Feitelijke gegevens

• 5e druk, 2006
• 234 pagina's
• Uitgeverij: Dutton Books

Flaptekst

Eerste zin

The morning after noted child prodigy Colin Singleton graduated from high school and got dumped for the nineteenth time by a girl named Katherine, he took a bath.

Samenvatting

Wonderkind Colin Singleton wordt vlak na zijn eindexamen gedumpt door zijn negentiende vriendin. In een poging over zijn gebroken hart heen te komen, gaat hij samen met zijn beste vriend Hassan op een road trip. Tijdens die tocht denkt Colin terug aan zijn negentien vriendinnen - die allemaal Katherine heetten omdat hij altijd al gefascineerd is geweest door de naam.

 

Met de eerste Katherine was Colin samen op de basisschool, toen hij al bekend stond als wonderkind doordat hij heel vroeg leerde lezen en anagrammen maakte. Zijn sociale vaardigheden en zelfinzicht waren echter veel minder goed. De negentiende Katherine dumpte Colin omdat hij teveel bevestiging van haar liefde zocht en omdat hij niet tevreden was met zijn leven.

 

Colin en Hassan beginnen hun roadtrip in Kentucky en rijden van daaruit naar Tennessee, waar het dorpje Gutshot ligt waar aartshertog Franz Ferdinand begraven schijnt te liggen. Hun gids daar is de jonge en vooral mooie Lindsey.  Nadat Colin is gestruikeld, komt er ineens een wiskundige formule in hem op om de duur van een relatie mee te voorspellen. Hij wil deze zo nauwkeurig mogelijk uitwerken in de hoop dat de negentiende Katherine dan bij hem terug zal komen. Colin vertelt Lindsey over de negentien Katherines en haar vriendje blijkt Colin te heten.

 

Colins eerste Katherine ontmoette hij in groep drie doordat ze de dochter was van zijn privéleraar. Ze hadden drie minuten verkering.

 

Colin en Hassan ontmoeten Lindseys moeder Hollis, die Colin herkent van een whizzkid-programma op televisie en hen meeneemt naar haar huis. Colin stort zich op het uitwerken van de formule en hij en Hassan besluiten te blijven wanneer Hollis hen werk aanbiedt: ze moeten mensen in Gutshot interviewen voor de stadsgeschiedenis. Terwijl ze daarmee aan de slag gaan, wordt Colin steeds hechter met Lindsey maar rouwt intussen nog steeds om Katherine. Hij belt haar op een gegeven moment zelfs, maar ze laat duidelijk merken niets van hem te willen weten.

 

Terwijl Colin zoekt naar een manier om zijn formule zo te maken dat het klopt voor al zijn relaties met Katherines, gaat Hassan steeds meer om met Lindseys vrienden en minder met Colin. Lindsey maakt zich intussen zorgen om het feit dat Hollis een stuk land wil verkopen. Colin denkt terug aan hoe zijn eerste Katherine na heel veel jaren ook zijn negentiende Katherine werd. Hij ontdekt dat zijn formule voor slechts een Katherine - de derde - niet werkt. Wanneer hij haar belt, blijkt dat hij haar gedumpt heeft in plaats van andersom, zoals bij de andere Katherines, en dat was Colin glad vergeten.

 

Hassan is in de zevende hemel als hij verkering krijgt met Lindseys vriendin Katrina. Lindseys vriend vraagt Colin en Hassan mee op een jachtuitje en Lindsey neemt Colin 's avonds mee naar het bos om hem te leren schieten. Ze laat hem haar geheime grot zien en ze zoenen bijna.  Na de jacht zien Colin en Hassan Katrina met een andere jongen vrijen - en die andere jongen is de andere Colin, Lindseys vriend. Hij maakt een geluidsopname van Katrina en de andere Colin wanneer ze zichzelf proberen te verdedigen en laat die even later aan Lindsey horen. Dat leidt tot een gevecht met de andere Colin, wanneer hij Lindsey zo ongeveer aanvalt omdat ze boos op hem is.

 

Hassan besluit eindelijk dat hij wil gaan studeren. Colin denkt niet meer zoveel aan Katherine en Hollis biecht aan Lindsey op dat haar textielfabriek zo goed als failliet is en dat ze hard moet werken om de eindjes aan elkaar te kunnen blijven knopen. Die avond gaat Colin naar Lindsey in haar grot en vertelt haar het verhaal van al zijn Katherines. Daarna zoenen ze.

