarom besloot hij Leo op onderzoek uit te laten gaan. Hij kwam via een dakgoot in het kamertje van Josje. Zij vertelde hem dat met haar alles goed ging, maar Paul een Living Soul was geworden. Op de gang had een van de Lofties (de vier mensen die recht onder The Bright stonden) hun horen praten. Snel verzon Leo dat hij Josjes geliefde was en ze geloofde hem. De volgende dag kwam Leo weer. Hij ging toen samen met Josje op onderzoek uit in de kamer van de Voorziener. Ze vonden een kluis, maar deze was beveiligd met een combinatieslot. Toen Josje weer terug was op haar kamer begon zij codes te verzinnen die mogelijk zouden kunnen. Zij ging toen weer naar de kamer van de Voorziener en probeerde deze codes, maar ze pasten geen allen. Leo had met haar afgesproken dat als ze wat had te melden ze dat op een briefje moest schrijven en dat dan aan een hark in de dakgoot moest hangen. Zo probeerde zij er achter te komen op welke dag The Bright door Dia was geroepen om The Living Souls te stichten. Keizer ging met dit blaadje naar Valentijn en die zou dit dan vragen aan Céline. Die avond vroeg Céline op de bijeenkomst, waar Josje ook stiekem aanwezig was, op welke dag hij geroepen werd om The Living Souls te stichten. Zijn antwoord was op 11 oktober 1976. Josje glipte weg en ging naar de kamer van de Voorziener, waar zij de code 111076 intikte. Ze hoorde wat klikken en kon de deur zo opentrekken. In de kluis stonden 5 schoenendozen en nog een kistje, die allemaal vol zaten met oude munten. Opeens hoorde ze iemand aankomen. Ze probeerde zich nog te verstoppen, maar dit lukte niet. Ze verzon een smoes, maar die geloofde ze niet. Josje werd naar haar kamer gestuurd en de deur werd op slot gedraaid. De Voorziener werd er zelf bij geroepen, maar omdat men dacht dat ze toch niets had ontdekt, mocht ze blijven. Bij de volgende bijeenkomst had Valentijn weer een vraag, die Céline aan de Voorziener zou stellen. Dit was wat hij van geld vond. Wat zij niet wist was dat Leo en Valentijn via de dakgoot naar binnen waren geglipt en dat ze nu in de kamer van de Voorziener zaten. Toen Céline haar vraag stelden, gaf hij uitvoerig antwoord hoe slecht geld wel niet was. Tijdens zijn antwoord gooiden Leo en Valentijn zijn munten naar beneden. Hij ging de munten oprapen. Als rede gaf hij dat Dia hem dit geld gaf. Toen zag hij dat z’n eigen munten waren. Toen ging Valentijn naar beneden en zei dat Willem de Vries een bedrieger was en dat hij helemaal niet door Dia was gezonden. Hij zei ook dat de sekte niet zou hoeven verdwijnen, maar dat het zou moeten veranderen in een soort vereniging. Willem de Vries vertrok naar Wales. Paul zag in dat hij fout was geweest en zo kwam alles weer goed. 5. De karakters De hoofdpersonen zijn: · Aart Keizer, hij is ex-politiecommissaris, maar kan geen afscheid nemen van het speurwerk. · Josje van Duivenbode, zij is de kleindochter van Aart Keizer. Ze heeft een positief, sterk en evenwichtig karakter. Ze kan goed leren en weet wat ze wil. · Valentijn de Boer, hij heeft een sterke wilskracht en is een rustige, beleefde jongen en bovendien een doorzetter. · Paul van Ravenswaai, hij is de lange en sterke zoon van een baron. Hij heeft een rustig en behoedzaam karakter, maar hij kan ook er koppig zijn, omdat hij een sterk gevoel heeft voor recht en onrecht. De bijpersonen zijn: · Willem de Vries, hij is de leider van de sekte The Living Souls en heeft rechten en theologie gestudeerd. Hij wordt ook wel The Bright of de Voorziener genoemd. · Leo Hagenaar, hij helpt Aart Keizer met het onderzoek naar The Living Souls.
