1. Motieven

De misdaad die in dit boek plaatsvind is mishandeling en doodslag op een dakloze vrouw. De twee daders (Rick Lohman en Michel Lohman) waren na een avond stappen aardig dronken. Ze wouden geld pinnen bij een pinautomaat maar er lag een dakloze vrouw in de weg. Ze stonk vreselijk. Toen de jongens haar vroegen om weg te gaan, schold de vrouw hen uit. In hun dronken bui leek het de jongens leuk om de vrouw te bekogelen met spullen die ze in de buurt hadden gevonden; een bureaustoel, een lamp en een lege jerrycan. Ze waren er zich niet van bewust dat er benzinedampen uit de jerrycan kwamen. Als laatste gooide ze een aansteker naar de vrouw. De benzinewalm ontplofte en doodde de vrouw gelijk.
Het hoofdmotief van de moord is dus dat de dakloze vrouw stonk en in de weg lag.


2. Dader

Michel Lohman Is de neef van Rick Lohman en de zoon van Paul Lohman. Hij is (bijna) 16 jaar oud. Hij is een leiderstype en commandeert zijn neef Rick overal heen. Hij zit samen met Rick op de middelbare school. Hij houdt erg van sporten.
Paul Lohman heeft een erfelijke agressiestoornis en het is vrij waarschijnlijk dat Michel dit van zijn vader geërfd heeft.
Zijn agressie komt erg naar voren wanneer hij de zwerver mishandeld. Het lijkt er ook op dat hij geniet als hij mensen pijn doet en hij er geen slecht geweten van krijgt. Het boeit hem niks.. in het boek is hij meer een Flat Character, omdat er niet veel over hem verteld word en de nadruk op één eigenschap ligt, namelijk zijn agressie.





3. Begin en eind


Beginsituatie

Het begin is een opening-in-de-handeling. Je wordt als lezer als eerste vertelt dat de hoofdpersoon, Paul, uit eten gaat in een duur restaurant samen met ‘’Serge Lohman’’ pas later in het verhaal wordt uitgelegd waarom ze uit eten gaan en wie Serge is. Ook wordt op een van de eerste bladzijden het volgende gezegd : ‘’Je kunt je afvragen of er in het hele land nog een restaurant is waar ze niet in een stuip schieten wanneer ze de naam Lohman door de telefoon horen.’’(Blz 8)
Dit maakt de introductie gelijk spannend, omdat je als lezer wilt weten wie Serge Lohman is.


Slot

Het boek ‘’Het Diner’’ heeft deels een open einde. Er worden een zaken afgerond, zoals wie de moord heeft gepleegd en of de ouders hun kinderen gaan aangeven bij de politie. Er zijn echter ook een paar dingen die open blijven in het boek. Het blijft onduidelijk wat er is gebeurd met de geadopteerde zoon van Serge en Babette, Beau. Hij had een filmpje op Youtube gezet en Rick en Michiel wouden dat hij dat eraf haalde. Hoe ze dit gedaan hebben blijft onduidelijk. Beau raakt vermist en het laatste wat we van hem horen is een voicemail, die luidt: ‘’Mama, wat er ook gebeurt… ik wil je zeggen dat ik van je hou…’’ (Blz 233)

Een tweede opening in het boek is het vruchtwateronderzoek. Paul heeft een agressiestoornis, hij heeft nooit aan zijn vrouw verteld dat dit erfelijk is. Het is goed mogelijk dat zijn zoon dit ook heeft, hiervoor zou een vruchtwateronderzoek gedaan moeten worden. Aan het einde van het boek blijkt dat Claire, de vrouw van Paul, wel een vruchtwateronderzoek heeft laten doen zonder het aan Paul te vertellen. Paul ziet het onderzoek liggen maar leest het niet. Hij vind dat je geheimen voor elkaar moet hebben. Als lezer weet je dan nog niet of Michel het syndroom geërfd heeft. Op internet wordt ook vaak gesuggereerd dat Paul niet de biologische vader van Michel is, en het verslag daarom niet wilt lezen.

tijd
In het boek wordt veel gebruik gemaakt van flashbacks. Het grootste deel van het verhaal speelt zich af in het restaurant, in de tegenwoordige tijd, maar er worden ook flashbacks gebruikt in de verleden tijd. In hoofdstuk 12 vertelt Paul bijvoorbeeld over zijn vakantie naar Frankrijk, wat 3 jaar voor het diner met Serge en Babette plaatsvond.
In het boek word ook gebruik gemaakt van tijdsversnellingen en vertragingen. Tijdens het diner worden de stukken waar het eten gebracht word enorm uitvergroot. Er wordt in details verteld hoe de garant het eten presenteert en hoe het eten eruit ziet. In het echt zou dit waarschijnlijk maar een paar minuten duren.

Voorbeeld: “'De lamszwezerik is gemarineerd in Sardijnse olie met rucola,' zei de gerant die ondertussen bij Claires bord was aangeland en met zijn pink twee minuscule stukjes vlees aanwees. 'De zontomaatjes komen uit Bulgarije.'” (blz. 49)

Er worden ook grote delen overgeslagen. In het restaurant wordt niet beschreven hoe het gezelschap hun eten opeet. Dit wordt overgeslagen en er wordt gelijk over de volgende gang vertelt.

 

4. Mening

Ik vond het boek ‘’Het Diner’’ een erg goed boek. Ik vond het boek op een goede manier geschreven, de manier waarop Herman Koch de Flashbacks en tijdsversnellingen gebruikt is echt meesterlijk. Het verhaal is soms spannend en de mysteries rond om Michel en de moord op de zwerver trekken de lezer erg aan. De tekst is origineel geschreven, in de ik-vorm, met veel gedachtes en voorbeelden erin verwerkt. Paul, de hoofdpersoon, vertelt zijn verhaal in een beetje een ironische stijl. Hij is vaak erg cynisch. Ik ben zelf ook wel gaan nadenken wat ik zou doen in de situatie van Paul, als mijn kind een misdaad had begaan en niemand wist ervan. Het is ook een geloofwaardig boek. De situatie zou in het echt ook kunnen voorkomen.

De tekst hangt goed samen en er is een goede balans tussen flashbacks en tegenwoordige tijd. Er word soms wel veel doorgepraat over een onderwerp dat niet echt van belang is bij de misdaad (zoals het overdadig beschrijven van het eten in het restaurant). Hierdoor kon ik in het begin niet goed ‘’ in het boek komen’’, maar aan het einde kon ik niet meer stoppen met lezen. De boodschap van het verhaal is toch wel hoe je gezin voorgaat voor alles, en dus ook voor justitie.

Het boek is in 2013 verfilmd. Herman Koch heeft nog meer boeken geschreven, een van zijn boeken die met Het Diner te vergelijken is, is ‘’Red ons, Maria Montanelli’’ Dit is ook een boek waar agressie een grote rol speelt in het verhaal.

Het boek is op een makkelijke manier geschreven. Herman Koch schrijft op een zeer duidelijke manier wat er precies gebeurt, het is voor de lezer makkelijk hier een beeld bij te bedenken. Het is geen dik boek en er zitten weinig moeilijke woorden in. Het leest lekker snel en luchtig uit. Herman Koch vertelt niet gelijk wat de misdaad is en laat de lezer dus na ieder hoofdstuk nieuwsgierig achter. Er blijven wel veel vragen achter aan het einde.

Kort gezegd is het boek op een simpele manier geschreven en goed te volgen. Ik zou het boek aan iedereen aanraden, het is een goed boek, met voldoende spanning. In een woord: fantastisch!