Feitelijke gegevens

• 3e druk, 2005
• 512 pagina's
• Uitgeverij: Signatuur

Flaptekst

Eerste zin

Een kind wil kijken.

Samenvatting

Deel een

Arthur en George zijn twee totaal verschillende jongens die los van elkaar opgroeien. Arthur is de zoon van een alcoholistische kunstenaar die eigenlijk alleen maar van zijn moeder, de Moek, houdt. Hij is gek op lezen en leren en gaat naar de jezuïetenschool in Engeland en Oostenrijk.

Wanneer hij daar als zestienjarige jongen van terugkeert, zit zijn vader in een verpleeghuis en woont een zeer geliefd dokter Waller bij de Moek. Arthur vertrouwt deze huurder voor geen cent, ook al helpt dokter Waller hem met zijn eigen studie geneeskunde in Edinburgh. Wanneer Arthur uiteindelijk afstudeert en trouwt met Louisa, die hij dankzij een van zijn patiënten heeft ontmoet, gaat de Moek met dokter Waller en Arthurs zusjes, van wie eentje vrijwel zeker dokter Wallers dochter is, op het platteland wonen.

Arthur krijgt een dochter en raakt steeds meer geïnteresseerd in de occulte wetenschap: hij gaat naar seances en verdiept zich in de telepathie. Hij specialiseert zich als oogarts en gaat schrijven: niet alleen ridder- en avonturenromans, maar op zeker moment een terugkerend verhaal over de detective Sherlock Holmes voor een tijdschrift.

George is de zoon van de Indiase pastoor van de pastorie van Great Wyrley in Midden-Engeland. Hij is opgevoed met het geloof, maar begrijpt lang niet alles en maakt niet gemakkelijk vrienden. Hij blijkt slechtziend te zijn, een ontdekking die ervoor zorgt dat hij beter wordt op school. Hij gaat zelfs rechten studeren. Nog altijd maakt hij niet gemakkelijk vrienden. Hij wordt er door de politie van beschuldigd de sleutel van een schoolgebouw te hebben gestolen en voor zijn eigen deur te hebben neergelegd.

Hun dienstmeid Elizabeth Foster wordt ontslagen omdat ze op muren heeft gekalkt (waar George ook van werd beschuldigd). In diezelfde periode begint het gezin anonieme dreigbrieven en lugubere post (dode dieren en angstaanjagende berichten die nep zij ) te ontvangen, maar niemand weet waarom. Dan blijkt dat er meer mensen in de omgeving op dezelfde manier worden lastiggevallen en Georges vader vermoedt dat het met discriminatie te maken heeft. En dan houden de treiterijen plotseling op.

Deel twee

Terwijl George nog bij zijn ouders woont en zijn studie afmaakt, ziet Arthur zijn zusters trouwen, krijgt hij een zoon en gaat Sherlock Holmes hem steeds meer tegenstaan. Zijn vrouw krijgt tbc en hij hoort dat zijn vader in een gesticht is gestorven, waardoor hij geïnteresseerd raakt in de psychiatrie.

George studeert af en opent zijn eigen advocatenpraktijk in Birmingham. Hij is pas 23, maar nog alleen en droomt van een gezin. Hij schrijft een boek over juridische kwesties binnen het treinvervoer dat daadwerkelijk uitgegeven wordt.

Arthur laat voor zijn zieke vrouw een huis bouwen vlakbij Wyrley en de vele kuuroorden die ze bezoeken, zorgen ervoor dat het beter met haar gaat.

Dan begint een reeks brute slachtpartijen in de omgeving van Wyrley waarbij vee wordt opengesneden, en volgens een tipgever is George een van de schuldigen. Kort daarna beginnen de dreigbrieven en pesterijen aan het adres van George en zijn familie weer en ontvangt hij een anonieme brief die hem informeert over de beschuldigingen. Hij gaat naar adjudant Campbell, die met de zaak bezig is, maar die neemt George niet serieus. In plaats daarvan begint Campbell George zelf ook te verdenken, doordat de tipgever Georges naam steeds blijft noemen in zijn brieven aan de politie.

