Au Pair door Willem Frederik Hermans
De eerste druk was in 1989, en de gelezen druk komt ook uit 1989. Het boek heeft 415 bladzijdes en bestaat uit 96 hoofdstukken. Het boek is na de tweede wereldoorlog geschreven. Ik ben het gaan lezen omdat mijn pianoleraar zei dat het zo’n leuk boek was. Hij had het thuis in de kast staan en ik heb het toen van hem geleend. De tijd in ‘Au Pair’ loopt chronologisch. Het verhaal wordt verteld door de alwetende verteller, dus de derde persoon. Paulina wil Kunstgeschiedenis en Frans gaan studeren. Ze wil dat heel graag in Parijs doen,maar omdat har ouders dat niet kunnen betalen besluit ze om als au pair te gaan. Ze komt terecht bij de familie Pauchard, die behandelen haar ontzettend slecht en ze is daar dan ook binnen twee dagen weer weg. Daarna komt ze terecht bij een steenrijke generaal. Ze vindt het heel vreemd, want eigenlijk hoeft ze niks te doen behalve af en toe met de generaal of met andere familie leden te praten en ze krijgt tegelijker tijd ontzettend veel van de familie. Ze weet niet zo goed wat ze met alle vrijgevigheid van de familie aan moet. Na een paar maanden komt ze erachter dat die vrijgevigheid niet voor niets was. Paulina moet een koffer met geld en waardepapieren naar Oostenrijk brengen. Dit geld was in de tweede wereld oorlog door een Joodse man bij de generaal in bewaring gegeven. Die heeft het geld toen (clandestien) belegd en nu is het 14 keer zoveel waard als eerst. De erfgenaam van de Joodse man is een voormalig SS’er en de generaal wil niet dat het geld in zijn handen komt. Hij besluit dat het geld naar een Joodse organisatie moet. Op de dag dat Paulina het geld gaat wegbrengen wijzigen de plannen ineens en moet naar Luxemburg. Daar geeft ze het geld zonder verdere problemen af. Na een dag komt ze erachter dat ze er ingeluisd is en dat het geld toch naar de SS’er is gegaan. Het bleek een complot te zijn, waar iedereen van af wist, behalve zij en de generaal. Enkele dagen later sterft de generaal zonder de waarheid te kennen. Tussen het begin en het einde van het boek verlopen ongeveer 4 maanden. Het speelt zich af in 1984. Het boek is een roman waarin je Paulina een paar karakterveranderingen ziet ondergaan. De belangrijkste omwentelingen in het verhaal: · Paulina gaat naar Parijs. · Ze komt terecht bij de oude generaal waar ze hartelijk wordt ontvangen. · Paulina komt erachter dat er toch wel meer van haar verwacht wordt. · Paulina komt erachter dat ze er in geluisd is en dat het geld toch naar de SS’er is gegaan. Ik moest om een stuk uit het boek echt heel erg lachen en dat was al vrij in het begin. Paulina is dan nog bij de familie Pauchard en komt haar kamer binnen. Dan ligt er opeens een man in haar bed die haar die ochtend lastig had gevallen. Mevrouw Pauchard zegt dan als Paulina om een slot op haar deur vraagt, dat Paulina het waarschijnlijk zelf heeft uitgelokt. Dan heeft Paulina het echt helemaal gehad. De vraag die ik aan de hoofdpersoon zou willen stellen is: “ Toen je hoorde dat je ipv naar Oostenrijk naar Luxemburg moest, waarom ben je toen alsnog gegaan? Dat was namelijk helemaal niet de afspraak.” Ik had vanaf dat moment door dat er echt iets mis zou gaan. Ik had ook gedacht dat Paulina het geld niet zou afgeven omdat ze het toch niet vertrouwde, maar dat deed ze wel. De recensent is heel erg negatief over het boek. Hij vond het veel te langdradig. Ik begrijp wel wat hij bedoeld, maar mij stoorde het niet zo heel erg. Ik heb de recensie uit de bibliotheek gehaald en hij komt uit Vrij Nederland. Ik heb hem bij het verslag gevoegd. Ik vond het boek heel erg leuk. In het begin gebeurde er maar niks, en ik zat echt te wachten op dat er iets ging gebeuren. Ik vond het ook fijn dat de taalgebruik in het boek niet te moeilijk was. Ik hou er niet van als ik bij een boek ook nog eens het woordenboek erbij moet betrekken omdat ik het anders niet begrijp. Ik vind het heel knap van Paulina dat ze na de familie Pauchard toch heeft doorgezet en niet terug is gegaan naar Nederland. Ik heb niet zo’n doorzettingsvermogen, mijn moed was me allang in de schoenen gezakt. Bij de generaal thuis werd ze echt goed behandeld. Ik zou denk ik, net als zij, een beetje achterdochtig worden. Het is natuurlijk niet helemaal normaal dat je zo in de watten wordt gelegd bij mensen die je eigenlijk helemaal niet kent.
De eerste druk was in 1989, en de gelezen druk komt ook uit 1989. Het boek heeft 415 bladzijdes en bestaat uit 96 hoofdstukken. Het boek is na de tweede wereldoorlog geschreven. Ik ben het gaan lezen omdat mijn pianoleraar zei dat het zo’n leuk boek was. Hij had het thuis in de kast staan en ik heb het toen van hem geleend. De tijd in ‘Au Pair’ loopt chronologisch. Het verhaal wordt verteld door de alwetende verteller, dus de derde persoon. Paulina wil Kunstgeschiedenis en Frans gaan studeren. Ze wil dat heel graag in Parijs doen,maar omdat har ouders dat niet kunnen betalen besluit ze om als au pair te gaan. Ze komt terecht bij de familie Pauchard, die behandelen haar ontzettend slecht en ze is daar dan ook binnen twee dagen weer weg. Daarna komt ze terecht bij een steenrijke generaal. Ze vindt het heel vreemd, want eigenlijk hoeft ze niks te doen behalve af en toe met de generaal of met andere familie leden te praten en ze krijgt tegelijker tijd ontzettend veel van de familie. Ze weet niet zo goed wat ze met alle vrijgevigheid van de familie aan moet. Na een paar maanden komt ze erachter dat die vrijgevigheid niet voor niets was. Paulina moet een koffer met geld en waardepapieren naar Oostenrijk brengen. Dit geld was in de tweede wereld oorlog door een Joodse man bij de generaal in bewaring gegeven. Die heeft het geld toen (clandestien) belegd en nu is het 14 keer zoveel waard als eerst. De erfgenaam van de Joodse man is een voormalig SS’er en de generaal wil niet dat het geld in zijn handen komt. Hij besluit dat het geld naar een Joodse organisatie moet. Op de dag dat Paulina het geld gaat wegbrengen wijzigen de plannen ineens en moet naar Luxemburg. Daar geeft ze het geld zonder verdere problemen af. Na een dag komt ze erachter dat ze er ingeluisd is en dat het geld toch naar de SS’er is gegaan. Het bleek een complot te zijn, waar iedereen van af wist, behalve zij en de generaal. Enkele dagen later sterft de generaal zonder de waarheid te kennen. Tussen het begin en het einde van het boek verlopen ongeveer 4 maanden. Het speelt zich af in 1984. Het boek is een roman waarin je Paulina een paar karakterveranderingen ziet ondergaan. De belangrijkste omwentelingen in het verhaal: · Paulina gaat naar Parijs. · Ze komt terecht bij de oude generaal waar ze hartelijk wordt ontvangen. · Paulina komt erachter dat er toch wel meer van haar verwacht wordt. · Paulina komt erachter dat ze er in geluisd is en dat het geld toch naar de SS’er is gegaan. Ik moest om een stuk uit het boek echt heel erg lachen en dat was al vrij in het begin. Paulina is dan nog bij de familie Pauchard en komt haar kamer binnen. Dan ligt er opeens een man in haar bed die haar die ochtend lastig had gevallen. Mevrouw Pauchard zegt dan als Paulina om een slot op haar deur vraagt, dat Paulina het waarschijnlijk zelf heeft uitgelokt. Dan heeft Paulina het echt helemaal gehad. De vraag die ik aan de hoofdpersoon zou willen stellen is: “ Toen je hoorde dat je ipv naar Oostenrijk naar Luxemburg moest, waarom ben je toen alsnog gegaan? Dat was namelijk helemaal niet de afspraak.” Ik had vanaf dat moment door dat er echt iets mis zou gaan. Ik had ook gedacht dat Paulina het geld niet zou afgeven omdat ze het toch niet vertrouwde, maar dat deed ze wel. De recensent is heel erg negatief over het boek. Hij vond het veel te langdradig. Ik begrijp wel wat hij bedoeld, maar mij stoorde het niet zo heel erg. Ik heb de recensie uit de bibliotheek gehaald en hij komt uit Vrij Nederland. Ik heb hem bij het verslag gevoegd. Ik vond het boek heel erg leuk. In het begin gebeurde er maar niks, en ik zat echt te wachten op dat er iets ging gebeuren. Ik vond het ook fijn dat de taalgebruik in het boek niet te moeilijk was. Ik hou er niet van als ik bij een boek ook nog eens het woordenboek erbij moet betrekken omdat ik het anders niet begrijp. Ik vind het heel knap van Paulina dat ze na de familie Pauchard toch heeft doorgezet en niet terug is gegaan naar Nederland. Ik heb niet zo’n doorzettingsvermogen, mijn moed was me allang in de schoenen gezakt. Bij de generaal thuis werd ze echt goed behandeld. Ik zou denk ik, net als zij, een beetje achterdochtig worden. Het is natuurlijk niet helemaal normaal dat je zo in de watten wordt gelegd bij mensen die je eigenlijk helemaal niet kent.
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden