Uitgeverij: Bert Bakker
Jaar van uitgave: 1993
Soort: Roman
Genre: Oorlog
Aangal pagina’s: 99
Motivatie van boekkeuze: Ik heb dit boek gekozen, omdat ik niet wist welk boek ik moest gaan lezen. Daarom ben ik kleine fragmentjes van boeken gaan lezen die in Laagland stonden afgebeeld. Dat was onder andere het boek het bittere kruid van Marga Minco. Het boek sprak me enorm aan, dus mijn keuze was eigenlijk al helemaal vastgesteld. Ik vond de fragmenten namelijk ook heel boeiend, en mooi geschreven, het maakte me nieuwsgierig naar wat er verder gebeurde in het boek. Eerste persoonlijke reactie: Mijn eerste indruk kreeg ik zodra ik het 1e fragment van het boek gelezen had in Laagland. Ik vond het boek toen heel erg boeiend. En erg nieuwsgierig makend. Het was wel erg somber, omdat het over gebeurtenissen gaan die helemaal niet leuk zijn. Maar toch ook weer erg mooi, omdat er een hele mooie verhaallijn in zit, en omdat het erg mooi verteld is. Korte samenvatting van het boek: Marga Minco is een joods meisje van ongeveer een jaar of 8. Ze woont samen met haar ouders, broer en vrouw van haar broer in een wijk in de 2e wereldoorlog. Het wordt alleen elke dag gevaarlijker om als een jood over de straten te lopen. Op een gegeven moment mogen ze nergens meer in, en krijgen ze zelfs gele jodensterren om op hun kleren te maken zodat iedereen kan zien dat ze jood zijn. Een paar dagen later worden ze overgeplaatst naar een ‘judenviertel’ in Amsterdam, dat was een wijk speciaal voor joden. Elke dag word daar een straat van leeggehaald en afgevoerd naar een concentratiekamp gebracht. Zo moest Dave, en haar vader naar een controle of ze goed genoeg voor het leger waren. Maar Dave had een drankje waardoor hij afgekeurd werd. Op een avond werd de straat naast hun straat helemaal leeggehaald door de Duitsers. Daar schrokken ze natuurlijk enorm van, en Lotte en Dave doken meteen onder in een huis bij hen aan het plein. En toen de volgende avond hun straat werd leeggehaald ging Marga er ook vandoor. Ze rende naar het huis weer Lotte en Dave ondergedoken zaten. Van daar zijn ze de volgende dag onder nieuwe namen weg gegaan om een nieuw onderduikadres te zoeken. Maar dat was nog niet zo makkelijk. Ze hadden de sterren van hun kleren afgehaald, en de haren geblondeerd. Maar Dave en zijn vrouw, die ook meegingen, waren gepakt, en ook afgevoerd. Toen bleef Marga alleen over, maar ze vond toch nog een onderduikadres. Bij kennissen in utrecht kon ze nog wel een nachtje blijven slapen maar voor altijd durfde ze niet aan. Maar Marga wilde perse terug naar Amsterdam, en belde een kennis op. Wout, de kennis wist nog wel een onderduikplekje bij ‘oom Hannes’. Maar toen ze daar aankwam was het er ook al helemaal vol. Ze werd weer doorgewezen naar een ander adres. Ze moest het erf bij oom Hannes aflopen totdat ze bij een spoorweg kwam, daar stond een jongen te wachten die nog een ander onderduikadres wist. Daardoor kwam ze bij een familie met 4 kinderen. Daar is ze de rest van de oorlog ondergedoken. Voor de zekerheid kreeg ze voor de zoveelste keer een nieuw persoonsbewijs en een nieuwe naam. Enige weken naar bevrijding zocht ze haar oom op in Zeist. Hij besefte nog maar amper dat hij al zijn familie verloren was op Marga na. Ook had hij een zwart pak voor als haar vader nog eens terug kwam, maar hij wilde niet geloven dat hij was omgekomen in een concentratiekamp. Ook Marga ging weer weg en kwam nog verschillende keren terug, maar op een sombere dag kreeg ze het bericht dat haar oom was overleden van ouderdom. Zij kreeg het pak dat eigenlijk voor haar vader bedoeld was, maar die, noch haar moeder, noch Lotte en Dave zouden ooit nog terugkomen. Analyse van de tekst: Personen: Marga Minco: Marga is in het boek ongeveer 8 jaar, ze zit in de tweede wereldoorlog dus maakt ze veel nare dingen mee. Ze weet er goed mee om te gaan en kalm te blijven. Ook duikt ze onder bij een heleboel mensen. Ze is een verlegen meisje, maar wel heel volwassen. Dat merk je goed omdat ze zelf al met de trein meegaat, in haar eentje. Ze heeft een heel sterk doorzettingsvermogen, en is berijd tot alles als ze maar overleeft. Dave Minco: Dave is de broer van Marga. Hij is heel eerlijk tegenover iedereen, ook hij heeft een sterk doorzettingsvermogen, en probeert zo goed mogelijk voor Marga en zijn vrouw Lotte te zorgen. Hij is niet erg spraakzaam in het boek, maar wel erg behulpzaam. Vaak heeft maakt hij Marga aan het lachen, dus een gevoel voor humor heeft hij wel
Mr. Minco: over hem word niet echt veel verteld in het boek. Wel dat hij wordt opgepakt en daardoor in een concentratiekamp komt. Hij is vriendelijk, maar geeft snel op. Hij zegt namelijk wel dat hij gelooft in de bevrijding, maar in het echt is dat helemaal niet. Hij is wel heel behulpzaam, en sociaal en zorgt goed voor Marga. Dat ben ik ook te weten gekomen omdat hij veel contacten heeft met mensen waar Marga, Dave en Lotte onder kunnen duiken. Tijd: Het verhaal is in de verleden tijd verteld omdat het ook verleden tijd is gebeurd. Namelijk in de tweede wereldoorlog, dus er is een goede tijdsaanduiding. Het is een ik verhaal, want het wordt verteld door Marga Minco zelf. Er zijn geen vooruitwijzingen, wel flash-backs. Bijv. als ze vertelt hoe het vroeger was toen het nog geen oorlog was, en als ze haar familie probeert te herinneren. Perspectief: Over het perspectief hoefde ik niet lang na te denken. In dit boek is duidelijk een ik-perspectief gebruikt. Dat weet je al aan het begin van het boek. Het begin namelijk zo in het 2e hoofdstuk van het boek: ‘als kinderen werden ik en mijn zusje, wanneer we uit school kwamen, nogal eens uitgescholden. Dikwijls gebeurde het dat ze ons aan het eind van de Kloosterlaan op stonden te wachten. “Kom maar meer” zei mijn zus Bettie dan altijd ferm en ze greep me bij de hand. Ik stelde wel eens kleintjes voor, een andere weg in te slaan of om te keren. Maar ze stapte door, mij met zich mee trekkend, recht op de scheldende troep af. Met haar schooltas links en rechts om zich heen slaand, baande mijn zusje zich een weg door de zwerm kinderen die ons van alle kanten stompten en duwden. Daarin is al duidelijk te zien dat het om een ik persoon gaat, die een verhaal wil vertellen. Verder in het boek gaat het nog steeds over diezelfde ik persoon, dus is het duidelijk een ik-perspectief. Mijn leeservaring: Onderwerp: Het is duidelijk waar heel het boek over gaat, namelijk de belevenissen van een meisje in de tweede wereldoorlog. Het onderwerp spreekt me best wel aan, omdat ik de tweede wereldoorlog best interessant vind. Ik heb al wel eens nagedacht over het onderwerp, maar dat was eigenlijk alleen maar voor school bij geschiedenis. Door dit onderwerp ben ik niet anders over het onderwerp gaan denken, want ik wist al dat het helemaal niet draaglijk was voor de joden. Zij werden namelijk enorm onder druk gezet door Hitler. Ik heb wel eens meer films gezien over de 2e wereldoorlog. Die vond ik beter dan dit boek. Dat was namelijk Shindler’s list, een hele mooie film. Ik vond hem mooier dan dit boek omdat daar ook beelden en geluiden bij zitten, daardoor zit je nog meer in het verhaal vind ik. De gebeurtenissen: In dit boek worden een reeks gebeurtenissen beschreven die heel belangrijk zijn voor de ik persoon. De belangrijkste is toch wel dat ze haar familie nooit meer terug zal zien, omdat dat toch ook een stukje van haar ziel is. De nadruk ligt daarom ook meer op het gevoel van de ik persoon. Ik vind het wel goed, want hierdoor zie je ook eens hoe een joods persoon zich in de tweede wereldoorlog voelde. En welke problemen ze heeft meegemaakt, en hoe ze daar