Feitelijke gegevens

• 1e druk, 2014
• 210 pagina's
• Uitgeverij: Prometheus

Flaptekst

Eerste zin

Ik heet Blue. Niet het blauw van een rokje of een turquoise edelsteen, niet bosbessenblauw of blauw als blauwe nagellak.

Samenvatting

Madison Gray, een meisje dat zichzelf Blue noemt, heeft ernstige psychische problemen. Madison kampt met een dubbelleven met allerlei waanbeelden, hallucinaties en ingebeelde gebeurtenissen die voor haar realistisch zijn. Er zijn verschillende dingen waarvan zij denkt dat het echt is, maar wat uiteindelijk niet echt blijkt te zijn.

Toen Madison acht jaar was, overleed haar vader. Madison heeft altijd gedacht dat hij is omgekomen tijdens een bankoverval. Volgens haar zou hij een bankoverval gepleegd hebben, zodat hij de maffiabaas geleend geld kon terug betalen. In de werkelijkheid is het echter zo dat haar vader aan kanker overleden is. Na de dood van haar vader, is Madison samen met haar moeder gaan wonen. Madison zelf denkt echter dat ze in een armoedige en gewelddadige buurt woont en dat haar moeder aan de drugs zit. Het tegendeel is echter waar: Madison is woonachtig in een nette buurt en haar moeder is niet verslaafd aan de drugs.

Na haar vaders dood, veranderde Madisons leven. Van een leuk en spontaan meisje veranderde ze al snel in een meisje met psychologische problemen. Ook haalde ze altijd goede cijfers op school, maar haar schoolprestaties werden zo slecht dat ze met de hakken over de sloot over ging. Op een gegeven moment weigerde Madison nog te praten met mensen uit haar omgeving. Op haar dertiende werd ze daardoor gedwongen opgenomen in een psychiatrische inrichting.

Volgens Madison was haar vader vermoord door de mafiabaas James. Madison is woedend op hem en is vastberaden om hem te vermoorden. Als ze hem voor haar gevoel ergens tegenkomt, besluit ze om hem te achtervolgen.

Na haar vaders dood, heeft Madison een liefde ontwikkeld voor het boek ‘The Wizard of Oz’. Ze is zo verslaafd aan dit boek geraakt, dat het voor haar nog haar enige werkelijkheid is. Ze draagt het boek altijd met zich mee, zodat ze kan vluchten uit de werkelijkheid.

Naast James, komt de zeven jaar oudere Charlie Von Dane ook ineens in haar leven. Charlie is een jongen die in een buurtwinkel een paar straten verderop van haar huis woont. 
Achteraf blijkt dat Charlie echt een jongen is die in de buurtwinkel vlakbij Madison haar huis woont. Wat ze zich echter heeft ingebeeld is dat ze allebei verliefd op elkaar raakten en veel persoonlijk contact met elkaar hadden. Madison heeft zich altijd ingebeeld dat Charlie ook een liefde had voor het boek en de verfilming van ‘The Wizard of Oz’.  Regelmatig beeldt ze zich in dat ze bij Charlie thuis komt. Op een gegeven moment vertrouwt ze hem in haar verbeelding zo erg, dat ze langzaamaan tegen hem durft te praten. Jarenlang heeft ze tegen niemand een woord gezegd, maar ze hallucineert dat ze met Charlie wel durft te praten.

In Madison haar hallucinaties achtervolgt ze James nog steeds. Regelmatig bedenkt ze zich hoe ze hem het beste kan vermoorden. Uiteindelijk weet ze bij haar ex-stiefvader een pistool te bemachtigen. Als ze naar de woning van James gaat, schiet ze Charlie en zijn vriendin neer. Ineens beseft Madison zich dat ze haar beste maatje doodgeschoten heeft. Ze gaat naast Charlie liggen, totdat de politie arriveert.

Als de politie aankomt bij Charlies huis, wordt Madison in de foetushouding voor zijn woning aangetroffen. Madison blijkt alles gehallucineerd te hebben. Ze heeft niemand vermoord. Sterker nog: Charlie blijkt Madison te herkennen uit zijn winkel, maar heeft nooit persoonlijk contact met haar gehad.

Omdat Madison zo in de war is, wordt ze naar een psychiatrische instelling gebracht. Hier wordt van haar verwacht dat ze met haar psychiater Jeremy Stewart praat. Madison weigert echter nog steeds te praten. Met behulp van briefjes met teksten, probeert ze met Jeremy te praten. Omdat Madison weigert te praten, verloopt de communicatie erg stroef. Toch weet Jeremy al snel een diagnose te stellen: Madison krijgt als diagnose schizofrenie. Met behulp van verschillende therapieën en medicatie, hoopt iedereen dat Madison weer terugkomt in de werkelijkheid.

Om het verloop van Madisons ziektebeeld te bespoedigen, besluit Jeremy dat het een goed idee is dat ze Charlie in het echt gaat ontmoeten. Madison denkt namelijk nog steeds dat ze Charlie echt gekend heeft en hem en zijn vriendin een tijdje geleden doodgeschoten heeft.

Personages

Jeremy Stewart

Jeremy Stewart is de psychiater van Madison Gray. Hij doet er alles aan om met haar te communiceren, maar helaas weigert ze ook bij Jeremy te communiceren. Toch probeert Jeremy met heel veel geduld Madison te helpen.

James

James is volgens Madison de maffiabaas van Oliver. In werkelijkheid bestaat James niet.

Mona Gray

Mona Gray is de moeder van Madison Gray. In werkelijkheid is ze een scenarioschrijfster. Madison Gray denkt echter in haar hallucinaties dat haar moeder Daisy heet, cocaïne verslaafd is en haar mishandelt. In werkelijkheid is Mona een lieve vrouw die het beste met haar dochter voor heeft.

Oliver Gray

Oliver Gray is de vader van Madison Gray. In werkelijkheid is hij overleden aan kanker, maar Madison denkt dat hij is vermoord. Haar vader zou namelijk wegens geldproblemen een bank overvallen hebben, om zo aan geld te komen. Met dit geld kon hij zijn maffiabaas zijn gemaakte schulden terug betalen.

Charlie Von Dane

Charlie Von Dane is een jongen die in de buurt van het huis van Madison in een buurtwinkel werkt. Omdat Madison wel eens in deze winkel komt, kent ze Charlie van gezicht. In haar hallucinaties denkt ze echter dat ze hem persoonlijk kent. Uiteindelijk hallucineert Madison dat ze Charlie en zijn vriendin heeft vermoord.

Madison Gray

Madison Gray, geboren op 24 juni 1999, noemt zichzelf ‘Blue McGregor’. Ze heeft altijd een leuk en onbezorgd leven gehad. Na de dood van haar vader verandert ze echter. Ze krijgt psychologische problemen en blijkt uiteindelijk aan schizofrenie te lijden.

Quotes

"Ik realiseerde me dat het zinloos was en dat er geen weg terug was. Dus opende ik mijn mond en liet grote woorden van mijn tong rollen. Ik zie in alles de weerspiegeling van de menselijke geest,’ begon ik. Ik had in jaren niet zo’n lange zin gezegd. Het klinkt vreemd uit mijn mond." Bladzijde 162

"Ik brandde zo van verlangen om James te vermoorden dat mijn huid ervan gloeide. Zoals je vol verwachting naar kerst kunt uitkijken." Bladzijde 92

"Ik kijk naar boven en om me heen, en ontdek een speaker, tegen het plafond. Dan realiseer ik me dat ik alleen in de kamer ben. Voor de ruit staat een lege stoel voor me klaar. ‘Je hebt Charlie namelijk nooit vermoord. Wat je me verteld hebt is een waanidee. Je hebt dat pistool nooit gestolen. De moord heeft nooit plaatsgevonden. Gelukkig maar. Wij gaan je helpen.’" Bladzijde 201

"Het is best gek dat de meeste mensen mijn vorm van creativiteit beschouwen als een vorm van weerzinwekkende destructie. Dag, dokter Stewart. Voortaan schrijf ik geen antwoorden meer op. Ik ga niet langer met u communiceren. Ik zal niet meer spreken, deze keer in iedere betekenis van het woord. Ik hoop dat ik u van dienst heb kunnen zijn." Bladzijde 190

Thematiek

Psychische afwijking

Psychische afwijking is het thema van het verhaal. Madisons leven bestaat uit waanbeelden en hallucinaties. Na de dood van haar vader zijn haar psychologische problemen begonnen. De hallucinaties gaan van kwaad tot erger. Madison leeft op een gegeven moment in een wereld die helemaal niet bestaat. Ze denkt bijvoorbeeld dat haar moeder haar mishandelt en dat haar moeder aan de drugs zit. Daarnaast denkt ze dat haar vader vermoord is door een ene James. Ze is vastberaden om deze man ook te vermoorden. Uiteindelijk beeldt Madison zich in dat ze Charles (een jongen uit haar buurt) en zijn vriendin vermoord. Gelukkig is dit nooit gebeurd en wordt Madison op tijd opgenomen in een psychiatrische instelling. Hier krijgt ze de diagnose schizofrenie. Met behulp van allerlei medicatie en therapieën is het de bedoeling dat Madison weer terug komt in de realiteit.

Motieven

Escapisme

Escapisme is een motief in dit verhaal. Bij Escapisme ontsnapt iemand uit de werkelijkheid, waardoor verplichtingen worden vergeten. Het boek 'The wizard of oz' speelt een belangrijke rol in het verhaal. Madison kan zich in het verhaal inleven, waardoor ze zich terug trekt uit de werkelijkheid. Ze houdt zelfs zo erg van het boek, dat ze het boek altijd met zich meedraagt en met moeilijke momenten naar het boek grijpt zodat ze erin kan lezen en alles om zich heen kan vergeten. Door het boek te lezen ontsnapt Madison dus aan de werkelijkheid.

Eenzaamheid & isolement

In de tijd dat Madison steeds meer psychologische problemen krijgt, raakt ze steeds verder in een isolement. Ze voelt zich eenzaam. Ze praat tegen niemand meer, waardoor niemand meer contact met haar wil hebben. Het doet Madison ontzettend veel verdriet dat mensen haar een raar meisje vinden.

Dood

De dood is een belangrijk motief in het verhaal. Als Olivier, de vader van Madison, overlijdt ten gevolgen van kanker staat de wereld van Madison op haar kop. Ze weet niet wat ze zonder haar vader moet. De dood van haar vader is een aanleiding voor haar psychische problemen. Na de dood van haar vader verandert Madison ineens van een leuk en spontaan meisje, in een angstig meisje dat tegen niemand praat.

Liefdesrelatie: onbereikbare liefde

Liefde lijkt centraal te staan in het boek. Madison hallucineert dat ze een relatie met de verkoper uit de buurtwinkel, Charlie, heeft. Ze is erg verliefd op hem en houdt ontzettend veel van hem. Hij is zelfs degene tegen wie ze voor het eerst weer durft te praten. Dit is iets wat Madison constant blijft hallucineren. In werkelijkheid hebben Charlie en Madison nog nooit persoonlijk contact gehad. Ze hebben elkaar weleens gezien in de buurtwinkel, maar daar is het bij gebleven. Charlie is dus een onbereikbare liefde voor Madison.

Trivia

De schrijfster van dit verhaal, Solomonica de Winter, is de dochter van de beroemde Nederlandse schrijvers Leon de Winter en Jessica Dürlacher.

Titelverklaring

Onderstaand twee quotes van bladzijde 152 van het verhaal. In deze twee quotes vindt er een conservatie plaats tussen Madison en Charlie. Madison hallucineert dit gesprek.
‘’Geloof jij dat er een wereld is achter de regenboog? Bestaat de echt?’ fluisterde ik in zijn oor.
‘Ja, natuurlijk bestaat die.’
‘Echt? Denk je dat echt?’
‘Ja.’’

‘Denk je dat Ollie daar ergens is? Tussen de sterren?’ vroeg ik. Ik had een brok in mijn keel. Tijdens het oversteken van de lege straat keek Charlie naar me omlaag.
‘Ja. En hij blijft altijd naar je kijken.’’

In het verhaal leidt de hoofdpersonage Madison een dubbelleven. Door haar ziekte schizofrenie weet ze het verschil tussen de werkelijkheid en haar eigen gedachten niet meer. Madison leeft in een heel ander leven dan in de werkelijkheid. Er zijn verschillende dingen waarvan zij denkt dat het de werkelijkheid is, maar wat in werkelijkheid helemaal niet waar blijkt te zijn.

Structuur & perspectief

Het verhaal wordt verteld vanuit het ik-perspectief. Dit is al gelijk aan het begin van het boek duidelijk. De verteller is Madison, in het verhaal ook wel Blue genoemd. Als lezer lees je haar gedachtes en handelingen, waardoor je je als lezer volledig in kunt leven in Madison. Om het inlevingsvermogen van de personage te vergroten, wordt er veel gebruik gemaakt van details. Onderstaand een quote van het gebruikte perspectief.

'Ik begon te rennen. De gang door. Ik voelde Marilyns ogen in mijn rug prikken. Ik rende de donkere trap af, gleed uit, viel, voelde het schaven van de huid van mijn knieën en schenen. Daar lag ik op de grond, buiten adem. Krabbelde overeind, en rende verder naar beneden, meer trappen af, de voordeur uit. Aan het einde van de straat hield ik stil. Een dun straaltje bloed liep langs mijn been omlaag.' - bladzijde 87

Decor

De verteltijd van dit verhaal is ongeveer twee jaar. Het verhaal begint namelijk als de hoofdpersoon Madison dertien jaar is. Het verhaal eindigt als Madison vijftien jaar is.

Stijl

Het verhaal is voor het merendeel in de verleden tijd geschreven. De verleden tijd wordt afgewisseld met de tegenwoordige tijd. Het verhaal is dus niet in chronologische volgorde geschreven.

Verder is het verhaal eenvoudig opgebouwd. Er worden geen moeilijke woorden of zinsstructuren gebruikt, waardoor het verhaal makkelijk te lezen is. Wel wordt er veel gebruik gemaakt van details. Deze details zorgen ervoor dat het verhaal beeldend wordt. Daarnaast zorgen deze details er ook voor dat er spanning in het verhaal wordt opgebouwd.

Onderstaand een quote van de schrijfstijl van Solomonica de Winter:
‘Hij raapte het mes op van de vloer. Toen we de gang uit liepen, zag ik de krassen op  de deur. Marilyn staarde me aan en schudde haar hoofd. ‘Lafaard,’ hoorde ik haar fluisteren. Ik kromp ineen en mijn tanden klapperden heel even. Hij droeg me naar buiten. Het licht van de straatlantaars, dat voor mijn ogen danste, maakte me nerveus. Ik keek omhoog naar de hemel, en naar de miljarden sterren die met hun fonkeling de duisternis doorboorden.’ – bladzijde 152

Slotzin

En het is om die woorden, voor hem alleen, dat ik besta.

Beoordeling

Ik vond het bij de eerste twintig bladzijden een beetje lastig om in het verhaal te komen. Het was voor mij onduidelijk welke personage nou wie was. Hoe verder ik in het boek kwam met lezen, hoe meer duidelijkheid ik kreeg. Vanaf dat moment begon ik het boek steeds leuker te vinden.

Het boek is erg eenvoudig geschreven, waardoor het verhaal erg makkelijk te lezen is. Daarnaast is dit verhaal voor jong en oud leuk om te lezen. De schrijfster van dit verhaal, Solomonica de Winter, is nog erg jong (ze is geboren in 1997), maar weet het verhaal met zoveel spanning te schrijven dat het verhaal voor jong en oud spannend is tot het laatste moment. De wending die het verhaal aan het einde ineens kreeg had ik ook totaal niet verwacht. Erg leuk!

 

 

Recensies

"De Winter weet je in die eerste hoofdstukken nieuwsgierig te houden. En aan het begin is Blues vertelstem even vaak overtuigend als ergerlijk. De Winter zet haar bezetenheid neer in soepele zinnen: 'Er lopen daarbuiten mensen rond die slechter en valser zijn dan de ratten op straat.'" http://www.parool.nl/paro...buut.dhtml

"Toch weet De Winter de grip op haar verhaal te houden door de bloemrijke elementen naast strakke passages te plaatsen. Die tegenstelling werkt door in het consequent opgevoerde thema van The Wizard of Oz, dat (ook) handelt over goed en kwaad. De Winter geeft zo in haar debuut al blijk van originaliteit en stijlvastheid. " http://www.cultuurbewust....-regenboog

Bronnen

Solomonica de Winter

http://nl.wikipedia.org/w..._de_Winter