 

Colin probeert zijn formule toe te passen op zijn nieuwe relatie met Lindsey, maar realiseert zich dat dat niet hoeft, dat hij de toekomst niet hoeft te voorspellen en dat hij zelf kan bepalen wie hij wel en niet wil zijn.

Personages

Colin

Colin is zeventien en al negentien keer gedumpt door negentien verschillende meisjes die allemaal Katherine heetten. Hij is al van kleins af aan een wonderkind: hij leerde dingen heel erg snel, is een kei in het maken van anagrammen, spreekt een hele hoop talen en is een genie met wiskundige formules. Zijn sociaal-emotionele vaardigheden zijn echter veel minder goed: hij heeft alleen Hassan als vriend en heeft zoveel vriendinnen versleten omdat hij continu aandacht en bevestiging en liefde zoekt. Hij is erg onzeker over wat hij voor waarde heeft voor de wereld en wil graag iets bijzonders bereiken, waardoor hij niet meer goed weet wat hij nou eigenlijk echt wil. Dankzij Hassan en Lindsey komt hij daarachter.

Lindsey

Lindsey is het meisje dat Colin en Hassan ontmoeten in Gutshot. Ze werkt in een tankstationwinkel en verdient bij als gids voor de begraafplaats waar zogenaamd Franz Ferdinand begraven ligt. Lindsey is iemand die eigenlijk nooit echt aan een ander laat zien wat er in haar omgaat: bij haar vriend is ze meisjesachtig en lief, tegen haar moeder is ze brutaal en eigenzinnig, bij oude mensen is ze geduldig en nuchter en bij Colin is ze vaak verward en emotioneel omdat ze niet goed weet wat ze nou eigenlijk wil. Ze houdt erg vast aan de dingen in haar leven die ze kent, maar dankzij Colin komt ze wat meer uit haar schulp.

Hassan

Hassan is Colins beste vriend sinds de basisschool, en eigenlijk ook Colins enige vriend. Hassan is een zwaarlijvige Arabier: hij is niet echt gelovig, maar is wel trots op zijn cultuur – hoewel hij er ook vaak grappen over maakt. Hassan staat altijd voor Colin klaar en is altijd degene geweest die hem erdoorheen sleepte als hij weer een gebroken hart had door toedoen van een Katherine. Doordat zijn ouders rijk zijn, leidt Hassan min of meer een lui leventje en voelt hij zich niet echt geroepen om te gaan studeren of werken, maar uiteindelijk besluit hij dat hij toch wel graag meer met zijn leven wil doen dan alleen maar Judge Judy kijken.

Hollis

Hollis is Lindseys moeder en degene die de textielfabriek van Gutshot draaiende houdt. Ze werkt eigenlijk continu en besteedt weinig tot geen aandacht aan haar kinderen. Ze is wat excentriek in hoe ze zich kleedt en hoe ze haar huis inricht – alles is roze – maar ze is vooral een heel open persoon die het liefst iedereen wil helpen en die zichzelf wegcijfert om voor anderen te kunnen zorgen. Ze werkt keihard om te zorgen da niemand ontslagen hoeft te worden en om de mensen die belangrijk voor haar zijn te helpen. Ze wil graag dat Lindsey de wijde wereld in trekt en gelukkig wordt.

Quotes

"He was a generally pessimistic person, but he seemed to make an exception for Katherines: he always felt they would come back to him." Bladzijde 17

"The Problem itself was that He didn’t matter. Colin Singleton, noted child prodigy, noted veteran of Katherine Conflicts, noted nerd and sitzpinkler, didn’t matter to Katherine XIX, and he didn’t matter to the world." Bladzijde 23

"'You’re just—you spend all your time worrying about losing your edge or getting dumped or whatever and you’re never for a second grateful. Yo u ’ re the valedictorian. You’re going to a great school next year, for free. So maybe you’re not a child prodigy. That’s good. At least you’re not a child anymore. Or, you’re not supposed to be, anyway.'" Bladzijde 50

"You can love someone so much, he thought. But you can never love people as much as you can miss them." Bladzijde 122

"‘I feel like, like, how you matter is defined by the things that matter to you. You matter as much as the things that matter to you do.'" Bladzijde 225