over dacht. De volgorde van de gebeurtenissen zijn ook heel logisch omdat ze vertelt hoe haar leven is verlopen en wat ze voelde toen ze haar familie kwijt raakte. De belangrijkste gebeurtenis vond ik toch wel dat ze haar familie kwijt raakte, want dat was zo mooi verteld dat je echt helemaal met de persoon meevoelde. Ook omdat het in een sombere sfeer afspeelde, want van de oorlog werd ze niet vrolijk natuurlijk. De sfeer zelf had niet echt effect op me, want het ging me toch meer om de vertelling van het verhaal. Personages: Ik moest in dit stukje onder andere beschrijven of de hoofdpersoon een heldin was. Dat is in mijn ogen niet echt zo. Het is wel knap natuurlijk dat ze de oorlog heeft overleefd bij een onderduikadres. Maar daardoor is ze nog niet echt een held. Ik kan me wel goed in haar verplaatsen, omdat het verhaal heel erg duidelijk is geschreven, en je altijd precies weet waar ze het over heeft. Maar niet dat haar gedrag me nou beïnvloed heeft. En ook niet dat ik haar nou ga bewonderen of zo. De hoofdpersoon reageert niet echt voorspellend, dat komt ook omdat je nooit weet wanneer iets gaat gebeuren, anders was je in die tijd natuurlijk allang ondergedoken. Maar zij kon dat dus nog net op het laatste moment. Van de hoofdpersoon ben ik het meest te weten gekomen, want over haar gaat heel het boek. Zelf hoef ik niet veel in te vullen over haar innerlijk, want ze vertelt elke keer haar gevoelens en toont haar emoties. Dat vond ik zelf wel prettig, want zelf fantaseren over hoe ze zich voelt vind ik maar niks. Bouw: De bouw van het verhaal vind ik wel prettig, omdat er echt een verhaal in zit met maar een verhaallijn. Hij is ook niet ingewikkeld omdat er alles precies in staat beschreven, en daardoor makkelijk te begrijpen is. Het verhaal komt langzaam opgang, maar in het middenstuk zit behoorlijk vaart. Ze gaat namelijk van het ene onderduikadres naar het andere. Wel is er een goede samenhang. Het verhaal is niet echt spannend maar wel boeiend, dat komt door de mannier van vertellen denk ik. Er wordt niet echt met tijd gespeeld, dat vind ik wel fijn, want anders raak je gauw de draad kwijt. Wel zijn er een paar flash-backs maar dat is niet storend. Dat zijn namelijk de herinneringen en de tijden wanneer ze terugkijkt naar vroeger voor de oorlog toen alles nog normaal was. Het eind vind ik maar slapjes, daar staat namelijk alleen maar in dat ze heel haar familie kwijt was, maar dat was eerder in het boek ook al een paar keer gezegd. Ik zie het verhaal maar door de ogen van één persoon. Dat vind ik wel prettig, want dat past goed bij het verhaal. Er vertelt namelijk maar een iemand. Taalgebruik: Het taalgebruik is heel makkelijk, en goed te begrijpen. Er zitten niet veel moeilijke woorden in, maar wel lange zinnen. Wel is me opgevallen dat er Duitse en Joodse woorden in zitten. De beschrijving van de gevoelens van Marga, vind ik helemaal perfect. Je zit namelijk als je het leest helemaal in het verhaal. Ze beschrijft eigenlijk continu haar gevoelens, en dat vind ik ook het mooie van het verhaal. Daardoor kom je namelijk echt te weten hoe mensen zich voelen in de tweede wereldoorlog. Ik vind het taalgebruik niet echt bij de personages passen, want een klein meisje kent volgens mijn nog niet echt van die moeilijke woorden. Dat is hier dus wel gedaan, dat is wel jammer. Bij het onderwerp past het wel heel goed vind ik. Veel beeldspraak bevat de tekst echter niet. Evaluatieopdracht: Eindoordeel over het boek: Het boek vond ik heel erg mooi, en leuk om te lezen. Het verhaal was ook erg boeiend en nieuwsgierig makend. Dat komt omdat er een hele mooie verhaallijn in zit. Ik heb mijn ervaring over het boek in de vorige opdracht al beschreven dus ga ik daar niet verder meer op in. Dus even in het kort, ik vond het boek gewoon heel erg mooi.
Jaar van uitgave: 1993
Soort: Roman
Genre: Oorlog
Aangal pagina’s: 99
Motivatie van boekkeuze: Ik heb dit boek gekozen, omdat ik niet wist welk boek ik moest gaan lezen. Daarom ben ik kleine fragmentjes van boeken gaan lezen die in Laagland stonden afgebeeld. Dat was onder andere het boek het bittere kruid van Marga Minco. Het boek sprak me enorm aan, dus mijn keuze was eigenlijk al helemaal vastgesteld. Ik vond de fragmenten namelijk ook heel boeiend, en mooi geschreven, het maakte me nieuwsgierig naar wat er verder gebeurde in het boek. Eerste persoonlijke reactie: Mijn eerste indruk kreeg ik zodra ik het 1e fragment van het boek gelezen had in Laagland. Ik vond het boek toen heel erg boeiend. En erg nieuwsgierig makend. Het was wel erg somber, omdat het over gebeurtenissen gaan die helemaal niet leuk zijn. Maar toch ook weer erg mooi, omdat er een hele mooie verhaallijn in zit, en omdat het erg mooi verteld is. Korte samenvatting van het boek: Marga Minco is een joods meisje van ongeveer een jaar of 8. Ze woont samen met haar ouders, broer en vrouw van haar broer in een wijk in de 2e wereldoorlog. Het wordt alleen elke dag gevaarlijker om als een jood over de straten te lopen. Op een gegeven moment mogen ze nergens meer in, en krijgen ze zelfs gele jodensterren om op hun kleren te maken zodat iedereen kan zien dat ze jood zijn. Een paar dagen later worden ze overgeplaatst naar een ‘judenviertel’ in Amsterdam, dat was een wijk speciaal voor joden. Elke dag word daar een straat van leeggehaald en afgevoerd naar een concentratiekamp gebracht. Zo moest Dave, en haar vader naar een controle of ze goed genoeg voor het leger waren. Maar Dave had een drankje waardoor hij afgekeurd werd. Op een avond werd de straat naast hun straat helemaal leeggehaald door de Duitsers. Daar schrokken ze natuurlijk enorm van, en Lotte en Dave doken meteen onder in een huis bij hen aan het plein. En toen de volgende avond hun straat werd leeggehaald ging Marga er ook vandoor. Ze rende naar het huis weer Lotte en Dave ondergedoken zaten. Van daar zijn ze de volgende dag onder nieuwe namen weg gegaan om een nieuw onderduikadres te zoeken. Maar dat was nog niet zo makkelijk. Ze hadden de sterren van hun kleren afgehaald, en de haren geblondeerd. Maar Dave en zijn vrouw, die ook meegingen, waren gepakt, en ook afgevoerd. Toen bleef Marga alleen over, maar ze vond toch nog een onderduikadres. Bij kennissen in utrecht kon ze nog wel een nachtje blijven slapen maar voor altijd durfde ze niet aan. Maar Marga wilde perse terug naar Amsterdam, en belde een kennis op. Wout, de kennis wist nog wel een onderduikplekje bij ‘oom Hannes’. Maar toen ze daar aankwam was het er ook al helemaal vol. Ze werd weer doorgewezen naar een ander adres. Ze moest het erf bij oom Hannes aflopen totdat ze bij een spoorweg kwam, daar stond een jongen te wachten die nog een ander onderduikadres wist. Daardoor kwam ze bij een familie met 4 kinderen. Daar is ze de rest van de oorlog ondergedoken. Voor de zekerheid kreeg ze voor de zoveelste keer een nieuw persoonsbewijs en een nieuwe naam. Enige weken naar bevrijding zocht ze haar oom op in Zeist. Hij besefte nog maar amper dat hij al zijn familie verloren was op Marga na. Ook had hij een zwart pak voor als haar vader nog eens terug kwam, maar hij wilde niet geloven dat hij was omgekomen in een concentratiekamp. Ook Marga ging weer weg en kwam nog verschillende keren terug, maar op een sombere dag kreeg ze het bericht dat haar oom was overleden van ouderdom. Zij kreeg het pak dat eigenlijk voor haar vader bedoeld was, maar die, noch haar moeder, noch Lotte en Dave zouden ooit nog terugkomen. Analyse van de tekst: Personen: Marga Minco: Marga is in het boek ongeveer 8 jaar, ze zit in de tweede wereldoorlog dus maakt ze veel nare dingen mee. Ze weet er goed mee om te gaan en kalm te blijven. Ook duikt ze onder bij een heleboel mensen. Ze is een verlegen meisje, maar wel heel volwassen. Dat merk je goed omdat ze zelf al met de trein meegaat, in haar eentje. Ze heeft een heel sterk doorzettingsvermogen, en is berijd tot alles als ze maar overleeft. Dave Minco: Dave is de broer van Marga. Hij is heel eerlijk tegenover iedereen, ook hij heeft een sterk doorzettingsvermogen, en probeert zo goed mogelijk voor Marga en zijn vrouw Lotte te zorgen. Hij is niet erg spraakzaam in het boek, maar wel erg behulpzaam. Vaak heeft maakt hij Marga aan het lachen, dus een gevoel voor humor heeft hij wel
Mr. Minco: over hem word niet echt veel verteld in het boek. Wel dat hij wordt opgepakt en daardoor in een concentratiekamp komt. Hij is vriendelijk, maar geeft snel op. Hij zegt namelijk wel dat hij gelooft in de bevrijding, maar in het echt is dat helemaal niet. Hij is wel heel behulpzaam, en sociaal en zorgt goed voor Marga. Dat ben ik ook te weten gekomen omdat hij veel contacten heeft met mensen waar Marga, Dave en Lotte onder kunnen duiken. Tijd: Het verhaal is in de verleden tijd verteld omdat het ook verleden tijd is gebeurd. Namelijk in de tweede wereldoorlog, dus er is een goede tijdsaanduiding. Het is een ik verhaal, want het wordt verteld door Marga Minco zelf. Er zijn geen vooruitwijzingen, wel flash-backs. Bijv. als ze vertelt hoe het vroeger was toen het nog geen oorlog was, en als ze haar familie probeert te herinneren. Perspectief: Over het perspectief hoefde ik niet lang na te denken. In dit boek is duidelijk een ik-perspectief gebruikt. Dat weet je al aan het begin van het boek. Het begin namelijk zo in het 2e hoofdstuk van het boek: ‘als kinderen werden ik en mijn zusje, wanneer we uit school kwamen, nogal eens uitgescholden. Dikwijls gebeurde het dat ze ons aan het eind van de Kloosterlaan op stonden te wachten. “Kom maar meer” zei mijn zus Bettie dan altijd ferm en ze greep me bij de hand. Ik stelde wel eens kleintjes voor, een andere weg in te slaan of om te keren. Maar ze stapte door, mij met zich mee trekkend, recht op de scheldende troep af. Met haar schooltas links en rechts om zich heen slaand, baande mijn zusje zich een weg door de zwerm kinderen die ons van alle kanten stompten en duwden. Daarin is al duidelijk te zien dat het om een ik persoon gaat, die een verhaal wil vertellen. Verder in het boek gaat het nog steeds over diezelfde ik persoon, dus is het duidelijk een ik-perspectief. Mijn leeservaring: Onderwerp: Het is duidelijk waar heel het boek over gaat, namelijk de belevenissen van een meisje in de tweede wereldoorlog. Het onderwerp spreekt me best wel aan, omdat ik de tweede wereldoorlog best interessant vind. Ik heb al wel eens nagedacht over het onderwerp, maar dat was eigenlijk alleen maar voor school bij geschiedenis. Door dit onderwerp ben ik niet anders over het onderwerp gaan denken, want ik wist al dat het helemaal niet draaglijk was voor de joden. Zij werden namelijk enorm onder druk gezet door Hitler. Ik heb wel eens meer films gezien over de 2e wereldoorlog. Die vond ik beter dan dit boek. Dat was namelijk Shindler’s list, een hele mooie film. Ik vond hem mooier dan dit boek omdat daar ook beelden en geluiden bij zitten, daardoor zit je nog meer in het verhaal vind ik. De gebeurtenissen: In dit boek worden een reeks gebeurtenissen beschreven die heel belangrijk zijn voor de ik persoon. De belangrijkste is toch wel dat ze haar familie nooit meer terug zal zien, omdat dat toch ook een stukje van haar ziel is. De nadruk ligt daarom ook meer op het gevoel van de ik persoon. Ik vind het wel goed, want hierdoor zie je ook eens hoe een joods persoon zich in de tweede wereldoorlog voelde. En welke problemen ze heeft meegemaakt, en hoe ze daar over dacht. De volgorde van de gebeurtenissen