Het lijkt er op dat je browser advertenties blokkeert. Scholieren.com kan alleen bestaan door inkomsten van advertenties. We
zouden het lief vinden als je de blokkade voor onze site uit zet. Dankjewel!
Examenleerlingen opgelet: over 50 dagen is het zo ver! Wil jij ook slim leren, zeker slagen? Ontdek alle tips, tests, trucs en tools van Examenbundel en sleep dat diploma binnen. Wil je zeker weten dat je niks mist? Meld je dan snel aan en ontvang alle tips in je mail!
Ik wil slagen!
Feitelijke gegevens
2016
159 pagina's
Uitgeverij: Van Oorschot
Flaptekst
Emilia wordt vanuit een leven dat geheel op orde lijkt door een ogenschijnlijk onbeduidend incident teruggeworpen op een bewust verdrongen episode uit haar nabije verleden. Ze wilde niet dat de sporen die het naliet haar geluk en haar liefde in de weg zouden zitten. Maar tot haar vertwijfeling lukt dat niet: iets in haar leven is onafgewerkt achtergebleven. Zoals alle leed, komt het niet alleen. Emilia woont met haar gezin buitendijks en de dreiging van het stijgende water wordt steeds nijpender. Schermer laat ons van nabij getuige zijn van het levenspad van een veertigjarige vrouw, dat langzaam glibberig en gevaarlijk wordt. Emilia is statisticus en tracht houvast te vinden in een gemiddeld leven, maar wat zij meemaakte ontsnapt aan de veilige stolp van de normaalverdeling. Na Mensen in de zon overtuigt Schermer andermaal met een scherp en meedogenloos portret van een vrouw die zich vastdraait in goede bedoelingen en de onwil zich door een trauma in de luren te laten leggen.
Eerste zin
"Nemen we jouw auto?"
"We zijn veel te laat."
Haar man komt uit de keuken. Hij is lang, mager en zijn gezicht is uitgesproken knap. Hij heeft een zwierig pak aan.
Samenvatting
Twaalf jaar voordat het verhaalheden begint, heeft Emilia Roovers (42 jaar- toen 30- en statistica) een brute aanranding en verkrachting in haar eigen huis meegemaakt. Het was een insluiper die verder nooit is opgepakt. Ze had toen net een relatie met de vier jaar oudere ziekenhuisarts Bruch, een knappe en leuke man. Omdat ze de verkrachting voor iedereen wilde verzwijgen, weet vrijwel niemand in haar omgeving ervan. Ze ontloopt Bruch drie maanden, maar beseft dan dat ze naar hem moet teruggaan. Op die avond heeft ze voor het eerst seks met hem en in tegenstelling tot wat iedereen beweert, kan ze daarvan wel genieten. Ze besluit het zo te laten en het verleden voor Bruch geheel te verzwijgen. Of dat wel een verstandig besluit is, wordt voor haar in de loop van de tijd steeds meer een twijfelpunt. Is een relatie met 100 % openhartigheid gediend?
Ze vertelt daarom niets tegen Bruch, trouwt met hem en krijgt twee kinderen (Leo en Osip). Leo is in het verhaalheden een schoolkind dat net kan lezen (6-7 jaar) en Osip moet nog naar de crèche(3 ?- hij kan wel lopen en praten). Ze besluiten na een aantal jaar de drukke stad (Amsterdam) te verlaten en kopen een buitendijks huisje in "de provincie". Dat staat aan de oever van een grote rivier en er is een kans van meer dan 1 op 100 dat ze ooit slachtoffer worden van een overstroming. (vooruitwijzing!)
Bruch zwemt elke dag een uurtje in de rivier. Hij wilde liever naar het platteland dan Emilia, die in Amsterdam een eigen bedrijf heeft dat statistische onderzoeken voor bedrijven uitvoert. Toch vormt het gezin met twee zoons een bron van geluk voor Emilia en je kunt bijna denken aan een vorm van escapisme.
Maar dat blijft niet zo. In het heden gaan Bruch en Emilia naar een toneelstuk in Amsterdam: A streetcar named desire (Tennessee Williams) . Dat stuk gaat ook over een geheim van een vrouw Blanche dat verzwegen moet worden en ook over een verkrachting aan het eind. Na afloop wordt Emilia onverwacht door een oude kennis van achteren gepakt, waardoor ze enorm schrikt en het verleden weer wordt opgehaald. Ook van de inhoud van het stuk wordt ze niet blij en als ze thuiskomt, ligt ook Leo niet in zijn bedje. Dat blijkt echter niet heel erg te zijn: hij ligt in hun eigen bed, maar het is typisch voor de panische angst die ze heeft gekregen.
Wat later krijgen ze visite van Douwe en Sophie, een stel dat elkaar van haver tot gort kent, omdat ze elkaar van kleuterleeftijd af kennen. Na het bezoek praten ze daarover. Is het leuk als je alles van het leven en verleden van een partner weet?
Als Bruch naar Maastricht is, is Emilia alleen thuis en ze denkt aan een poging tot seks door een van haar collega's Eddy ruim een jaar geleden. Ze had hem terecht gewezen. Wanneer ze daarna droomt over een verdrinking, belt ze haar broer Jacob met wie ze vroeger een ruige tijd (heroïne roken) gehad heeft. Hij is altijd haar beschermer gebleven.
Van een andere collega hoort Emilia dat Eddy weer een meisje heeft proberen aan te randen en ze praten er met elkaar over wat de waarheid is. Bruch vindt bij terugkeer de verhouding tussen Emilia en broer Jacob niet helemaal fris. Toevallig gaat ze daarna naar Jacob in Amsterdam toe en ze praten over vroeger, geluk, verkrachting. Ze blijft slapen, nota bene in zijn bed, terwijl zijn vrouw Lieke thuis is. De dag erna neemt Emilia twee valiumtabletten in en merkt tijdens het rijden dat ze niet lekker fris is. Ze parkeert haar auto en valt in slaap. Bruch is woedend als ze te laat thuiskomt en verdenkt haar min of meer van overspel. Er is ruzie waar de kinderen bij zijn.
Intussen is als gevolg van overvloedige regenval het waterpeil van de rivier gaan stijgen. Bruch wil maatregelen treffen, maar Emilia haakt af. Ze is even een periode radeloos, twijfelt aan alles, aan geluk en aan haar relatie, Ze neemt weer valium in en doet alsof ze voedselvergiftiging heeft. Omdat het water blijft stijgen, wil Bruch de kinderen bij Douwe en Sophie onderbrengen en zelf naar zolder verhuizen. Emilia knapt weer een beetje op en wil Bruch bijstaan in zijn strijd tegen het wassende water. Hij zet om de twee uur zijn wekker om de waterstand in de gaten te houden. In de tussentijd hebben Emilia en Bruch seks, want ze wil ineens nog een kind maken. Dat zal haar weer gelukkig kunnen maken. Tijdens haar orgasme slaat ze Bruch in zijn gezicht. Die openbaart dan aan haar dat hij al die tijd geweten heeft dat ze verkracht was. Een geheim dat dus eigenlijk een leugen was geworden en loodrecht tussen hen in kwam te staan. Eerst had hij wat feiten van Eddy gehoord en later had hij als arts in dossiers kunnen kijken. Al het zwijgen van Emilia is dus eigenlijk voor niets geweest. Ze is woedend.
In het laatste hoofdstuk is ze alleen overgebleven in het huis. Een helikopter redt haar en zet haar af in een bootje. Van de mannen hoort ze dat haar man Bruch ook gered is. "Alles komt goed", zegt de man.
"Hooguit kun je nu vertellen dat je al die jaren niet verteld hebt dat etcetera...Het zal niet mogelijk zijn alsnog te vinden wat ze toen had kunnen krijgen: troost, plaatsvervangende woede, zorg. het zal gaan over het waarom verzwijgen in plaats van over de gebeurtenis zelf. Het zal gaan over de vraag waarom ze het nu ineens wel vertelt, over de vraag wat er met haar aan de hand is, dat ze dat nu doet."
Bladzijde 99
"En dan grijpt iemand haar plotseling van achteren vast. Een stevige greep vat haar schouder. Een grote warme vaag naar komijn ruikende hand vouwt zich over haar gezicht, drukt haar ogen dicht, vingers schuin over haar lippen, vingertoppen waarop haar huid het eelt kan onderscheiden. Haar rug raakt een massief lijf. Achter haar ogen vindt een ontploffing plaats. Een vlam panische angst."
Bladzijde 7
"In haar gedachten meed ze ieder woord dat de banaliteit van hun handelingen benadrukte, woorden die haar voorheen opgewonden hadden en ze dacht: alles is besmet behalve de dingen zelf, ik kan opnieuw beginnen."
Bladzijde 42
"Eddy vertelde me toen dat iemand je het ziekenhuis had ingeslagen. Ik dacht eerst dat hij een grap maakte, Maar het was echt zo, zei hij. Je was aangevallen in je eigen huis en in elkaar geslagen, Hij zei dat je kaak gebroken was naar dat het verder allemaal wel meeviel en goed met je ging. Ik vroeg hem in welk ziekenhuis je lag."
Bladzijde 149
""Je hebt alles opgeduikeld, alles uitgezocht, alles erover gelezen. Je hebt in mij en op mij naar tekens gespeurd, Je hebt elke vreemde gedraging van mij , ooit, in dit kader geplaatst en begrepen. Je hebt me gereduceerd, ge hebt precies gedaan wat ik niet wilde dat er zou gebeuren. En ik wist het niet.", gilde ze."
Bladzijde 155
""Ik heb zo mijn best gedaan om het geen rol te laten spelen, om jou en mij en onze liefde ertegen te beschermen. En nu blijkt dat het al die tijd een leugen was. dat alles de hele tijd besmeurd is geweest.""
Bladzijde 156
Het verzwijgen van een geheim tegenover de voor-of nadelen van openhartigheid in een relatie. Emilia heeft ervoor gekozen om het feit van de verkrachting niet te vertellen tegen haar nieuwe partner. Nadat ze getroffen is door een aanvaller, neemt ze drie maanden de tijd om haar nieuwe vriend Bruch te ontwijken. Daarna gaat ze naar hem terug zonder te vertellen wat er gebeurd is. Ze wil het verleden achter zich laten. Als je iets verzwijgt kun je het vergeten, denkt ze. Maar bij het moment van de terugkeer is het eigenlijk het enige moment dat je zoiets zou kunnen vertellen. Later wordt er meer gekeken naar het feit waarom je iets destijds niet verteld hebt. Welke reden had je daarvoor. Naast het geheim krijg je dan te maken met een schuldgevoel van het verzwijgen. De centrale vraag blijft dan boven de roman hangen of het verstandig is om een geheim voor je partner te verzwijgen. Dat zou je ook kunnen bedenken bij een geval van overspel of zelfs het verzwijgen van een begane moord tegenover je partner.
Lijdt je relatie eronder als je iets voor een ander verzwijgt. Of is 100 % openhartigheid in alle opzichten noodzakelijk voor een goede relatie. Het lijkt erop alsof de schrijfster (en de vertelster) het goede antwoord ook niet weten. Het wordt eigenlijk triest als Emilia er in het slot achterkomt dat Bruch al die tijd geweten heeft wat er gebeurd is. Eerst door loslippigheid van een collega van Emilia, en later door zijn eigen zoektocht naar de waarheid. Eigenlijk hebben ze al die tijd naast elkaar geleefd, terwijl ze beiden wisten wat er was gebeurd. Is dat erg, stom of is dat zonde van de tijd? Was het onthulde geheim een zegen of een vloek voor hun relatie geweest? Een mooi thema waar je als lezer ook na het lezen van het boek over kunt (en moet) nadenken.
Motieven
Verkrachting/seksualiteit
Emilia is twaalf jaar geleden door een insluiper in haar eigen woning verkracht. Dat heeft ze verzwegen voor haar geliefde en dat heeft invloed gehad op haar seksualiteit.
Midlifecrisis
Ik zie bij Emilia toch ook verschijnselen van een mdlifecrisis. heeft ze het wel goed gedaan. Is dit nu alles wat ze wil? Ze heeft onvrede op haar werk, ze woont in een buitendijks huisje ver van iedereen verlaten. Ze woonde in een bruisende stad. Hoe staat ze tegenover haar kinderen? Hoe staat ze tegenover haar partner. Wil ze op een zeker moment nog seks met hem? Waarom heeft ze de angsten? Het lijken allemaal kenmerken van een crisis die ontstaan wanneer je op een bepaald punt in je leven bent aangekomen.
Relatie tussen broer en zus
Emilia heeft een merkwaardige verhouding met haar oudere broer Jacob. Aan de ene kant lijkt hij beschermend op te treden voor haar. Aan de andere kant zijn er misschien wel grenzen overschreden : er hangt een incestueuze sfeer om hen heen. Ze slaapt later ook nog een keer in bed met hem, als ze blijft logeren bij haar broer die niet meer naast zijn vrouw Lieke slaapt. Samen hebben ze vroeger bovendien heroïne gebruikt.
Geluk / verlangen naar geluk
Het gezin waarin Emilia leeft is een soort cocon waarin ze het geluk probeert te vinden. Je kunt daarin geluk en intimiteit ervaren (zoals ze dat voelt bij de komst van haar kinderen) Het gezin wordt dan eigenlijk een vorm van escapisme, waarin je je terug kunt trekken tegenover de boze buitenwereld.
Liefdesrelatie: problemen/echtscheiding
Twaal jaar na dato krijgt Emilia problemen met haar relatie (ook gekoppeld aan midlifeproblemen) omdat ze al die tijd heeft gezwegen over wat haar overkomen is, terwijl ze daarna drie maanden geen contact meer wilde hebben met haar geliefde. Naarmate ze ouder wordt, wordt ze door schuldgevoelens getroffen. Wanneer had ze het moeten vertellen, waarom en ook de vraag of ze het alsnog moet vertellen. Dat leidt tot problemen in hun relatie en Emilia denkt er zelfs over om Bruch te verlaten. Aan de andere kant heeft ze seks met hem in de nacht van de overstroming om alsnog een kind te maken dat hun relatie zou moeten verbeteren.
Vaak wordt het heden bepaald door wat iemand in het verleden heeft meegemaakt. Emilia wil dat niet toelaten in haar leven. Ze verwacht dat bijv. Bruch heel anders tegen haar zou aankijken als ze had verteld dat ze bruut verkracht was. Ze kiest ervoor om het verleden te verzwijgen en het niet toe te laten in haar leven. maar het verleden wordt tot leven geroepen in het theater waar ze onverwacht door een zijdelingse vriend op een stiekeme en enigszins brute wijze wordt beetgepakt. Dan voelt ze weer de angst vanuit het verleden.
Drugs(gebruik)
Emilia heeft in een bepaalde periode van haar leven drugs gebruikt (ze rookte heroïne met haar broer). Ze raakte er zelf gemakkelijk van af, toen haar broer Jacob verslaafd aan heroïne bleek.
Herinneringen
Er staan in de roman ook enkele filosofische citaten over herinneringen. Hoe betrouwbaar zijn die of worden herinneringen ingevuld door mensen die de gebeurtenissen aan je verteld hebben.
Alcohol
Emilia heeft af en toe alcohol nodig om tot zichzelf en tot rust te kunnen komen. Ze drinkt wijn met haar broer en thuis staat de whiskyfles klaar.
Natuurgeweld
De natuurramp, de overstroming, verrast hun niet helemaal, maar heeft toch een grote invloed in hun leven. Hun kinderen worden tijdelijk van hen verwijderd en het liefdeskoppel is op elkaar aangewezen. Zo dicht bij elkaar hebben ze hun geheim beiden verzwegen en is het geheim een leugen geworden. Het water lijkt hun zonden weg te nemen en er is een nieuw begin mogelijk. Ze worden beiden gered tijdens de overstroming.
Motto
Er is geen motto en geen opdracht.
Titelverklaring
Noodweer lijkt in eerste instantie te slaan op het slechte weer dat uiteindelijk een overstroming buitendijks veroorzaakt. Vanaf het eerste begin ligt die dreiging op de loer, want Emilia en Bruch wonen in een buitendijks huisje. Uiteindelijk ontkomen ze niet aan het noodweer.
Maar "noodweer" het is juridisch gezien ook de term waarmee rechtvaardiging van de verdediging geldt, wanneer iemand wordt aangevallen of aangerand.
Dan geldt de titel natuurlijk zeker ook voor Emilia, die twaalf jaar voor het verhaalheden verkracht is. Ze heeft zich verzet, maar is toch slachtoffer en behoudt zich het recht voor om tegenover haar geliefde Bruch te zwijgen over wat er is gebeurd. Het is haar manier om het verleden de baas te kunnen.
Structuur & perspectief
De roman is ingedeeld in 22 hoofdstukken zonder titel. Daarvan worden de meeste hoofdstukken besteed aan het heden. Ongeveer zes ervan gaan over het verleden: bijv. de verkrachting waarvan Emilia het slachtoffer is geweest. aar ook in de hoofdstukken over het heden gaan de gedachten van de vertelster wel terug naar episodes uit haar jeugd, de relatie met haar broer en de eerste kennismaking met Bruch.
Om de spanning te wekken maakt de schrijver steeds gebruik van kleine vooruitwijzingen naar de verkrachting die pas later wordt verteld. Ze doet dat op een vrijwel perfecte manier. Ook laat ze op een bepaald moment zaken weg die niet verteld worden, maar waaraan later wel gerefereerd wordt.
De vertelster is een zij-vertelster (personaal dus) Het is de 42-jarige afgestudeerd sociologe Emilia Roovers. Ze vertelt afwisselend in d e o.t.t (heden ) en in de o.v.t. (de herinneringen aan het verleden). Je leeft mee in haar hoofd en je leert dus ook haar gedachten, angsten (en dromen) kennen.
Decor
Het decor is gedeeltelijk de stad Amsterdam waar Emilia en Bruch hebben gewoond voordat ze een buitendijks huisje aan een grote rivier in de provincie (Gelderland?) betrokken. Daarom is die ruimte een symbolische ruimte, want het gevaar voor hun leven en hun huwelijk ligt steeds op de loer. Waar precies hun buitendijkse huisje staat, wordt niet verteld.
Dat geldt ook voor de tijd: de personages leven in de moderne tijd, want er zijn allerlei social media voor hen beschikbaar (internet, smartphone ) maar de vertelster noemt geen data en jaartallen.
De belangrijkste tijdlaag in het verleden is die van 12 jaar terug, toen Emilia dertig jaar was en ze verkracht werd door een insluiper in haar woning. Waarschijnlijk is die tijdlaag ongeveer omtrent de eeuwwisseling.
Stijl
Marijke Schermer heeft nog maar twee romans geschreven, maar is een ervaren toneelschrijver. Dat kun je ook gemakkelijk terugvinden in de stijl van haar tweede roman. Toneelschrijvers zijn gewend om dialogen te schrijven, en die gaan Marijke Schermer juist heel goed af. Er zijn nogal wat korte maar scherpe dialogen in de tekst.
Wat ik verder bijzonder kan waarderen is dat ze maar weinig bladzijden nodig heeft om een ethisch probleem aan te kaarten. Mijn stelregel is vaak: wie het niet kan verwoorden in maximaal 200 pagina's .......
Dat betekent dat de schrijfster dingen weglaat die de lezer- mits enige ervaring rijk- ook zelf kan invullen. Dat is m.i. goed geschreven literatuur.
Daarnaast gebruikt Schermer treffende metaforen...... die ook nog soms een filosofische gedachten bevatten: - (blz. 105)" Een gezin is een mal om je geluk in te gieten, om er een concrete vorm aan te geven. Het is een manier om je te verzoenen met de alledaagsheid van de dingen. Een gevangenis waarin je je veilig op kunt sluiten,"
(blz. 124) "Ze heeft honger, ze moet nog eten., achter zijn rug liggen de ruïnes van het ontbijt."
(blz. 132) "Ze laten hun auto in de berm op de dijk staan. Niet als een rots steekt hun huis uit het water, maar als een vergeten wrakstuk."
(bl. 136) "Ze nam het huwelijk als de belofte van een nieuw begonnen leven, het voorgoed achterlaten van andere dingen, andere liefdes, opgelopen wonden. Beter en definitiever kon het niet. Het was een vlucht, het zoeken van een schuilplaats onder de stolp"
(blz. 144) "Hij had haar onder de klok gelokt, midden in de normaalverdeling.
Slotzin
"Uw man is al bij ons."
"O ja?" Hij slaat een deken om haar heen en pakt haar voeten in een andere deken. De andere man knikt naar haar en zegt iets in ene portofoon. De eerste gaat tegenover haar op de bank zitten terwijl de ander de boot vaart.
"We brengen u naar een warme, droge plek. Alles komt goed."
Beoordeling
Een prachtige roman van een voor mij tot dusver onbekende schrijfster over het ethische probleem of je geheimen voor je levenspartner kunt/mag hebben. De roman heeft bovendien een bizar slot.
Enkele pluspunten:
- een sterk verhaal
- een solide compositie
- prima vertelkwaliteiten (vooruitwijzingen, weglatingen, terugverwijzingen)
- een mooie vertelstijl (sterke dialogen, goede beeldspraak)
- een aansprekend thema
- een gering aantal pagina's (159 met een brede bladspiegel)
Ook sterk aan te bevelen voor leerlingen van voortgezet onderwijs (havo en vwo)
"Met zo’n einde bespot Schermer de klassieke vorm (en norm) juist, als een constructie die geen soelaas biedt. En tegelijk laat ze ook de macht van de norm zien, die, tragisch genoeg, zo sterk is als een natuurkracht. Dat uiterst opzichtige motief van het wassende water moet je dan ook maar lezen met een ongemakkelijke, holle lach. Als donkere wolken zich samenpakken, ontkom je er immers niet aan nat te worden. Zo stijgt Noodweer uit boven de gemiddelde roman en wordt het uitmuntende literatuur."
https://www.nrc.nl/nieuws...7-a1527599
"Onlangs zei schrijver Daniel Kehlmann in VPRO’s Boeken, dat de perfecte roman niet bestaat, waarmee hij een uitspraak aanhaalde van Jorge Luis Borges: ‘Je hebt perfecte gedichten en verhalen maar geen perfecte romans.’ Als het criterium is dat er in een perfecte roman geen stukken voorkomen waar je ‘gewoon even doorheen moet lezen’, dan kan gezegd worden dat Marijke Schermer met Noodweer een perfecte roman heeft geschreven.
"
http://www.literairnederl...k-verhaal/
"TV-opname van een interview met de schrijfster over deze mooie roman.
Echt een aanrader want de schrijfster gaat diep in op de thematiek en de problematiek van haar roman."
http://www.parmando.com/w...-noodweer/
"Steeds weer zou je Emilia willen toeschreeuwen: vertel het gewoon. Alsof dat een oplossing zou zijn.
Oplossingen worden in Noodweer niet gegeven. Daar is Marijke Schermer niet naar op zoek. Ze is een schrijver van vragen. Kun je leven met een groot geheim? Is een relatie daartegen bestand? Moet je alles van elkaar weten om gelukkig te kunnen zijn? Of bestaat een goede relatie ook als de een volstrekt autonoom wil zijn?"
http://verstwee.nl/recens...gzaam-weg/
"Iedere avond voor het slapen gaan pak ik Marijke Schermer’s tweede roman, Noodweer, erbij en lees het eerste hoofdstuk. Dat klinkt dodelijk, maar dat is het dus niet. Ik ben gewoon moe, officieel lees ik Kwaadschiks van A.F.Th., hoe dik dat is hoef ik niemand meer te vertellen, en ’s nachts kan ik nog maar een paar letters aan. Iedere keer oprecht denk ik bij het lezen van het eerste hoofdstuk: wat is dit goed, wat is dit heerlijk. Alles er aan bevalt me. De dagelijksheid van de situatie, dat allereerst. Echtpaar verlaat ’s avonds huis, kinderen en oppas, om met de auto naar Amsterdam te gaan voor theaterbezoek. De zinnen staan kraakhelder als in lood gegoten recht overeind."
http://www.groene.nl/arti...p-leest--6
"(Recensie uit de Groene Amsterdammer)
Dat de roman hard aankomt, heeft behalve met de secure opbouw van het drama te maken met de menselijkheid van de personages. Emilia heeft een broer met wie ze net even te close is, ze heeft geen zin in de andere moeders op het schoolplein, ze constateert dat van sommige mensen pas vanaf een bepaalde leeftijd blijkt hoe stomvervelend ze eigenlijk zijn. Die bijzondere mengeling van nuchtere, afwerende constateringen – ‘Beleefdheid en Âgereserveerdheid zijn de beste wapens in een situatie waarin je je overgeleverd voelt’ – en emotionele zeggingskracht maken van Noodweer een roman die je niet onberoerd kunt lezen."
http://www.marijkeschermer.nl/#boek
Je hebt nog
2 Zeker weten goed
verslagen over.
Wil je onbeperkt toegang tot alle Zeker Weten Goed verslagen? Meld je dan aan bij Scholieren.com.
35.639 scholieren gingen je al voor!
Geschreven door Cees
Ik heb verreweg het grootste deel van mijn leven voor de klas gestaan. Eerst vijf jaar op een basisschool, daarna veertig jaar op diverse scholen voor voortgezet onderwijs: havo en vwo, onder- en bovenbouw. Ik vond het destijds mijn taak om de verouderde en 'afgezaagde' literatuurlijsten voor Nederlands te vernieuwen en mijn leerlingen kennis te laten maken met nieuwe en/of jonge schrijvers. Lezen kan namelijk ook gewoon leuk zijn. Docenten kunnen je met het aanprijzen van leuke en/of spannende boeken enthousiast maken. Stukken die interessant zijn, voorlezen in de klas. Kort vertellen waarover een boek gaat. Ik heb nu ruim 1460 verslagen gemaakt, waarvan een heleboel Zeker-Weten-Goed-verslagen. Er staan vragen over de inhoud aan het eind om je te laten zien of je het boek begrepen hebt.
Bij Scholieren.com probeer ik daarom zo veel mogelijk boeken van nieuwe schrijvers te bespreken. Ik hoop altijd dat de 'moderne leraar Nederlands' het zijn leerlingen toestaat om de wat minder bekende schrijvers ook op de leeslijst te zetten. Uittreksels maken vond ikzelf vroeger helemaal niet leuk. Ik kocht daarom ook uittrekselboeken. (Bijvoorbeeld Literama, Apercu, Der Rote Faden) Nu maak ik zelf boekverslagen voor scholieren.com. Nog een gemeend advies: wees verstandig en lees altijd wel het boek. Dan kan een boekverslag op scholieren.com een een prima geheugensteun voor je mondeling zijn. En geloof me, docenten kunnen vanwege tijdgebrek ook niet alle boeken lezen die jaarlijks verschijnen; zij raadplegen daarom ook wel de boekverslagen die scholieren.com levert.
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden