Le mur door Jean-Paul Sartre

Le mur speelt zich af in de Spaanse burgeroorlog. Drie mannen, Tom Steinbock, Juan Mirbal en Pablo Ibbieta (= de hoofdpersoon) zijn gevangen genomen door de nazi’s. Ze worden verhoord. Tom wordt ervan beschuldigd dat hij bij de nationalistische beweging zit, en hij kan dit niet ontkennen omdat ze er bewijzen voor hebben. Juan wordt ervan beschuldigd dat hij tegen de regering is. Maar Juan zelf zegt dat ze niet hem maar zijn broer José moeten hebben. Aan Pablo wordt gevraagd waar Ramon Gris is, maar Pablo zegt dat hij het niet weet. Ze worden weer opgesloten in hun cel (de kelder van een oud ziekenhuis) en horen dat ze ter dood veroordeeld zijn. Tom, Juan en Pablo irriteren elkaar. Juan is erg stil en Tom praat veel. Pablo mag ze allebei niet. Na een tijdje gaat de deur open en komt er een blonde man binnen. Het blijkt een dokter te zijn. Tom, Juan en Pablo vertrouwen hem niet, waarom zou hij hier zijn als ze toch al zeker doodgaan. De dokter zelf zegt dat hij hier is om hen de laatste uren zo gemakkelijk mogelijk te maken. De dokter zit hen continu te observeren en maakt telkens aantekeningen. Hij onderzoekt hoe het lichaam van mensen in doodsnood reageert op de angst. Tom, Juan en Pablo zweten heel erg, terwijl het in de cel toch heel koud is. Tom piest in zijn broek zonder het te merken. Ze worden helemaal grijs en zitten continu te bibberen. Ze zijn jaloers op de dokter omdat hij nog leeft, hij heeft van dit alles geen last. Juan kan de spanning niet meer aan en begint te huilen. De dokter gaat naar hem toe en legt zijn hand op Juans schouder. Juan bijt hem in zijn hand. Het wordt nacht, maar Pablo wil niet slapen, hij wil niks missen van het korte leven dat hij nog heeft en bovendien is hij bang voor nachtmerries. In zijn hoofd ziet hij heel vaak achter elkaar zijn eigen executie. Juan denkt over zijn leven, over wat hij allemaal heeft meegemaakt en hij begrijpt, nu hij zo dicht bij de dood is, niet meer dat hij zich vroeger over zoveel dingen druk kon maken. Hij denkt ook dat als hij nu niet dood zou gaan, het leven voor hem niet veel zin meer zou hebben. Ondertussen hoort hij buiten al de schoten vallen. Juan wordt het eerst meegenomen, de soldaten zeggen dat hij mee moet komen, maar hij reageert niet. Als de soldaten hem op zijn benen zetten valt hij meteen weer neer. De soldaten dragen hem weg. Ook Tom moet meekomen, hij kan zelf nog lopen. Ook de dokter gaat nu weg. Pablo is alleen in de cel. Ongeveer een uur later komen er 2 officieren. Ze vragen hem nogmaals waar Ramon Gris is. Pablo zegt weer dat hij het niet weet. De officieren zeggen dat als hij vertelt waar Ramon Gris is hij mag blijven leven, maar hij zegt nog steeds dat hij het niet weet. Hij krijgt nog een tijdje om na te denken. Als hij het dan nog steeds niet weet wordt hij geëxecuteerd. Pablo weet eigenlijk wel waar Ramon Gris is, maar hij wil het gewoon niet zeggen. Niet dat hij nog steeds zulke goede vrienden met hem is, maar voor hem heeft het leven gewoon geen zin meer. Ze vragen hem nogmaals waar Ramon Gris is. Hij zegt: “ik weet wel waar hij is, hij is op een kerkhof, in een grafkelder of in de hut van een grafdelver. De officieren sprongen op en gingen meteen weg. Pablo vraagt zich af wat ze gaan doen. Na een tijdje komt 1 van de officiers terug. Hij zegt tegen Pablo dat hij niet geëxecuteerd zal worden. Pablo vraagt: “maar waarom dan niet.” De officier haalt zijn schouders op. Hij eet met allerlei andere mensen in 1 eetzaal. Hij herkent vaag 2 mensen. Maar hij kan zich niet herinneren waarvan. ’s Avonds wordt hij in een zaal met 10 nieuwe gevangenen geduwd. Dan herkent hij Garcia, de bakker. Garcia wist zelf niet eens waarom hij hier zat. Plotseling zegt Garcia: "Ze hebben Gris gevonden. Hij is gistern bij zijn neef weggegaan en wilde zich bij jou verstoppen maar plotseling bedacht hij dat hij zich ook op het kerkhof kon verstoppen. Natuurlijk kwamen ze (de nazi’s) er vanmorgen langs. Ze vonden hem in de hut van de grafdelvers. Hij is hu;n aangevallen en zij hebben hem neergeschoten.”