A) ADMINISTRTIEF 1) De titel van het boek is; ‘Das Parfum, die Geschichte eines Morders.’ 2) De schrijver van het boek heet; Patrick Süskind. 3) De schrijver is geboren in Ambach (Bayern) in Duitsland. 4) Dit boek is voor het eerst gedrukt in 1985. 5) Uitgeverij Diogenes Verlag AG in Zurich heeft het boek gepubliceerd. 6) Het boek heeft 286 bladzijdes. B) SAMENVATTING Jean-Baptiste Grenouille is geboren op de vismarkt. Zijn ongehuwde moeder wilde hem eigenlijk weggooien, maar enkele mensen bemerkten het schreeuwende kind. Zijn moeder werd ter dood gebracht en het kind ging van pleegmoeder naar pleegmoeder, omdat niemand het wilde. Uiteindelijk kwam het kind bij een pater, omdat hij niet zou ruiken, de pater neemt het kind aan, maar brengt, beangstigd, het monster meteen weer weg naar een andere pleegmoeder, mme Gaillard. Grenouille begint steeds meer te ruiken en zijn aanwezigheid beangstigt de andere kinderen en mme Gaillard. Als Grenouille acht jaar is stuurt ze hem naar een leerlooierij. Daar werkt hij erg hard, onder zeer erbarmelijke omstandigheden bij Grimal. Als Grenouille op een dag door de stad wandelt bemerkt hij een heerlijke geur: de kroon op zijn verzameling. Hij vindt een meisje en vermoordt haar, om zoveel mogelijk van haar geur in zich op te kunnen nemen. Na 4 jaar bij Grimal komt Grenouille bij de parfumeur Baldini. Baldini is een parfumeur, die ooit wel goede parfums had, maar zijn neus is al erg oud geworden. Als Grenouille na veel aandringen aan Baldini laat zien dat hij het nieuwste parfum van zijn grote concurrent na kan maken en hem nog kan verbeteren ook, koopt Baldini hem van Grimal voor erg veel geld. Grimal drinkt zich dood aan dit geld. Grenouille maakt allerlei heerlijke parfums, terwijl Baldini er meer pronkt en het geld opstrijkt en hijzelf er bijna niets mee opschiet. Hij leert wel allerlei technieken om parfums te maken en om geuren ergens uit te verkrijgen, maar met destilleren kan je niet overal een geur uit verkrijgen. Na een tijdje wordt hij ernstig ziek. Op z'n schijnbare sterfbed vraagt hij waar hij kan leren een geur uit een lichaam te krijgen en Baldini, die hem al afgeschreven heeft, vertelt dat hij het in Grasse kan leren. Grenouille herstelt weer en wordt losgelaten door Baldini, die als een zeer arm man tot zijn einde komt. Eenmaal uit Parijs bemerkt hij dat alles in Parijs eigenlijk naar mens ruikt. In plaats van meteen naar Grasse te gaan, vermijdt hij zoveel mogelijk de mensen en verbergt zichzelf zeven jaar lang in een grot in een gebergte. Hier voelt hij zich af en toe de god van de geuren en geniet hij van alle geuren in zijn archief. Hier bemerkt hij ook dat hij geen eigen geur bezit. Hij vertrekt weer en komt aan in Pierrefort. Hij wordt gelijk naar een markies gebracht die hem gebruikt voor zijn aard-vloeistoflucht-theorie. Als men lang dicht bij de aarde blijft, zou men daardoor aftakelen. Na 7 jaar in een grot ziet Grenouille er inderdaad erg vies uit. Hij wordt getoond aan wetenschappers en een week later wordt hij opgelapt en weer aan wat wetenschappers getoond. Hij krijgt wat parfum op om hem beter te laten ruiken, maar hij weigert en zegt dat hij een beter parfum kan maken. Hij krijgt de gelegenheid en maakt tegelijkertijd een mensenlucht voor zichzelf. Op straat bemerkt hij dat hij, met de mensenlucht, veel meer geaccepteerd wordt door de mensen. De markies verkrijgt er veel roem met zijn theorie, maar na het vertrek van Grenouille gaat het al snel bergafwaarts en ook hij sterft zeer arm. Grenouille gaat naar Grasse toe en bemerkt daar weer een meisje dat een bijzonder heerlijke geur heeft. Hij wil haar geur opvangen en tot parfum maken, zodat iedereen van hem zal houden. Hij komt aan het werk bij een parfumeur, Druot, waar hij in het begin ook een zeer armoedig bestaan lijdt, maar hij leert wel allerlei technieken om ook geuren uit levende wezens te verkrijgen. Onder het maken van parfums