1: Zakelijke gegevens
Penguin classics
druk 1982 (1e druk 1813).
399 blz.
eerste zin: It is a truth universally acknowledged, that a single man in possession of a good fortune, must be in want of a wife.
laatste zin: With the Gardiners, they were always on the most intimate terms. Darcy, as well as Elizabeth, really loved them; and they were both ever sensible of the warmest gratitude towards the person who, by bringing her into Derbyshire, had been the means of uniting them.

Pride and Prejudice is geschreven in 3 volumes, zoals de titelpagina van de eerste editie zegt. Daar is nu in deze druk

niets meer van terug te vinden. Het boek bestaat uit 61 hoofdstukken, die een lengte hebben variërend van twee
tot tien pagina's. Meestal wordt in zo'n hoofdstuk slechts 1 onderwerp beschreven.

plaatjes: De omslag toont een detail van een portret van Lady Colville, gemaakt door Henry Raeburn, in de collectie van J.R. Colville.

genre: psychologische roman.

2: Eerste reactie
keuze: Eigenlijk heb ik dit boek gekozen omdat Anne er al drie jaar op aandringt dat ik Pride and Prejudice lees, en nu ik dan een boek moest kiezen om een boekverslag van te maken, leek het me wel leuk deze te nemen. Ook sloot de tijd waarin het speelt en geschreven is goed aan bij mijn vorige boek: Eline Vere.
inhoud: De leden van een Engelse familie aan het eind van de 18e eeuw moeten hun trots en vooroordelen overwinnen om tot elkaar te komen.

3: verdieping
Samenvatting:
At Longbourn lives a family, Mr and Mrs Bennet and their five daughters, Jane, Elizabeth, Mary, Kitty and Lydia. One day Mrs Bennet tells her husband, that finally someone is going to live at Netherfield park. It is a young man named Bingley, he is very rich, and is not married. Mrs Bennet wants her husband to visit Mr Bingley. She hopes that perhaps one of her daughters will marry him. (Because the first sentence of the book is: "it is a truth universally acknowledged, that a single man in possession of a good fortune, must be in want of a wife."). Mr Bingley first teases his wife, he likes to do that very much. He says he doesn't want to visit Mr Bingley, but after he while he admits that he has already visited him.
At a ball some time later, Mr Bingley is also present. He has brought with him his two sisters, Miss Bingley and Mrs Hurst, Mr Hurst and his friend Mr Darcy, a handsome and rich young man. Everyone soon discovers that Mr Darcy is a very proud and unpleasant person. He doesn't like the people at the ball, he thinks they're below his rank. Mr Bingley, on the contrary likes the people at the ball very much, especially Jane Bennet. Jane likes Bingley very much too.

