Feitelijke gegevens
- 7e druk, 2006
- 218 pagina's
- Uitgeverij: De Bezige Bij
Flaptekst
Na het succes van Joe Speedboot, de roman waarmee Tommy Wieringa als een komeet zijn naam in de Nederlandse letteren vestigde, nu een bundeling literaire reisverhalen over de meest uiteenlopende plekken op de wereld. De stilist in Wieringa is op zijn best als hij onbekommerd mag verhalen van vreemde gebieden en personen, dat blijkt eens te meer uit de verhalen over de meest avontuurlijke reizen. Deze verhalen, waaruit Wieringa vaak met veel succes voorleest, liggen aan de basis van zijn schrijverschap. We vergezellen de schrijver naar bekende en onbekende gebieden in de Caribische eilanden, Azië en Afrika. Maar ook naar Frankrijk, waar de schrijver een geliefde wil vergeten. Uit alle verschillende werelden en continenten komen de verhalen als bedoeïenen af op de geboren verteller en stilist die Wieringa is. De Sodade heeft een groot, warm lichaam en knort als een Russische grootmoeder in een bedstee, het is maar een van de vele vrolijke en originele vergelijkingen die dit boek rijk is. Dat leidt tot avontuurlijk en begeesterd proza, soms met een filosofische pendant zoals in de beste reisverhalen van Cees Nooteboom, soms met de empathie van iemand als Lieve Joris, maar altijd met de kracht en het plezier van Tommy Wieringa zelf.
Eerste zin
In de morgen reed een gammele pick-uptruck voor. Er zaten twee mannen in. De een heette Johan, de ander was een oude neger, die ik niet kende. In de laadbak stond een varken, een grote schoft met vuile oogjes. Hij kon niet wachten om uit te breken en je te vermorzelen.Samenvatting
I. Afdeling Verhalen: 9 verhalen: drie ervan worden hieronder kort samengevat.
Feest
De ik-figuur maakt melding van een feestje in Amerika, waar hij ene Johan ontmoet die een varken ter plekke slacht en aan het spit rijgt. Maar er komt een onverwachte ontwikkeling, omdat er een wervelstorm opsteekt die helemaal niet verwacht wordt. Aangezien er van alles in elkaar stort, blijkt de volgende morgen dat Johan zijn hoofd kwijt is: het is gewoon van zijn romp gescheiden en niet meer teruggevonden. Het is een macaber einde aan het feestje.
De Familie Onderweg
De ik-figuur vertelt over een oom die bij een hotelbrand in Bangkok is overleden. Hij zal uiteindelijk boven de zee worden uitgestrooid. De hele familie gaat mee, maar het blijkt niet zo gemakkelijke de as uit de urn te krijgen. De as is vochtig geworden en kleeft aan elkaar. Met een lepel moeten de asresten worden losgemaakt en daarna echt uitgelepeld in zee worden gestrooid.
Mrs. M.
Mrs. M. is met haar man aan het cruisen als hij naast haar dood zit in een stoel op het zonnedek. Ze besluit na terugkeer de hele erfenis in geld om te zetten en een levenslange cruise aan te vragen. Ze vaart steeds met hetzelfde cruiseschip Queen Elisabeth 2, net zo lang tot ze zal dood gaan. Af en toe gebeurt er iets aan boord: bijvoorbeeld dat ze een walvis zien. “Hoewel Sam tegenwoordig in een potje past (de urn) is hij zo groot als een walvis. Mijn man. Hij zwemt voor me uit en wacht op me. Dat weet ik. (blz.66)
II Afdeling Verslagen: 6 reisverslagen: drie worden hieronder samengevat
Kaas voor Jan
De eigenaresse van een Ethiopisch restaurant in Amsterdam vraagt aan Tommy Wieringa of hij een kaas mee wil nemen als hij op reis gaat naar Ethiopië voor een bevriende relatie. Tommy doet dat en koopt een kaas die hij laat in-sealen. Hij neemt de kaas overal mee naar toe, terwijl het erg warm is. Als hij uiteindelijk Jan in het stadje Axum vindt, zegt deze dat Tommy al de derde man is die een kaas aan hem komt brengen. Maar van de kaas is zelf niet veel meer overgebleven: hij is door de warmte onderweg verschrompeld tot een zielig hoopje voedsel.
De Horror
Tommy Wieringa is op reis in Cambodja en gaat daar natuurlijk net als elke toerist naar de 'killing fields' van de Rode Khmer. Hij vindt het een verschrikkelijke gedachte dat het bewind van Pol Pot zoveel mensen uit het eigen land om het leven heeft gebracht. Hij bezoekt een onderaardse kelder waar hij over de botten, beenderen en schedels van gedode Cambodjanen struikelt. De regering heeft nog maar recent besloten om de schuldigen aan deze volkerenmoord op het eigen volk (autogenocide) voor de rechtbank te slapen.
Hitler in Babylon
De ik-verteller Tommy Wieringa is in de Oostenrijkse hoofdstad Wenen. In het Haus Meldemanstrasse zitten anno 2000 alcoholisten, junks en psychisch gestoorden. De verteller vindt uit dat in dit Haus honderd jaar eerder Adolf Hitler heeft gebivakkeerd en dat hij zich ergerde aan dit 'Babylon van de rassen'. Hij heeft daar zijn ideeën opgedaan over de verschillen in de rassen en de minderwaardigheid van het Joodse ras. In 1913 liet hij zich uitschrijven in Wenen en ging hij door naar Duitsland. Hij noemde later Wenen 'de treurigste tijd van zijn leven'.
III Afdeling Ansichten.
Dit zijn heel korte verhalen over de reizen die Wieringa gemaakt heeft naar allerlei continenten. Hij deed dat vaak in opdracht van het blad "Rails." Het zijn verhaaltjes van soms maar 1 of 2 bladzijde(n) en geven de indruk van een land zoals je die op een ansichtkaart ziet. Per continent wordt hieronder een impressie gegeven.
Caribisch gebied (11 verhaaltjes)
In dit gebied (Puerto Rico) vertelt Wieringa over de tic die hij heeft om in plaats van badlakens (wat veel toeristen doen) altijd het briefpapier van het hotel mee te nemen. Hij doet er vrijwel niets mee: hij heeft er meer verzameld dan hij ooit brieven zal schrijven. Hij vertelt ook over het meegaan met vissers op zee. En over de plotseling opkomende orkaan waarbij een vrouw in het water komt, wordt gered door haar vriend die haar vervolgens een pak rammel geeft omdat ze zo onvoorzichtig is geweest en in de buurt van het water is gaan zitten.
Midden-Amerika (3 verhaaltjes)
In het verhaaltje 'Wonder van twee dagen' vertelt Wieringa over het wonder van het Panamakanaal dat aan de twee uitersten van het kanaal twee totaal verschillende werelden verbindt.
Noord-Amerika (1 verhaal)
Het verhaal Pacific Princess gaat over de oude Love Boat van de televisie vroeger. Wieringa gaat met een oceanliner naar New York. Er is een Amerikaanse man die zijn vrouw steeds alleen achterlaat als hij naar bed gaat. Zij neemt het waar om met veel mensen seks te hebben (personeel en toeristen). Hij gaat uitgerust van boord, zij verzadigd. Eigenlijk is zij zelf de Pacific Princess geweest tijdens de cruise.
Noord-Afrika (10 verhaaltjes)
In het eerste verhaal Noodlot vertelt Wieringa over een busongeluk in het Marokkaanse hooggebergte. De bus is net neergestort als hij voorbijkomt. De hulpverlening uit Marrakech komt nauwelijks op gang. De dood speelt weer een rol.
Er zijn natuurlijk ook cultuurverschillen op te merken. Zo wordt water gratis verstrekt in Egypte als service aan de toeristen. In Alexandrië is er zoveel herrie dat hij graag met een koptelefoon oploopt. Dan wordt de stad veel mooier. Hij ergert zich verder aan de Russen die met een all inclusive arrangement zich in resorts te buiten gaan aan eten en zuipen, terwijl de armere Esten alleen een reis hebben geboekt en mondjesmaat eten.
Midden-Oosten (3 verhaaltjes)
In Libanon logeert Wieringa in een hotel waarin maar in 1 kamer een douche is. De receptionist regelt met zijn telefoon wie er kan douchen, wanneer het water warm is en wanneer je in die kamer wordt verwacht. In Libanon ontmoet hij ook een Japanner met wie hij een paar dagen optrekt en die altijd met eten stopt als hij 80 % van zijn maaltijd op heeft (“Hara hachi Bu").
Azië (3 verhaaltjes)
In "Hard Nieuws" vertelt Wieringa een verhaal dat indirect naar de titel verwijst. Hij reist met Turken in een bus. Er stappen later drie Turken uit de bus over in een grijze Mercedes. Als ze doorrijden zien ze dat de Mercedes verongelukt is en dat de drie mannen dood zijn.
Europa (15 verhaaltjes)
Wieringa doet verslag van eten in een Hongaars restaurant, waar hij de enige klant is, veel personeel rondloopt en het eten een rommeltje is. De rekening klopt natuurlijk ook niet.
Hij vertelt van een Nederlandse piloot in Tsjechië . Die heeft zijn vrouw in een bordeel opgedoken, maar ze hebben beiden hun vroegere leven niet verlaten. Wieringa ziet hem later in een louche café waar hij op een podium een meisje oraal bevredigt. Zijn stiefzoon zit toe te kijken. Daarover krijgen de man en zijn Tsjechische ex-hoer later een enorme ruzie.
Hij ontmoet allerlei bijzondere mensen (de vrouw die in Parijs hotel de dood afwacht nadat haar man in de geheime dienst is omgekomen).
Hij beschrijft bijzondere zaken als de slechte kwaliteit van het eten in een Frans wegrestaurant, het heffen van strandbelasting in Duitsland, de plotselinge dood van een toerist (verwijst weer naar de titel) .
In het laatste verhaal 'Koffer' geeft Wieringa aan dat je als je jong bent genoeg hebt aan een rugzak en op reis als een nomade leeft en naarmate je ouder wordt de koffer die je meeneemt op vakantie steeds groter wordt. Je gaat settelen en erbij horen, maar je bent dan ook op weg naar de dood. Dat is een heel fraaie afronding van deze bundel reisverhalen.
Dit verslag gaat verder na deze boodschap.
Verder lezen
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden