Feitelijke gegevens

• 3e druk, 2003
• 108 pagina's
• Uitgeverij: Uitgeverij contact

Flaptekst

Eerste zin

Vandaag een schutting geplaatst.

Samenvatting

De hoofdpersoon van dit verhaal heeft samen met zijn vrouw een dochtertje gekregen. Dit dochtertje, genaamd Isa, overlijdt vlak na haar dood. De hoofdpersoon en zijn vrouw proberen in dit verhaal de dood van hun pasgeboren dochtertje te verwerken.

De hoofdpersoon heeft voordat hij zijn huidige vrouw ontmoette, nooit een kind willen hebben. Hij was bang dat een gezin hem teveel zou beklemmen. Toen hij zijn huidige vrouw ontmoette veranderde zijn mening sterk over het stichten van een gezin. Ineens wilde hij een kindje. Op een ochtend in april wordt hun dochtertje Isa geboren. De hoofdpersoon kan niet op van geluk.

Al snel blijkt dat de gezondheid van Isa niet in orde is. Ze wordt op een gegeven moment dan ook met een ambulance naar het ziekenhuis afgevoerd. Hier wordt ze onder streng toezicht in een couveuse opgenomen.

De hoofdpersoon en zijn vrouw proberen moed te houden, maar al snel zinkt de moed hun in de schoenen. De arts komt hun vertellen dat Isa ernstig ziek is en het niet zal overleven. Uiteindelijk komt Isa dan ook, in de armen van haar ouders, te overlijden.

Zowel de hoofdpersoon als zijn vrouw hebben het erg moeilijk met het verlies. Beiden weten ze niet hoe ze door moeten gaan met hun leven. De hoofdpersoon begint de moedermelk van zijn vrouw te drinken, in de hoop dat Isa nog even door blijft leven. Het leven van de hoofdpersoon staat volledig op zijn kop en hij doet dingen waarvan anderen mensen het nut niet snappen. Hij kan niet doen alsof er niks aan de hand is en begint een haat voor mensen te ontwikkelen. Daarnaast kampt hij met nog een probleem: zijn huis voelt niet meer als zijn huis. Overal in het huis ziet hij zijn dochter. Daarnaast verbeeldt hij zich, bij het zien van andere kinderen, in hoe zijn kleine meisje had kunnen worden.

De hoofdpersoon heeft moeite met zijn gevoelens onder woorden te brengen. Hij weet niet hoe hij zichzelf moet noemen. De woorden weduwe en weduwnaar bestaan voor mensen die hun partners verloren zijn, het wordt wees bestaat voor kinderen die hun ouders verloren zijn, maar hoe worden ouders van een overleden kind genoemd? De hoofdpersoon weet het niet meer en is verward. 

Tegelijkertijd beseft de hoofdpersoon zich dat hij door moet gaan met zijn leven. Toch is dit niet makkelijk. Met zijn vrouw praat hij zelden over het verlies van hun dochtertje. De hoofdpersoon probeert enigszins steun te zoeken bij auteurs en componisten die over de dood van een kind schrijven. Toch haalt hij hier niet voldoende steun uit.

Het leven van de hoofdpersoon staat op zijn kop, en dat zal voor altijd zo blijven. Ooit hoopt hij het een plekje te kunnen geven, maar voorlopig gaat hem dat nog niet lukken.

Personages

De hoofdpersoon

De hoofdpersoon is de schrijver zelf: P.F. Thomése. De naam van de schrijver zelf wordt echter niet in het verhaal genoemd, omdat alles vanuit het ik-perspectief geschreven is. De hoofdpersoon is een rustige man die met de dood van zijn dochtertje worstelt. Hij vindt het moeilijk om zijn emoties onder woorden te brengen, waardoor de emoties hem dwars blijven zitten. Toch is de hoofdpersoon goed in relativeren. Daarnaast is hij erg lief voor zijn vrouw.

De vrouw van de hoofdpersoon

De naam van de vrouw van de hoofdpersoon is niet bekend. Ook wordt er over haar nauwelijks iets verteld. Ook de vrouw van de hoofdpersoon heeft het moeilijk met het verlies, maar verder kom je als lezer niet zoveel te weten over haar.

Quotes

"Zo ook het sterven. Verborgen in veilige constellaties, opgeborgen in geruststellende contexten ligt het gewoonlijk in vrede zacht te rusten. Je ziet het alleen waar je het hoort te zien: op begraafplaatsen, in rouwadvertenties en in gedichten die rijmen op ‘gaat het vlees bederven’ en ‘moet mijn haren verven’. " Bladzijde 24

"Voor anderen ja, sluit zich dit leventje als een doosje, haar naam op het deksel. Voor anderen ja, is het iets wat anderen overkomt. Iets wat je kunt samenvatten in algemene termen, zoals er dagelijks in de hele wereld verschrikkingen worden samengevat in zo- of zoveel woorden." Bladzijde 67

"En ondertussen sterft ze rustig door. In haar kouder en stijver wordende lichaampje, maar ook thuis (waar op dat moment niemand is): in haar babykamertje, haar kleertjes, haar flesjes en dingetjes, in haar foto’s en haar boekjes, haar beestjes, in haar kinderwagen op de gang. " Bladzijde 78

Thematiek

Rouw (verwerking)

Het rouwen van de hoofdpersoon en zijn vrouw staat centraal in het verhaal en is dan ook het thema van het verhaal. Hun pasgeboren dochtertje Isa overlijdt al snel na de geboorte. De hoofdpersoon en zijn vrouw hebben het hier ontzettend moeilijk mee. De hoofdpersoon zet zijn gevoelens op papier in de hoop dat hij het verdriet kan verwerken, maar toch valt dit niet mee. Hij vindt het moeilijk om het verdriet een plaatsje te geven en wordt de hele dag geconfronteerd met de dood. Zo is de babykamer nog steeds in huis aanwezig en ziet hij op straat regelmatig meisjes lopen. De meisjes doen hem denken aan zijn eigen dochter, want hoe zou zij geworden zijn? De hoofdpersoon weet dat hij nog een lange weg te gaan heeft om de dood van zijn dochtertje te kunnen verwerken.

Motieven

Liefde

Liefde is een belangrijk motief in het verhaal. In het verhaal staat de liefde tussen de hoofdpersoon en zijn vrouw centraal. Samen zijn ze ontzettend sterk. Na de dood van hun dochtertje hebben ze het samen erg zwaar, maar de liefde is groot genoeg om het verlies te kunnen verwerken.

Dood van een geliefde

De dood van een geliefde staat centraal in het verhaal. De hoofdpersoon en zijn vrouw hebben hun pasgeboren dochter Isa verloren. De doodsoorzaak is onbekend. Vlak na haar geboorte, als ze thuis is, wordt ze zo ernstig ziek dat ze naar het ziekenhuis afgevoerd wordt. Hier blijkt dat ze snel zal komen te overlijden.

Motto

Je suis toujours celle que tu respires

Paul Valéry, 'La jeune Parque'

Opdracht

Voor Makira, voor altijd

Trivia

De schrijver van dit boek, P.F. Thomése, heeft zichzelf als hoofdpersoon in het verhaal geplaatst. Dit verhaal is dus eigenlijk het levensverhaal van de schrijver.

Titelverklaring

De titel 'Schaduwkind', wordt letterlijk in het verhaal geciteerd. Onderstaand een quote hiervan:

'Als er nog iets is, dan houdt het zich op in de schaduw, op plekken waar het licht (en dus het oog) net niet kan komen.
Geen hemel, maar aarde. Geen engeltje, maar een schaduwkind. Een lelie onder de bloemen.' - bladzijde 42

De titel slaat op het overleden dochtertje van Thomése. Hij noemt zijn dochtertje zijn schaduwkind, omdat ze fysiek niet meer bestaat. Het leven van zijn dochtertje gaat echter in zijn hoofd verder.

Structuur & perspectief

Het verhaal wordt door de ogen van Thomése verteld. Voornamelijk de gedachten van Thomése komen in het verhaal naar voren.

Onderstaand een quote van het gebruikte perspectief:
'Ik probeerde erachter te komen van wie deze zinswendingen waren, maar er was niemand die zich persoonlijk kenbaar maakte. Of hoorde die man in witte jas bij de situatie? Het kon haas niet anders.' - bladzijde 74

Het verhaal is onderverdeeld in erg veel hoofdstukken. Deze hoofdstukken zijn te herkennen aan één of meerdere woorden die aangeven waar het verhaal over gaat.

Decor

Het verhaal speelt zich voornamelijk af bij de ouders van het overleden kindje. Daarnaast speelt het verhaal zich in het ziekenhuis af. Waar dit allemaal precies is is niet bekend, omdat er geen duidelijke plaatsaanduiding in het verhaal is.

Daarnaast is het ook niet duidelijk wanneer het verhaal zich afspeelt. Er komen verschillende alledaagse elementen in het verhaal voor, zoals elektronische apparatuur in het ziekenhuis als vliegtuigen en auto's. Het verhaal zal zich dus in de huidige tijd afspelen. 

Stijl

Het onderwerp van het verhaal is erg heftig. Toch komt het bij de lezer rustig binnen, omdat het verhaal op een rustige en poëtische manier geschreven is. Door het gebruik van details worden de emoties van de hoofdpersoon versterkt. Dit maakt dat het verhaal ontzettend indrukwekkend is.

Daarnaast worden er geen moeilijke woorden en/of zinsstructuren gebruikt. Hierdoor is het verhaal eenvoudig te lezen.

Onderstaand een quote van de gebruikte schrijfstijl:
'Een godheid ontleent haar kracht aan de omstandigheid dat zij louter gedachte is geworden. Waar ze is, is ze nooit alleen. Daar komt het op neer. Er is altijd iemand in denkende vorm om haar heen. Tot de godheid spreken betekent derhalve: in jezelf praten. Met een stem die je niet van jezelf kent.' - bladzijde 64

Slotzin

Als ik maar eens even de kamer uit wilde gaan, dan kon ik die eindelijk rustig instorten.

Beoordeling

Het verhaal is zo sterk geschreven, dat het mij ontzettend ontroerd heeft. Het verhaal is op zo'n manier geschreven dat het je vanaf het begin al aangrijpt. 

Al met al vind ik dit een topper. Ik denk dat het één van de beste en indrukwekkendste boeken is die ik ooit gelezen heb. Ik vind het dus zeker een aanrader! Zoek je een indrukwekkend en mooi verhaal, dan moet je zeker voor dit verhaal kiezen. Ik vond het zelfs jammer dat het verhaal uit had en niet verder kon lezen.

Recensies

"Schaduwkind is verre van toegankelijk, en dat is ook precies de intentie van de auteur geweest. Het boek dat moet gaan over de meest diepsnijdende pijn die er bestaat, is niet bedoeld om snel uit te lezen, is niet bedoeld als database vol ‘wijze’ inzichten, en is al helemaal niet geschreven voor de lezer die zich ‘eens lekker wil gaan herkennen’. " http://recensieweb.nl/rec...l-ontzegd/

"De lezer van deze regels is het bezoek dat de intimiteit van de rouwenden komt verstoren. Toch hoeft niemand zich een voyeur te voelen, daarvoor bewaart Thomése gelukkig te veel afstand. Op het moment dat het bezoek afscheid neemt is Isa veel meer geworden dan zwaar drukkend dood gewicht. Als Schaduwkind in de taal gelegd, behoort ze voor altijd tot onze literatuur." http://nrcboeken.vorige.n...aal-gelegd

Bronnen

Thomese

http://www.thomese.nl/