Thematiek

Coming of age

De belangrijkste verhaallijn in het boek gaat over hoe Colin probeert uit te zoeken of hij er eigenlijk toe doet en voor wie en op welke manier. Doordat hij altijd al slim is geweest, heeft zijn omgeving hem altijd beschouwd als een wonderkind: daardoor ging hij zichzelf ook zo beschouwen. Zijn omgeving verwachtte bovendien dat hij door zijn intelligentie grootse dingen zou gaan bereiken en dat is Colin ook van zichzelf gaan verwachten. Het feit dat hij tot dusver nog niets heeft bereikt en nog geen Eureka-momenten heeft gehad, zorgt ervoor dat hij erg onzeker is over de persoon die hij is en wat hij waard is. Daardoor werkt hij ook zo hard aan zijn Theorie, omdat hij heel graag wil dat dat hetgene is waarmee hij er iets toe gaat doen. Gaandeweg komt Colin er echter achter dat het helemaal niet belangrijk is wat voor waarde hij heeft voor de wereld om hem heen en dat hij puur waardevol moet zijn voor zichzelf. Hij gaat beseffen dat hij prima is zoals hij is – dat hij geen Katherines nodig heeft om bevestiging te krijgen van dat hij goed en geliefd is.

Motieven

Verbroken liefdesrelatie

Colin begint het verhaal met een gebroken hart en pas ergens in de buurt van het einde is zijn hart geheeld. Zijn verdriet om de negentiende Katherine zorgt ervoor dat hij behoorlijk depressief en sikkeneurig is, en niet echt prettig gezelschap voor anderen. Hij vindt zichzelf bovendien erg zielig en ook best wel bijzonder omdat hij negentien Katherines heeft gehad en dat zie je duidelijk terug in de manier waarop hij zich gedraagt: bijna alles waarmee hij zich bezighoudt heeft te maken met zijn stukgelopen relaties.

Herinneringen

Niet alleen voor Colin is het belangrijk om ertoe te doen zodat mensen hem onthouden, ook voor de inwoners van Gutshot zijn herinneringen heel belangrijk. Lindseys voorvader, de stichter van het stadje, lig tzelfs begraven onder de naam van aartshertog Franz Ferdinand: op die manier wordt Gutshot niet vergeten en ook de aartshertog niet. En het is ook niet voor niets dat Hollis wil dat Colin, Lindsey en Hassan langsgaan bij de oude mensen van Gutshot om hun verhalen te horen en te documenteren: de tijd en de omgeving veranderen namelijk en daarom is iedereen eigenlijk bang om verloren te gaan, om het verleden te vergeten of om zelf vergeten te worden – maar ook om zichzelf te vergeten of later terug te moeten kijken op een leven dat je weinig waard vindt.

Wiskunde

Colin is eigenlijk in het algemeen een wonderkind, maar wiskunde vormt eigenlijk de basis voor de Theorie die hij probeert te ontwikkelen. Hij probeert zijn relaties met Katherines te verklaren en te analyseren op basis van een wiskundige analyse en daar is hij eigenlijk vanaf vrij vroeg in het verhaal mee bezig. Het vormt dus een behoorlijk aanwezige rode lijn, zonder dat het uiteindelijk echt ergens toe leidt.

Motto

But the pleasure isn’t owning the person. The pleasure is this. Having another contender in the room with you.

—Philip Roth, The Human Stain

Dit motto heeft vooral te maken met hoe Colin na zijn negentiende Katherine ontdekt dat hij nooit op romantische wijze van zijn vriendinnen heeft gehouden. Hij voelde zich nooit echt een vriend, maar leefde vooral voor het gezelschap en de liefde van iemand omdat hij die nodig had om zich zeker van zichzelf te voelen. Met andere woorden: hij genoot niet van het gezelschap zelf, maar van het feit dat zijn Katherines hem gezelschap hielden en, vooral bij de laatste Katherine, dat ze van dezelfde dingen hielden als hij.

Opdracht

To my wife, Sarah Urist Green, anagrammatically:

Her great Russian

Grin has treasure—

A great risen rush.

She is a rut-ranger;

Anguish arrester;

Sister; haranguer;

Treasure-sharing,

Heart-reassuring

Signature Sharer

Easing rare hurts.

Trivia

De filmrechten van het boek werden vrij snel na publicatie verkocht, maar de productiemaatschappij ging failliet waardoor de film niet van de grond is gekomen.

Titelverklaring

An abundance of Katherines heeft natuurlijk te maken met Colins negentien vriendinnen die allemaal Katherine heetten. Het Engelse woord abundance betekent veelvoud, een grote hoeveelheid dus. De Nederlandse vertaling van de titel is nog duidelijker: 19x Katherine. De titel laat met andere woorden niets aan de verbeelding over, al moet je als lezer natuurlijk nog wel echt het boek lezen om erachter te komen dat Colin romantisch betrokken was bij al die Katherines.

Structuur & perspectief

De structuur van het boek is vrij eenvoudig: er is een duidelijke rode lijn. Het verhaal begint met Colin die net na zijn afstuderen van de middelbare school voor de negentiende keer gedumpt is door een Katherine.Om hem af te leiden, neemt zijn vriend Hassan hem mee op een roadtrip: het eerste deel van het verhaal gaat dan ook over hoe ze bij Gutshot aankomen en al snel besluiten om daar te blijven. In het middenstuk raken ze steeds meer gewend aan het nieuwe leven en houdt Colin zich bezig met zijn Theorie, terwijl hij langzaam maar zeker ontdekt dat het daar helemaal niet om gaat. In het einde ten slotte beseft Colin welke dingen eigenlijk echt belangrijk zijn en hoe hij daarmee moet omgaan.

 

Tijdens het lezen ervaar je het boek alsof het is geschreven door de ogen van hoofdpersoon Colin: het perspectief is echter personaal, dus in de derde person. John Green is erin geslaagd het personage zo realistisch en diepgaand te maken dat je hem als lezer heel goed leert kennen, waardoor je alles door zijn ogen beleeft. Tegelijkertijd heeft het boek een soort alwetende verteller die dingen over Colin en de mensen in zijn omgeving vertelt op momenten dat hij zelf met zijn gedachten heel ergens anders is.

 

Decor

Het verhaal van An abundance of Katherines speelt zich af in een klein stadje in de Amerikaanse staat Tennessee: Gutshot. Dit is een fictieve plaats, en auteur John Green heeft het gecreëerd op basis van een aantal bestaande kleine stadjes in Tennessee. Bijna iedereen die in het stadje woont, werkt in de grote textielfabriek en kan daar dus verhalen over vertellen. Dat is ook een belangrijke verhaallijn: Colin, Hassan en Lindsey gaan op bezoek bij oude mensen om hun verhaal te horen over de fabriek en het verleden zodat de geschiedenis van Gutshot niet verloren gaat. Belangrijke locaties zijn naast de stad in het algemeen zijn het huis van Hollis – dat helemaal roze is – en de begraafplaats waar volgens de verhalen aartshertog Franz Ferdinand begraven ligt.

Het verhaal speelt zich af in de moderne tijd. Het boek is geschreven in 2006, dus als lezer moet je er wel rekening mee houden dat de personages niet de allernieuwste technische snufjes – zoals iPads – hebben, maar dit heeft geen invloed op het verhaal. De periode die beschreven wordt is niet lang, hooguit een paar weken, maar er zijn wel veel flashbacks die gebruikt worden om te vertellen hoe Colins relatie was met zijn negentien Katherines en hoe hij zichzelf heeft weten te ontwikkelen.

 

Stijl

De schrijfstijl van John Green is vrij klassiek voor young adults: het taalgebruik is eenvoudig – er zitten veel woorden in die passen bij de leeftijdsgroep, zoals fugging – en de eenvoudige structuur zorgt ervoor dat het gemakkelijk en vlot leest. Er wordt weinig beschreven: het verhaal wordt grotendeels verteld via dialogen. Net als in zijn andere boeken gebruikt de schrijver humor gecombineerd met iets dat ontroerend is. Het bijzondere van dit boek is wel dat het een wiskundig sfeertje heeft door de formules waarmee Colin steeds bezig is. In Paper Towns gebeurde dit ook, maar dan met aardrijkskunde.

Slotzin

And he was feeling not-unique in the very best possible way.

Beoordeling

Ik ben zeker weten fan van de boeken van John Green: The fault in our stars vond ik prachtig en hoewel ik Paper Towns wel minder leuk vond, was ik ook door dat verhaal gefascineerd. An abundance of Katherines vond ik niet zo goed als The fault in our stars, maar wel beter dan Paper Towns. Het verhaal vond ik meteen vanaf de eerste bladzijde interessant, grappig en ook een beetje zielig – negentien keer gedumpt worden door meisjes met dezelfde naam is wel triest – en ik wilde steeds doorlezen. Het boek las heel lekker weg en ik bleef steeds benieuwd naar hoe het nou zou blijken te zitten. Helaas vond ik sommige verhaallijnen wel behoorlijk voorspelbaar en vond ik het heel jammer dat er maar zo weinig aandacht werd besteed aan de negentien Katherines, maar de ontwikkeling die Colin doormaakt vond ik wel weer heel mooi.

Recensies

"Overall I really enjoyed the book because it was like I was having a life lesson! " http://www.theguardian.co...john-green

"Green’s characters are quirky without having to gnaw soap or assemble a boyfriend from body parts." http://www.nytimes.com/20...html?_r=0