De kunstrijder door Jan Terlouw

A. Zakelijke gegevens
1. Titel: De kunstrijder
2. Auteur: Jan Terlouw
3. Omslag: Dirk van der Maat (geen illustraties) 4. Uitgever: Lemniscaat bv. Rotterdam
5. Jaar van de uitgave: 1989
6. Jaar van de eerste druk: 1989
7. Aantal bladzijden: 167
8. Eventuele bekroningen: X B. Inhoud
1. Hoofdpersonen
De hoofdpersoon in dit boek is Patrick. Patrick is gehandicapt, hij kan niet lopen en zit dus in een rolstoel. Hij is altijd vriendelijk en optimistisch, wat er ook gebeurd. Zelf wéét hij natuurlijk dat hij in een rolstoel zit, maar probeert er zo weinig mogelijk van te laten merken en zoveel mogelijk mee te doen. Ookal kijken mensen soms vreemd op. Hij is ongeveer 18 jaar, want op het eind krijgt hij een auto cadeau. Zijn beste vriend is Tom, die doof is en samen zitten ze bij de GENGK (de vereniging voor Gehandicapte En Niet Gehandicapte Kinderen). 2. Plaats en tijd
Het verhaal kan op zich wel rond deze tijd afspelen. Er bestaan gewoon auto’s en zo, maar als Victoria inbreekt om schilderijen terug te brengen (zie later) vind ik dat een beetje vreemd. Want ze zijn er ook gestolen en dan zou ik zo zeggen dat er dan wel strengere bewaking zou zijn en dat is niet zo. Het verhaal speelt wel in Nederland en de meeste tijd van het boek speelt zich af bij de GENGK en bij Victoria thuis. 3. De gebeurtenissen

Op een avond zien Patrick en zijn dove vriend Tom in de buurt van het Jan Steenmuseum een meisje met een groot rechthoekig pak. Als Patrick en Tom erachteraan gaan zien ze dat het meisje een kelderraampje bij het museum inslaat. Ze zet het pak in de kelder en komt met lege handen terug. Patrick en Tom vinden het maar vreemd. Wie breekt er nou in in een museum om er iets binnen te krijgen? Ze proberen met het meisje in contact te komen, maar dat lukt alleen met een list. Ze vragen hulp aan een blind meisje, Lucie, die ook lid van de GENGK is. Patrick zit namelijk in een rolstoel en Tom is doof. Tom en Patrick proberen het vertrouwen van het meisje, Victoria, te winnen en dan vertelt ze dat ze 4 jaar geleden samen met haar ouders en broertje een ernstig auto-ongeluk heeft gehad. Zelf had ze niets, maar haar moeder was op slag dood en haar broertje Tony levensgevaarlijk gewond, haar vader zou er wel weer bovenop komen. Tony komt na een half jaar weer thuis en is ernstig gehandicapt. Haar vader is heel erg van slag en wil de mooiste schilderijen voor Tony kopen, omdat hij vroeger zo mooi kon schilderen. Maar hij heeft weinig geld over na alle schuld die hij na het ongeluk terug moest betalen en daarom steelt hij ze uit een museum. Victoria vindt dat heel erg en daarom maakt ze foto’s van de schilderijen, vergroot ze en koopt er een bijna dezelfde lijst als het origineel omheen. Haar vader merkt niets en het museum heeft bijna al zijn schilderijen weer terug. Als ze één van de laatste schilderijen terug brengt, wordt ze in elkaar geslagen en beroofd. Als Patrick, Tom, Lucie en Victoria een plan hebben bedacht om de berover en het schilderij terug te vinden, worden Lucie en meneer Hendriks (de waarschijnlijke dader) ontvoerd, de ontvoerders hebben gestolen schilderijen en willen weten of ze echt zijn. Als ze weer zijn vrijgelaten proberen ze nog steeds te ontdekken wie de schilderijen heeft gestolen (meneer Hendriks dus niet). Patrick heeft een idee en zo worden de schilderijen gevonden en terug gebracht. Alles is op zijn pootjes terechtgekomen. 4. Titelverklaring
Patrick heeft een keer een schilderij in zijn rolstoel naar het museum gebracht en daarom noemt Victoria hem ‘de kunstrijder’. Dat is letterlijk, maar figuurlijk betekent het dat Patrick vrolijk blijft ondanks zijn handicap. C. Mening
1. Keuze
Een vriendin van mij zei tegen me dat het een goed boek was en dat ik het moest lezen. Toen ik een keer in de bibliotheek was zag ik het boek staan en las de achterkant. Het leek me wel een leuk boek, ook omdat hij van de Lemniscaat was. Ik las hem en vond het een goed boek om een boekverslag over ter maken. 2. Het verhaal
Ik denk dat het verhaal niet snel zal voorkomen in Nederland. Meestal is er in musea goede bewaking en gaat er niemand dure schilderijen voor zijn zoontje stelen. Maar goed, ik zal zo’n belevenis wel nooit meemaken (mag ik hopen) en ik ben gelukkig niet gehandicapt. De auteur overdrijft niet echt maar hij heeft wel gefantaseerd, hoewel het net lijkt of het echt is. Het mooiste stukje vind ik als Tony heel blij en vrolijk is, omdat hij in Patricks rolstoel mag rijden en als hij bij de GENGK is. Het droevigste stukje ving ik als Victoria haar verhaal van het ongeluk en de gestolen schilderijen aan Patrick vertelt, want daar vóél je haar verdriet gewoon. Het beginstukje en het stukje waarin Lucie en meneer Hendriks ontvoerd worden zijn het spannendst, want je weet niet wat er gaat gebeuren. De personen
Mij spraken Victoria en Lucie het meest aan. Victoria omdat ze die schilderijen terug durft te brengen en ze zo goed met Tony om kan gaan. Ook vind ik het heel zielig voor haar dat ze haar moeder verloren heeft. Ik vind Lucie heel erg dapper, ze is blind en toch is ze vrolijk en doet met alles mee en ze helpt Victoria. Patrick en Tom vind ik ook erg aardig, ze helpen Victoria, terwijl ze weten dat ze er zelf problemen mee kunnen krijgen. Eigenlijk alle personen in het boek vond ik aardig, behalve dan de man die Victoria in elkaar sloeg. Ik zou denk ik anders hebben gereageerd dan Patrick, misschien kom dat omdat hij al ongeveer 18 jaar is. Ik zou mijn ouders vragen wat ik moest doen als ik zag dat een meisje een groot pak in een museum binnenbrengt. Ook zou ik haar niet gaan achtervolgen ofzo. Wel zou ik Victoria en haar vader en broertje willen helpen, maar dan niet op een manier zoals in het boek denk ik. Toch weet je dat nooit zeker, want het is een vrij ondenkbare situatie. 4. Tot slot
Het is een goed verhaal en ik ben blij dat k het heb gelezen. Niet dat ik nu anders ben gaan denken, misschien alleen een beetje over gehandicapte mensen. Ze lijken als ze in een rolstoel zitten soms wel vreemd, maar ik vind dat we juist een voorbeeld moeten nemen aan hoe ze met hun handicap omgaan en zo optimistisch blijven! De voorkant klopt wel redelijk zoals ik me had voorgesteld, alleen vind ik het vreemd dat er op de achtergrond twee kinderen met een schilderij rennen, terwijl dat in het boek niet voorkomt. Patrick lijkt wel goed en hij heeft een schilderij in zijn armen die ik me ook wel ongeveer zo had voorgesteld.