Desnoods met geweld door Jan de Zanger

Genre
Racisme
Personen

- Lex Verschoor, een jongen uit 4 atheneum, is een jongen met een vriendelijk maar af en toe opvliegend karakter. Hij verzet zich tegen de dreigementen die hem worden toegestuurd door mensen die willen dat Nederland blank blijft. Lex is ook de vriend van Sandra Noya

- Sandra Noya, zij is afkomstig uit Indonesie. Ze is een trots en lief meisje. In het verhaal is zij een van de leiders van de groep die zich richt op de aanslagen dit worden gepleegd tegen buitenlanders. Sandra is de vriendin van Lex al is dat aan het bijna aan het einde van het boek niet echt meer te merken.

-
Mart Houtman, hij is de gene waardoor Lex op het spoor komt van de groep die de buitenlanders uit Nederland verweiderd wil hebben. De vader van Mart is de houder van boekhandel.

- Anneke, zij is een meisje dat smoor verliefd op Lex is.

- Inez, dit is het vijftienjarige zusje van Anneke. Zij helpt Lex met het zoeken van de daders van de aanslagen.

Plaats

Het verhaal speelt zich af in en rond een school in de buurt van Groenendaal.

Tijd
Het verhaal speelt zich rond 1990 af en duurt vanaf augustus tot ongeveer tot januari.

Samenvatting
Lex staat in de garderobe te wachten op Sandra. Het is al weer een week geleden dat het er had gestaan, op de muur, tegenover de garderobe. Een groot zwart hakenkruis met de tekst "Blank is blank "eronder. Ze hadden het vorige week overgeschilderd maar de dikke, zwarte lijnen van het kruis waren nog vaag zichtbaar. Eindelijk daar was ze. Trots als ze was liep ze door de gang. Zo kende hij haar, zijn Sandra. Het leek heel normaal zo als ze daar liep, maar toen ze wat dichter was zag hij het: ze had een lelijke schram boven haar linker oog en ze liep een beetje mank.

Eerst had ze het niet willen vertellen, maar toen na school samen naar huis liepen vertelde ze : "Daar heb je d'r! Die blauwe! Die meid van Lex Verschoor. Nou zullen we d'r eens een lesje leren". " Ze knepen en stompten me overal", zei ze," op mijn de schouders, in mijn borsten, tegen mijn rug, tussen mijn benen".


Lex voelde de woede in zich op komen. Mollen zou hij ze, als hij ze te pakken kreeg.

Dit is het begin van een lange en vooral spannende zoektocht, waarin Lex een boel dreigementen krijgt toegestuurd en ook worden de briefjes met de bekende tekst: " Geen blanke hand op bruin vlees", in de fietsband van Lex geprikt.

Na een paar weken krijgt Lex te horen van Sandra dat hij zich niet meer moet bemoeien met haar zaken dat Lex maar een blanke vriendin moet zoeken. Dit is echter maar een smoes, omdat Sandra veel te bang is dat Lex iets overkomt. Lex negeert dit en gaat op eigen houtje op zoek. Na een van zijn detective achtige speurtochten, is zijn fietsband weer eens lek gestoken. Als hij een meisje uit zijn klas tegen komt, biedt zij hem aan de band bij haar thuis te plakken. Dit meisje genaamd Anneke, is eigenlijk smoor verliefd op Lex.

Als de band van Lex is geplakt word de thee door Inez gebracht. Lex vindt haar meteen al een aantrekkelijk, dit komt mede door de strakke broek die zij aan heeft.