zijn ook heel logisch omdat ze vertelt hoe haar leven is verlopen en wat ze voelde toen ze haar familie kwijt raakte. De belangrijkste gebeurtenis vond ik toch wel dat ze haar familie kwijt raakte, want dat was zo mooi verteld dat je echt helemaal met de persoon meevoelde. Ook omdat het in een sombere sfeer afspeelde, want van de oorlog werd ze niet vrolijk natuurlijk. De sfeer zelf had niet echt effect op me, want het ging me toch meer om de vertelling van het verhaal. Personages: Ik moest in dit stukje onder andere beschrijven of de hoofdpersoon een heldin was. Dat is in mijn ogen niet echt zo. Het is wel knap natuurlijk dat ze de oorlog heeft overleefd bij een onderduikadres. Maar daardoor is ze nog niet echt een held. Ik kan me wel goed in haar verplaatsen, omdat het verhaal heel erg duidelijk is geschreven, en je altijd precies weet waar ze het over heeft. Maar niet dat haar gedrag me nou beïnvloed heeft. En ook niet dat ik haar nou ga bewonderen of zo. De hoofdpersoon reageert niet echt voorspellend, dat komt ook omdat je nooit weet wanneer iets gaat gebeuren, anders was je in die tijd natuurlijk allang ondergedoken. Maar zij kon dat dus nog net op het laatste moment. Van de hoofdpersoon ben ik het meest te weten gekomen, want over haar gaat heel het boek. Zelf hoef ik niet veel in te vullen over haar innerlijk, want ze vertelt elke keer haar gevoelens en toont haar emoties. Dat vond ik zelf wel prettig, want zelf fantaseren over hoe ze zich voelt vind ik maar niks. Bouw: De bouw van het verhaal vind ik wel prettig, omdat er echt een verhaal in zit met maar een verhaallijn. Hij is ook niet ingewikkeld omdat er alles precies in staat beschreven, en daardoor makkelijk te begrijpen is. Het verhaal komt langzaam opgang, maar in het middenstuk zit behoorlijk vaart. Ze gaat namelijk van het ene onderduikadres naar het andere. Wel is er een goede samenhang. Het verhaal is niet echt spannend maar wel boeiend, dat komt door de mannier van vertellen denk ik. Er wordt niet echt met tijd gespeeld, dat vind ik wel fijn, want anders raak je gauw de draad kwijt. Wel zijn er een paar flash-backs maar dat is niet storend. Dat zijn namelijk de herinneringen en de tijden wanneer ze terugkijkt naar vroeger voor de oorlog toen alles nog normaal was. Het eind vind ik maar slapjes, daar staat namelijk alleen maar in dat ze heel haar familie kwijt was, maar dat was eerder in het boek ook al een paar keer gezegd. Ik zie het verhaal maar door de ogen van één persoon. Dat vind ik wel prettig, want dat past goed bij het verhaal. Er vertelt namelijk maar een iemand. Taalgebruik: Het taalgebruik is heel makkelijk, en goed te begrijpen. Er zitten niet veel moeilijke woorden in, maar wel lange zinnen. Wel is me opgevallen dat er Duitse en Joodse woorden in zitten. De beschrijving van de gevoelens van Marga, vind ik helemaal perfect. Je zit namelijk als je het leest helemaal in het verhaal. Ze beschrijft eigenlijk continu haar gevoelens, en dat vind ik ook het mooie van het verhaal. Daardoor kom je namelijk echt te weten hoe mensen zich voelen in de tweede wereldoorlog. Ik vind het taalgebruik niet echt bij de personages passen, want een klein meisje kent volgens mijn nog niet echt van die moeilijke woorden. Dat is hier dus wel gedaan, dat is wel jammer. Bij het onderwerp past het wel heel goed vind ik. Veel beeldspraak bevat de tekst echter niet. Evaluatieopdracht: Eindoordeel over het boek: Het boek vond ik heel erg mooi, en leuk om te lezen. Het verhaal was ook erg boeiend en nieuwsgierig makend. Dat komt omdat er een hele mooie verhaallijn in zit. Ik heb mijn ervaring over het boek in de vorige opdracht al beschreven dus ga ik daar niet verder meer op in. Dus even in het kort, ik vond het boek gewoon heel erg mooi.
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden