De val door Marga Minco

Titel De val Het boek heet De Val. De eerste druk was in 1983. Het boek wat ik gelezen heb, was ook de eerste druk. Voor in het boek staat het volgende motto: "I Imagine sometimes, that if a film could be made of one's life, every other frame woulde be death. It goes so fast we're not aware of it. Destruction and ressurection in alternate beats of being, but speed makes seem continiuos. But you see, kid, with ordinary consciouness you can't even begin to know what's happening" Met dit motto wordt bedoeld, dat als je een film van iemands leven zou maken, de dood het onderwerp moet zijn, omdat het leven zo snel gaat, en de dood is alles bepalend voor het leven. Het leven gaat zo snel dat je voor je een beetje weet waar het over gaat, het leven al afgelopen is. Het boek is opgedeeld in allemaal kleine hoofdstukjes van een bladzijde of 3, die ongenummerd zijn. Het boek is een psychologische oorlogsroman. Het boek heet de val omdat
de hoofdpersoon aan het eind van het boek sterft door een val in het riool

de hoofd persoon valt, als haar familie wordt meegenomen. Deze val redt haar leven. de familie die meegenomen wordt door de Duitsers in de val gelokt is. Marga Minco heet eigenlijk Sara Minco. Marga Minco is op 31 maart 1920 in Ginniken geboren. In de oorlog is zij de enige die overlevende is. Haar boeken gaan allemaal over de oorlog en wat ze daar heeft meegemaakt. Frieda, de hoofdpersoon, leeft in een verzorgingstehuis. Ze is altijd bezig met cijfers met rekenen. Dit doet zij, omdat daar tenminste wel logica in zit. Dat is tenminste voorspelbaar en te begrijpen. De rest van haar leven niet. Door een val, toen ze net even een warm vestje ging halen voor haar dochter, werd zij niet meegenomen door de Duitsers, in de oorlog. Deze toe 'val'lige val redde haar leven. Haar familie is omgekomen in de oorlog. Nu woont ze in een verzorgingstehuis. Langzaam wordt, door middel van flashbacks duidelijk wat er in haar leven gebeurd is. Ze leeft nog heel erg met de oorlog in haar hoofd. Op een dag besluit ze om dit jaar haar verjaardag weer te vieren. De verpleegsters vinden dat een goed idee en organiseren wat voor jaar. Als Frieda dan voor haar feestje nog even naar de bakker wil en de verpleegsters niet meer op haar letten, omdat ze ook nu eerst weer even een warm feestje haalt, valt ze in een openstaande rioolput en sterft. Pas na de dood van Frieda wordt duidelijk dat de man, waarvan ze altijd dacht dat hij hen verraden had, daar niet schuldig aan was. He kwam door een samenloop van toevalligheden. Het wordt duidelijk hoe moeilijk het leven te begrijpen is. Het boek is verteld door de verborgen verteller. De verteller gaat schuil achter de hoofdfiguur van het verhaal. Het verhaal is chronologisch verteld, maar er zitten wel een heleboel flashbacks in, waar het verhaal eigenlijk omgaat. Het verhaal speelt zich af enkele tientallen jaren na de Tweede Wereldoorlog. Het verhaal speelt zich af in het verzorgingstehuis, in het huis van Frieda waar ze woonde in de Tweede Wereldoorlog en buiten bij de wegwerkers. Daar wordt ook nog een deel van de verhaallijn verteld, want daar valt Frieda in de put. Het thema is dat het leven onbegrijpelijk is en dat toevalligheden iemands hele leven kunnen bepalen. Motieven zijn, de bittere ervaring van oorlogsslachtoffer en de gevolgen in het dagelijks leven en verlies van naasten. Het verhaal heeft voor een deel een gesloten eind, want de hoofdpersoon is dood en hoe het verhaal in de oorlog afgelopen is, is ook duidelijk. Maar de zinloosheid en onbegrijpelijkheid van het bestaan blijven in het boek bestaan. Frieda is de hoofdpersoon, zij is een oud maar nog fief vrouwtje. Ze kan de oorlog niet vergeten. Vooral niet het moment waarop haar familie is meegenomen. Om haar draait het hele verhaal en door haar wordt duidelijk dat het leven onbegrijpelijk is. Jacob is de man van Frieda. Gerrie is een verzorgster en ze is een beetje vrolijk. Leo en Olga zijn de kinderen van Frieda. Ze komen dus allemaal om in de oorlog. Rena van Straten is de directrice van het verzorgingstehuis. Ze heeft gevoel voor orde en is opmerkelijk vitaal. Bien Hijmans is hoofd van de huishouding. Ze is nonchalant en spontaan. Dan zijner nog de twee wegwerkers, Verstrijen en baltus. Zij hebben allebei problemen en werken op de plek waar Frieda valt en sterft. Eigenlijk wordt alleen Frieda round gekarakteriseerd, de rest flat. De stijl was zeker niet moeilijk, wel een beetje zakelijk voor zo'n emotionele gebeurtenis. Ik vond het niet moeilijk om te lezen. Er zaten wel veel dubbele bodems in en symbolen. Die moet je wel doorhebben. Je kunt het boek op twee manieren lezen. Het is het mooiste als je ook de dubbele bodems ziet. Ik vond het een erg mooi en aangrijpend boek. Het spannende en boeiende erin, is dat het boek vele betekenissen heeft. Er wordt niet alleen een verhaal beschreven wat in de oorlog is gebeurd, maar er zit veel meer achter. Achter de kleinste dingetjes kun je wel wat vinden, dat vind ik heel intrigerend. Kortom een mooi boek. Ik vond het het lezen waard. Wat dit boek heeft veranderd bij mij Kennis
Als het over kennis gaat in de zin van nieuwe dingen weten, nieuwe feiten kennen, dan heeft dit boek niet erg veel nieuws gebracht. Wel heb ik er van geleerd dat mensen uit de oorlog ook nu nog in die tijd kunnen leven. Ik heb er ook van geleerd om dieper te kijken dan alleen naar het oppervlak. Er zit meer in en dat vind ik ook leuk. Gedrag
Dit boek heeft niets aan mijn gedrag veranderd,. Misschien dat ik toch anders kijk naar oudere mensen, met meer espect en ik denk nu dat zij veel wijzer zijn dan de messte jonge mensen. Menig
Mijn mening is niet echt veranderd. Ik vond de oorlog al heel erg slecht en meedogenlois. Ik eb al meer boekeb over de oorlog gelezen. Deze boeken hebben mijn mening wel veranderd. Zo is het dichterbij gekomen en ik vind niet dat het een zaak is van lang geleden, maar dat het nu ook nog speelt, dus dat er ook nu nog aan gedacht moet worden en dat een nieuwe oorlog en racisme verkoen moeten worden.