Amel door Zohra Zarouali

Inleiding. Dit boekverslag gaat over het boek Amel van de schrijfster Zohra Zarouali. De uitgever is Van Holkema & Warendorf en het heeft 121 bladzijden. Amel is een Marokkaans meisje dat in Nederland leeft. Zij is de hoofdpersoon van het boek. Op de voorkant van het boek staat de naam van de schrijfster en van de uitgever. Verder staat er nog: “Amel. Een Marokkaans meisje in Nederland.” En dat het een jeugdroman is. Op de achterkant staat: een korte inhoud, een foto van de schrijfster en een stukje tekst dat over de schrijfster en haar boek gaat, geschreven door Henk Barnard. Het verhaal. Het verhaal begint met een stukje waar Amel naar de bus loopt en bepaalde dingen over haarzelf en haar gezin denkt. Hierdoor stelt ze zichzelf en haar gezin voor. Amel is een Marokkaans meisje dat op het volwassen onderwijs zit. Ze is 18 jaar. Amel woont ergens tussen Arnhem en Nijmegen. Amel voelt zich vaak ouderwets, omdat nooit de dingen zou kunnen doen die haar zus Tima doet zoals: roken, drinken en een heleboel jongens achterelkaar verslijten. Amel denkt veel aan haar eigen gevoelens en die van anderen. Ze is heel sociaal, ze zou nooit expres iets willen doen om anderen te kwetsen. Amels gezin bestaat uit: Amel, haar vader Beba, haar moeder Yemma en Tima haar oudere zus. Ook heeft ze nog een broertje en een zusje die alleen even genoemd worden. Het boek is geschreven uit eerste persoon. Je weet wel wat Amel ziet, hoort, denkt en voelt. Maar je weet niet wat de anderen denken. De uitzonderingen hierop zijn de conversaties; die zijn geschreven uit de derde persoon. Na het stukje waar Amel naar de bus loopt maakt het verhaal een tijdsprong van een paar dagen. Amel komt thuis en wordt door haar ouders in elkaar geslagen. De buurvrouw komt op het geluid af en neemt Amel mee naar huis. Na weer een tijdsprong komt er een agent in burger langs met Yemma en Amel moet weer naar huis. Haar ouders doen alsof er niks gebeurd is. Wat verder in het boek gaat Amel bij Johnny langs. Johnny is het ex-vriendje van Esmeralda. Amels vriendin. Door Esmeralda’s relatie met Johnny, zijn hij en Amel goede vrienden geworden. Uiteindelijk wordt het duidelijk dat Johnny verliefd op Amel is, maar Amel weet niet zeker wat zij voor hem voelt. Amel is erg onzeker over haarzelf en haar gevoelens. Haar ouders vinden haar te vernederlandst maar vergeleken met haar zussen en haar vriendinnen is ze juist erg Marokkaans. Zelf vindt ze haar ouders stom omdat ze zo vasthouden aan oude gewoontes en tradities. Zij vindt dat haar ouders te veel Marokkaans willen blijven, omdat alles in Marokko zelf helemaal niet meer zo streng is. Ook vindt ze het vervelend dat haar ouders haar willen uithuwelijken. Maar toch houdt ze wel van haar ouders. Amel is nu al een paar keer bij Johnny geweest en Johnny heeft haar al twee keer geprobeerd te kussen, maar Amel wil niet echt omdat ze denkt dat het toch niks kan worden vanwege haar ouders. Als ze weer bij Johnny is zegt Amel dat ze niks meer met hem wil omdat het toch nooit wat kan worden. Johnny wordt boos en begint te schelden. Hij zegt: “Ik hoop dat de man waarmee je trouwt je helemaal in elkaar slaat.” Daar moet Amel erg om huilen. Ik heb nu een stukje van het boek gelezen, maar weet echt niet hoe het zal aflopen. Ik vind dat dit wel aangeeft dat het een erg goed boek is, het is niet voorspelbaar. Als ik toch zou moeten gokken hoe het afloopt, zou ik denken dat het weer goed komt tussen Amel en Johnny, omdat het mij lijkt dat ze toch wel echt van elkaar houden. Ik denk dat ze dan samen gaan weglopen, want Amels ouders zouden het nooit goed vinden als Johnny en Amel samen iets zouden hebben. Vooral niet als ze van plan waren te trouwen. Vlak hierna krijgt Amel te horen dat haar ouders haar hebben uitgehuwelijkt. De jongen waarmee ze moet gaan trouwen heet