At another ball, Darcy asks Elizabeth to dance with him. Eliza refuses, because at the other ball she accidentally heard Darcy saying to Bingley that he doesn't want to dance with any of the girls, except Bingleys sisters, and that he thinks that Eliza is 'tolerable', but not handsome enough. Later Darcy tells Miss Bingley that he now believes Elizabeth to be very handsome.
In Meryton a military regiment stays for the entire winter. Lydia and Kitty, two rather silly girls, are very happy with that. They like all the officers very much, and they visit them all the time. Jane is invited for dinner by Miss Bingley and Mrs Hurst. She goes on horseback (an idea of her mother, because it is going to rain, so she can stay for the night, since Mrs Bennet wants her daughter to marry Bingley) Because of the rain, Jane becomes ill. She has to stay at Netherfield for a while. Eliza, who is very fond of her sister, visits her, she also stays at Netherfield for a while. She doesn't really likes this period. Mrs Hurst and especially Miss Bingley are not really friendly towards Eliza and her family (Mrs Bennet, Lydia and Kitty also come to visit Jane once). When Jane is no longer ill, Eliza is happy to leave Netherfield.
Mr Collins, 25-year old clergyman and cousin of Mr Bennet, visits the Bennets. When Mr Bennet dies, he will become the owner of Longbourn because Mr Bennet has no sons. He has come to Longbourn with the intention of marrying one of the Bennet girls. Mr Collins is a very disagreeable man. His patroness is Lady Catherine de Bourgh. (Darcy's aunt) He talks about her all the time, about how great she is.
One day when they're in town, they meet a new officer, Mr Wickham. It is a very handsome and nice man, Eliza likes him very much. At the same time Bingley and Darcy arrive at the place. Eliza sees that Darcy and Wickham behave very strange when they see each other. One day Wickham tells Eliza that he doesn't like Darcy. He explains to her that Darcy's father was his godfather, and after the death of old Mr. Darcy, Wickham should inherit money from him, but Darcy refused to give it to him. Eliza dislikes Darcy even more now. Wickham also tells her that Darcy's sister, Georgiana, is very proud too. Wickham doesn't come to a ball given at Netherfield, because he wants to avoid Darcy. At that ball Eliza reluctantly dances with Darcy, and Miss Bingley tells her that she shouldn't believe everything Wickham says.
Then Mr Collins all the sudden asks Elizabeth to marry him, but she refuses because she dislikes him very much. Her mother is angry with her, but her father is glad his daughter didn't marry him.
Jane receives a letter from Caroline Bingley, they all returned to London, and they don't know when or if they will be back. Jane is very sad, but Eliza comforts her by saying that she is sure that will come back soon, because she knows that Bingley likes Jane very much.
Some time after Mr Collins proposed to Eliza, he asks Eliza's best friend, Charlotte Lucas, to marry him. She accepts him, and Eliza is very shocked. Mr Gardiner (Mrs Bennet's brother) and his wife visit the Bennets. They stay at Longbourn for a week, and when they go back to London they take Jane with them. Charlotte and Mr Collins are now married and they're living in Mr Collins house.
Jane visits Miss Bingley in London, and after a long time she returns the visit to Jane. She is not very nice to Jane anymore, and Jane is sure their friendship has ended now. Eliza discovers that Wickham isn't interested in her any more he is now more interested in Miss King, who is very rich.
Eliza, Sir William Lucas and Maria Lucas (father and sister of Charlotte) visit Mr and Mrs Collins. On their way they visit Jane in London, and Mrs Gardiner invites Eliza to go to the lakes in the summer with her and Mr Gardiner. When they are at the Collins house, they frequently visit Lady Catherine de Bourgh, a very arrogant, proud and unpleasant woman, who however holds a very high position. They also see Mr Darcy and another man, his cousin Colonel Fitzwilliam, often. Eliza hears from the Colonel that Darcy is to blame for the separation of Jane and Bingley. Darcy didn't think that Jane was the right woman for his friend Bingley, because she didn't love him.
Then unexpectedly Darcy asks Eliza to marry him. He asks her in a very arrogant way and he insults Eliza's family. Eliza refuses him, because he destroyed her sister's happiness, and because of what he did to Wickham. The next day she receives a letter from him. He writes that he really thought that Jane didn't love Bingley, but he regrets that he didn't tell Bingely that Jane was in London. He also tells that what Wickham told her, is not true. After spending three-thousand pounds Darcy gave him for his studies, which he never completed, Wickham tried to marry Georgiana Darcy, because of her money. Eliza is very ashamed of herself that she was so prejudiced.

