Feitelijke gegevens

• 1e druk, 2018
• 284 pagina's
• Uitgeverij: Luitingh-Sijthoff

Flaptekst

Eerste zin

Twee fietsen leunen tegen de gevel van het vrouwencafé, waar normaal een woud aan ijzer staat. Ik kijk op mijn horloge. Het is elf uur. Plotseling zwaaien de deuren open en stapt een groep vrouwen naar buiten.

Samenvatting

Deel 1
Sanne de Jong is net zakenpartner geworden bij een organisatiebureau. Ze  is zakelijk ingesteld en streng. Om het feit te vieren gaat ze naar een vrouwencafé in Amsterdam en wordt daar op het eerste gezicht verliefd op de mooie Charlie Kroon.(32)  Ze schelen vier jaar. Charlie zegt meteen al dat ze moeder wil worden, Sanne wil dat juist niet. Ze zoenen die avond lang, maar spreken niet verder af.  Charlie is een cijfer van het mobiele nummer van Sanne kwijtgeraakt, maar gelukkig belt Sanne haar wel. Charlie vertelt aan haar jeugdvriendin Amber dat ze heel erg verliefd is geworden. Sanne gaat voor de eerste keer eten bij Charlie. Daar ziet ze een foto van Charlies ouders.  Die zijn al lang geleden overleden. Zelf heeft Sanne  een moeizame relatie met haar moeder die erg dominant is. [Waarschijnlijk is het 2012.]

Deel 2
Vier jaar later vindt Sanne het goed dat ze aan een kind  beginnen. Charlie gaat op internet op zoek naar geschikte donoren. Toch heeft Sanne haar twijfels. Dat komt o.a. door de reactie van haar egoïstische moeder die haar geen moedertype vindt: "Je moet er immers veel voor opgeven."
Charlie echter praat veel met haar aantrekkelijke vriendin Amber die getrouwd is en een zoontje Mats heeft. Haar collega Toon (de televisiekok) voor wie ze werkt, biedt zich aan als donor, maar een heel aantrekkelijke gedachte is dat niet. Sanne besluit daarom haar jongere broer Niels te vragen als donor, maar die aarzelt en zijn vrouw Kim geeft later ook geen toestemming.
Op een feestje bij Amber ontmoeten Charlie en Sanne een getrouwd stel (Roos en Bas) die eventueel ook wel Bas' zaad willen doneren.  Ze gaan later ook nog naar een paar afspraken met mannen  die zich hebben aangeboden, maar dat is niet echt een succes. Toon laat alvast zijn sperma in het ziekenhuis testen (titel: middagzwemmers). Maar ze weten al voor zichzelf  dat Toon niet de donor zal moeten worden. het is niet god als een donor te dicht in je eigen leefklimaat verkeert.

Charlie Kroon rijdt naar haar geboortedorp. Dat doet ze één keer per jaar (op 17 augustus) om met haar één jaar oudere zus Judith naar het graf van haar ouders te gaan. Die zijn in 1988 beiden bij een auto-ongeluk omgekomen, op een spoorwegovergang. Daar op het graf drinken ze champagne en gaan daarna altijd eten bij de Chinees. Judith vertelt aan haar zus dat ze een relatie heeft met een man die al drie kinderen heeft. Au, zus heeft ook al kinderen. Waarschijnlijk is het 2016.

