Titel Isabelle Uitgever Uitgeverij de Arbeiderspers Jaar van verschijnen (eerste druk) 1989 De hoofdpersonen Er spelen drie hoofdpersonen in het verhaal. Isabelle Amable: ze is een mooie Franse filmster. Ze wordt aanbeden door vele mannen en heeft een hele gelukkige jeugd gehad. Ze heeft lange blonde haren en ziet er perfect uit. Op het moment dat ze ontvoerd wordt staat ze op het punt om te gaan trouwen. Uit haar naam kun je ook het een en ander halen, want het franse woord voor mooi is belle en het franse woord amabile (haar achternaam is amable) betekent lieflijk. Isabelle verandert in de loop van het verhaal. Eerst is ze niet zo aardig en dan krijgt ze medelijden met Jeanne omdat ze zo ongelukkig is. Ze besluit dan ook Jeanne niet aan te geven. Bernard Buffon: hij is dik, kaal en heeft een bril. Hij is onderwijzer aan de dorpsschool. Bernard is heel erg extreem verliefd op Isabelle en wil er alles aan doen om haar te vinden wanneer ze ontvoerd is.
Jeanne Bitor: zij is een hele lelijke vrouw (ze ziet er uit als een heks), ze heeft een hele slechte jeugd gehad. Ze is ongeveer het tegenovergestelde van Isabelle. Jeanne werkt in een café in het dorpje waar ze achter de bar staat. Ze woont in een afgelegen boerderij in de bergen en haar hobby is dode dieren schilderen. Die schildert ze dan in verschillende fasen. Eerst het dode beest gewoon en dan op elk volgend schilderij kun je zien hoe het beest langzaam wegrot of verteerd. Jeanne is heel erg jaloers op Isabelle en ze haat haar om haar schoonheid. Het probleem van de hoofdpersoon Het probleem van Isabelle: ze wordt ontvoerd om dat ze zo mooi is en omdat Jeanne daarom jaloers op haar is. Het probleem van Bernard: hij aanbid Isabelle en kan er geen rust in vinden dat ze opeens zomaar weg is. Het probleem van Jeanne: ze is vreselijk lelijk en is jaloers op de schoonheid van Isabelle en daarom ontvoerd ze Isabelle. De bijpersonen Er zijn eigenlijk geen noemenswaardige bijpersonen in dit boek. Het verhaal draait om de drie hoofdpersonen en er zijn geen andere veel voorkomende figuren in dit boek. De verhoudingen tussen de personen en de eventuele veranderingen daarin Isabelle / Bernard
Isabelle heeft Bernard eens geholpen op de basisschool toen hij gepest werd. Sindsdien heeft Bernard een grote belangstelling voor haar en wordt heel erg verliefd op haar. Als hij Isabelle gevonden heeft, blijkt ze toch tegen te vallen en voelt hij zich aangetrokken door de opeens verdwenen, foeilelijke Jeanne. Totdat Bernard Isabelle redde, was Isabelle zich niet zo bewust van het bestaan van Bernard (alleen op de basisschool kenden ze elkaar een beetje). Isabelle / Jeanne
Op het begin is Isabelle bang voor Jeanne en Jeanne jaloers en kwaad op Isabelle. Daarna probeert Isabelle de lelijke Jeanne aan te praten dat schoonheid ook niet alles is. Jeanne gelooft dat en begint Isabelle te vertrouwen. Dat is net wat Isabelle wilde, want zo heeft ze meer hoop dat het nog goed komt. Dan spreekt Jeanne met Bernard en weet ze dat het verhaal van Isabelle onzin is en wil ze haar zo snel mogelijk dood hebben. Nog net op tijd wordt Jeanne gered. Jeanne / Bernard

Kennen elkaar alleen van kort ontmoetingen in de bar waar Jeanne werkt. De manier waarop je de personen leert kennen en de gevolgen daar van Je leert alle drie de hoofdpersonen 'van binnen' kennen. Het gevolg daarvan is dat het soms wel een beetje verwarrend is. Waar het verhaal speelt Het verhaal speelt in d'Auvergne. Dat is een streek in Frankrijk. Het speelt zich hoofdzakelijk af in de boerderij van Jeanne en de kroeg waar Jeanne werkt. De tijd waarin het verhaal speelt Het speelt in de jaren tachtig. De tijd die er verloopt tussen begin en eind De tijd die er verloopt is ongeveer 34 dagen sinds de verdwijning van de filmster en het einde. De volgorde waarin het verhaal verloopt Het verhaal is verteld in de verleden tijd, maar het is wel chronologisch. Er zijn zo nu en dan terugblikken als een van de personen terug denkt aan zijn of haar jeugd, maar het merendeel van het boek is chronologisch. De mogelijke bedoelingen(en) van de schrijfster De schrijfster wil je amuseren, maar zeker ook aan het denken zetten. Er staan citaten in het boek waar toch wel even over na kunt denken. Zoals:
Dankzij de schoonheid ben ik lelijk (blz. 29). De verhaalsoort Dit is een roman. Samenvatting Op een dag wordt er in de Auvergne de beroemde filmster Isabelle Amable vermist. De politie zoekt maandenland, maar ze is onvindbaar. Een onderwijzer aan de dorpsschool, Bernard Buffon kan Isabelle maar niet uit zijn hoofd zetten. Bernard is een grote fan van haar, ze heeft hem eens geholpen toen hij gepest werd op de basisschool. Hij trekt elke dag even de bergen in en zoekt haar. Hij vraagt iedereen uit, maar komt niets te weten. Ondertussen zit Isabelle opgesloten in de kelder van de boerderij van Jeanne Bitor
Jeanne kan het niet hebben dat de filmster zo gelukkig en mooi is en zijzelf zo lelijk en ongelukkig, daarom heeft ze haar gegijzeld. Jeanne houdt van schilderen. Vooral het schilderen van hoe de dood zich meester maakt van dieren. Nu wil ze het gaan proberen bij een mens en daarvoor gebruikt ze Isabelle. Ze gaat haar uithongeren en dan schilderen hoe de schoonheid van Isabelle steeds iets meer verdwijnt. Isabelle probeert alles om vrij te komen en probeert een beetje een band op je bouwen met de lelijke Jeanne. Ze probeert duidelijk te maken dat schoonheid ook niet alles is en ze vertelt haar zelfverzonnen levensverhaal. In het echt heeft ze een hele goede, gelukkige jeugd gehad, maar als ze dat verteld zal Jeanne alleen nog maar jaloerser worden en dat is ook niet echt bevorderlijk voor de situatie. Dus vertelt ze een vreselijk verhaal. Langzamerhand wint ze het vertrouwen van Jeanne en ze krijgt zelfs zo nu en dan wat eten als ze er om vraagt. Ze beginnen elkaar vertrouwelijke dingen te vertellen en Jeanne gaat twijfelen of ze nog wel door moet gaan met haar schilderijen. Dan spreekt ze op een avond Bernard Buffon in de kroeg en ze komt er achter dat Isabelle haar heeft voorgelogen en dat ze eigenlijk erg gelukkig is. Ze wil nu zo snel mogelijk haar werk afmaken. Maar de volgende morgen heeft Isabelle zichzelf nep opgehangen en Jeanne vlucht weg. Dan vallen de strobalen om waar Isabelle op had moeten gaan staan en is ze in levensgevaar. De vorige avond had Bernard toch iets vreemds gemerkt aan Jeanne Bitor en hij besluit eens een kijkje in haar huis te gaan nemen. Dan vindt hij Isabelle, nog net op het nippertje van de dood. Hij heeft nu de vrouw van zijn dromen gevonden, maar als blijkt dat zij ook maar een gewoon mens is en zij Jeanne niet wil laten vervolgen, vindt hij er opeens niets meer aan. Nu raakt hij in de ban van het slechte, Jeanne Bitor en doet hij er alles aan om haar te vinden. Mening Ik vond het best leuk om dit boek te lezen. Het was interessant, omdat er zinnen in stonden waar je best even bij stil kon staan en waar ik eens over na moest denken. Ik vond het niet zo moeilijk, omdat ik het verhaal in grote lijnen wel een beetje op Belle en het Beest vond lijken. Dat vooral omdat er ook zo'n grote tegenstellingen in werden beschreven. Het was ook een verrassend verhaal, vooral omdat ik het einde zo niet verwacht had. De personen, de ruimte waar het verhaal zich afspeelt en de gebeurtenissen zijn erg goed en gedetailleerd beschreven. Het was de eerste keer dat ik een roman las en het viel me niet tegen. Een stuk uit het boek wat ik bijzonder vind is wanneer Jeanne en Isabelle buiten onder de appelboom bij de boerderij een heel vertrouwelijk gesprek voeren. Een stukje 'Ík droomde vannacht dat ik mooi was…' Verbaasd, vaag glimlachend bij de herinnering, keek Jeanne Isabelle aan. 'Hoe… hoe was dat?' Isabelle streek met haar hand over de toppen van de grassprieten; ze leek een kind dat voor het eerst met het fenomeen gras kennis maakt. ' Iedereen keek naar me. Ik was iets heel bijzonders, iets… iets goddelijks, ver verheven boven de andere mensen. Die herkenden het en namen een nederige, bewonderende houding aan. Ik laadde me op aan hun blikken… Ik was de verwezenlijking van hun droom in mijn eigen droom en toch was het heel vanzelfsprekend, alsof dit mijn enige, echte verschijningsvorm was… Toen ik wakker werd moest ik aan het grafschrift van een beroemde Engelse dichter uit de romantiek denken: ' Beauty is truth, truth beaty – that is all ye know on earth, and all ye need to know.' ' Jammer dat je wakker werd ' , zei Isabelle, 'had je nog wat langer geslapen, dan had je misschien het vervolg gedroomd ' . ' Het vervolg?' ' Als goddelijk, onbereikbaar wezen oefende je een hypnotische aantrekkingskracht uit op het soort mannen dat betoverd wil worden. Maar als na enige tijd bleek dat hun godin de kwetsbaarheid en gevoeligheid van gewone stervelingen bezat, hevelden ze hun bewondering spontaan over naar een nieuwe schoonheid die goddelijk en onbereikbaar leek. Een mooie vrouw wordt nooit bemind om haar persoonlijkheid… Dit gesprek is ook een deel van de manier waarop Isabelle wil laten zien dat het ook niet zo leuk is als je beeldschoon bent. Op dat moment is het heel gezellig, harmonieus en vertrouwd. Dat merk je ook meteen aan hoe de schrijfster de omgeving omschrijft. Het is dan opeens goed weer en ze zitten gezellig onder de appelboom waar niemand anders hen kan zien. Zodra alles weer in de soep dreigt te lopen is het meteen donker en slecht weer. In dit gesprek leer je ook veel van de beide persoonlijkheden kennen, vooral van Jeanne, omdat zij veel verteld en Isabelle daar vanuit haar perspectief op reageert.
Informatie over de auteur Tessa de Loo is een pseudoniem voor Johanna Martina (Tineke) Duyvené – de Wit. Tessa is afgeleid van Texel en de Loo van de achternaam van haar overgrootmoeder: van Loo. Ze is geboren op 15-10-1946 in Bussum. Toen ze vijf jaar oud was verhuisde ze naar Oss. Daar heeft ze op de middelbare school gezeten en ze atheïstisch opgevoed. Na de middelbare school heeft ze de opleiding Nederlands gevolgd in Utrecht, ze wilde eigenlijk altijd al naar de kunstacademie, maar dat vonden haar ouders niet goed. Haar hobbies waren: lezen, schrijven, tekenen en schilderen. Tessa de Loo is op twintig jarige leeftijd getrouwd en in 1971 kreeg ze een zoon, Joris. Daarna is ze eerst verhuisd naar de Achterhoek en daarna naar Texel. Daar heeft ze les gegeven. In 1980 is ze gescheiden en weer verhuisd. Dit keer naar Pieterburen. Nu woont ze sinds 1994 in Coimbra in Portugal. In 1983 kwam het eerste werk van Tessa de Loo uit. Ze schreef twee verhalen die het literaire tijdschrift Maatstaf: De muziekles en De meisjes van de suikerwerkfabriek. Nog hetzelfde jaar kwam een verhalenbundel met zes verhalen uit die De meisjes van de suikerwerkfabriek heette, met het terugkerende thema: machtsverhoudingen. Voor deze bundel kreeg Tessa de Loo twee prijzen: de Anton Wachter prijs en de Gouden Ezelsoor. Veel mensen zeiden dat ze deze voortvarende start als schrijfster alleen maar had te danken aan haar uiterlijk. In 1986 bracht ze haar eerste roman uit die Meander heette. Deze werd niet zo goed ontvangen, maar toch mocht ze het boekenweekgeschenk van 1987 schrijven. Dat werd Het Rookoffer. Het mirakel van de hond werd in 1988 uitgebracht en in 1989 kwam Isabelle. In 1993 bracht ze het boek De Tweeling uit. Daarvoor ontving ze weer twee prijzen: de publieksprijs voor het Nederlandse boek (1994) en de Otto van der Gablentz prijs.