VERBORGEN GEBREKEN VAN R. DORRESTEIN Het boek “Verborgen Gebreken”, een roman geschreven door Renate Dorrestein, had zijn eerste druk in 1996 en werd gepubliceerd door de uitgeverij Contact Amsterdam/ Antwerpen. Het boek bezit 223 pagina’s en is opgedeeld in 7 delen. Het ontving een nominatie voor de Gouden Uil in 1997 onder de categorie fictie. Dorrestein werd geboren op 25 januari in Amsterdam, ze werd rooms-katholiek opgevoed en wist al snel dat ze later schrijfster wou worden. Langzamerhand kon ze deze droom ook in praktijk omzetten en kreeg haar grote doorbraak in 1983 met “Buitenstaanders”. In 1991 ontwikkelt ze het chronisch vermoeidheidssyndroom, wat een grote invloed heeft gehad op haar leven en werk. Het is zomervakantie en de familie Jansen gaat op vakantie naar Schotland. Chris (een 10-jarig meisje) vermoordt per ongeluk haar incestueuze broer, Waldo(die dus haar en haar broertje heeft misbruikt) en gaat dan, tegen haar zin, met haar moeder en diens nieuwe vriend op de veerboot. Daar kruipt ze met haar 4-jarig broertje, Tommie in de auto van een zekere Agnes Stam (70-jarige vrouw wiens broer, Robert, pas is overleden). Agnes ziet dit en neemt ze mee naar haar vakantiewoning. De moeder, Sonja, en haar vriend worden ongerust en lanceren een zoekactie. Elise, weduwe van Robert, wil het huis verhuren en stuurt daarvoor een man naar het huis. Chris, denkend dat het een fiscus is die het huis in beslag komt nemen, vermoordt deze man weer per ongeluk met een geweer dat ze gevonden heeft. Agnes krijgt en beroerte en valt naast de dode neer. Als ze bijkomt, stuurt ze de kinderen naar hun moeder. Ze zijn blij als ze daar aankomen en besluiten naar Waldo te zoeken. Ik kan weldegelijk zeggen dat ik van het boek genoten heb door verschillende facetten: - de 2 karakters van de hoofdpersonnages Chris en Agnes. Deze zijn duidelijk totaal verschillend: vb. Chris , een hyperkinetisch, onbezonnen kind met een chaotische gedachtenstructuur tegenover Agnes, een oude, deftige en zorgzame dame van 70. Dit zou normaal moeten botsen, maar dat gebeurt niet door de belangrijke gelijkenis die de 2 hebben: eenzaamheid. Alletwee zijn ze alleen en in de steek gelaten door mensen uit hun omgeving. - de 2de reden waarom ik het lezen van het boek aangenaam vond was toch de hoge graad van feminisme van de schrijfster. De mannen (Jaap, Waldo en Tommie) spelen duidelijk een onbeduidende rol tegenover de hoofdpersonnages (Agnes en Chris) en zelfs ook Sonja, die - op de momenten dat ze erin komt - toch een grote rol speelt. Het is eens iets anders met een stereotiepe mannelijk personnage dat heel het boeltje komt redden en waar de vrouw (meestal geliefde of moeder) een gewoon bijrolletje heeft. - De 3de maar minder belangrijke reden is de overschakeling van Chris naar Agnes. De eerste 40 bladzijden gaan over Chris, zonder een woord vuil te maken aan Agnes. Dan plots draait alles rond Agnes en wordt het Chris niet echt op de achtergrond gesmeten, maar zeker niet op de voorgrond. - De laatste reden: het boek bevat ook een soort spanning door de opéénvolgende daden van Chris en de beroertes van Agnes. Chris’ agressiviteit en assertiviteit zorgen dus voor de spanning. En dat staat me ook wel aan. Dus tot conclusie zal ik dus herhalen dat ik van het boek heb genoten. En ik zal het boek zeker aan andere mensen aanraden vooral omdat het eens iets anders is: een andere kijk op het leven, een andere stijl, een ander soort boek in het geheel bekeken.