door perfectioneert hij z'n techniek door op dieren te oefenen. Na een tijd vermoordt hij z'n eerste slachtoffer en daarna nog meer. Heel Grasse is in rep en roer: niemand weet waarom en wie al die jonge meisjes vermoordt. Hij vermoordt 24 meisjes en daarna wordt het even rustig. De parfumeur en vader van een knappe 16-jarige Richis verspreidt het gerucht dat hij de stad uitgaat, maar brengt in het geheim zijn dochter naar een klooster. Grenouille ruikt meteen waar zij naar toe is gegaan en vermoordt ook haar en vangt haar geur op: het laatste benodigd voor zijn parfum, dat hij de volgende morgen voltooit. De hysterie is nu compleet geworden. Door enkele getuigenverklaringen wordt hij opgepakt in het atelier, waar ook kleren en haren van de meisjes worden gevonden. Grenouille wordt al snel terechtgesteld, maar tijdens de veroordeling doet hij z'n parfum op en opeens houdt iedereen van hem: niemand houdt hem meer voor moordenaar. Zelf merkt hij er echter weinig van (hij kent geen liefde). De vader van z'n laatste slachtoffer neemt hem mee en adopteert hem. Hij vlucht weer snel weg. Ondertussen komt de stad weer bij en meteen wordt Druot als de schuldig aangewezen, omdat de kleren en haren in zijn zaak liggen. Teleurgesteld, omdat hij die liefde zelf niet kan beleven, gaat hij op weer naar Parijs met maar een doel: om te sterven. Eenmaal in Parijs bevindt hij zich tussen de zwervers, dieven, moordenaars en hoeren. Hij giet de rest van het parfum over zich heen en hij wordt levend opgegeten, doordat ieder zo wordt aangetrokken door het parfum. C) ANALYSE 1) De titel van het boek ‘Das Parfum, die Geschichte eines Morders’ kan je als volgt verklaren: Das Parfum slaat op het perfecte parfum dat Grenouille wil maken. Hij is constant met parfums en geuren bezig. Zijn enige levensdoel is het maken van het ultieme parfum ter vervanging van de bij hem ontbrekende lichaamsgeur. Die Geschichte eines Mörders slaat op zijn moorden, die hij pleegde om zijn geniale parfum te kunnen maken. Om het parfum te maken vermoordt hij vijfentwintig meisjes. 2) Het genre van het boek is roman en proza, want het is in een proza stijl geschreven, (allerdaags verhaal in duidelijke bewoording opgeschreven.) verdicht verhaal van betrekkelijk grote omvang. De hoofdpersoon maakt ook karakterontwikkelingen mee. Het is een roman, die tot de stroming post- modernisme behoort. 3) De hoofdpersoon uit dit boek is Jean-Baptiste. Hij is een karakter want zijn persoonlijkheid veranderd in de loop van het boek. Jean-Baptiste Grenouille is geheel liefdeloos opgegroeid. Hij is erg introvert, stil, heeft moeite met praten en kan pas op z'n 4e lopen, maar een ding is erg ontwikkeld: z'n reukvermogen. Hij onthoudt alles wat hij ruikt, al als kleuter ruikt hij precies wie er in de kamer naast hem slaapt. Hij kan later met z'n ogen dicht door Parijs heen lopen en in z'n gedachten parfums mengen. Hij bouwt in de loop van z'n leven een enorm archief op van geuren. Erg raar aan hem is dat hij geen eigen geur heeft, waar hij pas erg later achter komt. Zelfs zijn neus kan zijn geur niet uit een trui halen, die hij al zeven jaar aan heeft. De bijpersonen uit dit boek zijn: Madame Gaillard, Grimal, Baldini, Markies de la Taillade-Espinasse, Druot, Madame Arnulfi en Richis. Zij zijn types, want ze hebben maar 1 typerende karaktertrek. Madame Gaillard voedt hem op en verkoopt hem op tienjarige leeftijd aan de leerlooier, Grimal. De leerlooier verkoopt hem weer door aan Baldini, de parfumeur. Baldini leidt hem op tot gezel en laat hem na drie jaar vrij. Markies de la Taillade-Espinasse brengt hem, na een zevenjarig verblijf in een grot, terug onder de mensen. De markies voorziet hem ook van de middelen om een eigen 'lijfgeur' te maken. Druot, gezel bij en later ook man van Madame Arnulfi, leert hem meer gespecialiseerde destillatiemethodes. Hier heeft hij zoveel vrijheid dat hij zijn moordende werk kan voltrekken. 4) Het verhaal speelt zich af in de 18e eeuw. Vanaf de geboorte van Grenouille op 17-7-1738 tot zijn dood in 1767. Tussen begin en eind verloopt dus 29 jaar. Het verhaal wordt chronologisch verteld. Er zijn geen flashbacks. Er vindt af en toe wel tijdverdichting plaats. Er wordt bijvoorbeeld een aantal jaar overgeslagen, van de jaren die hij in de grot zit. 5) De roman kent een alwetende verteller, hij gebruikt af en toe 'wij' om zichzelf en de lezer aan te duiden in zinnetjes als: 'Vielmehr, so scheint uns, hatte er sich....', hij lijkt dan net een echte verteller. Soms, als de hoofdpersoon bij iemand weggaat, wordt er nog wat verteld over hoe het met die persoon zal aflopen, zoals bij de parfumeur, Baldini en bij de markies met z'n aard-vloeistof-lucht. (Ze zullen allemaal zeer arm sterven.) Dit kan Grenouille nooit weten. 6) Het verhaal speelt zich achtereenvolgens af in Parijs: bij Madame Gaillard, bij leerlooier Grimal en bij Baldini, de parfumeur. Dan bevindt hij zich een lange tijd af in een grot op de vulkaan Plomb du Cantal, daarna in Montpelier bij de markies de la Taillard-Espinasse. Waarna hij verder trekt naar Grasse. In deze stad vermoordt hij vierentwintig meisjes. Zijn laatste slachtoffer (Richis) moet hij achterna gaan tot in Napoule. Hij gaat terug naar Grasse, maakt zijn parfum en wordt bijna veroordeeld voor de moorden op de meisjes. Dankzij het parfum kan hij ontsnappen. Hij vlucht naar Parijs waar hij door de mensen waar hij tussen staat, aangetrokken door het parfum dat hij draagt, vermoord wordt. 7) Das Parfum is verdeeld in 51 hoofdstukken, die op hun beurt verdeeld zijn in 4 delen. Het eerste deel gaat over het leven van Grenouille in Parijs, het tweede deel over zijn isolement in de grot en zijn ervaringen met de wetenschapper, het derde deel gaat over Grenouilles dagen in Grasse en in het vierde deel wordt hij opgegeten in Parijs. Opvallend is dat ieder deel eindigt met iemands dood, respectievelijk Baldini, de wetenschapper, Druot en dan hijzelf. Het boek heeft een gesloten einde, Grenouille is dood en de meeste bijpersonen ook. (Grimal, Baldini, Druot enz.) 8) Het centrale thema van het verhaal is liefde. Grenouille kent de liefde zelf niet maar gaat er wel aan ten onder (In Parijs wordt hij levend opgegeten door de grote liefde die iedereen toont voor zijn parfum.). Grenouille kan niet van zichzelf kan houden, omdat hij zichzelf niet kan ruiken. Grenouille is bezeten door de wil het ideale parfum te maken. Hij zal hier dan ook alles voor doen, zelfs moorden plegen. Andere thema’s zijn - Geur: elke geur die aan bod komt wordt uitgebreid omschreven, soms wel hele pagina's lang. Het is ook zijn doel de perfecte geur te creëren. - Angst: de angst om te verdrinken in de nevel van zijn eigen geur: niets, geen geur. - Dood: elke persoon die in zijn leven komt sterft een tragische dood. Hij zelf sterft enkele malen bijna (Bij de leerlooier, bij de parfumeur en in de grot) en na eenmaal het parfum bereidt te hebben ontbreekt het hem verder van de wil om verder te leven. 9) Het verhaal is erg goed opgebouwd en goed te volgen. Het is heel leuk om te zien hoe alle geuren van een object beschreven en vergeleken worden, in plaats van de uiterlijke kenmerken.
D) INFORMATIE OVER DE SCHRIJVER Patrick Süskind is in 1949 geboren, als zoon van een bekende journalist in Beieren. Op de middelbare school schreef Süskind al proza. Na dienstplicht te hebben geweigerd studeert hij in 1968 af in geschiedenis. Hij schreef wat korte verhalen en draaiboeken. Hij leefde en werkte afwisselend in Parijs (net als Grenouille) en München. Zijn eerste doorbraak was met een theaterstuk uit 1981, waarna hij achtereenvolgens de bestsellers 'Das Parfum' (1985) en 'Die Taube' (1987) schreef. Daarna verscheen het geïllustreerde boek 'Die Geschichte von Herrn Sommer'. Met slechts een paar werken is Patrick Süskind bekend geworden als een briljante schrijver. Over hemzelf is maar weinig bekend, omdat hij de media zoveel mogelijk probeert te mijden. Zo geeft hij zelden interviews en weigert hij literatuurprijzen aan te nemen. Ondanks zijn kleine hoeveelheid werken wordt Süskind toch als briljant schrijver beschouwt. E) EIGEN MENING Baldini, die Parijse parfumeur, is duidelijk iemand die moeite heeft met de nieuwe ideeën van de Verlichting. Hij heeft het er moeilijk mee dat God woord in twijfel getrokken kan worden en dat zelfs de koning zich inlaat met deze nieuwe en verwerpelijke ideeën. Ik vind het een mooi tijdsbeeld dat geschapen wordt. Hij heeft een hekel aan jachtigheid, aan de hard handel van zijn concurrenten zoals Pélissier. Hij is ook wel vermakelijk met zijn zelfverheerlijking. Gezien het feit dat hij het parfum van Pélissier wil kopiëren en dat hij zichzelf zit op te hemelen, wanneer zijn zaak na jaren weer floreert (door toedoen van Grenouille), lijkt het erop dat hij de werkelijkheid niet onder ogen wil zien. Het komt enigszins kinderachtig over. Grenouille laat zich alles welgevallen. Hij werkt keihard zowel bij Grimal, als bij Baldini, als bij de weduwe Arnulfi. Ik begrijp niet dat die mensen het niet vreemd vonden dat hij nooit iets van zijn zware belasting zei. Aan de ene kant was de Verlichting er vooruitstrevend, aan de andere kant helemaal niet. Mensen zonder afkomst of beroep hadden geen recht van spreken. Misschien komt het hierdoor dat niemand het opviel, misschien was het ook wel zo dat het iedereen goed uitkwam dat hij zo stil en meegaand was. Grimal had nog nooit zo'n harde werker bezeten, Baldini kon het opkikkertje voor zijn parfumerie erg goed gebruiken en de gezel Dominique Druot, die later met weduwe Arnulfi zou trouwen vond het prima dat Grenouille de moeilijke beslissingen namen over de verhoudingen in de parfums en daarnaast ook nog eens, allerlei extracten maakte. Ik heb nog nooit een roman zoals deze gelezen. Het verhaal getuigt van een volledig nieuw inzicht. Liefde, schoonheid en begeerte zou niet bepaald worden door uiterlijke kenmerken, gezamenlijke interesses in en karaktereigenschappen. Nee, alleen de geur van een persoon zou bepalend zijn. Ik denk dat dit niet waar is. Volgens mij is het altijd een combinatie van factoren die de doorslag geeft. Het lijkt een beetje op het zoeken naar een soort liefdesdrank, alleen met dit verschil dat het hier wel een onomstotelijke uitwerking heeft. Wanneer Grenouille zijn parfum voor het eerst gebruikt, wordt er liefgehad zoals dat nog nooit gebeurd is. Ik denk dat dit boek is geschreven als een soort mythe over een criminele tovenaar. Die weliswaar grote gaven bezat, maar wanneer hij die wilde aanwenden, was het middel erger dan de kwaal. Om iets duidelijk te maken wordt er in een sprookje nogal eens overdreven. Als iemand goed is, dan ziet deze persoon er liefelijk en knap uit, bijvoorbeeld als een elfje. Om aan te tonen dat iets goed of slecht is gebeurt dit ook. In dit verhaal wil de schrijver het belang van (menselijke) geur aantonen, door iemand deze geur niet te geven, maar hem wel een uitstekend reukvermogen te geven. Doordat hij deze geur niet heeft, heeft hij nauwelijks contacten. Hij vermijdt ze liever. Zodra hij deze geur wel heeft, vindt iedereen hem aardig. Alle andere factoren, zoals karakter, worden buiten beschouwing gelaten. Zo wordt iets erg duidelijk gemaakt. Het einde van het boek vind ik erg onverwacht. Hij wordt opgegeten door het uitschot van Parijs, nadat hij zich met zijn geweldige parfum heeft besprenkeld. Het zat erin dat zijn gave uiteindelijk zijn ondergang zou worden, maar op deze manier had ik het niet verwacht. Grenouille weet welke macht het parfum hem geeft (in Grasse had hij maar een druppel voor zijn optreden gebruikt); hij heeft de macht over de liefde, die hij zelf nooit heeft gekend. En uit liefde aten de mensen hem op. Dit is heel paradoxaal, maar ik vind het een geweldige vondst van de schrijver.