Wanneer op een ochtend een mijnpony zwaargewond wordt aangetroffen, gaat Campbell naar Georges ouders en treft daar bebloede kleren met paardenharen en modderige spullen aan. Hij arresteert George, die zijn onschuld blijft verdedigen, ook tijdens de rechtszittingen. George kiest ervoor niet op borgtocht vrij te komen omdat de borg te hoog is en tijdens de zittingen is er steeds te weinig bewijs en worden er door Campbell leugens verteld om George nog schuldiger te doen lijken. Wanneer Georges buurjongen, met wie hij geen enkel contact heeft, bekent een dier te hebben verwond, als om George te helpen, gaat het er nog slechter voor hem uitzien. En door de manier waarop de tegenpartij de getuigenissen verdraait van George en degenen die aan zijn kant staan, wordt hij uiteindelijk schuldig bevonden en veroordeeld tot zeven jaar dwangarbeid.

Na drie jaar van afzondering, overplaatsing, vernederende controles en zwaar werk wordt George geheel onverwachts vrijgelaten in Londen.

Arthur ontmoet intussen de jonge Jean, met wie hij een affaire krijgt. Zijn hele familie weet ervan en allemaal zijn ze dol op haar, maar Arthurs zieke vrouw Touie weet van niets en hij voelt zich steeds schuldig omdat hij haar bedriegt. Hij gaat een tijdje als legerarts in Zuid-Afrika werken en wordt bij terugkomst geridderd door de koning. Hij schrijft nieuwe verhalen over Sherlock Holmes en heeft nog altijd veel succes in zijn werk, maar weet zelf niet goed meer wie hij is: het hiernamaals begint hem te fascineren, net zoals het occulte. Dertien jaar na haar diagnose overlijdt zijn vrouw en een tijdje weet Arthur niet meer wat hij moet doen of hoe hij verder moet met Jean. Dan ontvangt hij een brief van George Edalji.

Deel drie

Arthur en George ontmoeten elkaar en Arthur besluit dat hij George, die voorwaardelijk is vrijgelaten omdat zeven jaar een te hoge eis bleek, wil helpen zijn onschuld te bewijzen en de ware daders te vinden. Samen met zijn secretaris Wood gaat Arthur naar Great Wyrley en praat met iedereen die iets met George te maken heeft.

Hij ontdekt dat Georges zicht te slecht is om in het donker dieren te kunnen aanvallen, dat Elizabeth Foster destijds haar misdaad onder dwang bekende en dat Georges vader een tijdlang zelf mishandeld en getreiterd werd. Tijdens een gesprek met commissaris Anson suggereert deze zelfs dat George vanwege zijn eenzaamheid de dieren aanviel om zijn seksuele lusten te kunnen bevredigen.

Arthur stuurt zijn rapport over Georges zaak naar de krant en begint zelf ook anonieme brieven te ontvangen. Via Harry Charlesworth, die George van zijn kindertijd kent, ontdekt hij hoe het echt zit: Royden Sharp, een onhandelbare jongen die na zijn vaders dood werd geadopteerd door het echtpaar Grateaux (de ouders van de jongen van wie men dacht dat hij de brieven schreef). Hij had een paardenlancet, het enige wapen waarmee de dieren kunnen zijn verminkt. Ook schreef hij samen met zijn broer de brieven en was hij gedurende zeven jaar niet in Wyrley - wat klopt met de periode waarin Georges familie geen brieven ontving.

Wood steelt het lancet uit Sharps huis en Arthur verbergt het. Het Ministerie van Binnenlandse Zaken scheldt George zijn straf kwijt, maar ze vinden dat hij nog steeds schuldig is aan het schrijven van de anonieme brieven en een schadevergoeding krijgt hij niet. Hij mag weer als advocaat gaan werken en is te gast op de bruiloft van Arthur en Jean.

Deel vier

Drieëntwintig jaar later - George woont samen met zijn zus Maud in Londen, hun beide ouders zijn dood - is George nog steeds gefascineerd door Arthur, maar die is net overleden en ze hebben elkaar sinds de bruiloft niet meer gezien. Op advies van zijn zus gaat hij naar een herdenkingsdienst voor Arthur, waar vanwege zijn liefde voor het spiritualisme een seance plaatsvindt. George denkt op een gegeven moment dat de geest van zijn vader tot hem spreekt, en vervolgens lijkt de geest van Arthur aanwezig te zijn zodat George begint te geloven dat het spiritualisme misschien toch geen lariekoek is.

Personages

Arthur Conan Doyle

Arthur is een van de twee hoofdpersonen in het boek en ook een van de twee vertellers. Hij is niet helemaal Engels omdat zijn ouders uit andere delen van Groot-Brittannië komen, maar hij wordt opgevoed als Engelsman. Zijn vader is een kunstenaar die vaker dronken over straat zwerft dan dat hij thuis is en dus leert Arthur alles over het leven van zijn moeder, die hij de Moek noemt. Hij gaat geneeskunde studeren en wordt een succesvol arts en geliefd lid van de high society, vooral wanneer hij er ook bij gaat schrijven en een expert wordt op het gebied van het occultisme. Hij trouwt met de mooie Louise (Touie) en sticht samen met haar een gezin, maar hun huwelijk wordt al snel zwaar wanneer Touie ziek blijkt te zijn. Desondanks heeft Arthur zijn leven nog steeds mooi voor elkaar en netjes op orde, maar zo ziet hij het zelf vaak niet. Hij gaat van de ene naar de andere gril, verdiept zich nu eens in het ene en dan weer in het andere deel van de wetenschap. Voor de buitenwereld lijkt het alsof hij iemand is die stevig in zijn schoenen staat en die ervoor kan zorgen dat hij van het leven krijgt wat hij ervan verwacht, maar Arthur is eigenlijk heel onzeker over zijn leven. Hij is vaak bang dat het eigenlijk allemaal geen zin heeft, dat het geen betekenis heeft. Hij weet soms niet wat hij moet doen of hoe hij het hoofd boven water moet houden omdat niets hem echt gelukkig maakt, ondanks de sterke en zelfverzekerde persoon die hij is wanneer hij zich aan anderen presenteert. Arthur maakt zich niet druk om wat anderen van hem vinden en vindt het veel belangrijker dat hij zich aan zichzelf kan bewijzen, dat hij zijn gelijk kan krijgen omdat hij vindt dat hij daar voor zichzelf recht op heeft. Hij gaat recht op zijn doel af als hij eenmaal een doel heeft, is koppig en strijdt graag voor zijn waarden en idealen, maar alleen als hij helemaal zeker weet dat at hij doet juist en betekenisvol is.

George Edalji

George is in veel opzichten de tegenpool van Arthur: hij wil graag doen wat algemeen juist is in plaats van wat hem goeddunkt. George groeit op als de zoon van een Indische vader en een Engelse moeder en woont al zijn hele leven in de pastorie van Great Wyrley, waar zijn vader pastor is. Hij vertrouwt op zijn ouders voor de manier waarop hij moet leven, weet eigenlijk maar heel weinig over hoe hij in elkaar steekt. Pas wanneer hij volwassen wordt en te maken krijgt met de pesterijen op zijn familie en de beschuldigingen die zich rechtstreeks op hem richten, krijgt George meer kracht: dan is hij vastbesloten zijn onschuld te bewijzen. Hij is een kalme jongen die niet gauw van de wijs te brengen is en veel zelfvertrouwen heeft over de dingen waar hij in gelooft. Hij kan zich op sociaal gebied niet zo goed redden, maar is wel erg slim en weet vaak precies wat hij moet zeggen: hij is niet bang om tegen iemand in te gaan als hij gelijk heeft, maar als hij zelf twijfelt aan wat het juiste is kan hij erg onzeker worden. George is iemand die veel dankbaarheid en aardigheid toont voor degenen die hem helpen, maar die nooit iets van iemand verwacht omdat hij de dingen graag zelf wil oplossen en er zelf verantwoordelijk voor wil zijn.

Touie

Touie, of Louise, zoals ze eigenlijk heet, is de echtgenote van Arthur. Ze is van goede komaf en het schoolvoorbeeld van een goede vrouw: ze staat vierkant achter Arthur, wat hij ook doet en waar hij dat ook wil doen. Ze gaat altijd met hem mee, luistert altijd, helpt hem altijd waar ze maar kan. Ze is mooi en zachtaardig, houdt met heel haar hart van hem en vraagt nooit ergens om: ze vertrouwt volledig op zijn oordeel over wat juist is. Zelfs wanneer ze ziek wordt en op haar sterfbed ligt, wil ze nog doen wat het beste is voor Arthur omdat het haar voornaamste doel is hem gelukkig te maken.

Jean

Jean is de jonge, mooie vrouw op wie Arthur verliefd wordt wanneer Touies ziekte steeds erger wordt. Jean is flink wat jonger dan Arthur en ook wat pittiger: ze zegt dingen die Touie nooit zou zeggen, flirt openlijk met hem en maakt er geen geheim van dat ze zijn vrouw wil worden. Wanneer ze dat eenmaal is, blijkt ze er net zo goed in te zijn als Touie: mensen zijn dol op haar en ze staat graag aan zijn zijde. Jean heeft wel wat meer een eigen karakter dan Touie: ze vertrouwt Arthur niet altijd, zoals wanneer het gaat om zijn interesse in het occultisme, en vindt het belangrijk wat andere mensen van haar en van hun huwelijk vinden.

Georges ouders

Georges ouders zijn de pastor en zijn vrouw van Great Wyrley. Zijn vader komt uit India en zijn moeder is Engelse: zijn vader is iemand die het woord van God het allerbelangrijkste vindt, en zijn moeder leeft meer op de achtergrond en houdt zich vooral bezig met wat het belangrijkste is voor de mensen van wie ze houdt. Georges vader, de pastor, presenteert zichzelf vaak als een heel standvastige en zelfverzekerde man, maar wanneer zijn familie bedreigd en getreiterd wordt, is zelfs hij onzeker en oud. Ook zijn moeder, die haar gezin zo graag wil beschermen, weet dan niet meer wat ze het beste kan doen. Georgs ouders zijn vriendelijke mensen die hun hele leven hard hebben gewerkt om hun kinderen het beste te geven, maar ze zijn uiteindelijk vrij eenvoudig van geest en minder intelligent dan George.

Maud

Maud is Georges jongere zus, die al vanaf haar geboorte ziekelijk is en zowel geestelijk als lichamelijk een lager ontwikkelingstempo heeft. George brengt graag tijd met haar door, vaker dan met zijn broer, en wanneer de rechtszaak aanbreekt komt hij erachter dat Maud eigenlijk slimmer en ontwikkelder is dan iemand ooit heeft gedacht. Ze is erg opmerkzaam, neemt veel dingen waar en kan daar ook goed over nadenken. Ze heeft veel vertrouwen in George en kan met haar simpele manier van redeneren hem vaak op zijn gemak stellen, maar heeft het soms ook precies bij het rechte eind. Maud is uiteindelijk degene die George het beste begrijpt en daarom deelt hij ook de rest van zijn leven met haar.

Quotes

"Wat een ding nu eigenlijk inhield, wat er nu eigenlijk gebeurde wanneer de verandering plaatsvond en er slechts een ding achterbleef, zou voor Arthur van cruciaal belang worden." Bladzijde 6

"‘Ik ben de weg, de waarheid en het leven,’ hij zal dat vele malen uit zijn vaders mond horen. Je gaat je weg door het leven met het spreken van de waarheid. George weet dat het niet is wat de bijbel bedoelt, maar zo klinken de woorden in zijn oren als hij opgroeit." Bladzijde 7

"Wat George hoort over de wereld buiten de pastoriemuur, vindt hij beangstigend. Het is er vol oude, zieke en arme mensen, allemaal erge dingen te oordelen naar vaders houding en gedempte stem." Bladzijde 10

"Arthur had het idee dat de wereld gek aan het worden was: zijn vader was pas begraven en zijn vrouw ten dode opgeschreven, maar jongemannen in de City rouwden voor meneer Sherlock Holmes." Bladzijde 72

"Het andere deel van hem, dat morgen vrij wilde zijn, zijn moeder en zus wilde omhelzen, publieke erkenning wilde – dat kon hij niet de vrije teugel laten, want het kon hem de grootste pijn bezorgen." Bladzijde 165

"Bloemen. Zonder mankeren ontvangt Jean elk jaar op 15 maart één sneeuwklokje. Eens per jaar een witte bloem voor Jean, en een heel jaar verbloeming voor zijn vrouw." Bladzijde 197

"Doyle vroeg zich af of ze ooit zouden ophouden hem te straffen voor het feit dat hij Sherlock Holmes had bedacht. Verbeteren, adviseren, terechtwijzen, bevoogden – wanneer zou er ooit een eind aan komen?" Bladzijde 295

Thematiek

Coming of age

Het thema dat het beste bij het verhaal past, is waarschijnlijk coming of age omdat Arthur en George, de twee hoofdpersonen, allebei vanaf heel vroeg in hun leven tot het moment waarop hun verhaal eindelijk een afgerond geheel is, gevolgd worden. Bij Arthur begint het als hij voor het eerst in aanraking komt met de dood: bij George als hij als onbeholpen jongetje zijn plekje op school probeert te veroveren. Allebei groeien ze op en worden ze hun eigen persoon, maar hun karakter verandert flink naarmate ze ouder worden. Aanvankelijk hebben ze niets met elkaar te maken, maar wanneer ze eenmaal bij elkaar komen ontstaat er een interessante vriendschap die niet echt vriendschap is, maar waarvan het wel duidelijk is dat ze elkaar hebben beïnvloed.

Motieven

Misdaad

Hoewel het boek door de meeste mensen wordt beschouwd als een historische roman, is het voor mij meer een detectiveroman. Dat komt doordat naarmate je verder in het verhaal komt steeds meer een patroon zichtbaar wordt van hoe de dingen gaan in het wereldje van een detective: doordat de Sherlock Holmes-verhalen een grote rol spleen is di toch een beetje de toon van de rest van het verhaal. Op een gegeven moment ben je als lezer net als de personages heel erg bezig met uitzoeken wat er nou precies is gebeurd: je probeert de aanwijzingen aan elkaar te knopen en voor jezelf erachter te komen hoe de vork in de steel zit.

Discriminatie

Discriminatie is iets wat in het verhaal regelmatig terugkomt, al wordt het nergens echt zo genoemd. George en zijn ouders zijn zwart door hun Indische afkomst, maar desondanks wel gewoon geaccepteerd door de blanke bevolking van Wyrley. Wanneer ze de dreigementen en pesterijen beginnen te ontvangen, denkt Georges vader echter meteen aan discriminatie en hoe verder je komt in het verhaal, hoe belangrijker dit wordt. Steeds meer mensen koesteren namelijk vooroordelen tegen George en zijn ouders omdat ze zwart zijn of pesten hem daarom, en hijzelf zegt tijdens zijn rechtszaak meerdere keren dat alles vast heel anders zou gaan of zou zijn gegaan als hij blank was geweest. Georges strijd voor zijn onschuld is daarom ook een soort gevecht om zichzelf te bewijzen: hij mag dan een kleurling zijn, maar hij is wel een volwaardig persoon.

Spiritualiteit

Vooral in de stukken die over Arthur gaan, is het spiritualisme heel belangrijk. Hij raakt langzaam maar zeker geïnteresseerd in occulte zaken, voornamelijk als houvast of escape in het leven dat hij leidt en waarin hij af en toe niet weet wat hij moet doen. Het spiritualisme waar Arthur zo door gefascineerd is heft niets te maken met religie, maar gaat juist boven geloof en wetenschap: het gaat over geesten oproepen, maar ook over de vraag wat er na de dood is en wat mensen eigenlijk zijn. Het occulte is echt iets elitairs in Arthurs wereld, maar hij is in zijn omgeving vrijwel de enige die er echt mee bezig is.

Opdracht

Voor P.K.

Trivia

Het boek is in 2010 in Engeland bewerkt tot toneelstuk en heeft ongeveer een maand gespeeld.

Titelverklaring

De titel van het boek is heel eenvoudig: Arthur en George zijn de namen van de twee hoofdpersonen. Het verhaal draait om hun aparte levens en persoonlijkheden, maar ook om de bijzondere band die ze met elkaar krijgen wanneer ze elkaar eenmaal hebben ontmoet: het is niet per se vriendschap, maar ze betekenen wel degelijk iets bijzonders voor elkaar.

Structuur & perspectief

Het vertelperspectief van het boek is best wel bijzonder. Je zou namelijk zeggen dat het over het algemeen twee perspectieven zijn: er zijn hoofdstukken die worden verteld vanuit Arthurs oogpunt en hoofdstukken vanuit Georges perspectief. Er zitten ook nog wat hoofdstukken bij uit het perspectief van anderen, bijvoorbeeld adjudant Campbell of commissaris Anson, en daarnaast zijn er hoofdstukken waarin Arthur en George allebei centraal staan. Als je deze hoofdstukken gewoon luchtig leest, lijkt het alsof ze gewoon in de derde persoon (het personale perspectief) geschreven zijn. Maar in werkelijkheid is er sprake van een alwetende verteller: er worden dingen beschreven die de personages niet over zichzelf weten en in sommige hoofdstukken wordt er van de een naar de ander geflitst of geeft de verteller commentaar op wat er gebeurt. Door die alwetende verteller weet je als lezer eigenlijk niet goed waar je aan toe bent: er blijft een soort afstand tussen jou en de personages omdat je ze niet leert kennen door hun ogen, maar door die van iemand die niet geïdentificeerd wordt. Dat is frustrerend.

De structuur van het boek is ook een beetje vaag. Het bestaat uit vier delen en die delen bestaan weer uit hoofdstukken die de titel hebben van het personage waar ze om draaien. Soms zijn het hoofdstukken van maar een paar pagina’s, of juist van dertig of veertig bladzijden. In het eerste deel gaat het er vooral om dat we de twee personages van Arthur en George leren kennen: wat ze doen, hoe ze in elkaar zitten en hoe hun leven verloopt. Dit deel eindigt wanneer de dreigbrieven plotseling stoppen en wanneer Arthur Sherlock Holmes in het leven heeft geroepen. Het tweede deel gaat over de dierenmishandelingen in Great Wyrley en hoe George daarvoor wordt gestraft terwijl Arthur intussen probeert om zijn leven weer zin te geven terwijl hij niet goed weet wat hij moet. Dit deel eindigt ermee dat Arthur een brief krijgt van George. In deel drie werken Arthur en George samen om te ontdekken wat er nu precies is gebeurd en wie George erin heeft geluisd en in deel vier is Arthur overleden en heeft George zijn leven op de rails, maar moet hij nog afscheid nemen van Arthur, die toch meer voor hem betekende dan hij eigenlijk dacht.

Decor

Het verhaal speelt zich af in Engeland, maar wel op veel verschillende plekken. De delen die over Arthur gaan, gaan ook grotendeels over het leven van de rijke en belangrijke mensen: Londen is daarbij heel belangrijk. Georges leven speelt zich af in de pastorie Great Wyrley in Staffordshire, waar Arthur op een gegeven moment ook gaat wonen wanneer zijn vrouw ziek is. Het leven van Arthur draait grotendeels om uiterlijke schijn: mensen ontmoeten, aanwezig zijn op feestjes of evenementen, gezien worden: dat zijn de kenmerken van het Londense leven in deze tijd. In Georges leven gaat het om de gemeenschap van de pastorie: het is klein, iedereen kent elkaar, maar er wordt ook meteen met de vinger gewezen als er iets gebeurt en mensen een zondebok nodig hebben.

 

De tijd waarin het zich afspeelt is niet overal even duidelijk: op sommige plaatsen worden wel jaartallen gebruikt, maar vooral het tijdsverloop is lastig te bepalen. Het verhaal begint waarschijnlijk rond 1860 of 1870, omdat Arthur als kind op een gegeven moment zegt dat de eeuwwisseling plaats zal vinden wanneer hij rond de veertig is. Wel is er een duidelijk leeftijdsverschil tussen Arthur en George: wanneer Arthur al daadwerkelijk in de veertig is, is George ongeveer vijftien jaar jonger. Het belangrijkste gedeelte van het verhaal speelt zich af in de eerste jaren van de twintigste eeuw: George wordt veroordeeld in 1903 en komt vrij in 1906. Het eindigt wanneer Arthur net is overleden, rond 1930. Er wordt dan gesproken over dat de jaren 1914-1918 (de Eerste Wereldoorlog) lang achter hen liggen, maar verder is er weinig aandacht voor de kenmerken van deze periode. Wel wordt duidelijk hoe de mensen leefden rond de eeuwwisseling doordat er veel wordt gesproken over het spiritualisme, vooruitstrevende wetenschap en de liefde van de high society voor cricket en detectiveverhalen.

 

Het is trouwens wel bijzonder dat er verschillende werkwoordstijlen worden gebruikt: in de hoofdstukken over Arthur wordt het verhaal in de verleden tijd verteld en in de hoofdstukken over George of de hoofdstukken waarin ze bij elkaar zijn wordt de tegenwoordige tijd gebruikt. Dit heeft misschien ook te maken met het leeftijdsverschil tussen de twee, om verwarring te voorkomen.

Stijl

De stijl van deze roman past heel goed bij hoe de meeste historische romans geschreven zijn. Bij het lezen moest ik vooral denken aan de stijl van Floortje Zwigtman: in haar boek Schijnbewegingen schrijft ze ook heel sfeervol over hoe alles in elkaar zit in die tijd, hoe mensen denken en leven. Maar tegelijkertijd, en dat doet Julian Barnes in dit boek ook, gebeurt er iets wat niet normaal is: de detectivezaak in dit geval, en in Schijnbewegingen de homoseksuele jongen die zijn weg probeert te vinden. Er wordt heel veel beschreven over de tijd en de levensstijl van mensen, maar de auteur gaat ook diep in op hoe de personages in elkaar zitten, wat zij denken en vinden en hoe zij in het leven staan. 

Slotzin

Wat zal hij zien?

Beoordeling

Ik weet nog niet zo goed wat ik van dit boek vind. Toen ik er net mee begon was ik heel enthousiast en vond ik het een heerlijke historische roman. Op een bepaalde manier is het dat ook wel: het heeft veel sfeer van die romantische tijd aan het eind van de negentiende en het begin van de twintigste eeuw. Maar op een bepaald punt verloor ik een beetje mijn interesse: ik begon me af te vragen waar het verhaal nou eigenlijk naartoe moest gaan. Die twee hoofdpersonen ontwikkelden zich helemaal en ik zat steeds te wachten op het moment dat ze elkaar eindelijk zouden ontmoeten en wat er dan zou gebeuren. Toen het eindelijk zover was, vond ik het niets bijzonders omdat de manier waarop zo saai was. Ik heb nog nooit echt een detectiveroman gelezen, maar ik denk dat dit boek eigenlijk wel goed bij dat genre past, en het is niets voor mij: ik vond het saai omdat het alleen nog maar ging over advocatenzaken en omdat ik eigenlijk geen touw kon vastknopen aan wat er nou eigenlijk gebeurde: vaak ben ik wel getriggerd om mee te denken over wat er is gebeurd, maar deze keer boeide het me gewoon echt niet. De superlangdradige manier waarop de gedachten van de personages beschreven werden maakte het er niet beter op. Een beetje een anticlimax: het begon zo mooi, maar werd steeds minder leuk. Al denk ik dat het wel een aanrader is voor liefhebbers van detectives.

Recensies

"Bewondering voor Barnes is op zijn plaats." http://www.8weekly.nl/art...n-koe.html

"Barnes heeft een buitengewoon interessante historische roman geschreven." http://www.tzum.info/2013...en-george/

"His prose, and, particularly, his facility with dialogue, is a kind of homage to the stateliness of late Victorian letters and, in particular, to the creator of Sherlock Holmes, whose great gift was his ability to embed his narrative in speech." http://www.theguardian.co...n.shopping