They all go home, there Eliza hears from Lydia that Wickham is not going to marry Miss King. Eliza tells Jane about Wickham, and they decide that they're not going to reveal his true identity. Lydia receives an invitation of Mrs Forster, the wife of the Colonel of the regiment, she asks if she wants to go to Brighton with them. Lydia is very happy, but Kitty is very jealous of her. Eliza thinks that Lydia should not go, because Lydia is a rather wild and silly girl, so she might do something stupid. But Lydia goes anyway. Eliza gets a letter from Mrs Gardiner, they don't have time enough to go to the Lakes, instead of that they will go to Derbyshire. Eliza feels a little disappointed, but she still looks forward to it.
When they're in Derbyshire, the Gardiners want to visit Pemberly, Darcy's house. First Eliza doesn't want to go, but when she hears that Darcy is not home at the moment, she doesn't mind anymore. So they visit Pemberly, it is a very beautiful house. The housekeeper shows them round, and she also tells them about Mr Darcy. She says that he has always been very nice, she finds him a very agreeable man. Eliza is very surprised about that. Then suddenly Mr Darcy arrives, and Eliza is feels very ashamed. But Darcy is very nice to all of them. Darcy says that he wants to introduce her to his sister, so they meet Georgiana Darcy, who is a very shy, but kind girl, not at all proud.
Eliza receives two letters from Jane, with terrible news. Lydia and Wickham are on their way to Scotland, with the intention to marry. But in the second letter Jane writes that maybe they're not going to marry, and it is not certain they went to Scotland. Mr Forster is looking for them, but hasn't been able to find them yet. He and Mr Bennet now will look for them in London. Jane asks Eliza to come home immediately. When Eliza has finished reading the letters, Mr Darcy suddenly arrives. Eliza tells him everything, he leaves very quickly. Eliza thinks she will never see him again, because of the disgrace in her family. She regrets that very much, because she has started to feel completely different about him since she arrived in Derbyshire. When she is home again, everyone is very upset about what happened, especially Mrs Bennet. Eliza feels guilty because she didn't tell anything about Wickhams wicked character. Mr Gardiner also goes to London to search for Lydia and Wickham. They still can't find them, and after a while Mr Bennet returns home. Now they also find out that Wickham has debts everywhere.
Then Mr Bennets recieves a letter from Mr Gardiner. He has found them, and they are going to marry. Mr Bennet only has to pay a little money, and he worries about how he's going to pay Mr Gardiner back. After their wedding, they pay a visit to Longbourn. Eliza is sure that their marriage is not going to be a very happy one. When they're talking, Lydia accidentally tells (she wasn't allowed to say it) that Mr Darcy was at their marriage. Eliza is very astonished, she writes a letter to Mrs Gardiner for an explanation. She gets a letter back from her. She writes that Darcy he visited Mr Gardiner, because he knew where Lydia and Wickham were, and he talked to them. He tried to persuade Lydia not to marry Wickham, but she did not listen. Darcy was the one who paid Wickham to marry Lydia. Darcy said that he did all this because he knew Wickham's true identity, but told nobody. Eliza is very surprised about all this. She hopes that Darcy did all this for her, but she is not sure. She doesn't know how she could ever do something in return. Mr and Mrs Wickham leave, they're going to live in Newcastle.
Bingley returns to Netherfield for several weeks. He and Darcy visit the Bennets often. After a while Bingley asks Jane to marry him. She says yes, and they're very happy.
Lady Catherine de Bourgh visits the Bennets, she wants to talk to Eliza. Lady Catherine says that she has heard that Eliza would marry Mr Darcy. She doesn't want that to happen, because actually her daughter should be marrying Darcy, they had decided that when they were just born to do so. She also thinks it will be a disgrace if they will marry, because of Eliza's family, connections and money. Eliza tells her doesn't care about what Lady Catherine says, and Lady Catherine leaves angrily.
Then Mr Bennet calls for Eliza, he received a letter of Mr Collins, he writes that he has heard Eliza and Darcy are going to marry, and also says that they should not do that.
Bingley and Darcy visit them, and they all (Bingley, Darcy, Jane and Elizabeth) go for walk. Darcy and Eliza walk together, and then Eliza says that she is very grateful for what he has done. Darcy admits that he did all this for her. Eliza now tells Darcy that her feelings for him are the opposite of what she thought of him before. Darcy asks her to marry him again, and now she says yes. When she tells Jane about her engagement to Darcy, she is very surprised, but also very happy for her. Mr Bennet first can't believe it, but when his daughter says she really loves him, he thinks it's alright.
When they're all married, Mr and Mrs Darcy are going to live at Pemberly, and they are very happy, Jane and Bingley too. The marriage of Lydia and Wickham is not very happy, they never have enough money.


Verhaaltechniek:
Schrijfstijl: De stijl is, net als de vertelwijze, nogal ouderwets, wat niets afdoet aan de uitwerking van het boek. Het draagt er in zekere zin aan bij dat de lezer zich beter kan inleven in de tijdgeest en in de personages.
Ook is de stijl nogal formeel, als onder hoog geplaatste mensen onderling. In sommige gevallen leest dat wat onhandig, maar het is ook best boeiend.
In grote lijnen deed de vertelwijze me denken aan de manier waarop ELine Vere geschreven is, wat waarschijlijk komt doordat het in dezelfde tijd speelt en geschreven is.