6. Het perspectief Er is een auctoriale verteller, want je volgt het verhaal uit de ogen van verschillende personen. 7. De opbouw Er is een verdeling in hoofdstukken. Het verhaal is chronologisch opgebouwd
Er is een climax in het verhaal en er is een blij en gesloten slot. Dit is wanneer de Voorziener tijdens zijn toespraak door Leo en Valentijn wordt vernedert. In de eerste paar hoofdstukken worden persoonsbeschrijvingen gegeven van Valentijn, Paul, Josje en Willen de Vries. 8. Titelverklaring De schrijver heeft deze titel gekozen, omdat hij wil benadrukken dat een sekte net een soort gevangenis is. Je kan wel gewoon naar buiten (open deur), maar door hersenspoeling doet men dat niet en zit men toch een soort van gevangen. 9.Taal en stijl Het boek is wel in algemeen Nederlands geschreven, maar je kunt wel aan het taalgebruik merken dat het een jeugdboek is. er is niet echt veel dialoog. De stijl is ironisch. 10. De schrijver Jan Terlouw is op 15 november 1931 geboren in Kamperveen. Hij heeft wis- en natuurkunde gestudeerd en daarna heeft hij als natuurkundige gewerkt in Amerika en Zweden. Vervolgens is hij de Tweede Kamer ingegaan voor de partij D66. Ook is nog commissaris van de koningin in de provincie Gelderland geweest. Pas daarna is schrijver geworden. Naast dit boek heeft hij ook nog andere boeken geschreven, voornamelijk jeugdboeken. Bijvoorbeeld: De koning van Katoren en Oorlogswinter, hiervoor ontving hij een Gouden Griffel, en voor zijn boek De Kunstrijder kreeg hij een prijs van de Nederlandse Kinderjury. 11. Oordeel Ik vond het een goed boek, omdat het verhaal mij wel aansprak. Het verhaal is wel vrij kort, maar 173 pagina’s en de eerste ongeveer 60 pagina’s waren persoonsbeschrijvingen, die na verloop van tijd ook wel erg saai worden. Het echte verhaal is met maar 100 pagina’s erg kort. Je had het verhaal dan wel zo uit, maar sommige dingen hadden best wel wat uitvoeriger gemogen. Bijvoorbeeld waarom Aart Keizer The Living Souls nou eigenlijk wil oprollen; hier word niet echt een duidelijk rede voor gegeven, alleen dat hij zich schuldig voelt. Het verhaal is niet levensecht. Het lijkt mij niet dat zo iets dagelijks gebeurt. Het is ook wel erg toevallig dat Josje geen echte Living Soul werd, dankzij de vele pogingen van de Voorziener en de andere leiding en dat Valentijn wel uit de sekte wordt gegooid, terwijl hij eigenlijk niks had gedaan en dat Josje wel mag blijven, terwijl het overduidelijk is dat ze wat in haar schild voerde. Het is best wel een origineel verhaal. Ik had tenminste nog niet zo’n soort verhaal gelezen. Er komt niet echt een godsdienst voor in het verhaal, alleen de sekte, die ook wel in een soort God, Dia, geloven, maar voor de rest wordt er niet over andere godsdiensten gesproken. Het is een optimistisch verhaal. Bijvoorbeeld ook al ziet Aart Keizer er soms niks meer in, Josje blijft toch door gaan en zo lukt het toch om de sekte op te rollen. Sommige stukken in het boek zijn ook wel humoristisch. Bijvoorbeeld als Leo en Valentijn de munten van Willem de Vries op de het podium gooien, terwijl hij net aan het vertellen, hoe slecht hij geld wel niet vindt. Sommige stukken zijn ook wel spannend, zoals hoe Josje elke keer net niet of wel wordt gesnapt en hoe ze er dan elke keer weer onderuit probeert te komen. Als extra opdracht heb ik bij dit boek gekozen voor opdracht 22: Schrijf een gedeelte van een dagboek van een of meer hoofdpersonen. Lief dagdoek, Vandaag ben ik voor eerst in de kamer van de Voorziener geweest samen met Leo. Gisteren avond stond hij ineens in mijn kamertje. Hij had contact kunnen leggen met een studente, Lucie heette ze volgens mij, en hij was via haar raam de dakgoot in geklommen en toen was hij weer via mijn raam mijn kamer ingeklommen, alleen wel op het verkeerde moment. Hij stond al op het punt om weer weg te gaan toen iemand van de leiding ons hoorde praten. Leo dook snel onder mijn bed, maar kon er net niet helemaal onderkomen. Op dat moment stapte de TES-man Govert en de Voorziener zelf binnen. Leo moest onder het bed vandaan komen en hij verzon snel dat hij mijn geliefde was. Volgens mij trapte ze erin, ik hoop het tenminste. Leo moest toen gaan. Vanmiddag kwam hij weer, deze keer had hij een loper meegebracht. De Voorziener en drie van de vier Lofties waren weg en Loftie Martha zat op haar kamer. Dus zagen wij kans om samen op onderzoek uit te gaan in de kamer van de Voorziener. De deur zat op slot, maar dankzij de loper konden we gemakkelijk naar binnen. De kamer was groot en in het midden stond een bureau en alles was netjes geordend. Leo ging op de stoel van de Voorziener zitten. Op de een of andere manier vond ik dit toch eigenlijk een beetje heiligschennis. Zou de Voorziener dan toch invloed op mij hebben, misschien wel een beetje. We doorzochten de kamer en vonden niet echt iets waar we wat aan hadden. Wel vonden we een muurkast, maar die was beveiligd met een combinatieslot. We gingen weer terug naar mijn kamer. Leo gaf, voordat hij wegging mij de loper en de opdracht om er achter zien te komen wat de code is. Dit was makkelijker gezegd dan gedaan. Ik heb toen wat mogelijk codes opgeschreven. Ik hoop dat een de goede is en dat ik morgen wel alleen naar de kamer van de Voorziener durf. Josje