Samen met Inez komt Lex achter de namen van bijna alle leden van de bende, hij weet nu dus ook waar ze wonen. Ook komen zij er achter waar de bende leden vergaderen, namelijk in de donkere kamer, in de kelder van de school. Lex en Inez houden de bende leden een week of twee sterk in de gaten, maar wat zij niet weten is dat de bende leden hun ook in de gaten houden. Bijna elke avond word Lex namelijk gebeld door iemand die meteen na het horen van de naam van Lex de verbinding verbreekt. Op de avond van Lex verjaardag wordt hij weer gebeld. Omdat hij zich toch verveelt en zijn bezoek de hele tijd aan zijn hoofd zit te zeuren over waar Sandra is, besluit hij om naar buiten te gaan. Omdat hij weet dat het hoofdkwartier in de school is gaat hij eerst naar de buurt waar de school staat. Op veilige afstand van de school, stalt hij zijn fiets. Lopend gaat hij naar de school, door een straat die behoorlijk beschud is. Als hij bij de straat waar de school ligt is aangekomen, ziet hij nog net hoe twee jongens in de struiken bij de school verdwijnen. In een reflex springt hij achter het muurtje waar hij voor staat. Als hij achter het muurtje zit, wordt zijn gezicht door een bezwete hand naar links gedraaid en geeft een mond hem een zoen op zijn mond. Verschrikt door dit voorval wil hij wat uitschreeuwen, maar nog net drukt dezelfde hand zich tegen zijn mond. Nadat zijn ogen aan het donker zijn gewend, herkent hij de contouren van het gezicht van Inez." Ik was zo bang", hoort hij haar zeggen, " ik zit hier al twee uur en toen ik die eerste twee jongens aan zag komen, schrok ik me rot ". Net toen Inez weer wat wou zeggen kwamen er weer twee jongens uit de struiken gefietst. " Snel ", siste Lex, " naar de fietsen". Toen ze bij de fietsen waren reden ze terug naar de school en verscholen zich achter de struiken waar ze daarvoor ook hadden gezeten. Na dat er weer groepjes van twee jongens uit de struiken waren gekomen, kwamen Inez en Lax er achter dat de jongens steeds met z'n tweeën om de minuut uit de struiken kwamen. Toen het laatste groepje was geweest, dat wil zeggen toen er na één minuut geen jongens meer kwamen, stapten Inez en Lex op de fiets en reden in dezelfde richting als waar het laatste groepje een minuut geleden heen was gegaan. Ze fietste hard om zo te proberen het laatste groepje te kunnen zien na een halve minuut lukte dat. Ze zagen de achterlichten van de fietsen van het laatste groepje. Voor de zekerheid deden zij hun lichten maar uit. Toen ze bij het winkelcentrum kwamen zagen ze dat de laatste twee jongens hun fietsen bij nog acht andere fietsen zette. " Hoe kan dat", dacht Lex, " ze waren toch met dertig groepjes vertrokken". Toen Inez en hij een rondje om het winkelcentrum reden, kwamen ze er achter dat er bij elke ingang wel een groep van acht of negen fietsen stonden. Lex en Inez zette hun fiets ook bij de ingang.

Samen slopen ze door de straten, bang om gezien te worden. Toen ze bij de ingang van het overdekte deel waren zagen ze niemand. Ze zaten nog achter een plante bak, toen ze op de gallerij van de flats boven het winkelcentrum mensen zagen lopen. Maar verrek, dat leek Sandra wel, en daar was ook Oktay. Toen deze vijf onder aan de trap waren, gebeurde er opeens van alles. Eerst kwamen er een stuk of twintig personen met blauwe bomberjackets en bivakmutsen op onder de trap vandaan. Ook kwamen er nog een stuk of zestig uit de portieken van het winkel centrum rennen. De vijf waren ingesloten door deze terroristen. Lex sprong op om zijn vrienden te helpen , maar opeens hoorde hij overal geschreeuw. Hij keek over zijn nek en zag dat er overal zwarte mensen vandaan kwamen. Hij rende door de ingang, beukte de eerste terrorist omver een sloeg de tweede in zijn gezicht. Toen trapte een andere hem onderuit en begonnen ze met zijn allen tegen hem te schoppen. Ineens werd alles zwart...

Beoordeling

De moeilijkheid

- het is een redelijk dun boek dus ik had het snel uit.

- de beschrijving van het verhaal was redelijk moeilijk, maar een boekenwurm als ik heeft daar normaal gesproken geen moeite mee.

Spanning

- ik vond het een spannend boek, vooral het laatste stuk toen ze de terroristen bespioneerden.

- ik vond, de eerste avond dat ik er in las, het echter jammer dat het al twaalf uur was en dat mijn ogen begonnen te prikken, want ik had het beslist in één keer kunnen uit lezen.

Gevoelens

- hier kan ik niet veel over zeggen.


Meeleven

- ik leefde erg mee met de hoofdpersoon, mede omdat hij werd verleid door Inez en hij heeft zich hier dapper doorheen geworsteld

De afloop

- ik vind de afloop wel goed, want uiteindelijk komt het toch nog goed tussen Lex en Sandra.

Echtheid

- het boek is erg realistisch, mede dankzij de rasicme die er in voor komt. In de maatschappij vind je dit ook.

Humor

- een racistisch boek is niet echt humoristisch vind ik.