Ruimte: Plaats en tijd:

Het verhaal heeft een duidelijk informatieve opening: direct in de eerste regel wordt duidelijk gemaakt waar het hele boek over gaat, nl. het krijgen van een man, het liefst een rijke. Meteen ook worden Mr. en Mrs. Bennet, evenals Mr. Bingley geïntroduceerd, met meteen de wens dat hij met een van hun dochters trouwt.
Het einde kan niet anders dan gesloten zijn, daar alle belangrijke mannen inmiddels getrouwd zijn met de belangrijke vrouwen: Jane met Bingley, Eliza met Darcy en Lydia met Wickham. Eigenlijk blijven er geen onbeantwoorde vragen over, behalve misschien hoe het hen verder zal vergaan in hun huwelijken. Wat betreft de twee andere zusjes, zij zullen waarschijnlijk een of andere officier trouwen, waar hun belangstelling steeds al naar uit ging.

Ruimte: Het verhaal speelt in Engeland, ergens in de buurt van Londen, en af en toe ook in Londen zelf. Belangrijke huizen waar het verhaal speelt zijn Pemberly, het huis van Darcy, Netherfield, het landhuis van Bingley, en Longborn, het huis van de familie Bennet. De ruimte is best belangrijk i het verhaal, want al het ergens anders gespeeld zou hebben, zeg in Amerika, zou het verhaal niet meer hetzelfde zijn. Er zitten veel elementen in die typisch zijn voor de Engelse cultuur.

Tijd: Het verhaal, dat in de 18e eeuw speelt, wordt chronologisch verteld.

De verteltijd is zo'n 350 bladzijden, de vertelde tijd is misschien anderhalf jaar. Tijd is van groot belang in het verhaal, want de tijd waarin ze leven bepaald voor een groot deel de manier waarop ze zich gedragen.

Thematiek:
Thema: Trots en vooroordelen, zoals de titel al zegt. Eigenlij is dat waar het hele verhaal om draait: niet om de liefde of de onverschilligheid, niet om het krijgen van een man of vrouw, maar om de vooroordelen die mensen van elkaar scheidt, terwijl dat eigenlijk niet nodig is, en om de trots die mensen verhinderd te zeggen wat ze willen en te handelen zoals ze zouden moeten.

Verband tussen titel en thema:
De trots waar de titel naar verwijst is de trots van Mr. Darcy, en een van de krachten van de roman is de manier waarop dit concept van trots zich ontwikkelt. De trots bereikt een hoogtepunt wanneer Darcy Eliza ten huwelijk vraagt, maar dit op zo'n trotse, zelfverzekerde manier doet dat zij hem afwijst. Later echter wordt die trots overwonnen door zijn liefde voor haar. Elizabeth is bevooroordeeld tegenover Darcy, doordat zij gelooft wat Wickham over hem vertelde zonder hem beter te kennen. Ook dit is interessant weergegeven, daar Eliza zelf steeds geloofd onbevooroordeeld te zijn.

Verhaalfiguren:
Elizabeth Bennet: Eliza/Lizzy is het leidende vrouwelijke karakter in het boek, en ze is net onder de een-en-twintig jaar oud. Als de tweede dochter in een familie van vijf behoort ze tot de oudere Miss Bennets. Omdat haar ouders in veel zaken zo lijnrecht tegenover elkaar staan voelt ze zich geroepen haar vader bij te staan in de opvoeding van haar jongere zusjes, voor wie ze zich verantwoordelijk voelt. Dit blijkt wanneer ze haar vader aanraadt Lydia te verbieden naar Brighton te gaan. Deze luistert overigens niet naar haar goedgemeende advies. Eliza is erg gehecht aan haar oudere zus Jane, en erg begaan met haar geluk. Haar karakter is kritischer dan dat van haar zuster, en ze wil graag van zichzelf geloven dat ze onbevooroordeeld is. De ironie van het verhaal is dat ze dat juist wel is tegenover Mr. Darcy, van wie ze eerst slecht denkt, en Mr. Wickham, die ze juist onterecht als een erg vriendelijk man beschouwt. Haar manieren zijn goed, maar niet geweldig, volgens de leden van de hoger klassen. Ze is snel vrolijk, maar eveneens is ze vaak serieus. Eliza is niet bang om anders te doen dan van haar verwacht wordt, ze laat zich niet dwingen. Dit blijkt uit het feit dat ze Mr. Collins afwijst als hij haar een aanzoek doet, hoewel hij een goede partij voor haar zou zijn - niet erg rijk, maar met goede connecties, en zonder aanwijsbare fouten in zijn karakter - en hoewel haar moeder haar dreigt te verstoten, daar zij bang is dat geen andere man ooit om Eliza zal vragen. Ze is namelijk niet geweldig knap. Ze vindt het een uitdaging om de karakters van mensen te bestuderen, om te kijken hoe ze werkelijk zijn onder de schijn waarmee ze zich voordoen. Dit lukt haar niet echt goed, zoals bij Mr. Darcy en Mr. Wickham te zien is. Ze heeft ook haar vooroordelen, en gelooft Wickham als hij zegt dat Miss Darcy een erg trots en onaangenaam persoontje is. Dit blijkt niet zo te zijn.
Verder speelt Eliza een beetje piano, maar ze zegt zelf dat ze veel beter zou kunnen zijn als ze wat meer oefende. Ook zingt ze, maar tekenen heeft ze nooit werkelijk geleerd.

Fitzwilliam Darcy: Darcy is het leidende mannelijke karakter in de roman, hoewel dat op het eerste gezicht Bingley lijkt te zijn. Hij is een lange, knappe man van achtentwintig jaar. Darcy's eerste reactie op het eerste bal in de buurt is dat er niemand aanwezig is die interessant genoeg is om mee te dansen of te praten. Zelfs Elizabeth schijnt hem slechts "tolerable" als hij haar eerst ziet. In gezelschap gedraagt hij zich erg afgesloten en als een buitenstaander. Men beschouwt hem als trots, wat voornamelijk veroorzaakt wordt door zijn oude familienaam, zijn hoge stand en zijn geweldig grote fortuin. Hij spreek weinig, en als hij al iets zegt is dat omdat de beleefdheid het verlangt. Dit doet hij echter enkel als hij in gezelschap is van mensen die niet werkelijk intieme vrienden zijn. Voor zijn vrienden is hij een aardige man, beschermend en beleefd. Voor zijn zuster zou hij - volgens de huishoudster - alles doen wat zij wil, en alles kopen wat zij begeert. Daardoor is zij een weinig verwend geraakt. Door de dood van zijn ouders heeft hij samen met zijn neef Colonel Fitswilliam de voogdij over zijn tien jaar jongere zus op zich genomen.
Hij is van uitstekende familie - hij is de neef van Lady Catherine - en was voorbestemd om met haar dochter te trouwen. Het is dan ook niet verwonderlijk dat Lady Catherine de verbintenis tussen hem en Eliza aanvankelijk niet ziet zitten.

Met betrekking tot Eliza heeft zijn hart het gewonnen van zijn verstand. Hij weet heel goed dat zij onder zijn stand is, een telg uit een arme familie zonder goede connecties, en daarbij ook niet geweldig knap. Toch waardeert hij haar om haar karakter, en besluit met haar te trouwen. Hij doet immers altijd wat hij zelf wil.

Jane Bennet: Elizabeth's oudere zus is begin twintig, en de schoonheid van de familie. Ze heeft een erg zacht karakter, en het ligt niet in haar natuur om iets slechts van iemand te denken, en ze weigent iemands fouten te zien. Ze noemt haar instelling positief, maar is waarschijnlijk ook een beetje naïef. Ze verdedigt de slechte karakters niet echt, maar gaat op zoek naar alles wat wel goed aan hen kan zijn, de motivatie waarom ze iets gedaan hebben, en de mogelijkheid op verbetering altijd beschouwend. Ze is erg gevoelig, maar laat haar emoties nauwelijks merken. Dat is waarom Darcy in het begin geloofde dat zij niet werkelijk van zijn vriend hield. Verder is ze nooit kwaad op iemand. Haar manieren zijn correct, zelfs volgens mensen zoals Miss Darcy, en de enige in de familie die door hen als bijna gelijkwaardig wordt beschouwd.

Charles Bingley: Bingley is een gemakkelijk figuur met goede manieren en een gemakkelijke manier van omgang. Hij is altijd klaar om iedereen te mogen. Zijn uiterlijk is erg aangenaam, en hij heeft een zeer groot inkomen. Daarom is hij een erg gewenste vrijgezel, en alle moeders in de buurt zouden hem graag voor hun dochters willen hebben. Ondanks zijn stand, fortuin en aantrekkelijkheid is hij erg onzeker van zichzelf. Hij beschouwt de mening en het oordeel van zijn vriend Darcy als beter dan die van hemzlf en twijfelt niet zijn raad op te volgen. Dit resulteert erin dat hij bijna Jane kwijtraakt. Hij heeft twee zusters, Miss Bingley en Mrs. Hurst, die allebei niet echt dol zijn op Eliza's familie.

George Wickham: Wickham is de enige echte slechterik. Zijn vader heeft voor Mr. Darcy gewerkt, en George was Mr. Darcy's favoriet en peetzoon. Hij vroeg in zijn testament dat er altijd voor hem gezorgd werd door zijn zoon Fitswilliam. Eigenlijk was hij bestemd voor de kerk, maar plotseling wenste hij rechten te gaan studeren. Hij vroeg Darcy om drieduizend pond (terwijl hij recht had op slechts duizend pond), en Darcy aarzelde niet het hem te geven. Wickham maakte echter een potje van zijn studie en leefde er goed van. Later kwam hij weer bij Darcy om geld. Darcy weigerde geheel terecht. Later kwam Wickham de toen 15-jarige Miss Darcy tegen, en zorgde dat zij geloofde verliefd op hem te zijn. Hij wilde met haar trouwen om haar fortuin, en om arcy terug te pakken voor wat hij gedaan had.
Dat was nog niet alles: toen hij Eliza ontmoette vertelde hij haar hoe slecht Darcy hem behandelt had, en speelde het zielige slachtoffer. Later trouwde hij met Lydia, om een of andere vage reden.

Lydia Bennet: De jongste telg in de Bennetfamilie is nog erg jong, onbezonnen en naïef. Ze is ook nogal druk en luister niet naar goede raad van haar zusters. Haar manieren zijn slecht, waarmee ze al enige malen mensen gekwetst of van zich afgestoten heeft. Dat ze tenslotte trouwt met Wickham is temeer haar ongeluk, daar zij waarschijnlijk niet goed genoeg op het weinige geld kan passen om er een gerieflijk leven van te leiden

Verder zijn er nog Mr. Bennet, een rustige, ietwat eigengereide man met een eigenaardig gevoel voor humor, en zijn vrouw Mrs. Bennet, een nogal modegevoelige vrouw die meer zenuwen heeft dan goed voor haar is, en hun twee overige dochters Kitty en Mary Bennet, beide fladderende meisjes en "silly girls", Lady Catherine de Bourgh, een statige dame van stand, echter vreselijk bemoeizuchtig en hautain, Colonel Fitswilliam, de beschaafde en aardige neef van Darcy, Georgiana Darcy, de verlegen en lieve, maar verwende zuster van Darcy, Mr. en Mrs. Gardiner, broer en schoonzuster van Mrs. Bennet, Sir William Lucas en Mrs. Lucas, goede bekenden en vrienden van de familie Bennet, hun dochters Maria Lucas en Charlotte Lucas, een goede vriendin van Eliza en nu, hoewel ze niet van hem hield, de vrouw van Mr. Collins, en onaardige man en bijna slaafs tegenover Lady C.

Plaats in de literatuurgeschiedenis:
Eerst gepubliceerd in: 1813
Over de schrijver:
Jane Austin was born on 16 December 1775 at Steventon near Bassingstoke, the seventh child of the rector of the parish. She lived with her family at Steventon until they moved to Bath when her father retired in 1801. After his death in 1805, she moved around with her mother; in 1809, they settled in Chawton, near Alton, Hampshire. Here she remained, except for a few visits to London, until in May 1817 she moved to Winchester to be near her doctor. There she died on 18 Juli 1817.
Jane Austin was extremely modest about her own genius, describing her work to her nephew, Edward, as 'that little bit (two inches wide) of ivory, in which I work with so fine a brush as produces little effect after much labour'. As a girl she wrote stories, including burlesques of popular romances. Her works were only published after much revision, four novels being published during her lifetime. These are Sense and Sensibility (1811), Pride and Prejudice (1813), Mansfield Park (1814) and Emma (1816). Two other novels, Northanger Abbey and Persuasion were published posthumously in 1818 with a biographical notice by her brother, Henry Austin, the first formal announcement of her authorship. Persuasion was written in a race against failing health in 1815-1816. She also left two earlier compositions, a short epistolary novel, Lady Susan, and an unfinished novel, The Watsons. At the time of her death, she was working on a new novel, Sanditon, a fragmentary draft of which survives.


