Sneeuw door J. Bernlef

Nederlands. Leeservaringsverslag. Elma Wesselink H4B. J. Bernlef. Sneeuw. De vrouw van Jan Razelius kwam om bij een auto-ongeluk waarbij Jan de auto bestuurde. Jan kan zich niks meer van het ongeluk herinneren en hij gaat hier onderdoor. Uiteindelijk pleegt hij zelfmoord, in een soortgelijke auto waar hij het ongeluk mee had en waarbij zijn vrouw Kerstin om het leven kwam. Ik wist nog niks van de schrijver J. Bernlef. Ik heb ook nog nooit een boek van deze schrijver gelezen. Ik had ook nog nooit van het boek ‘Sneeuw’ gehoord. Dus het was helemaal nieuw voor me. Er is een echte hoofdpersoon, waar heel het boek om draait, Jan Razelius, geboren 13.2.1928 in Amsterdam. Het boek is vanuit deze persoon geschreven. Je leest zijn gedachten en wat hij meemaakt. Jan is een in zichzelf gekeerd persoon. Hij is eenzaam na de dood van zijn vrouw. Hij is constant bezig met het gemis van zijn vrouw, Kerstin, en het ongeluk waarbij zij om het leven kwam, waar hij zich niets meer van kan herinneren. Jan heeft een verhouding met zijn verzorgster maar is niet verliefd. Later in het boek heeft Jan ook een seksuele ervaring met zijn dochter An, dit gebeurde omdat ze allebei eenzaam waren. Op het einde van het boek pleegt Jan zelfmoord. Een ander persoon in het boek is An, geboren in 1952, de dochter van Jan. Zij heeft dus een seksuele relatie met haar vader gehad uit eenzaamheid. Later heeft An een relatie met Stefan een student die in de kerk aan een muurschildering werkt. An mist haar moeder erg. Verder zijn er nog een aantal personen in het boek die niet zo’n belangrijke rol spelen, zoals; De verzorgster van Jan, Margaretha. Kerstin Arvedsson, de overleden vrouw van Jan, geboren 3.5.1930 in Sune, overleden 12.9.1970. Jan Razelius verward zijn dochter An vaak met zijn overleden vrouw, ze lijkt erg op haar moeder. Toen Margaretha net bij Jan en An in huis was moest An niks van haar hebben. Later had An er vrede mee dat Margaretha bij hun woonde. Jan en An kunnen het goed met elkaar vinden. Ik herken mezelf in geen van de personages. Ik vind ze een beetje raar. Vooral Jan en An omdat ze met elkaar naar bed zijn geweest. Ik herken mezelf ook niet in Margaretha omdat ze met Jan naar bed gaat zonder dat ze iets voor elkaar voelen. Ik zou zelf ook anders met problemen omgaan dan dat Jan en An doen. Jan drinkt veel om zijn problemen te vergeten, dat zou ikzelf niet doen. Ik zou denk ik hulp zoeken van buitenaf. Ik vind geen van de personages sympathiek, ik zou ze denk ik niet als vrienden willen hebben, omdat ze zo anders zijn dan mij. Het verhaal speelt zich ongeveer 30 jaar geleden af, een aantal maanden nadat het ongeluk is gebeurt en dat was op 12.9.1970. De tijd is niet van belang in dit verhaal. Het verhaal speelt zich volgens mij niet in Nederland af, maar ergens op een klein eiland, ik denk in Noord-Europa. De plaats waar het verhaal zich afspeelt heeft niet erg veel betekenis, maar het wordt wel vaak opgenoemd dat het verhaal zich op een klein eiland afspeelt. De zee speelt een redelijke rol in het verhaal, omdat Jan elke keer naar de zee kijkt om te zien wat voor weer het is. Het verhaal speelt zich af tijdens de winter en het eiland is besneeuwd. Jan houd ook steeds de thermometer in de gaten en noemt steeds op hoeveel graden het vriest. Het verhaal wordt geheel uit het standpunt van Jan Razelius verteld. Je kijkt als het ware door zijn ogen en beleefd het verhaal zoals hij het beleefd. De schrijver wil met zijn verhaal volgens mij niks duidelijk maken. Want het lijkt me niet de bedoeling van de schrijver dat de lezer op dezelfde manier met zijn problemen om moet gaan als Jan Razelius, want hij pleegt op het einde van het verhaal zelfmoord. Misschien dat de schrijver duidelijk wil maken hoe je juist niet met problemen om moet gaan. Eenzaamheid staat in dit boek centraal. Ik vond het boek niet leuk, en ik vond het ook niet fijn lezen. De schrijver herhaald alles heel vaak. Bijvoorbeeld dat het 6 graden vriest dat zegt hij dan drie keer en dan zegt hij daarna ook nog drie keer heel nadrukkelijk dat het 6 graden Celsius vriest. Dit vind ik overbodig en niet fijn lezen. Ik lees liever een verhaal wat een beetje doorloopt en waar wat in gebeurt, bij dit verhaal gebeurt, naar mijn menig, haast niks. Het begint dat Jan zijn vrouw mist, en dat gaat heel het boek door, elke dag lijkt bijna hetzelfde en Jan blikt ook, naar mijn menig, overbodig vaak terug naar het ogenblik van het ongeluk waar hij zich toch niks meer van kan herinneren. En op het eind van het boek pleegt Jan zelfmoord. Dat is zo ongeveer het enige wat er gebeurt. Het onderwerp op zich vind ik wel leuk maar niet de manier waarop het in dit boek beschreven wordt. Ik denk niet dat ik nog andere boeken van dezelfde schrijver wil lezen.