Bibliografische gegevens Titel: “Vertraging” Schrijver: Tim Krabbé Uitgeverij: Wolters Noordhoff Jaar van uitgave: 1999 Samenvatting Op zijn zeventiende is Jaques Bekker per brommer met een vriend op vakantie. Op een avond in Oostende zijn ze in de dancing “de OPPOY’s”, daar ontmoet Jacques een meisje dat Christa heet. Ze worden verliefd op elkaar en schrijven elkaar daarna nog een poosje. De zomer daarna ontmoetten Jaques en Christa elkaar weer, maar dat werd geen succes. Op een avond is hij weer in de OPPY’s en ontmoet hij Moniek. Moniek is al twintig en nog diezelfde avond neemt ze hem mee naar bed. Ze beleven een dolverliefde week in Oostende. Later brengt Jacques nog wat foto’s van hen twee naar Moniek. Het weerzien valt voor Jacques heel erg tegen, Moniek doet erg stijfjes en is erg net gekleed. Bij het afscheid geeft ze hem een envelop. Hij moet beloven die pas in Oostende open te maken. In de envelop zit een briefje met de tekst “Het was een grap. I’m sorry. Moniek.”. Op de terugweg van Nieuw-Zeeland naar Amsterdam loopt het vliegtuig van de zevenenveertig jarige Jacques Bekker vertraging op bij een tussenstop in Sydney. In de paar uur die hij opeens heeft, besluit hij Moniek Ilgems, een vriendin uit zijn jeugd, op te zoeken. Hij vindt haar, terwijl ze net bezig is koffers in haar auto te laden. Ze herkent hem en vraagt of hij haar wil helpen. Hij rijdt met haar mee. Moniek vertelt hem dat ze wordt gezocht door de politie, omdat was uitgekomen dat zij met haar modeconcern (Madame Twenty) de belasting voor zesentachtig miljoen dollar had opgelicht. Ze moet ‘verdwijnen’. Als hij dan zijn vliegtuig naar Amsterdam mist, besluit hij in een dwaas ogenblik om met haar mee te vluchten. In de volgende dagen trekken ze steeds maar verder door het lege Australische landschap met zo nu en dan een andere identiteit. De verdwijning van Moniek is inmiddels voorpaginanieuws. Jacques en Moniek hebben tickets en vele valse paspoorten geregeld voor een vlucht naar Londen. Maar als ze in de krant lezen dat de man met wie Moniek de boel heeft opgelicht, gearresteerd is en in zijn cel zelfmoord heeft gepleegd, zijn hun paspoorten onbruikbaar omdat die man via dezelfde weg als hen zijn paspoorten dat verkregen. Bovendien komen ze erachter dat deze man haar bankrekening heeft geplunderd en dat ze nu dus niet meer geld hebben dan de paar honderdduizend dollar die ze los bij zich hebben. Onderweg maken ze een tussenstop bij een café. Als ze even later weer verder zijn gereden worden ze beroofd door iemand die hen in het café herkent had. Hun auto wordt onklaar gemaakt, ze zitten in de woestijn en kunnen geen kant op. Later worden ze toch nog door een auto opgepikt. Ze mogen bij diegene overnachten. Maar de situatie loopt compleet uit de hand wanneer Moniek tijdens een ruzie tussen haarzelf en de vrouw van het huis, de vrouw doodschiet. Ze vluchten weer en huren ergens een huisje waar niemand hen kan vinden. Daar blijven ze maandenlang wonen. Op een dag krijgen ze een brief waarin staat dat het huis ontruimd moet worden omdat er een stuwmeer wordt aangelegd. Jacques heeft net samen met Moniek besloten dat ze er gewoon blijven, wanneer Jacques zijn vriendin Sonja op de televisie ziet. Opeens ziet hij alles niet meer zo zitten en besluit hij alleen te vluchten. Hij komt een heel eind, maar Moniek vindt hem en bedreigd hem. Ze vertelt nu voor het eerst haar versie van de Oostende-geschiedenis. Ze vertelt dat ze het alleen maar deed om een vriendin (Christa) te pesten door haar vriendje te versieren en dat ze hem na een week dus niet meer kon gebruiken, hoewel ze eigenlijk toch verliefd op hem was. Als Jacques weigert met haar mee te gaan schiet ze niet hem, maar zichzelf door het hoofd. Identificatie met twee personen Ik ga mijzelf identificeren met de twee hoofdpersonen van het boek, namelijk Jacques en Moniek. Mijn hoofdvraag is: lijk ik het meest op Jacques of op Moniek? Ik zal eerst beginnen met het uiterlijk. Jacques is een man, die omdat hij tijdens de reis steeds een andere identiteit heeft, zijn uiterlijk vaak veranderd. Hij is een kalende man van zevenenveertig. Moniek is een vrouw van vijftig en vrij klein, ze is van nature blond. Ook zij verandert veel tijdens de reis. Ik zelf ben een meisje van vijftien jaar. Als ik naar mijzelf kijk kom ik in geen enkele manier overeen met Jacques, ook verander ik niet vaak iets aan mijn uiterlijk dus in dat opzicht kom ik ook niet overeen met hem. Ook