Deel 3
Sanne praat met haar jongere, Marokkaanse collega Mo die haar te hard en zakelijk noemt. In zijn familie is hij veel meer warmte gewend. De relatie tussen Sanne en Charlie is ook wat bekoeld en na een bezoek aan vriendin Amber  kan Charlie de lichamelijke lust niet langer weerstaan. Ze heeft seks met Amber  en dat voelt voor haar goed aan. Amber kampt al meteen met een klein schuldgevoel tegenover haar gezinsleden.
Intussen gaan Sanne en Charlie naar een avond "speeddaten", wat een mislukking wordt(- vreemde snoeshanen-) ; later gaan ze ook op bezoek bij een homostel, wat ook al geen succes is.
Sanne bezoekt Mo's familie en ervaart de warmte van het gezin. Dat mist ze bij haar eigen moeder. Op de terugweg gaat ze langs Toon en ziet door het raam dat Amber over de rug van Charlie wrijft. Zouden die twee wat met elkaar hebben?  Ze moet misschien voor haar werk naar Oslo en als ze dat aan Charlie vertelt, wil Charlie liever scheiden.  Zij verlangt dan hevig naar Amber, maar die heeft na haar eerste sekservaring een schuldgevoel en wil wat afstand scheppen.

Als de ruzie  tussen  Sanne en Charlie is bijgelegd, bezoeken ze een spermakliniek, maar de houding van de medewerkers is niet erg positief. Ze gaan met een slecht gevoel weg en Sanne begint steeds meer te twijfelen of ze wel geschikt is als moeder. Omdat ze nog steeds naar Oslo zou moeten voor haar werk, zou ze misschien Noors donorzaad kunnen bestellen.  Maar dan komt er ineens een verlossend bericht: Roos en Bas willen nog steeds het zaad van Bas ter beschikking stellen.

Deel 4
Charlie en Sanne bezoeken Roos en Bas. Hun kinderen zijn ook erg leuk. Ze stellen leefregels op voor later. Charlie wordt de eerste moeder. Ze neemt steeds haar temperatuur op om te kijken of ze vruchtbaar is. Dan moet Bas snel produceren en dan zal Sanne het zaad met een injectiespuit inbrengen bij Charlie. Dat levert een komisch tafereel op, maar zwanger wordt Charlie niet. Ook na de derde keer niet.  Sanne komt er bovendien achter dat Charlie een jaar ervoor seks heeft gehad met Amber. Ze besluit dan toch naar Oslo te gaan en de relatie met Charlie te verbreken. (2018)

Deel 5
In Noorwegen valt Sanne weer op door haar harde werken. Ze heeft nauwelijks of geen contact meer met Charlie die echter in een Facebookbericht heeft geschreven dat ze Sanne erg mist. Ze is intussen producer van het tv-programma "Koken met Toon" geworden. In juni op het Midzomernachtfeest praat Sanne met haar collega Lasse. Ze wordt uitgenodigd in zijn familie en weet dan na een gesprek (met een stickie) met hem wat ze mist, een familie. Ze geeft aan zichzelf toe dat ze best kinderen wil, maar dat ze door haar moeder het idee heeft gekregen een slechte moeder te zullen zijn. Sanne en Charlie bellen met elkaar. 
Na het feest neemt Sanne een besluit: ze keert terug naar Nederland, neemt ontslag bij haar organisatiebureau en heeft daarbij lak aan haar moeder (die het ontslag verschrikkelijk vindt). Op 17 augustus ! (2019?) komt Sanne bij Charlie. Ze laat haar geliefde een zwangerschapstest zien. Met behulp van gekocht Noors zaad is het toch gelukt. Ze wil het eerste kind van hun relatie op de wereld zetten.

Personages

Adelheid

Adelheid is een "ongewenste moeder." Ze heeft nauwelijks aandacht besteed aan de opvoeding van haar kinderen. Verder is ze erg zelfzuchtig. Belt vaak met Sanne over haar eigen problemen. Ze is trots dat haar dochter zoveel in het zakenleven bereikt heeft en wil haar wijs maken dat ze geen moeder moet worden, omdat ze dat niet kan. Ze straalt geen liefde uit. Ik lees tussen de regels door dat ze het liefst had gezien dat haar dochter met een man was getrouwd.

Mo

Een collega van Sanne is de jonge Marokkaan Mo. Hij durft het aan zijn leidinggevende te vertellen dat hij haar hard en te zakelijk vindt. Hij spiegelt zich aan zijn eigen situatie thuis die veel warmer aandoet. Hij nodigt Sanne een keer uit op visite te komen en Sanne ervaart inderdaad de warmte van het gezin. Ook in een tweede instantie (als ze op het punt staat naar Noorwegen te vertrekken) neemt hij het tegen Sanne op om haar de waarheid te vertellen.