4: Beoordeling
Eerst even een verklaring bij het gebruik van het engels in dit verslag. De samenvatting en de informatie over de schrijver heb ik in het Engels weergegeven, de rest in het Nederlands. De samenvatting heb ik van www.scholieren.com overgenomen, en hoewel ik de tekst aanzienlijk heb aangepast - veel zinnen waren grammaticaal onjuist of onvolledig - leek het me toch onnodig om het in het Nederlands te vertalen. Ditzelfde geld voor de informatie over Jane Austin, die ik overgenomen heb uit het voorwoord in het boek.
Op zich is het verhaal niet echt ingewikkeld te lezen, omdat er nogal weinig gebeurt - men schrijft elkaar brieven, gaan op bezoek, eten gezamenlijk, gaat naar elkaars bals en proberen constant òf zichzelf, òf een goede vriend of vriendin, òf een zoon of dochter getrouwd te krijgen.
Echt spannend is het verhaal ook niet, want al vanaf het begin weet je bijna zeker dat Jane haar Bingley krijgt en Eliza tenslotte met Darcy zal trouwen. Van deze eerste opzet wordt ook nauwelijks afgeweken. Ik ook denk niet dat dit boek bedoelt was om spannend te zijn, maar op een of andere manier weet het de lezer wel te blijven boeien. Het is dan ook niet het feit dat Eliza met Darcy trouwt dat het boek interessant maakt, maar de manier waarop zij beiden hun trots moeten overwinnen en hun vooroordelen moeten herzien om tot het inzicht te komen dat ze wel degelijk bij elkaar passen.

Een erg leuk moment vond ik het begin van het boek, waarin Mr. Bennet zijn vrouw zo heerlijk voor de gek houdt, maar toch al lang bij Mr. Bingley op bezoek is geweest. Ook zijn uitspraak over Mrs. Bennets zenuwen vond ik erg grappig:
"You take delight in vexing me. You have no compassion on my poor nerves."
"You mistake, my dear. I have a high respect for your nerves. They are my old friends. I have heard you mention them with consideratin these twelve years at last."
"Ah! You do not know what I suffer."
"But I hope you will get over it, and live to see many young men of four thousand a year come into the neighbourhood."
"It will be no use to us, if twenty such should come since you will not visit them."
"Depend upon it, my dear, that when there are twenty, I will visit them all."(blz. 53)

Ik kan mezelf niet echt identificeren met een van de karakters, want alles gaat over liefde, trots en vooroordelen, en ik denk dat wij daar nu, in de 21e eeuw, heel ander mee omgaan dan toen. Nu gaat liefde niet meer om het aan de haak slaan van een zo rijk mogelijke man (hoewel…) van een zo hoog mogelijke status, mensen zijn veel minder trots op wie en wat ze zijn dan mensen in die tijd, en wij geloven graag dat we ook minder bevooroordeeld zijn, en alles met een objectieve blik beschouwen. Of dat zo is betwijfel ik overigens ten zeerste, want als je de verschillen tussen beide tijden wilt bekijken zie je meer en meer dat er toch vreselijk veel overeenkomsten zijn, dat de mens in al die eeuwen toch niet fundamenteel veranderd is.
Wel is een verschil dat het nu voor jonge meisjes niet meer noodzakelijk is te trouwen, en als ze eenmaal getrouwd zijn is het goed mogelijk door een scheiding van je echtgenoot af te komen. Daarom ben ik ook van mening dat er door de meisjes Bennet wel wat lichtzinnig over het huwelijk gedacht wordt, ook gezien het verstandhuwelijk tussen hun ouders. Vooral het standpunt van Charlotte vind ik moeilijk te accepteren, maar wel begrijpelijk. Ze moest wel trouwen, en dat een acceptabel iemand haar vroeg ondanks haar lelijkheid had ze vast nooit verwacht.

Het einde van het verhaal is een beetje een sprookjesachtig einde: iedereen krijgt elkaar en leven nog lang en gelukkig. Misschien zou het wat meer interessant geweest zijn voor het verhaal als een van de hoofdpersonen een tragische dood stierf, maar dat is volgens mij niet waar het in dit boek over ging. Wat werkelijk van belang is, is de manier van denken, de manier van omgaan met elkaar, en de manier waarop het verhaal eindigt maakt dan niet zoveel meer uit.
Wel vond ik het af en toe enigszins saai worden, wanneer men maar door bleef gaan over een onderwerp dat eigenlijk niets ter zake deed.