Yassine en ze krijgt van haar zus te horen dat hij best wel aardig en knap is. Ze moet Yassine op een avond ontmoeten wanneer hij bij Amel thuis is uitgenodigd. Amel wordt daarbij zo’n beetje gekeurd door de familie van Yassine die mee is en van haar ouders moet Amel dan netjes en Marokkaans gekleed zijn. Amel kleedt zich gewoon in een spijkerbroek en trui omdat zij wel wil dat als Yassine met haar wil trouwen, dat hij haar ook neemt zoals ze is. Tijdens deze avond moeten Amel en Tima (haar zus) eten en drinken rondbrengen. Hierbij regelt Tima dat Amel nog iets te eten moet halen in de supermarkt en dat Yassine dan tegelijkertijd shag daar gaat halen. Op deze manier kunnen Amel en Yassine even met elkaar praten. Amel vindt Yassine best wel aardig en knap, maar ziet trouwen met hem niet zitten. Als haar ouders haar vragen of ze met hem wil trouwen zegt ze wel ja omdat ze haar ouders niet wil kwetsen. Die avond is ze erg verdrietig en moet ze in bed huilen. Als Amel de volgende morgen weer bij Johnny is verteld ze hem alles. Johnny vindt dat het verkeerd is van haar ouders. Hij vindt dat ze haar niks gunnen. Johnny bedenkt van alles om er tegen te doen, zoals moslim worden en met haar trouwen of weglopen. Maar Amel denkt dat dit niet zal werken. Een week voor dat Amel en Yassine gaan verloven is Beba ineens heel aardig tegen haar en ze krijgt wat geld om in Rotterdam bij familie een weekje te gaan logeren. Ze gaat logeren bij haar tante Aicha, haar nichtjes Salou en Saida en haar neef Faisel die heel aardig tegen haar zijn. Als ze daar is gaat ze huilen en vertelt ze over haar verloving met Yassine. Tante Aicha troost haar en zegt dat ze zal meehelpen om hier iets aan te doen. Van haar nichtjes krijgt ze te horen dat Faisel al heel lang op haar verliefd is. Eerst geloofd ze dit niet maar omdat tante Aicha dit ook zegt begint ze het toch te geloven. Tante Aicha en Amels nichtjes willen Amel met Faisel laten verloven. Amel denkt dat ze best wel van Faisel kan gaan houden en stemt met dit idee in, omdat het veel minder slecht is dan met Yassine trouwen. Het probleem is wel dat Amels ouders hier nooit mee akkoord gaan. Als tante Aicha het aan Amels ouders vraagt vinden ze het wel goed omdat ze Aicha toch wel hoog waarderen en omdat Faisel ook wel een goede man is omdat hij wel Marokkaans is en blijft maar toch niet te ouderwets voor Amel is. Hier maakt het verhaal een tijdsprong en het gaat verder op de dag na het huwelijk, als Amel ’s avonds in bed ligt en haar zus vraagt om pen en papier. Amel schrijft een afscheidsbrief aan Johnny en Tima post hem zonder naar de inhoud te vragen.
Conclusies. Ik vond dit een erg leuk boek. Ik vond het heel mooi en waar beschreven, waardoor het ook aardig ontroerend was. Veel dingen zijn wel een beetje vreemd voor mijn denken. Ik had niet gedacht dat in deze tijd nog uitgehuwelijkt werd. Dit boek heeft op die manier wel mijn gedachten over het leven van Marokkanen in Nederland veranderd. Het mooiste stukje vind ik het aan het einde van het boek (ik heb het boek niet meer en weet dus niet op welke bladzijde dit is) waar Amel een afscheidsbrief aan Johnny schrijft. Dit was een hele mooie brief en haar zus doet die op de post zonder zelfs maar naar de inhoud te vragen. Als ik Amel was, was ik nooit met Faisel getrouwd, omdat Amel nog niet weet of ze ooit wel van Faisel zal gaan houden en omdat ze al wel van Johnny houdt. Ook vind ik het zo wie zo vreemd dat ze met haar neef trouwt. Ik dacht dat dat inteelt was. Het verhaal heeft een open einde omdat je niet te weten krijgt hoe het met Amel en Faisel verder gaat. Er is ook een vervolg op die ‘Amel en Faisel’ heet. Ik ben het wel eens met dit einde, vooral omdat er ook een vervolg op is. Ik vond het een plezierig boek om te lezen en ik denk dat ik ook het vervolg ga lezen voor een volgend boekverslag.