korte motivatie van je boekkeuze: Toen ik een boek voor mijn lijst ging zoeken heb ik uit het boek ‘Laagland’ een paar boeken geselecteerd. Daarbij lette ik vooral op de periode. Aangezien ik vooral graag over de Tweede Wereldoorlog lees, was het handig dat de boeken naar periode waren ingedeeld. Ik richtte mij dus vooral op de periode 1940 tot heden. Toen ik in de bibliotheek zocht, bleek De donkere kamer van Damokles precies te zijn wat ik zocht. Ik ben zeker niet op de titel of de kaft afgegaan, want de titel zei me helemaal niets en de kaft stoot eerder af. Op de kaft stond een fototoestel, dat inderdaad wel op het verhaal van toepassing was, maar mij niet aangrijpt. Ik ben ook zeker niet op de mening van anderen afgegaan, want mijn zus zei nog dat de boeken van W.F. Hermans moeilijk te lezen waren. samenvatting van de inhoud: De hoofdpersoon in het verhaal is Henri Osewoudt, zoon van een sigarenwinkelier te Voorschoten. Door z’n lengte en z’n uiterlijk (hij is lelijk en krijgt maar geen baardgroei) valt hij overal buiten de boot. Als hij op een dag thuiskomt van school blijkt zijn moeder zijn vader te hebben vermoord. Z’n moeder wordt opgenomen in een inrichting en Osewoudt trekt in bij z’n oom Bart. Daar ontmoet hij Ria, z’n nicht die 7 jaar ouder is. Zij is de enige met wie hij contact heeft. Op 25 augustus 1939 trouwen Osewoudt en Ria. Ze nemen hun intrek in de sigarenwinkel te Voorschoten. Ook z’n (inmiddels uit de inrichting ontslagen) moeder en Moorlag (een student theologie) trekken bij hen in. Dan breekt de oorlog uit. Hij merkt er niet veel van tót hij Dorbeck ontmoet. Dorbeck, een officier van de artillerie, vraagt Osewoudt om een filmrolletje te ontwikkelen. Osewoudt en Dorbeck lijken op elkaar zoals een negatief van een foto lijkt op een positief. Een paar dagen later komt Dorbeck terug. Hij wil z’n uniform inruilen voor een pak van Osewoudt, omdat hij in koelen bloede twee Duitse krijgsgevangenen heeft neergeschoten. Als Dorbeck later het pak komt terugbrengen zit er een briefje in met de opdracht twee fotorolletjes te ontwikkelen en op te sturen naar E.Jagtman. Als er op het eerste rolletje niets verschijnt denkt hij dat ze mislukt zijn en koopt een Leica om zelf foto’s te maken. Als Dorbeck weer verschijnt hoort Osewoudt dat er niets op dat rolletje stond. Hij krijgt weer een nieuwe opdracht. Samen met Zéwüster moet hij een man doden op het adres Kleine Houtstraat 32 te Haarlem. Als de opdracht is volbracht komt Osewoudt z’n buurman, de NSB-er Turlings, tegen. Die zegt dat hij Osewoudt heeft gezien bij een straatgevecht in de Kleine Houtstraat. Osewoudt ontkent. Thuis herinnert Osewoudt zich dat hij het tweede filmrolletje nog niet heeft ontwikkeld.Eén van de foto’s (waar Dorbeck op staat) mislukt doordat z’n moeder binnenkomt. Hij houdt 3 foto’s over. Maar de familie Jagtman (waar hij de foto’s naar toe moest sturen) komt om het leven doordat een vliegtuig op hun huis stort. Osewoudt houdt de foto’s zelf. Gedurende 4 jaar hoort hij niets meer van Dorbeck. Dan krijgt hij weer een opdracht. Hij moet de foto’s opsturen naar Postbus 234 in Den Haag. In de hoop Dorbeck te ontmoeten reist hij naar Den Haag om de postbus in de gaten te houden. De post wordt opgehaald door een heilsoldate, die hij achtervolgt, maar uit het oog verliest. Na een paar dagen blijkt door navraag op het postkantoor dat dat postbusnummer niet verhuurd was. Net als hij denkt nooit meer iets van Dorbeck te vernemen, wordt hij opgebeld door Elly Sprenkelbach Meijer, die zich uitgeeft voor een Engelse agente. Osewoudt overwint zijn wantrouwen als ze één van de drie foto’s van Dorbeck laat zien. Hij zorgt voor een onderduikadres bij oom Bart. Als hij terugkomt vertelt Moorlag hem dat Ria en moeder door de Duitsers zijn gearresteerd. Hij vermoedt dat ze het op hem gemunt hebben. Hij krijgt een nieuw persoonsbewijs (hij wordt rechercheur Filip van Druten) en duikt onder bij Labare waar hij foto’s gaat ontwikkelen. Hij krijgt tevens een nieuwe opdracht van Dorbeck (met de tweede foto). Hij moet volgende week zaterdagmiddag om 5 uur een nummer in Amsterdam bellen. Hij laat z’n haar zwart verven door Marianne op wie hij verliefd wordt. In de Universiteitsbibliotheek ziet hij Zéwüster, die doet of hij Osewoudt niet herkent en snel wegloopt. Om 5 uur belt hij het nummer en krijgt Dorbeck zelf aan de telefoon. Hij hoort dat Elly is verraden door een zekere De Vos-Clootwijk en hij krijgt de opdracht om samen met een in het leidsteruniform van de Nationale Jeugdstorm gestoken vrouw de landverrader Lagerdaal en zijn echtgenote uit Lunteren te vermoorden. Als Osewoudt het nummer nog een keer belt bestaat het niet meer. De pseudo-leidster identificeert zich met de derde foto van Dorbeck. Osewoudt vermoordt niet alleen Lagerdaal en zijn echtgenote, maar ook de echte leidster van de Nationale Jeugdstorm, die het plan in de war leek te schoppen. Terug in Amsterdam gaat hij met Marianne naar de bioscoop, waar een foto van hem op het doek verschijnt. In paniek rent hij weg en wordt gearresteerd. Uit beschuldigingen en getuigenissen maakt hij op dat hij verward wordt met Dorbeck. Hij bekent niets. Hij komt in het ziekenhuis terecht waaruit hij bevrijdt wordt. Z’n bevrijders zetten hem op straat. Hij vlucht naar Labare, waar de Duitsers al snel de boel komen arresteren. Ebernuss (één van z’n ondervragers) wil deserteren. Hij gooit het met Osewoudt op een akkoordje: Als Osewoudt Ebernuss in contact brengt met het verzet, dan zal Ebernuss zorgen dat Marianne vrijkomt. Osewoudt stemt toe. Hij ontmoet Dorbeck weer. Deze vertrouwt Ebernuss niet en laat hem vergiftigen. Hij maakt nog een foto van Dorbeck en hem, samen voor de spiegel. Hij doodt Ria (verraadster en relatie met Turlings) en bereikt bevrijd Nederland. Osewoudt meldt zich bij de Nederlandse autoriteiten, die hem meteen arresteren omdat ze hem als een gevaarlijke landverrader beschouwen. De enige manier voor Osewoudt om zijn huid te redden, is te bewijzen dat Dorbeck, zijn dubbelganger bestaan heeft. Maar van hem wordt niets vernomen. Hij herinnert zich de foto van hem en Dorbeck voor de spiegel. Als de Leica wordt teruggevonden moet Osewoudt de foto zelf ontwikkelen. Zo voltrekt hij z’n eigen vonnis: de foto mislukt. Wanhopig rent hij naar buiten en in zijn vlucht wordt hij neergeschoten.
Een eerste persoonlijke reactie: De meeste boeken over de Tweede Wereldoorlog zijn een soort heldenverhalen. Dat is hier niet het geval. Osewoudt is onzeker en zeker niet knap. Dat maakt het verhaal origineel. Het is een boeiend verhaal, in die zin dat er weinig saaie stukken in voorkomen. Je wilt eigenlijk doorlezen. Eén stuk in het verhaal wekte mijn ergernis. Niet omdat het slecht was, maar bij de beschrijving van die Ebernuss liepen de rillingen zowat over mijn rug. Zó’n gladjanus! Het laatste deel van het verhaal is frustrerend. Jij weet dat Osewoudt het vaderland diende, maar Osewoudt kan z’n ondervragers daar maar niet van overtuigen. Dat zorgt ook voor spanning. Zou hij zijn ondervragers kunnen overtuigen? Er waren ook een aantal shockerende momenten. Als Osewoudt de baby (van hem en Marianne) dood ziet en beschrijft hoe de baby er dan uitziet, en het einde, de dood van Osewoudt dus, grijpen wel aan. verdiepingsopdracht: Vooraf verwachtte ik er niet zo veel van. De titel sprak me niet zo aan (het zei me helemaal niets), de kaft vond ik niet mooi, en op de achterkant stond geen samenvatting. Als ik dus puur op de presentatie van het boek was afgegaan had ik hem niet eens meegenomen! Maar ik heb op de computer in de bibliotheek (van Goes) opgezocht waar het boek over ging. Dát sprak me wél aan. Het ging namelijk over het verzet tijdens de bezetting. Toch waren mijn verwachtingen compleet verkeerd. Je maakt je namelijk een voorstelling van het verzet. Maar ik ging daarbij af op wat ik gelezen had in andere boeken (en dat waren over het algemeen
C-boeken). Daarin gaat het voornamelijk over overvallen op distributiekantoren, onderduikers in huis nemen, boerderijen, droppingen en Duitsers te slim afwezen. Maar in dit verhaal gaat het alleen maar over het uitschakelen van landverraders en dergelijke. Bovendien is de hoofdrolspeler (Osewoudt) hier niet een knappe jonge stoere bink, maar een zielig klein mannetje. Hij gaat zelfs dood aan het eind. Het boek sloot dus totaal niet aan bij mijn verwachtingen. Maar dat maakte het boek juist leuk om te lezen. Waar bijna alle boeken over de oorlog voorspelbaar zijn, weet je hier geen moment waar je aan toe bent. Het is een bijzonder boek. evaluatie: Ik vind het een goed boek. Niet mooi, want ik voelde me er niet altijd even vrolijk bij. Het is vrij deprimerend. Het goede aan het boek vind ik dus de originaliteit ten opzichte van andere boeken over dit onderwerp (verzet in de Tweede Wereldoorlog). Ik ben niet helemaal tevreden over de beschrijving. Die is namelijk te lang. Daar valt weinig aan te doen, want ze vragen bij een samenvatting om de belangrijkste gebeurtenissen, en ze zijn allemaal belangrijk omdat ze met elkaar in verband staan. Het uitwerken van de verdiepingsopdracht verliep moeizaam. Je moet namelijk even denken wat je verwachtingen van het boek waren vóór je het boek las. Bij dit boek viel dat nog best mee, omdat ik nog heel goed weet dat ik de presentatie maar niks vond. Als je wilt dat je boeken niet al te veel verkocht worden, moet je zo’n voorkant nemen!