vind ik dat ik in veel opzichten niet op Moniek lijk, zij is natuurlijk veel ouder dan dat ik ben, ook heb ik geen blond, maar bruin haar. Dat ze klein is komt wel enigszins met mij overeen, ik ben namelijk ook een van de kleinste van mijn leeftijdscategorie. Jacques is vrij onzeker en durft niet snel nee te zeggen. Dat is te zien aan de manier waarop hij met Moniek omgaat, hij laat haar van alles beslissen. Een voorbeeld daarvan is dat zij beslist wanneer ze een nieuwe auto kopen en waar ze allemaal naar toe reizen. Jacques durft vooral tegen Moniek niet snel nee te zeggen, hij stemt dan ook toe in alles wat zij zegt en voorstelt, totdat natuurlijk het moment kwam dat hij Sonja op de televisie zag. Moniek heeft daarentegen een heel ander karakter, ze heeft een eigen willetje en kan er niet goed tegen wanneer er mensen zijn die niet doen wat zij wil. Toen Jacques op het laatst niet meer deed wat zij wilde raakte ze helemaal in paniek en werd ze erg hysterisch. Ook is Moniek avontuurlijk ingesteld en geeft ze niet gauw op. Ze gaat namelijk weloverwogen het vluchten voor de politie aan, wat wel degelijk een avontuur is. Ze heeft in haar hooft zitten dat ze vrij wil zijn en niet in de cel wil belanden, ze geeft dan ook niet gauw aan dat idee op. Ik vind van mijzelf dat ik niet zo onzeker ben als Jacques. Ik ben het natuurlijk over bepaalde dingen wel een beetje onzeker, maar niet zo erg meer als bijvoorbeeld twee à drie jaar geleden. Bij mij ligt het er erg aan of ik wel of niet snel nee kan zeggen. Bij mensen die ik heel goed ken, kan ik dat wel wat sneller dan bij mensen die ik nog niet zo goed ken. Vooral als die mensen dan ook nog wat ouder zijn dan ik ben, heb ik dat sneller. Als mijn karakter met die van Moniek vergelijk, dan komt dat wel gedeeltelijk overeen. Aan de ene kant heeft zij een enorme wil en kan ze er niet tegen wanneer iemand niet doet wat zij wil. Dat heb ik helemaal niet ik ben niet zo iemand die altijd haar wil doorwilt zetten, ik kan er ook wel tegen wanneer iemand niet doet wat ik wil, ik word tenminste niet hysterisch. Aan de andere kant ben ik ook wel avontuurlijk ingesteld en geef ik ook niet gauw op. De emoties van Jacques en Moniek zijn ook heel verschillend. Jacques is veel meer een dromer dan Moniek. Moniek is veel realistischer en harder. Jacques dacht na dertig jaar namelijk nog steeds aan die ene jeugdliefde en had stiekem nog hoop op een ontmoeting en relatie na al die tijd. Terwijl Moniek alleen maar aan geld denkt, ze houd meer van geld dan van Jacques, ook heeft ze in koele bloede iemand doodgeschoten, wat Jacques nooit zou kunnen. Ik denk dat ik het meest op Jacques lijk qua emoties, ik vind best snel iets zielig en moet daar soms ook om huilen, ook ben ik wel een dromer. Ik denk namelijk ook nog wel eens aan mijn eerste liefde die ik nu nooit meer zie. Ik lijk absoluut niet op Moniek qua emoties, omdat ik geld helemaal niet belangrijk vind en ik soms best een softie kan zijn. De grootste droom van Jacques is dat hij lekker gelukkig is met een vrouw waar hij veel van kan houden. De wens van Moniek is dat ze samen met een partner een leven vol geld heeft. Jacques zegt namelijk in het boek, dat hij niets lekkerder vindt om nadat hij van buiten komt lekker warm tegen iemand aan kan kruipen waar hij van houd. En Moniek zegt dat ze het erg fijn vindt om een partner te hebben, ook doet ze er alles aan om zoveel mogelijk van haar geld te genieten, ze geeft het dan ook erg veel uit. Ik denk dat ik me ook hier het meest met Jacques kan identificeren omdat zijn grootse droom ook één van die van mij is, mijn andere droom is dat mijn familie, vrienden en ikzelf later gezond zullen zijn. Als ik kijk naar het aanpakken van situaties, dan zie ik dat Jacques daar erg impulsief in is terwijl je bij Moniek ziet dat zij al haar plannen goed van tevoren heeft uitgedacht. Jacques stemt meteen in met het idee van Moniek, zonder dat hij bijvoorbeeld aan zijn andere vriendin denkt. Moniek had natuurlijk allang voorzien dat men achter haar oplichterij zou komen en had al haar plannen al gemaakt en goed doordacht. Ze had bijvoorbeeld een plek bedacht waar ze haar auto zou kunnen neer zetten (op een verlaten plek, waar een autodealer in de buurt was), en gelijk daarna een auto zou kunnen kopen. Ik ben zelf ook wel impulsief, ik doe vaak dingen die ik van tevoren niet erg goed heb doordacht. Een voorbeeld daarvan is, dat ik soms kleding koop die ik op dat moment zelf wel leuk vind, maar dat ik er later achter kom dat ik eigenlijk helemaal geen kleding heb die daar dan weer bij past. Samenvattend, lijk ik qua uiterlijk het meest op Moniek omdat zij ook een vrouw en niet zo groot is. Als ik naar het karakter kijk, dan lijk ik voor een gedeelte op Jacques en voor een gedeelte op Moniek. Net als Jacques kan ik soms moeilijk nee zeggen en net als Moniek ben ik wel avontuurlijk ingesteld. Bij emoties en gedachten kom ik het meest overeen met Jacques hij is net als ik een dromer, terwijl Moniek veel harder is, ze kan namelijk gewoon iemand vermoorden. Als ik naar dromen en wensen kijk, dan zie ik dat die van mij en die van Jacques eigenlijk wel hetzelfde zijn, ze zijn niet zo materialistisch als die van Moniek. Bij het aanpakken van situaties zijn Jacques en Moniek ook heel verschillend. Jacques is veel impulsiever dan Moniek is. Dat is te zien aan zijn overhaaste beslissing om met Moniek mee te gaan en aan het feit dat Moniek plannen heeft gemaakt van te voren. Dus, als we kijken naar de hoofdvraag: “lijk ik het meest op Jacques of Moniek?” Is het antwoord: ik lijk het meest op Jacques.
Mening over het boek Mijn stelling is: is dit een goed of een slecht boek? Als ik kijk naar de bedoeling van het boek dan vind ik dat de bedoeling wel erg simpel is, voor mij was dat: een oude liefde opzoeken is altijd teleurstellend. Ik heb geen diepere betekenis kunnen vinden en dat vind ik erg jammer. Ik ben op dit thema gekomen omdat Moniek een oude liefde is van Jacques. Jacques zoekt haar na dertig jaar weer op en het blijkt voor hem op een teleurstelling uit te komen. Ik vind dat dit boek niet vernieuwend is. Ik denk dat er veel boeken zijn die over een oude liefde gaan en daarom vind ik het boek niet zo origineel. Als ik kijk naar het realisme van dit boek, dan is dit boek erg realistisch geschreven. De schrijver heeft erg zijn best gedaan om toch nog zo realistisch mogelijk over te komen. Dit verhaal zou in principe echt gebeurd kunnen zijn, ook al gebeuren er nog wel zulke spectaculaire dingen. Een voorbeeld van dat laatste is bijvoorbeeld dat Moniek een vrouw doodschiet. Het gevoelsmatige effect was goed bij mij. Ik vond dat het verhaal lekker vlot te lezen was, ook dat het soms wat dramatisch was vond ik leuk. Het stukje dat ik dramatisch vond was op het laatst, toen Moniek zelfmoord pleegde. De structuur van dit boek vond ik erg goed. Het is in het begin wel een beetje verwarrend, omdat je er aan moet wennen dat er om het hoofdstuk over een andere tijd wordt gesproken. Om het hoofdstuk zit namelijk steeds dertig jaar; toen Jacques zeventien was en hoe hij nu is als zevenenveertig jarige. Het perspectief vond ik ook erg goed gedaan omdat het perspectief vanuit één persoon was, vanuit Jacques. Je kwam er achter hoe hij over bepaalde dingen denkt en hoe hij zich voelde op dat moment. Bij één van de laatste hoofdstukken was het perspectief vanuit Moniek en dat vond ik erg goed bedacht omdat het toch een soort verrassing is voor de lezer; wat ging er dertig jaar geleden door Moniek heen? Als je dan die laatste hoofdstukken hebt gelezen dan kom je erachter dat Moniek toch heel iets anders voelde voor Jacques, dan hij voor haar. Mijn afweging is, dat ik de bedoeling van het boek niet zo heel erg belangrijk vind ik vind namelijk het verhaal zelf veel belangrijker. Ook vind ik de vernieuwing ven het boek niet zo belangrijk, als ik bijvoorbeeld kijk naar Romeo en Juliet dan is dat niet vernieuwend, maar wel erg mooi. Dat het boek realistisch is vind ik ook niet zo heel belangrijk. Sprookjes bijvoorbeeld, die zijn helemaal niet realistisch met hun feeën en kabouters. Maar ik vind dat nog wel erg leuk om te lezen. Het gevoelsmatige effect vind ik wel belangrijk, omdat het bij mij vrij dramatisch overkwam had ik er toch een bepaald gevoel bij, wat ik zelfs nog meedroeg nadat ik het boek had gelezen. De structuur van het boek vind ik heel erg belangrijk. Dat het boek om het hoofdstuk een andere tijd bevatte vond ik in het begin wat lastig, maar later erg leuk om te lezen. Het perspectief vind ik wel het allerbelangrijkst. Dat betekent dat ik de structurele argumenten de beste argumenten vond van alle andere argumenten. Dus, het antwoord op de stelling: is dit een goed of slecht boek? Is duidelijk, ik vind dit een goed boek. Voor het beantwoorden van mijn stelling heb ik naar het belangrijkste argument gekeken. Het belangrijkste argument vond ik het structurele argument.