Motivatie
Mijn keuze is gevallen op Het gouden ei van Tim Krabbé omdat het me is aangeraden door verschillende mensen. Een ex- klasgenote van mij had het boek gelezen en had heel kort samengevat waar het over ging en het leek me een heel leuk en spannend boek. Bovendien had ik al eens recensies over andere boeken van Tim Krabbé gelezen die veelal positief waren. Persoonlijke reactie
Ook mijn eigen mening over het boek is positief. Het boek is spannend, omdat het maar een klein deel van de gebeurtenissen onthuld. Je weet dat Saskia wordt ontvoerd, maar je weet niet door wie en hoe en waar ze naartoe gaat. Er hangt een groot raadsel rond de verdwijning van Saskia en dat maakte me ook nieuwsgierig. Je wilt er zo snel mogelijk achter komen hoe de vork in de steel zit, juist omdat er zo geheimzinnig over wordt gedaan en omdat Rex, de hoofdpersoon, er zelf verder ook niks van weet. Je voelt je echt begaan met Rex omdat je, net als hij, wilt weten hoe het met Saskia is. Dat maakt het verhaal heel realistisch, terwijl je weet dat zoiets echt onmogelijk is. Het kán gewoon niet waar gebeurd zijn, anders zou Rex het niet na kunnen vertellen en op papier zetten. Ook vond ik het verhaal erg origineel, ik heb nog nooit eerder zo'n mooi en realistisch verhaal over een ontvoering gelezen dat me zo boeide en me in één ruk door liet lezen. Wat ik overigens vreemd vond van mezelf, was dat ondanks ik het een enigszins ingewikkeld verhaal vond, ik gewoon doorlas. Dat heb ik normaal nooit, omdat ik het meestal opgeef als een boek moeilijk om te lezen wordt. Ik raakte bij elk hoofdstuk weer een beetje gedesoriënteerd en moet er dan weer een beetje 'inkomen'. Bij de meeste boeken met dat systeem zie ik altijd op tegen dat deel van een hoofdstuk en lees er maar altijd snel doorheen, zonder dat ik echt begrijp wat ik lees. Dan ben ik met mijn gedachten heel ergens anders. Maar bij dit boek was dat absoluut niet zo. Zelfs als ik in een rumoerige klas las zat ik volledig met mijn gedachten bij het verhaal, dat is echt zeldzaam voor mij. Maar als ik dan eenmaal in het verhaal zat, zag ik dat het één groot samenhangend geheel was en dat de personen in de hoofdstukken elkaar allemaal kruisen en al dat die verhalen apart draaien om dezelfde gebeurtenis: de verdwijning van Saskia Ehlvest. Korte samenvatting
Rex Hofman en Saskia Ehlvest, rijden 's zomers richting Frankrijk om bij de Middellandse Zee hun vakantie te vieren. Rex plaagt Saskia wat en ze stoppen bij een (Total) benzinestation om te tanken. Wanneer Saskia naar binnen gaat om 2 blikjes te halen blijft ze lang weg. Rex wordt ongerust en gaat kijken waar ze blijft. Hij komt tot de ontdekking dat ze is verdwenen en een lange zoektocht brengt geen oplossing. De Fransman Raymond Lemorne was altijd al een wat vreemde jongen. Als kind was hij ervan overtuigd dat 'een gedachte eigenlijk onvermijdelijk de daad inhield en dat een daad onvermijdelijk is, eens je er aan gedacht hebt'. Bij alles wat er dus in je opkwam, was je in staat het uit te voeren. Als man van middelbare leeftijd, gelukkig getrouwd met twee kinderen en de perfecte middenklasser, heeft hij plotseling de gedachte hoe het zou zijn om een misdaad te plegen. Hij kwam op die gedachte op het moment dat hij een kind van de verdrinkingsdood redde en zichzelf afvroeg: zou ik ook een misdaad kunnen plegen? Hij bouwt zijn vakantiehuisje om en vanuit die 'misdaadbasis' gaat hij experimenteren en repeteren. Elk onderdeel van de moord op een voor hem nog onbekende slachtoffer, elk detail van zijn idee, werk hij precies uit. Hij moest op een autoroute bij een tankstation met een mitella proberen een vrouw naar zijn auto te lokken en bewusteloos te maken door een middel van een chloroform zakdoek (zakdoek met een soort gas waarvan je tijdelijk bewusteloos raakt). Na enkele tevergeefse pogingen ontmoet hij Saskia en krijgt haar zover om in zijn auto te stappen. Zij wordt dus het slachtoffer van zijn plannetje. Acht jaar later, tijdens een vakantie in Italië, vraagt Rex zijn huidige vriendin Lieneke ten huwelijk. Dat werd beslist door een spelletje badminton tegen 2 Fransen. Later kwam het onderwerp Saskia naar boven en Rex zei dat als Saskia er nu bij was, hij bij Lieneke zou blijven, maar als hij terug kon naar het benzinestation, hij dat zou doen. 's Nachts merkte Lieneke dat Rex een nachtmerrie had over het gouden ei, waar Saskia vroeger ook altijd over droomde. Na die vakantie houdt Rex nogmaals een advertentiecampagne in de Franse kranten over zijn verdwenen vriendin. Lemorne komt hierop af en doet Rex een voorstel: hij kan achter het mysterie rond de verdwijning van Saskia komen, maar dan moet hij wel hetzelfde ondergaan als Saskia destijds, met de dood tot gevolg. Rex stemt toe en na het drinken van een slaapmiddel bij het bewuste benzinestation, wordt hij wakker, opgesloten in een doodskist, levend begraven. Van Saskia en Rex werd nooit meer iets vernomen. Verdieping

Verdieping 1
Rex Hofman: De onopvallende, gesloten man die de hoofdrol in Het gouden ei speelt. Over zijn uiterlijk wordt weinig verteld, dus ik ga ervan uit dat hij als 'normaal' te omschrijven is. In dit verhaal is zijn hoofddoel het raadsel rond de verdwijning van zijn vriendin op te lossen. Hij vindt het verschrikkelijk dat hij niet weet wat er met Saskia is gebeurd, dat hij dit raadsel niet kan oplossen, maar hij is iemand die niet snel opgeeft, dus hij is vrijwel het hele verhaal bezig met de zoektocht naar Saskia. Zijn belangrijkste beslissing is de beslissing die hij maakt als hij op het voorstel van Raymond Lemorne ingaat. Met deze beslissing beslist hij namelijk over zijn lot: de dood. Deze beslissing heeft als gevolg dat hij hetzelfde ondergaat als Saskia bij haar verdwijning; levend worden begraven. Persoonlijk zou ik ook die beslissing hebben genomen. Liever dood en wetend, dan voor eeuwig leven in twijfel. Rex veranderd wel, want hij wordt eerst eenzamer, omdat hij zin vriendin verliest. Hierdoor komt hij ook in een mysterie terecht en verandert hij in zijn geweten. Ook veranderd hij in de loop van het verhaal van vriendin, maar niet van mening. Ooit zei hij tegen Lieneke: "Dan krijg ik bijvoorbeeld te horen dat ze ergens leeft, ze is heel gelukkig en zo. En dan mag ik kiezen: ze blijft zo doorleven, of ik zal alles te weten komen, in ruil voor haar dood. Dan laat ik haar dood gaan." Wat hij beslist is in feite hetzelfde, maar dan beslist hij over zijn eigen dood. Rex lijkt me een leuke man, alleen niks voor mij. Ook de types die hij beschrijft als vriendin (dus Saskia en Lieneke) lijken helemaal niet op mij, dus ik denk niet dat ik überhaupt zijn vriendin zou kúnnen zijn. Ik kon me wel heel goed verplaatsen in Rex, ik weet niet wat ik zou doen in zo'n situatie, het lijkt me zo vreselijk! Ik vind dat hij zich hier goed uit redt en heb ook bewondering voor hem. Dat is voor mij ook een teken van het realisme van het verhaal. Raymond Lemorne: Aan het eind van het verhaal is hij 49 jaar. Hij is dan een keurige Fransman, scheikundeleraar, getrouwd en heeft twee dochters Denise en Gabrielle. Hij wordt geobsedeerd door de gedachte dat hij Dingen zou kunnen doen die je normaal niet zou doen: van een flat springen, een misdaad plegen. Hij is volkomen gewetenloos: zonder enige schuldgevoelens schiet hij twee kampeerders dood en bereidt hij zijn perfecte misdaad voor. Het enige wat telt is het experiment. Hij vindt het een 'ongelooflijke spannend gedachtenspel' en hij voelt zich 'Feestelijk slecht'. Ik ben het daarmee eens, ik vind zijn instelling onzinnig. De wereld zou één groot bloedbad zijn als iedereen deed wat er in hem of haar opkwam. Je zou Raymond eventueel de 2e hoofdrol kunnen geven, want een groot gedeelte van het verhaal draait ook om hem. Raymond is een