Samenvatting: Sven wordt mishandeld door zijn vader. Hij wordt heel vaak geslagen en zijn broer pest hem en steelt zijn spullen. Sven’s vader doet daar niets aan, want Lennart (Sven’s broer) is zijn lievelingetje. Volgens zijn vader is Lennart veel beter dan Sven en is Sven een mislukkeling. Lennart wordt dan ook heel erg voorgetrokken. Dat Sven’s vader Lennart zo erg voor trekt is omdat Lennart een goede zwemmer is en dezelfde interesses heeft als zijn vader. Hij gaat ook nooit tegen zijn vader in en dat doet Sven wel. Sven houd van filmen en hij wil later dan ook zijn eigen films maken. In de klas van Sven zit een meisje, Roosmarijn. Roosmarijn heeft problemen met haar wiskundeleraar, de populairste leraar van school, want die had haar apart genomen en deed heel close. Hij pakte haar hand en ging heel dicht tegen haar aan zitten. Ze vertelt het aan haar beste vriendin, Halima, maar die praat het uit haar hoofd, het was waarschijnlijk gewoon om haar gerust te stellen. Sven is al een tijdje verliefd op Roosmarijn, maar hij durft niet op haar af te stappen. Daarom bedenkt Bart, Sven’s beste vriend, een plan. Hij zegt dat Sven een film gaat maken en nog een meisje zoekt om erin te spelen. Roosmarijn, die al heel lang de droom heeft om filmster te worden laat zich dat geen twee keer zeggen en meld zich meteen aan. Omdat Sven zo snel niet kan bedenken waar de film over moet gaan, zegt hij dat het over een meisje dat wegloopt gaat. Dat was zijn laatst bedachte scenario. Toch is hij allang blij dat hij nu veel alleen gaat zijn bij Roosmarijn. Ze spreken af voor die middag. Als Sven die middag thuis komt om z’n camera te halen is alleen zijn moeder thuis, want Lennart en zijn vader zijn naar de voorselecties voor het jeugdkampioenschap zwemmen. Zijn moeder vertelt hem dat zijn vader hem meegenomen heeft om Lennart te filmen, zodat hij zijn technieken kan verbeteren. Sven weet zeker dat Lennart het heeft gedaan om hem te treiteren. Hij had gezien dat Sven zijn camera klaar had gemaakt. Gelukkig hebben Sven en Roosmarijn allebei hun handen vol aan het voorbereidende werk. Ze komen die dag niet aan filmen toe. Als Lennart en zijn vader die avond thuis komen, is het feest, want Lennart is door de selecties heen. Sven neemt zich voor om niet over de camera te beginnen die avond, maar als hij hoort dat ze hem elke dag nodig hebben wordt het Sven te veel. Hij krijgt ruzie met zijn vader en word weer in elkaar geslagen. Hij gaat naar boven en belt zijn Bart af, waar hij een afspraak mee had. Hij zegt dat hij hoofdpijn heeft. De volgende dag durft Roosmarijn de wiskundeles niet in, maar haar Halima haalt haar over om toch te gaan. Als Bob (de wiskundeleraar) langsloopt legt hij een hand op haar schouder, zoals hij dat bij iedereen doet, maar als hij z’n hand van haar schouder laat glijden voelt ze hem tegen haar borst komen. Ze zegt het tegen Halima en die gelooft het nu wel. Een week later is de volgende afspraak voor het filmen, maar Sven heeft zijn camera nog steeds niet terug. Die ligt bij zijn vader in de la. Gelukkig zijn ze vroeger uit en kan hij de camera ongemerkt gebruiken en weer op tijd terugleggen. Ze filmen bij Sven thuis en Lennart is er ook. Als Sven even weg moet verteld Lennart aan Roosmarijn dat Sven een vriendin heeft, wat helemaal niet waar is. Op school heeft Halima aangeboden om met Roosmarijn van plaats te wisselen zodat hij niet meer Bob niet meer bij haar kan. Die avond komt Sven erachter dat zijn ouders en Lennart met zijn verjaardag in Duitsland zitten voor een speciale training voor Lennart. Sven kan niet mee, want de auto zit vol. Natuurlijk gaat ook de camera mee, maar wat een groter probleem is: Roosmarijn heeft niet erg veel zin meer in filmen, omdat ze denkt dat Sven een vriendin heeft. Net terwijl zij steeds verliefder op hem wordt. De volgende dag krijgt Roosmarijn het bericht dat ze in de feestcommissie zit, maar dat wijst ze af. Bob zit er ook in. Lennart heeft Roosmarijn uitgenodigd te komen kijken bij het zwemmen en zorgt ervoor dat het lijkt of het zíjn vriendin is, terwijl Roosmarijn nog steeds verliefd is op Sven. Vervolgens zegt Lennart tegen Sven dat Roosmarijn Sven leuk vindt en dat hij haar moet gaan versieren. De dag daarna zegt Lennart tegen Roosmarijn dat Sven echt zo'n meisjesverslinder is die meisjes versieren als een soort sport zien. Die dag zit Roosmarijn voor het eerst weer met een veilig gevoel in de wiskunde les, want ze zit nu aan de raamkant, dus kan hij niet bij haar. Toch krijgt Bob de kans om weer aan haar borst te zitten als Halima haar etui laat vallen en die grijpt hij ook. Hij doet net of hij het raam open gaat doen en toevallig ziet dat ze iets niet begrijpt. Na de les vertelt Roosmarijn de rest van de klas wat er gebeurd is, maar niemand gelooft haar, behalve Halima en Sven. Na school is Roosmarijn samen met Halima nog even wat informatie over Sven gaan halen bij Lennart, die zegt dat hij elk weekeinde wel een andere scharrel heeft. Dan belt ze Sven af. Omdat Sven zo van slag was is hij vergeten de banden te verwisselen in de camera en zijn vader denkt dat Sven wilde zorgen dat ze Lennart niet konden filmen. Zijn vader slaat hem alweer helemaal in elkaar. Daardoor vergeet hij zijn afspraak met Bart. Twee dagen later is Sven’s vader in een goed humeur, omdat Lennart de selecties door is. Sven besluit uit te leggen wat er gebeurt was met de camera en de banden en hij hoopt dat hij dan de camera terug krijgt. Als hij zijn vaders kamer binnenloopt is er niemand, maar het raam staat open en het regent in. Hij loopt de kamer in om het raam dicht te doen, maar op dat moment komt zijn vader binnen met een verlengsnoer in zijn hand. Sven wil nog uitleggen dat hij alleen het raam dicht wilde doen, maar zijn vader heeft zijn eigen conclusies al getrokken. Voor Sven ook maar de kans krijgt iets te zeggen staan de striemen van het snoer al op zijn rug. Roosmarijn heeft net besloten Sven nog een kans te geven als hij aanbelt. Hij legt haar uit dat zijn camera gemaakt moet worden en daardoor tien dagen weg is. Roosmarijn is zo boos om die smoes dat ze de deur voor zijn neus dicht smijt. Roosmarijn is hij dus kwijt, denkt hij. Hij heeft z’n vrienden de laatste tijd ook wel een beetje verwaarloosd, dus gaat hij naar Bart. Bart geeft hem nog een laatste kans: die middag zwemmen. Er is alleen één probleem: Sven kan niet zwemmen, want hij heeft nog steeds striemen op z’n rug staan van het snoer. Hij besluit ze op te wachten bij het zwembad, maar ze fietsen weg, zonder hem. Die avond ziet Sven Roosmarijn aan komen fietsen. Hij wil net naar beneden lopen, maar als hij boven aan de trap staat ziet hij hoe Lennart Roosmarijn een kus geeft. Nu heeft Lennart alles van hem afgepakt, zelfs Roosmarijn. Roosmarijn zelf begreep het allemaal niet zo goed en werd argwanend waarom ineens die kleffe zoen? Ze vertrouwde het niet. De volgende ochtend wil Sven niet naar school, als zijn vader geïrriteerd komt informeren wat er aan de hand is ziet hij Sven’s prullenbak. Het zit vol met brieven die hij aan Roosmarijn geschreven heeft. Zijn vader denkt dat hij de vriendin van Lennart af wilde pakken en hij wordt woest. Die dag durft Roosmarijn echt niet naar wiskunde, dus gaat ze in de aula zitten. Als de rector langs komt zegt ze dat ze niet kan vertellen waarom ze er niet is. Op het zelfde moment is Sven heel erg ruzie aan het maken met Bob, midden in de klas. Hij wordt het helemaal zat zegt precies waar het op staat. Als Sven het verhaal herhaald tegen de rector wordt die heel kwaad, omdat Roosmarijn niets gezegd heeft. Later, als de rector het nog een keer vraagt gaat ze mee in het verhaal dat Bob opgehangen had: zijn en Bob hadden een meningsverschil. Die avond vertelt zijn vader hem dat Sven niet meer welkom is op de benedenverdieping van het huis. Hij mag boven blijven en hij moet eens proberen naar beneden te komen. De nacht erna loopt Sven weg, maar als hij eenmaal veilig in de duinen zit bedenkt hij dat er geen enkele plaats is waar zijn vader hem niet zal vinden. Hij zal dus toch terug moeten. Hoe dan ook, zijn vader beheerst Sven’s leven. Ondertussen is Bob gesnapt terwijl hij Roosmarijn dwong hem te betasten. Zij en een ander meisje hebben alles verteld en ze is er ook achter gekomen dat Sven geschorst is omdat zij niet eerlijk was. Ze gaat naar zijn huis en als ze aanbelt doet zijn Lennart open. Die stuurt haar naar boven waar ze de afscheidsbrief van Sven vindt. Sven heeft besloten naar huis te gaan, maar eerst koopt hij een mes. Hij sluipt het huis binnen en gooit de deur naar de woonkamer open. Lennart en zijn ouders zijn aan het eten. Zijn vader springt op en Sven blijft staan. In eerste instantie denkt zijn vader dat Sven hem wil vermoorden, maar dan biedt Sven het mes aan aan zijn vader en zegt dat hij maar moet steken. Sven weet toch al dat zijn vader hem dood wil hebben, dus waarom doet hij het niet meteen. Als zijn vader dit hoort, zakt hij door zijn knieën en zegt tegen zijn vrouw dat het tijd wordt om de psycholoog te bellen. De psycholoog praat met iedereen, het gaat een moeilijke tijd worden, maar ze komen er wel bovenop. Het blijkt dat Sven’s vader zo doet omdat hij vroeger zelf ook geslagen is. Sven vindt een briefje van Roosmarijn op zijn bureau en gaat snel naar haar toe. Ze krijgen verkering. Daarna maakt hij het goed met zij vrienden. Grondige beschrijving leeservaring: Onderwerp: Heb je door dit boek iets geleerd? Wat? Ik heb geleerd dat je iemand niet meteen moet veroordelen voor wat die persoon doet en je mening klaar hebben over wat er met hem moet gebeuren, maar dat je eerst moet kijken of je die persoon niet kan helpen en wat er verder achter zit. Zoals Sven’s vader die Sven heel onrecht vaardig behandelt. Je veroordeelt hem meteen, maar je zou eerst naar oorzaken en oplossingen moeten kijken. Je moet niet meteen je conclusies trekken, maar goed kijken naar de oorzaken en de gevolgen en dan moet je kijken of je er iets aan kan doen. Ik ben me ook gaan realiseren dat er heel goed dingen in je naaste omgeving aan de hand kunnen zijn die je je niet voor kan stellen en die je absoluut niet door hebt, dus je moet uitkijken voordat je iemand laat vallen omdat hij raar doet. Dat had Bart niet door bij Sven, waardoor hij Sven niet helpen kon, integendeel, hij werkte hem (onbewust) tegen. Verder ben ik in gaan zien wat een verkeerde thuissituatie met je karakter kan doen en dat er geen prototype is van hoe kinderen met mishandelingen omgaan. Je merkt heel goed dat iedereen anders reageert. Verwachtte jij dat het onderwerp zo uitgewerkt zou worden? Wat vond je verrassend of bijzonder aan de uitwerking? Ik had totaal niet verwacht dat Sven zijn vader een mes aan zou bieden om hem zelf dood te steken. Ik had verwacht dat Sven zou proberen zijn vader te vermoorden. Je denkt in eerste instantie dat het echt weer zo’n voorspelbaar boek is (niet dat ik daar iets tegen heb, dat leest wel lekker weg), maar je merkt dat je steeds vaker denkt: ‘He? Dat had ik heel anders verwacht of gedaan!’. Er zijn best wel veel doodlopende- en dwaalsporen, zeker voor Carry Slee’s doen. Op het laatst gaat het allemaal ineens heel snel en wordt er gesuggereerd dat alles weer goed komt, dat is wel weer heel voorspelbaar, maar als het niet zo was geweest had ik het geen leuk boek gevonden, want ik lees dit soort boeken voor m’n plezier en dan moet het wel goed aflopen (vind ik). Er zijn best wel veel kleine verrassingen ingebouwd, maar de hoofdlijn verloopt over het algemeen voorspelbaar. Dat maakt het boek lekker en leuk om te lezen, omdat je niet elke bladzijde terug hoeft te lezen omdat je iets gemist hebt. Gebeurtenissen: Bevat het verhaal voldoende gebeurtenissen om te blijven boeien? Het verhaal bevat heel veel gebeurtenissen en blijft dus ook boeien. Het wordt, ondanks de vele gebeurtenissen, niet warrig, want de gebeurtenissen worden goed gescheiden gehouden, hoewel er in sommige gedeeltes van het boek wel heel veel en snel heen en weer gesprongen word tussen gebeurtenissen. Vooral aan het einde van het boek, waar alle stukjes in elkaar vallen, zoals Roosmarijn die erachter komt hoe ze is bedrogen door Sven’s broer, en Sven die uit aan het zoeken is hoe hij zijn vader kan ontlopen of veranderen. Je kunt hierdoor misschien even in de war raken, maar niet zo erg dat het gaat irriteren. Daarbij helpt ook dat het lekker weg leest en je heel snel de verhaallijn weer oppikt. Het is dus absoluut een boeiend boek en zeker niet langdradig. Het zit zelfs meer tegen het verwarrende aan. Hebben de gebeurtenissen je aan het denken gezet? Waarover? De gebeurtenissen hebben me zeker aan het denken gezet. Zoals ik in bij de eerste vraag van het gedeelte onderwerp al schreef, is het me opgevallen dat geen enkele situatie standaard is. Er zijn altijd verschillende oorzaken en gevolgen en ieder mens zal anders met een situatie omgaan. Er bestaan ook geen standaard slechte mensen, er is altijd wel een oorzaak te vinden waaróm mensen zo doen. Dit boek is, zeker voor mij, heel leerzaam op dat gebied, omdat mensen vaak heel snel al een conclusie getrokken hebben over een persoon, zonder de achtergronden goed te weten en zonder het verhaal van twee kanten gehoord te hebben. Verder moet je ook uitkijken met hoe je reageert als mensen (van jou kant gezien) zonder reden raar of narrig tegen je doen of je negeren. Je weet nooit wat voor problemen die persoon heeft en je kunt beter voorzichtig vragen wat er aan de hand is of even wat afstand nemen. Als je bij dit boek verder kijkt dan het alleen goede verhaal is het ook heel erg leerzaam. Personages: Reageren de personages voorspelbaar of juist helemaal niet? Wat vind je daar van? De personages reageren niet voorspelbaar, in tegendeel, juist heel onvoorspelbaar. Ik vind dat hierdoor het boek, waarvan de hoofdlijn vrij voorspelbaar is, een stuk minder langdradig maakt, want als de personages in dit boek voorspelbaar zouden reageren hoef je het boek niet eens te lezen om te weten wat er gaat gebeuren. Door de onvoorspelbaarheid van de personages is het boek niet alleen interessanter, maar ook leerzamer, en je blijft er daardoor ook langer over nadenken. Je verwacht nooit dat Sven een mes koopt zodat zijn vader hém neer kan steken, net als dat je in het begin niet verwacht dat Roosmarijn al van het begin af aan Sven wel interessant vindt. Kortom; door de voorspelbare hoofdlijn is het boek overzichtelijk en langdradig, maar door de toevoeging van de onvoorspelbare dingen die de hoofdpersonen doen word het spannender, maar ook iets warriger. Wat vind jij van de manier waarop de hoofdpersoon zijn probleem probeert op te lossen? Zou jij het anders doen? Ik vind dat Sven geweldig goed met het probleem (zijn vader die hem mishandeld en zijn broer die voorgetrokken wordt) omgaat. Hij is sterk en weigert zijn wil te verliezen aan zijn vader. Hij laat niet over zich heenlopen, maar toch vind ik dat hij het had moeten vertellen aan zijn vrienden, ook al begrijp ik dat hij dat niet doet. Hij is bang voor de reactie en hij doet (voor zichzelf) het probleem minder ernstig voor dan het is. Ik vind het heel knap dat Sven (ondanks dat ik vind dat hij het beter wel had kunnen zeggen) het probleem voor zich heeft gehouden, zelfs in de meest moeilijke situaties, zoals het moment dat Bart hem een laatste kans geeft en vraagt of Sven mee gaat zwemmen. Hij zegt niet dat hij niet kan omdat zijn vader hem bond en blauw heeft geslagen, maar bedenkt een smoes. Dat getuigt ervan dat hij weet wat hij wil en dat hij door niets zijn zwakheid aan buitenstaanders zou tonen. Ik denk dat Sven het begin van het oplossen van het probleem (het einde van het boek; zijn vader het mes aanbieden) niet beter had kunnen doen. Hij laat Sven laat zijn vader zien dat die nu echt te ver is gegaan en zorgt hiermee voor de oplossing. Hij wilde niet verder leven op deze manier en dit was de enige manier om het op te lossen. Heel knap dat hij zichzelf hiertoe heeft kunnen zetten. Ik weet wel zeker dat ik het anders had gedaan. Dat is ook een van de dingen die uit dit boek blijkt, namelijk dat iedereen anders met bepaalde situaties omgaat. Hoe ik het precies op zou lossen zou ik niet weten. Ik zou het denk ik wel tegen m’n vrienden gezegd hebben en ik zou heel veel van me af schrijven, maar verder heb ik geen idee hoe ik in die situatie zou reageren. Het andere probleem dat Sven heeft is dat hij niet weet wat Roosmarijn met hem wil. Hij wil er graag achter komen en vind haar heel erg leuk. Ik denk dat hij dat weer helemaal verkeert aanpakt. Doordat hij niet eerlijk is tegen Roosmarijn over zijn gevoelens en waarom hij soms zo narrig is, geeft hij zijn broer de kans volop tussen hen te stoken. Op het moment dat ik zou merken dat iemand raar tegen me ging doen, zou ik ervoor zorgen dat er duidelijkheid is. Ik zou zeggen wat ik voor die persoon voel en ik zou hopen dat die persoon dat ook voor mij voelt. Als dat niet zo is, weet je in ieder geval waar je aan toe bent, dat is beter dan in onzekerheid zitten. Toch begrijp ik wel dat hij zo reageert, want, ook al laat hij dat niet merken, hij is vrij onzeker. Opbouw: Hangt alles goed met elkaar samen of vind je dat juist niet? Het verhaal heeft verschillende verhaallijnen die langzaam maar zeker bij elkaar smelten. Daardoor lijkt het verhaal in het begin een beetje vaag, vooral als je dan ook nog eens ineens op een andere plek zit, zoals de overschakeling van Sven’s huis naar zijn klas (volgende dag), maar als je verder leest merk je hoe de dingen toch met elkaar te maken hebben. Je vraagt je bijvoorbeeld af waarom ze een film gebruiken om Roosmarijn en Sven met elkaar in contact te brengen. Later blijkt dat Sven al heel lang met films bezig is, en dat dat dus een logische ‘smoes’ is en daarbij komt ook nog dat Roosmarijn graag filmster wil worden. Het lijkt dus een beetje onsamenhangend, maar later word het allemaal duidelijk. Wat vind je van het eind? Blijft er te veel onduidelijk? Het einde is vrij cliché. Roosmarijn en Sven komen erachter wat ze voor elkaar voelen en zijn gelukkig samen. De vader van Sven gaat in behandeling bij een psychologe, Sven’s broer heeft spijt en blijkt nog ongelukkiger dan Sven te zijn geweest en Sven’s moeder is opgelucht. Je weet natuurlijk niet of de behandeling van Sven’s vader goed afloopt, want dat wordt niet meer behandeld, maar het wordt wel sterk gesuggereerd. Sven komt gewoon weer thuis wonen, omdat het anders te moeilijk wordt voor iedereen. Er wordt duidelijk gemaakt dat het nog wel moeilijk wordt, maar dat het ergste achter de rug is en dat het allemaal wel weer goed komt. Er blijft dus niet te veel en niet te weinig onduidelijk. Het is een geruststellend einde, zeker omdat bijna alles in het hele boek fout gaat voor Sven. Toch vraag ik me af of het wel realistisch is, maar ja, het is natuurlijk een jeugdboek, en om eerlijk te zijn heb ik liever zo’n einde dan een einde waar het voor bijna iedereen fout afloopt. Taalgebruik: Vind je het verhaal lastig om te lezen? Hoe komt dat? Ik vind het verhaal helemaal niet lastig om te lezen. Het taalgebruik is vlot en het leest daardoor makkelijk weg. Je moet wel uitkijken, juist omdat het zo makkelijk wegleest, dat je geen belangrijke dingen mist uit het verhaal, want dan moet je terugbladeren, wat heel frustrerend kan zijn. Er zijn vrijwel geen moeilijke, langdradig makende woorden gebruikt, waardoor je je aandacht kan houden bij hetgeen dat gebeurt en niet elke tien regels een woordenboek hoeft te pakken. Er is dus, zeker voor dit verhaal, heel prettige taal gebruikt. Vind je dat de taal past bij de personages en het onderwerp? De hoofdpersoon is een gewone jongen, die in een ongewone situatie zit. Het taalgebruik past daardoor heel goed bij het verhaal, want er wordt normale, gangbare taal gebruikt. Het past dus zeker goed bij de personages, want er zijn geen ‘aparte’ personages (wat taal betreft) in het verhaal gebruikt. Bij het onderwerp op zich zo je wat professionelere taal verwachten, omdat het vaak in verband wordt gebracht met de psychologie en andere hulpverlening. Toch word door het taalgebruik wat in het boek gebruikt word het verhaal een stuk persoonlijker en kun je je beter inleven. Ik vind dat dit juist heel goed past bij het onderwerp, want de emoties, die hierin de grootste rol spelen, worden niet geremd door gecompliceerd taalgebruik. Het taalgebruik is dus precies goed. Verwerkingsopdrachten: Rollen en relaties:  De hoofdpersonage is Sven  De helper is Roosmarijn (en Sven’s moeder ook wel een beetje)  De tegenstander is Sven’s vader (en Lennart)  Het doel van de hoofdpersonage is in het begin Roosmarijn versieren en later zorgen dat hij alles achter zich laat en weggaan van alle problemen.  De obstakels hierbij zijn:  Hij durft niet op Roosmarijn af te stappen  Zijn vader gebruikt zijn camera telkens  Hij komt er niet voor uit dat zijn vader hem onrechtmatig behandelt en niemand gelooft zijn smoesjes  Hij moet ongemerkt het huis uit komen  Hij houd nog wel van zijn moeder  Hij wil zijn camera mee  Zijn vader kan hem toch overal vinden
Roosmarijn helpt Sven omdat ze verliefd op hem is. Ze weet het grootste gedeelte van het boek niet wat er aan de hand is dus erg goed helpen kan ze hem niet, maar hij voelt zich al beter als hij naar haar kijkt. Ze maakt wel ruzie met hem, maar ze komt er snel genoeg achter wat er aan de hand is en ze maken het dan weer goed. Sven’s moeder is ook een beetje een helper, want ze verzorgt Sven’s wonden en brengt hem eten als het van Sven’s vader niet mag. Je kan je afvragen of dat het meeste is wat ze kan doen, maar ze is zelf ook bang. Zij doet dus wat volgens haar in haar macht ligt. Sven’s vader werkt Sven tegen omdat hij zelf ook mishandeld is als kind. Het schijnt zo te zijn dat mensen die zelf ook mishandeld zijn dat ook sneller bij hun eigen kinderen doen. Zijn vader heeft Sven uitgekozen als zondebok omdat hij niet van dezelfde dingen houd als zijn vader en tegen zijn vader in gaat. Lennart werkt Sven tegen omdat hij jaloers is op Sven. Hij doet wel alsof hij alles wat zijn vader bedenkt zo leuk vindt, maar eigenlijk wil hij ook wel eens gewoon lol maken met zijn vrienden. Hij is bang voor zijn vader en Sven durft wel tegen hem in te gaan. Daarom pakt hij zijn spullen af en treitert hij Sven. Roosmarijn vindt Lennart in het begin wel aardig. Ze wil niets met hem, maar aardig is hij wel. Sven’s vader ziet ze het eerst als ze gaat kijken hoe Lennart zwemt. Ze weet niet echt hoe ze er over moet denken, ze vindt hem wel overdreven fanatiek. Later vertrouwt ze Lennart niet meer zo, omdat hij ineens heel erg klef gaat doen als z’n ouders er bij zijn. Personages beschrijven: Sven (hoofdpersoon): Sven is een leuke jongen van een jaar of 15/16. Hij heeft de ambitie films te maken, maar zijn vader stimuleert hem daar totaal niet in. Sterker nog, die werkt Sven heel erg tegen. Toch blijft Sven zijn dromen nastreven. Hieruit kan je al opmaken dat hij, als hij zijn zinnen ergens op gezet heeft, niet snel opgeeft. Hij is een doorzetter en laat niet over zich heenlopen, dat zie je aan de manier waarop hij telkens tegen zijn vader in gaat. Ook al weet hij dat zijn vader hem dan slaat. Door de omstandigheden bij hem thuis voelt hij zich minder en onzeker. Dat kan je ook zien aan de manier waarop hij met Roosmarijn omgaat. Hij kan niet tegen onrechtvaardigheid en wil graag mensen helpen. Dat zie je aan het helpen van kleine Pierre als die gepest wordt. Roosmarijn (helper): Roosmarijn is een heel knap meisje en ongeveer net zo oud als Sven. Ze wil later filmster worden en als er een kans is om door te breken grijpt ze die meteen aan. Toch zal ze niet snel oneerlijk spel spelen om te krijgen wat ze wil. Ze is het namelijk eens met het tossen om wie in de film mag spelen. Ze is wel een beetje onzeker in de omgang met Sven, maar dat komt omdat ze geen hoogte van hem kan krijgen. Ze is wel een beetje naïef, want ze heeft niet door dat er wat aan de hand is met Sven tot ze de afscheidsbrief leest. Ze heeft een zachtaardig karakter en zal nooit iemand expres pijn doen. Als ze ergens problemen mee heeft houd ze dat niet voor zichzelf, maar ze is heel verbaasd als mensen haar niet geloven. Dat laat ook weer zien dat ze een beetje naïef is. Ze verwacht van mensen dat ze net zo zijn als zijzelf en dat kan voor problemen zorgen. Ze heeft veel voor de mensen over om wie ze geeft. Sven’s moeder: Over Sven’s moeder is niet zo heel veel te zeggen, maar ze is toch een belangrijk steunpunt voor Sven. Ze is bang voor haar man en laat over zich heen lopen. De onrechtvaardige dingen die Sven’s vader Sven aandoet kijkt ze aan, maar als Sven’s vader het niet door heeft gaat ze toch achter Sven aan en helpt hem. Ze is heel onzeker en doet precies wat haar man van haar verwacht. Sven’s vader (tegenstander): Sven’s vader is een gemene onrechtvaardige man, die niet weet hoe hij met zichzelf om moet gaan. Hij is vroeger zelf mishandeld door zijn vader en daarom doet hij hetzelfde bij Sven. Misschien om zijn eigen leed te verzachten, of omdat hij niet weet hoe hij met Sven om moet gaan. Dat laatste lijkt mij het meest logisch. Hij probeert zijn onzekerheden te verbergen achter een gevoelloos masker. Eigenlijk is hij zo slecht nog niet, dat blijkt ook uit het einde van het boek, waar hij tot de ontdekking komt dat er iets aan de situatie gedaan moet worden. Lennart: Lennart is de broer van Sven en is elf maanden jonger. Hij treitert Sven en steelt zijn spullen omdat hij jaloers is op Sven. Hij is bang voor zijn vader en doet daarom alles wat zijn vader wil. Tijd: De tijd waarin het boek zich afspeelt is niet precies te zeggen, maar het had zich op dit moment af kunnen spelen. De vertelde tijd is één a twee maanden niet erg lang dus. De hoofdpersoon verandert dan ook niet. De verteltijd is 144 bladzijden. Tijd –verdichtingen, versnellingen en –vertragingen komen heel veel voor. Een tijdvertraging wordt bijvoorbeeld gebruikt wanneer Sven met het mes het huis ingaat en een tijdversnelling wanneer in een paar regels duidelijk word gemaakt hoe het verder gaat. Tijdsprongen komen (zoals in de meeste boeken) ook voor, bijvoorbeeld op het moment dat Sven bij Roosmarijn weggaat en vervolgens op zijn kamer zit. Terugblikken, vooruit- en terugwijzingen kom je niet tegen. Spanningen en open plekken: Er komen heel veel open plekken in het verhaal voor, vragen zoals: ‘Waarom slaat die vader Sven?’ , ‘Wat gaat Roosmarijn aan de handtastelijkheid van Bob doen?’ enz. Er zijn twee grote spanningsbogen: ‘Hoe loopt het af met Roosmarijn (met Bob)?’ en ‘Hoe loopt het af met Sven (en zijn vader/broer)?’ En daarnaast zijn er nog een hele hoop kleine spanningsbogen, zoals: ‘Hoe gaat de klas op Roosmarijn reageren als ze vertelt dat Bob z’n handen niet thuis kan houden?’, ‘Wat gaat Sven doen met het mes?’, ‘Waarom hangt Lennart die lulverhalen op over z’n broer?’ enz. Er zijn twee grote verhaallijnen met een hele hoop ‘aftakkingen’. Daardoor kom je per alinea niet echt veel verder in de tijd, zolang er genoeg gebeurt houd dat het heel erg spannend en gelukkig gebeurt er in dit boek ook genoeg. Er worden wel wat vertragingen gebruikt, maar maar heel weinig terugblikken. Eigenlijk alleen als Sven terugdenkt aan iedereen die hij kwijt is en als hij denkt aan de jongens die hij en Roosmarijn verjaagd hebben voor kleine Pierre. Vooruitwijzingen worden niet gebruikt in het boek, dat zou het ook te warrig maken denk ik, want dan weet je helemaal niet meer waar je in het boek zit. Er zitten niet zo heel veel dwaalsporen in het verhaal, het meeste weet je al half aan het begin van het boek en om het spannend te houden komen er veel plotselinge gebeurtenissen in voor die je niet verwacht had. Opbouw: Het verhaal is in logisch-chronologische volgorde geschreven. Het begin is medias in res, het begint namelijk met Sven die ‘s morgens, voor hij naar school moet, in de spiegel kijkt of zijn wenkbrauw nog opgezwollen is. Het doel is eigenlijk meteen al duidelijk: zijn vader slaat hem en dat moet tot stoppen gebracht worden. Het climax-moment word langzaam opgebouwd en pakt heel onverwachts uit. Je denkt dat Sven zijn vader wil vermoorden, maar daarentegen biedt hij zijn vader het mes aan. Na het climax-moment wordt er kort beschreven wat er verder nog gaat gebeuren.