Amber

Amber is de jeugdvriendin van Charlie.In deel II ook 36 jaar oud. Zij is getrouwd en heeft een zoontje Mats. Maar de combinatie werk, echtgenoot en moeder is best zwaar. Ze heeft een burn-out achter de rug. Charlie vindt haar fysiek erg aantrekkelijk en wil met haar seks. Dat gebeurt een keer. Charlie verlangt daarna naar meer, maar Amber heeft toch een schuldgevoel ten opzichte van man en kind. Ze houdt de "seksboot" daarna toch een beetje op afstand.

Sanne

Sanne de Jong is vier jaar ouder dan Charlie.Ze werkt op de Amsterdamse Zuidas en heeft geen last van het glazen plafond. Ze is hard en zakelijk en is net toegetreden als partner als ze Charlie in een vrouwencafé ontmoet. Ze vindt haar erg aantrekkelijk en probeert haar te versieren. Charlie geeft meteen aan dat ze moeder wil worden en Sanne geeft direct aan dat ze dat zelf juist niet wil. Ze krijgen een relatie waarbij Sanne steeds twijfelt of ze een kind wil. Naast de perikelen die dat zoeken naar een donor oplevert, is het ook haar eigen vrees die door haar moeder is ingeprent, dat ze geen goede moeder kan zijn. Door gesprekken met Mo en met de Noor Lasse komt ze erachter dat er meer op de wereld is dan werken. Gelouterd neemt ze ontslag en gaat zwanger terug naar Charlie. Ze wil het eerste kind van het stel baren.

Charlie

Charlie is dus vier jaar jonger dan Sanne. Ze valt op Sanne als ze haar in het vrouwencafé ontmoet. Ze is een veel zorgzamer type dan Sanne en laat meteen weten dat ze graag moeder wil worden. Ze spreekt er vaak over met haar jeugdvriendin. Ze bereidt een tv-kookprogramma van haar collega Toon voor. Tenminste zij doet het werk en hij maakt het af en goede sier. Dat deert haar eigenlijk niet. Vanaf haar achttiende is ze uit het dorp weggegaan om op eigen benen te staan. Haar ouders zijn overleden toen ze 8 jaar was en haar oudere zus bemoederde zich over haar. Dat vond ze niet leuk en het heeft de band met haar zus de laatste jaren wat vertroebeld. Maar Charlie is geen gemankeerd type. Ze hecht allen erg aan het moederschap en ziet haar leeftijd als een biologische tijdbom. Omdat ze bijna maniakaal op dat nog steeds niet verwekte kind blijft staren verstoort dat de relatie met Sanne. Haar lustgevoel bevredigt ze met een vrijpartij met vriendin Amber.Ze heeft er een goed gevoel over, maar Amber wat minder. Sanne en Charlie groeien uit elkaar door de steeds opgeëiste aandacht voor een kind. Wanneer Sanne in Noorwegen zit voor haar werk is de relatie tijdelijk kapot. Maar Charlie schaamt zich niet om een bericht op Facebook te zetten, waarin ze laat weten dat ze haar grote geliefde erg mist. Het is het begin van het herstel van de relatie.

Quotes

"Ik heb mijn baan opgezegd en ga iets zoeken voor drie dagen per week. Maximaal vier. En het belangrijkste, ik wil kinderen met je. Twee. Van allebei één. En aangezien ik de oudste ben, lijkt het me logisch dat ik begin. Lieve Charlie...." (Sanne)" Bladzijde 283

""Maar serieus", ga ik verder als ik ben uitgelachen. "Ik hou van clichés, Niet in de laatste plaats omdat ik zelf een cliché ben. De hardwerkende, onafhankelijke vrouw zonder gezin. Die koos voor een carrière en daarmee al het andere uitsloot. Een ok-vrouw, die elke avond thuiskomt in een kille Noorse hotelkamer." (Sanne)" Bladzijde 259

"Mo's moeder is alles wat de mijne niet is, denk ik. Het maakt me gelukkig te weten dat dit ook bestaat. En tegelijk verdrietig.(Sanne)" Bladzijde 152

"Beste nette, betrouwbare donor, Dat is nou precies wat we zoeken. Wij zijn, mijn vriendin S. en ik 40 en 35 jaar oud en sinds vier jaar bij elkaar. We hebben een kinderwens die we op dezelfde manier willen vormgeven als die je beschrijft. Dus daarom onze reactie. (brief Charlie)" Bladzijde 57

"Het is vast mogelijk. als moeder geboren worden. Ik ben het niet. Kinderen staan in mijn wensenlijst ver achter carrière maken. Mijn moeder zegt het al jaren en ze heeft gelijk. Mijn biologische klok heeft nooit gelopen. (Sanne)" Bladzijde 51

"Deze foto is zes jaar voor hun dood genomen. Op vakantie in Frankrijk, zegt Charlie die naast me is komen staan. Ik blijf naar de foto staren en voel haar schouder tegen de mijnen. Ik wil haar zoenen, haar lichaam voelen. De liefde met haar bedrijven. Maar dat is nu misschien heel ongepast. (Sanne)" Bladzijde 41

""Dat ik het zo ontzettend stoer vind dat jij partner bij YR&R benr." "Hoe weet jij dat?" "Ja hee, dit is de Zuidas. Hoe is het eigenlijk als lesbische vrouw aan de top? De mannen hebben bij jou niets aan hun pik. Hoe laten ze hun testosteron dan ronken?"" Bladzijde 62

Thematiek

Verlangen naar een kind / kinderwens

Het thema van deze roman is heel duidelijk te formuleren. Charlie en Sanne willen na vier jaar samen wonen graag een kind. In eerste instantie is het eigenlijk vooral Charlie die dat wil. Ze zegt dit al bij de eerste ontmoeting met Sanne. Die antwoordt dan meteen dat zij het niet wil. Vier jaar later is hun relatie sterk genoeg om aan een kind te beginnen, maar dan komt het probleem van het vinden naar een geschikte donor om de hoek kijken. Welk type man is een geschikte donor voor hun kind? Hoewel zeggenschap mag de donor later als "vader' hebben? Hoe kom je met geschikte donoren in aanraking? Het wordt dan vanaf deel II een echte queeste met alle grappige en vervelende ervaringen die daar bij horen. Soms ontmoeten ze leuke mannen, voornamelijk homo's, dan weer zijn het 'creeps' en een ander willen weer geld vangen voor een "spermakwakje". De kennismaking met de medewerkers van een spermabank is ook niet erg positief. Maar het gehannes met het inbrengen van het zaad van Bas bij Charlie is eigenlijk komisch. Toch heeft het een en ander allemaal invloed op de relatie tussen Charlie en Sanne. De laatste besluit een baan voor haar werk in Noorwegen(Oslo) aan te nemen, maar daar breekt het inzicht bij haar door waarom ze eerst eigenlijk geen kinderen wilde.(de relatie met haar moeder) Ze ziet dan ook in dat familiebetrekkingen van meer waarde zijn dan het hebben van een leuke baan. Ze keert na een half jaar terug naar Nederland, neemt ontslag en besluit zwanger te worden. Waarschijnlijk met Noors zaad. Ook voor Charlie is er hoop, want ze zegt dat ze graag twee kinderen wil. Het open einde van de roman houdt die wens echter nog even verborgen.

Motieven

Homoseksualiteit

Sanne en Charlie zijn een lesbisch stel. (Ze worden echter liever met de term "Libanezen" aangeduid) Ze willen graag een kind en de roman is een zoektocht naar een donor en een verslag van hun veranderende relatie. Bij die zoektocht stoten ze meestal op mannelijke homostellen die al of niet een rol willen spelen bij de opvoeding van het door hen verwekte kind.

Schuldgevoel

Dit is een veel voorkomend motief in romans die over liefde gaan. Amber en Charlie hebben seks met elkaar, terwijl ze een vaste relatie hebben. Vooral Amber voelt zich schuldig daarover, ook ten opzichte van haar man en kind. Sanne voelt zich schuldig als ze haar broer Niels in een onmogelijke positie heeft gebracht door hem te vragen of hij spermadonor voor het paar wil zijn. Ook in Noorwegen heeft ze een schuldgevoel ten opzichte van Charlie, die ze voor haar werk heeft verlaten. Ze heeft ook niet de ware reden verteld waarom ze aanvankelijk geen kinderen wil.

Queestemotief

Charlie en Sanne gaan in deel II tot en V op zoek naar een geschikte mannelijke donor. Het verhaal heeft ook de klassieke kenmerken van een queeste. Begin en einde zijn hetzelfde (het Amsterdamse huisje van Charlie) en op weg naar een geschikte donor kom je steeds problemen tegen op een vreemd terrein (de ontmoetingen met rare donoren, het internet, de fertiliteitskliniek, de inseminatietechniek)

Jaloezie

Jaloezie heerst er vrijwel altijd in elke liefdesrelatie. Sanne merkt na een jaar dat Amber en Charlie een keer seks hebben gehad. Ook is ze er stiekem getuige van dat Amber een keer over de rug van Charlie aait. Daarnaast komt jaloezie ook op een ander niveau in deze roman terug. Charlie wil heel graag een kind. Amber, haar jeugdvriendin heeft kinderen. Ze is er erg op gefocust als ze kleine kinderen ziet. De zoon van een buurvrouw wordt vader en de broer van Sanne maakt zijn partner Kim zwanger. Hij mag dan geen donor worden.

Beroepsproblemen

Sanne is erg bezeten van haar werk en carrière maken. Ze wordt partner in een grote organisatie en heeft ook daar "de broek aan." Voor haar is er geen glazen plafond. maar het betekent wel dat ze te weinig oog heeft voor de gewone familierelaties. Door haar jonge collega Mo en haar Noorse collega Lasse krijgt ze oog voor het belang van een familie. Andere beroepsproblemen heeft Amber, die al een tijdje een burn-out heeft. Van een derde soort zijn de problemen tussen Toon en Charlie. Charlie is de creatieve geest van het programma, maar Toon strijkt de eer op. Dat steekt Charlie op den duur toch wel.

Relatie tussen zussen

Aanvankelijk kon Charlie met haar één jaar oudere zus minder goed opschieten. Die wilde haar na de dood van hun ouders wat bemoederen. Een keer per jaar bezoekt ze het dorp van haar zus om naar het graf van hun ouders te gaan. Maar na het bezoek in deel II gaat het beter. Judith vertelt dat ze een relatie heeft met een man die al drie kinderen heeft. Later in deel V gaat Charlie ook naar het dorp van haar zus (met het begrafenis- en het Chinees eetritueel) op een ander moment. Het contact is dan duidelijk beter (warmer)

Dood

De dood speelt op de achtergrond een rol. Er wordt in een paar passages prijsgegeven dat de ouders van Charlie bij een auto-ongeluk om het leven zijn gekomen. Dat is gebeurd bij een spoorwegovergang op 17 augustus 1988. Charlie was toen 8 jaar oud. Elk jaar gaat ze met haar één jaar oudere zus Judith naar het graf van haar ouders om er champagne te drinken.

Overspel

Terwijl Charlie een relatie heeft met Sanne, heeft ze ook een keer seks met haar jeugdvriendin Amber. Het gaat op dat moment niet zo lekker tussen Sanne en Charlie. De laatste vindt Amber ontzettend aantrekkelijk. Ze belanden bij elkaar in bed en dat levert een vrij expliciet en erotisch beschreven seksscène op.

Moeder-dochterrelatie

De relatie tussen Sanne en haar moeder Adelheid (voorheen Ali) is niet goed. De moeder is erg met zichzelf bezig en heeft altijd weinig aandacht voor haar kinderen gehad. Broer Niels is daardoor in de problemen gekomen.Wel praat ze graag over de successen van haar dochter, want daarmee kan ze pronken: het partnerschap in de organisatie. De moeder is dominant agressief, bemoeit zich overal mee en belt Sanne voortdurend op om mededelingen over haarzelf te doen. De vader is een "doetje." Sanne vermoedt dat haar houding om geen kinderen te willen te wijten is aan de dominante rol van haar moeder. Ze vreest dat ze geen goede moeder is. maar Sanne hakt knopen door, neemt ontslag (wat haar moeder verschrikkelijk vindt) en laat haar veel minder toe in haar wereldje. Ze besluit ook om haar maar één keer per week te bellen.

Motto

Geen motto

Opdracht

Voor Joosje

Trivia

Middagzwemmers is de debuutroman van Jocelyn Vreugdenhil en is gebaseerd op autobiografische gegevens.

Titelverklaring

De titel 'Middagzwemmers' komt letterlijk voor in de tekst. Toon, de televisiekok met wie Charlie samenwerkt, heeft zich aan haar aangeboden als serieuze spermadonor.
Hij zegt op blz. 106 "Ja. En wisten jullie dat sperma in de middag het hardst zwemt. Het zijn echte middagzwemmers. Dus qua timing zit je geramd." 
En in deel IV levert een huisvriend Bas het kersverse sperma voor Charlie die volgens de temperatuurmethode op die dag het meest vruchtbaar zou zijn. Sanne moet Charlie daarmee insemineren. Dat kan soms midden op de dag gebeuren.
(blz. 213) "In een waas plaats ik de spuit, vraag of alles goed gaat en injecteer Charlie met de middagzwemmers van Bas. "

Structuur & perspectief

De structuur van de roman is niet lastig. Het verhaal wordt onderverdeeld in vijf genummerde delen. Deze delen worden onderverdeeld in hoofdstukken die beurtelings worden verteld door respectievelijk Sanne de Jong en Charlie Kroon. Ze verschillen vier jaar in leeftijd.  Je komt op die manier  de innerlijke roerselen van de twee hoofdpersonages te weten. Bovendien weet je  als lezer ook altijd meer dan het ene personage. [Bijvoorbeeld het overspel van Charlie weet de lezer wel, maar personage Sanne een hele tijd lang niet.]

Deel I speelt zich vier jaar vóór deel II af. De delen daarna volgen elkaar in chronologische volgorde op en omvatten een periode van ongeveer drie jaar. Boven elk hoofdstuk staat afgedrukt wie het verhaal vertelt. De vertelster doet dat steeds in de ik-vorm en in vrijwel alle passages gebruikt zij daarbij de o.t.t.  Eigenlijk komen er maar heel weinig flashbacks in deze roman voor. Het verleden wordt soms maar even aangestipt.(vgl. het motto "de lezer mag zelf ook wel iets invullen."  Het auto-ongeluk van de ouders van Charlie is daarvan een mooi voorbeeld. Daarover wordt eigenlijk alleen een korte mededeling gedaan en geen uitvoerige of dramatische beschrijving gegeven.

Decor

Het decor van de roman  speelt zich voornamelijk af in Amsterdam waar Charlie en Sanne wonen. Charlie is opgegroeid in een klein dorp in de provincie  en zij bezoekt dat dorp altijd op de sterfdag van haar ouders die bij een ongeluk zijn omgekomen. (17 augustus) Welk dorp het is, staat niet vermeld, maar ze moet wel ongeveer twee uur rijden vanaf Amsterdam.
In deel V gaat Sanne de Jong naar Noorwegen om voor haar bedrijf in Oslo te werken. Enkele van  de door  haar vertelde hoofdstukken spelen zich dan ook af in Noorwegen, waar ze het Midzomernachtfeest viert bij het gezin van een Noorse collega. 

Voor de bepaling van de tijd(lagen)  moet je enkele gegevens combineren. In deel II vertelt Charlie dat ze op vrijdag 17 augustus naar het graf van haar ouders gaat. Op de grafsteen staat het jaar van overlijden (1988). Op blz.179 vertelt ze dat ze toen acht jaar was. Dat betekent dat ze in 1980 geboren is. In deel II vertelt ze in de mailwisseling met spermadonoren dat ze 35 jaar is.(blz. 57) Sanne is 40 jaar en is dus in 1975 geboren.
Deel I speelt zich af in 2011.  In deel II begint de zoektocht  naar een geschikte spermadonor. Dat is vier jaar nadat Charlie en Sanne elkaar hebben ontmoet. Dat deel speelt zich dus af in 2015. De zoektocht duurt ongeveer drie jaar. Sanne is in deel IV 42 jaar en in deel V 43 jaar. Deel IV speelt daarom in 2017 en het laatste deel eindigt precies op 17 augustus(!) 2018.  Het is dus qua tijd een heel actuele roman.
De totaal vertelde tijd in de roman  is zeven jaar: van 2011 tot 2018. 
 

Stijl

De stijl van Jocelyn Vreugdenhil is vlot en helder. Haar dialogen doen heel natuurlijk aan en dat is bij het schrijven altijd een verdienste. Je kunt ook wel verschil in woordgebruik zien tussen de harde en zakelijker ingestelde Sanne en de wat romantischer en zachtere beleving van Charlie.

Wat me wel opviel, is dat de schrijfster niet heel veel metaforen gebruikt.
Toch daarvan een paar voorbeelden:
(blz. 87) "Haar korte stappen galmen als stuiterende pingpongballen door het hofje."
(blz. 93) "Een mens zit rond zijn veertigste op het dieptepunt.Voor en na die tijd zijn we gelukkiger. Mijn leven heeft de vorm van een rookworst en ik zit ver van het loodje."
(blz. 139) "Sanne draagt de fles rode wijn in haar arm als een pasgeboren baby." 

In het algemeen kan ik wel stellen dat het taalgebruik heel toegankelijk is voor scholieren van de eindexamenklassen. Het verteltempo is bovendien hoog, waardoor je het boek in één adem kan uitlezen.
 

Slotzin

"Lieve Charlie", gaat ze verder, "wil je een gezin met ons zijn?" Ze vouwt mijn hand open en legt er een witte stick met blauwe dop in. Op het schermpje de tekst 'Zwanger 2-2' Hoe heeft ze het gedaan? Wanneer? Met welk zaad? Dan is het plotseling stil in mijn hoofd. Dat is wat je altijd al wilde, is de enige gedachte.

Beoordeling

Leuk boek van een debutante. Het thema (Kinderwens van een lesbische relatie)  komt niet al te vaak voor in de Nederlandse literatuur en het verhaal is luchtig geschreven. Die toon is noodzakelijk voor het boek. Je moet hier en daar immers  de draak kunnen steken met de vreemde mannen die zich aanbieden voor een donorschap.

Het verhaal is ook geschikt voor scholieren in de eindexamenklassen. Ik denk wel dat het onderwerp - het zoeken naar een donor voor een "Libanees stel"- meer meisjes zal interesseren dan jongens uit de eindexamenklassen, ook al is dat eigenlijk een "op niets gebaseerd vooroordeel." Ik kan me daarnaast voorstellen dat het boek op de agenda zal kunnen staan van een leesclubje. ("Libanees" of niet) 
In ieder geval is de roman goed voor een paar uurtjes leesplezier en ik vind het boek ook heel geschikt voor de vakantie langs het zwembad, op de camping of op een ligbedje aan de Costa's. Het heeft een "feel good"- einde. Van mij mocht het.
Benieuwd naar een vervolgroman.

Inge Diepman schreef in 2007 de roman  Diep over een soortgelijk thema.

Recensies

"Vreugdenhils debuut heeft mij dus helaas niet weten te overtuigen. Ik had wel een luchtige roman verwacht, maar het tempo ligt simpelweg te hoog om de interessantere emotionelere passages voldoende uit te kunnen werken. Dat in combinatie met hoofdpersonages die keuzes maken waar ik maar lastig begrip voor kan hebben en de niet erg opvallende schrijfstijl, zorgden ervoor dat ik nooit echt in Middagzwemmers getrokken werd." http://www.deleesfabriek....eugdenhil/

"Middagzwemmers is een verfrissend boek dat aan een hoop lesbische clichés voorbij gaat. Het boek zit vol herkenbare situaties, maar is alles behalve een zelfhulpboek. De personages voelen echt, hun ervaringen zijn realistisch en het boek weet je constant geboeid te houden. Het boek is opgedeeld in vijf delen, waardoor je regelmatig een stuk vooruit springt in de tijd. Dit zorgt er voor dat het boek niet langdradig wordt. Daarnaast komen Sanne en Charlie echt tot leven in het boek, je leeft met ze mee maar ze halen af en toe ook het bloed onder je nagels vandaan. Middagzwemmers is zo’n boek dat eigenlijk te vroeg is afgelopen. De fijne schrijfstijl, de leuke personages en de ontwikkelingen in het verhaal zorgen ervoor dat je meer wil! Kortom: je leest het in één ruk uit." https://www.intogirls.nl/...oekreview/

"De zoektocht naar een donor is wel heel interessant om te volgen. Vreugdenhil neemt je mee naar speeddate-avonden met mogelijke donoren, de spermabank en (de soms louche) aanbiedingen van donoren op het wereldwijde web. Bovendien besteedt ze aandacht aan de dilemma's waar het koppel voor komt te staan. Welke rol gaat de donor spelen in de opvoeding? Blijft hij anoniem of heeft hij ook recht op contact met zijn zoon of dochter?" https://www.hebban.nl/rec...agzwemmers

"Het is niet standaard dat een lesbisch stel de hoofdrol vertolkt in een Nederlandse roman. Wat wil je met dit boek bereiken? ‘Ik wil de lezer meenemen in een liefdesverhaal vanuit het perspectief van twee vrouwen. Liefde die onder druk komt te staan door een kinderwens en de complexiteit om deze in vervulling te laten gaan. En dat is zeker niet alleen een homostellen-issue, want je komt elkaar allemaal tegen bij de afdeling Fertiliteit van het ziekenhuis. Tijdens het schrijven heb ik altijd een brede doelgroep voor ogen gehad. Het moest herkenbaar zijn voor iedereen.’" https://www.intogirls.nl/...gzwemmers/

"Ik hoop dat ik mensen meeneem in een liefdesverhaal. Dat is in dit geval de liefde tussen twee vrouwen, maar zij krijgen met dezelfde dingen te maken als elk ander stel. Heel belangrijk voor mij in dit relaas is hoe het leven kan lopen. Je kunt name- lijk wel allemaal dingen willen of bedenken, maar het loopt zoals het loopt. Dat heb ik zelf ook zo ervaren. Wat dat betreft lijk ik het meest op hoofdpersoon Charlie. Ik wilde per se kin- deren en kon op een gegeven moment niet eens meer kijken naar zwangere vrouwen, omdat het bij ons niet lukte. Ik denk dat die situatie heel herkenbaar is voor veel vrouwen. Daarbij draait het hierin ook om kwesties als leeftijd en carrière willen maken en de vraag of je dat eigenlijk wel echt zelf wil of dat die druk van buitenaf komt. Het klinkt cliché, maar soms moet je even afstand nemen. Als je loslaat gebeurt er meer dan wanneer je krampachtig vasthoudt aan iets.’" http://www.elegance.nl/jo...inderwens/