karakter, ik kan hem niet onderverdelen (in een hokje stoppen) in een 'soort' van onze samenleving. Saskia Ehlvest: Is 24 jaar oud en de vriendin van Rex, maar ze wordt niet zo uitvoerig beschreven. Ze heeft 'roodgespoeld wriemelhaar' ze heeft sproeten, ze is 'ijdel', ze houdt niet van autorijden en ze heeft een beetje last van claustrofobie. De verhouding tussen Saskia en Rex is een liefdesrelatie, ze zijn met elkaar getrouwd. Saskia lijkt me een leuke vrouw, maar jammer genoeg komt ze slechts in een klein deel van het verhaal voor en overkomt haar iets gruwelijks. Ook Saskia speelt een grote rol in Het gouden ei, haar verdwijning is immers de rode draad die door het verhaal loopt. Saskia is een typetje. Een tuttig vrouwtje die veel om haar uiterlijk geeft en leeft met het 'huisje-boompje-beestje motto'. Lieneke: De nieuwe vriendin van Rex, maar ze wordt niet nauwkeurig beschreven. Volgens mij lijkt ze enigszins op Saskia, maar is ze wat serieuzer. Rex dacht dat hij eindelijk weer in staat was om met haar een echte relatie op te bouwen maar na een nachtmerrie merkte hij dat Saskia er altijd tussen zou blijven staan. Ik zie haar een beetje als de passieveling qua rolverdeling, maar door haar komt Rex tot de ontdekking dat Saskia nog steeds zijn nummer 1 is. Lieneke lijkt me wel aardig, althans zo wordt ze omschreven, maar inderdaad de vrouw die het nét niet is. Ze is een type, een doorgaans normale vrouw. Ze zou perfect in de familie Doorsnee passen. Verdieping 2
Het onderwerp van Het gouden ei is in te delen in verschillende categorieën: misdaad, geweten, ontvoering, speurtocht of verdwijning. Deze korte roman heeft een origineel onderwerp, dat het interessant maakt om te lezen. Het gaat over een man die op zoek gaat naar zijn raadselachtig verdwenen levensgezellin, waarbij claustrofobie een grote rol speelt. Het onderwerp heeft me enigszins aan het denken gezet, omdat je zo'n einde toch niet verwacht. Natuurlijk weet je dat er iets vreselijks is gebeurd, maar levend worden begraven is zeker zo triest. Dit werk heeft me niet van mening over het onderwerp veranderd, maar dat komt omdat het best wel oppervlakkig, maar niet in negatieve zin behandeld wordt. De belangrijkste gebeurtenis is ongetwijfeld de verdwijning van Saskia, omdat het hele verhaal hierom draait. Daarnaast wordt veel aandacht geschonken aan de gedachten en gevoelens van Rex. De gebeurtenissen zijn heel logisch met elkaar verbonden. De sfeer in dit boek is heel spannend, omdat je tot de laatste pagina toe niet weet wat er met Saskia gebeurd is . De drang om door te lezen is daarom ook heel groot, je bent de hele tijd nieuwsgierig. De gebeurtenissen hebben een hele echte indruk op me gemaakt, vandaar dat het einde zo insloeg. Dan weet je wat er toen gebeurd is. Dat zet je toch wel even aan het denken, omdat je zoiets extreems toch niet verwacht. Het einde is heel mooi, totaal niet voorspelbaar. Ik heb nog nooit een soortgelijk verhaal gezien of gelezen. Wat me enigszins tegenviel, is dat ik me gedurende het verhaal geen goed beeld heb kunnen vormen van de personages, zelfs van Rex niet. Wat ik wel weet is dat ik niet op hem wil lijken, omdat ik me absoluut niet in zijn schoenen zou wil verplaatsten. Ik heb het moeten doen met de innerlijke kant die dan wel iets duidelijker naar voren werden gebracht. De personen waren wel levensecht, behalve Lemorne. Ik kan me nog steeds niet voorstellen dat iemand zoiets zou doen om gewoon te experimenteren, maar je hebt in werkelijkheid natuurlijk ook van zulke figuren. Hij is dan ook de enige in het verhaal die me niet aanstaat, de andere personages komen, zeker vergeleken met hem, sympathiek over. De bouw zorgde er gedeeltelijk voor dat het zo spannend was. Het verhaal is heel simpel opgebouwd in 5 delen, die een beetje door elkaar gehusseld zijn (hoofdstuk 3 vindt plaats vóór hoofdstuk 1 en 2). Het verhaal is dus niet chronologisch opgebouwd. Hierdoor moest ik wel even alles op een rijtje zetten, maar eigenlijk is het heel logisch. Uiteindelijk draait elk hoofdstuk om dezelfde gebeurtenis. De schrijver wil de hele tijd wat informatie achter de hand houden om de lezer geïnteresseerd te houden, zodat het lezen boeiender wordt. Dit lukt hem overigens heel goed. Wat ik leuk vond was dat het einde hard, maar duidelijk was. Het liet je tenminste niet met vragen achter zoals bij het vorige boek dat ik las (De Buitenvrouw). Het verhaal heeft een vertellerperspectief en dat is ook nodig, anders zou bij ieder hoofdstuk iemand anders een heel ander verhaal vertellen en dan zou je niet gelijk in de gaten hebben dat het over 1 bepaalde gebeurtenis draait. De zinnen in dit boek zijn niet ingewikkeld, eerder kort en duidelijk. Het woordgebruik is normaal, dus wat men doorgaans ook gebruikt en niet moeilijk. Er wordt veel stilgestaan bij de gedachten en gevoelens van Rex, al is hij zelf niet degene die het verhaal verteld, er is sprake van een alwetende verteller (de zogenaamde auctoriële verteller). Dialogen komen af en toe voor, de gesprekken die gevoerd worden zijn natuurlijk en makkelijk te volgen. Er is zo goed als geen sprake van beeldspraak of symbolische verwijzing, dus dat zorgde ook niet voor problemen tijdens het lezen. Verdieping 3
Ik heb de (voor mij) belangrijke argumenten gemarkeerd met rood. Recensie van Bart Groenemans
Het boek Het gouden ei van Tim Krabbé is een redelijk mooi boek. Het einde is heel onverwacht en daardoor ook wel een beetje eng. Dat maakt het boek mooier. Als het boek niet zo'n einde had gehad, dan had ik er waarschijnlijk niet veel aan gevonden. Doordat het boek heel realistisch was kon ik me goed inleven in het verhaal. Ik vroeg me óók af waar Saskia was. Ik had nooit gedacht, dat Rex ook vermoord zou worden. Ik vermoedde, dat Rex Saskia terug zou vinden en dat ze samen nog lang en gelukkig verder zouden leven. Dit was dus niet het geval. Het boek is op een goede manier geschreven. Het heeft vijf hoofdstukken en elke keer als je aan een nieuw hoofdstuk begint, stap je eigenlijk in een nieuw 'verhaaltje'. Pas op het einde van het boek begrijp je de samenhang tussen die 'verhaaltjes'. Het verhaal is ook niet chronologisch geschreven, waardoor het in het begin nog onduidelijker is. Dit boek heeft een gesloten einde voor Rex en Saskia: zij zijn beide dood. Het boek heeft een open einde voor Raymond. Dat was jammer, want ik had graag willen weten of Raymond nog ooit gepakt was door de politie. Dit boek heeft een moeilijk thema: geweten. Ik dacht eerst dat het thema verdriet was, maar iemand uit een andere klas zei, dat zijn leraar Nederlands had gezegd, dat het thema geweten is. Ik ging de volgende les Nederlands naar mijn leraar en hij zei dat, het thema inderdaad geweten is. Na een korte discussie had hij mij er van overtuigd, dat verdriet een motief van het thema geweten is. Toen ik het boek las, moest ik terugdenken aan al die ontvoerde Belgische meisjes. Aan Dutroux en zijn bende. Deze meisjes werden ontvoerd, als prostituee gebruikt en vermoord. Ik denk dat de familie van deze meisjes zich net zo voelde als Rex zich voelde. Ik denk ook dat Raymond minstens zo gestoord moet zijn geweest als Dutroux is... Mijn reactie op deze recensie: Ik ben het grotendeels met Bart eens. We hadden kennelijk overeenkomstige gevoelens bij het lezen van Het gouden ei. Ik vond het eind namelijk ook onverwachts en vroeg mezelf tijdens het lezen dezelfde dingen af als Bart. Ik sluit me volledig aan bij de zinnen: 'Als het boek niet zo'n einde had gehad, dan had ik er waarschijnlijk niet veel aan gevonden. Doordat het boek heel realistisch was kon ik me goed inleven in het verhaal.' Dit heb ik zelf ook al eerder in dit verslag laten blijken. Ook heb ik laten merken dat ik het ook verwarrend vond om iedere keer een nieuw 'verhaaltje' binnen te stappen, mede door het feit dat het verhaal niet chronologisch is, maar dat ik eenmaal lezend ook het verband begon te zien tussen de hoofdstukken en zag dat het allemaal om de verdwijning van Saskia ging. Het boek heeft inderdaad als thema geweten, maar volgens mij zijn er ook andere thema's aan te wijzen. Overigens heeft hij wel gelijk over dat verdriet een motief is van het geweten. Maar ik vind Bart zijn vergelijking van Lemorne met Dutroux ietwat overdreven. Ik denk dat Lemorne gewoon een foutje heeft in zijn hoofd, maar verder nog normaal functioneert als bijvoorbeeld vader en echtgenoot. Dutroux daarentegen is volgens mij echt compleet ziek in zijn hoofd en kan zich volgens mij ook in alle andere opzichten zich niet 'normaal' gedragen. Evaluatie
Over het boek
Het gouden ei is echt een aanrader. Het is geen dik boek en het is redelijk makkelijk te volgen, althans, als je ook echt helemaal voor het boek 'gaat', zoals ik. Als dit boek je namelijk helemaal niet boeit, moet je echt moeite doen om er elk hoofdstuk weer 'in' te komen en te begrijpen waar het allemaal om draait. De spanning in het boek wordt opgebouwd door je eigen nieuwsgierigheid, je wilt de oplossing hebben op je vraag, op het mysterie, op hetgeen waar het hele boek om draait: de verdwijning van Saskia Ehlvest. Ik vond het ook spannend doordat het verhaal niet-chronologisch verteld is waardoor de spanning wordt opgevoerd, uitgesteld of achterhouden. Ook doordat de belangrijkste personages van beiden kanten belicht zijn, waardoor je zowel over de moordenaar als het slachtoffer dingen te weten komt. Ik denk dat als het boek 'gewoon' chronologisch zou zijn dat ik er een stuk minder aan zou vinden, omdat alles dan zo simpel werd en je alles werd voorgekauwd. Nu moet je zelf veel meer zien uit te vinden en moet je wat meer moeite doen om het verhaal te snappen. Mensen die deze moeite niet willen doen, zullen het boek dan ook niet het lezen waard vinden. Op zich is het onderwerp niet zo spetterend origineel, maar het wordt wel origineel gebracht. Ook dit komt weer door de niet-chronologische wijze van schrijven en de verschillende, door elkaar heen lopende verhaaltjes. Persoonlijk vond ik Het gouden ei van Tim Krabbé erg spannend en boeiend, en zeer zeker het lezen waard! Over de verdiepingsopdracht
De verdiepingsopdrachten verliepen beter dan ik had verwacht. Ik weet nog van het vorige leesverslag dat verdiepingsopdracht 2 veel werk was, omdat je dan heel paragraaf 3.2 moest doorlopen, en dat kostte me de vorige keer veel tijd. Nu was het anders, omdat ik dit boek, in tegenstelling tot het vorige, met veel plezier heb gelezen en je er dan dus ook veel meer van begrijpt, en niet alles naderhand nog een keer moet opzoeken in het boek. Het onderwerp was dan wel weer moeilijker, omdat er verschillende onderwerpen waren aan te wijzen. De gebeurtenissen waren minder moeilijk aan te duiden, omdat er in feite maar 1 grote gebeurtenis is en een paar 'bijgebeurtenissen'. Ook de personages waren niet zo geel moeilijk om te omschrijven, ze zijn allemaal wel redelijk herkenbaar in de maatschappij, behalve dan Lemorne. Over de bouw had ik me al uitgelaten, ik vond het enerzijds ingewikkeld, maar anderzijds was dat ook weer hetgeen wat het verhaal zo spannend maakte. Het taalgebruik was duidelijk en realistisch. Het boek is in 1984 uitgegeven, maar zou net zo goed nu kunnen hebben afgespeeld als je naar het taalgebruik kijkt. Door het maken van de verdiepingsopdracht ben ik het boek (nog) beter gaan begrijpen en ik heb gemerkt dat ik er ook wat van leer. Als ik namelijk vroeger een boek las ging ik er helemaal niet dieper op in, las ik gewoon het verhaal en dat was het. Nu ik verdiepingsopdrachten maak ga je de eigenlijke, dieperliggende betekenis van het verhaal en het doel ervan ontdekken. Wel heel leerzaam en zinvol dus.