Feitelijke gegevens

• 1e druk, 2009
• 96 pagina's
• Uitgeverij: De Bezige Bij

Flaptekst

Eerste zin

Ik heet Ben.

Samenvatting

Ben woont samen met zijn ouders op het landgoed Weldra. Zijn grootouders wonen ook op het landgoed, maar in een andere woning. Het leven van Ben ziet er rooskleurig uit. Hij heeft een goede band met zijn vader en houdt erg veel van muziek. Zijn grote droom is dan ook om uiteindelijk in een band te spelen.

Als de ouders van Ben gaan scheiden ziet hij zijn vader nog nauwelijks omdat zijn vader naar Engeland verhuist. Ben heeft het hier erg moeilijk mee. Zijn vader schrijft hem regelmatig brieven, maar omdat Ben niet weet wat hij moet terug schrijven schrijft hij nauwelijks brieven terug.

Als Ben negen jaar is, komt er een nieuw gezin om het landgoed wonen. Bij het gezin hoort één jongen van Ben zijn leeftijd. Deze jongen, Tom, heeft al snel contact met Ben gezocht. In een korte tijd leren ze elkaar erg goed kennen. Ze komen erachter dat ze allebei erg veel van muziek houden. Samen fantaseren ze regelmatig over hoe het zal zijn om samen in een band te spelen.

De plek waar Ben en Tom afspreken is de boomhut die Ben zijn vader ooit gebouwd heeft. In deze boomhut luisteren ze naar muziek, maken ze muziek en gaan ze op een gegeven moment wiet roken. Op dat moment verandert het leven van Ben. Tom is namelijk veel asocialer dan Ben. Omdat Ben gevoelig is voor dit gedrag, neemt hij al snel het asocialere gedrag van Tom over. Zo komt het bijvoorbeeld voor dat Ben samen met Tom zwart rijdt in de trein.

Op een dag ontstaat er een brand in de boomhut. Ben en Tom zijn na het roken van een joint samen in slaap gevallen. Ben wordt op tijd wakker en kan nog net uit de boomhut springen. Bij de sprong raakt hij echter bewusteloos, waardoor hij later in het ziekenhuis ontwaakt. Het enige wat hij aan de val over heeft gehouden is een gebroken arm.

Nadat Ben ontwaakt in het ziekenhuis, wordt hij overgebracht naar een jeugdkliniek. Men vermoedt namelijk dat hij door al het drugsgebruik aan een psychose lijdt. De moeder van Ben is het hier volledig mee eens, omdat ze vroeger al verschillende vreemde trekjes aan hem opmerkte. Ze is dan ook blij dat er eindelijk iets gedaan wordt, omdat alle therapieën vroeger niet geholpen hebben.

In de jeugdkliniek gaat Ben steeds verder achteruit. Om zoveel mogelijk tijd te doden, schrijft hij zoveel mogelijk brieven naar zijn vader en Tom. Van niemand krijgt hij echter antwoord.

Als Ben na een tijdje over de brand in de boomhut droomt, droomt hij dat Tom tijdens de brand overlijdt. Aangezien Ben niks meer van Tom heeft gehoord, is hij bang dat Tom echt overleden is. Ben besluit aan zijn moeder te vragen of het waar is. Zijn moeder bevestigt dat het waar is. Omdat Ben geen naam genoemd heeft, is het niet duidelijk of zijn vader of Ben overleden is. Uiteindelijk blijkt de vader van Ben overleden te zijn en blijkt dat Ben de vriendschap met Tom verbeeld heeft.

Op een gegeven moment wordt Ben overgeplaatst naar een adolescentiekliniek in Zwolle. Hier ontmoet hij een meisje, Anna, met wie hij al snel een hechte band krijgt. Anna is dan ook degene die ervoor zorgt dat Ben zich steeds beter gaat voelen.

Na een tijdje wordt Anna ontslagen uit de kliniek waardoor Ben steeds beter zijn best gaat doen. Hij wil namelijk zo snel mogelijk uit de kliniek zodat hij samen met Anna een leuk leven kan leiden.

Als het beter gaat wordt Ben overgeplaatst naar een steunwoning in Amsterdam. Op dat moment krijgt Ben een brief van zijn moeder. Deze brief heeft zijn vader vlak voor zijn dood geschreven. Hij vertelt Ben dat hij zal overlijden aan een ernstige ziekte.

Personages

De moeder van Ben

De moeder van Ben lijkt aan het begin van het verhaal een erg lieve en bezorgde vrouw. In de loop van het verhaal wordt ze echter ziek, waardoor ze niet meer voor Ben kan zorgen. Ben moet constant rekening met haar houden en wordt hier moe van.

Anna

Anna is het meisje dat Ben ontmoet tijdens zijn opname in de kliniek. De twee delen al snel allerlei verhalen met elkaar, waardoor ze al snel een hechte band met elkaar opbouwen. Al snel beginnen ze om elkaar te geven. Langzaamaan ontstaat er een liefdesrelatie tussen Anna en Ben. Ben noemt haar ook de rede waarom het zo goed gaat met hem.

De vader van Ben

De vader van Ben is een hele aardige en sociale man. Hij is degene die de liefde van muziek overbrengt op Ben. Als de ouders van Ben gaat scheiden, gaat de vader van Ben in Engeland wonen waardoor ze niet meer zoveel contact met elkaar hebben. Ben vindt dit erg jammer.

Ben

Ben is een afkorting van de naam Benjamin. Ben is de hoofdpersoon van het verhaal die ontzettend veel van muziek houdt. Als hij jong is, geeft hij al aan zijn moeder aan dat hij stemmen in zijn hoofd hoort. Zijn moeder beseft dat dit niet goed is, en besluit hem naar allerlei therapeuten te sturen. Op een gegeven moment verandert Ben heel erg. Hij wordt brutaler, gaat steeds vaker drugs gebruiken en haalt slechte resultaten op school. Uiteindelijk blijkt Ben aan een psychose te lijden.

Tom

Tom is de vriend van Ben. Als Tom samen met zijn ouders op het landgoed komen wonen, raakt hij al snel bevriend met Ben. Tom is een jongen met veel lef. Hij houdt ervan om de grenzen op te zoeken en trekt Ben hier erg in mee. Tom zorgt er bijvoorbeeld ook voor dat Ben drugs gaat gebruiken. Aan het einde van het verhaal wordt duidelijk dat Tom niet echt bestaat. Tom is namelijk een personage die Ben zich tijdens zijn psychose inbeeldt.

Quotes

"Ik woon hier nu negen maanden, in De Dwars, een steunwoning voor adolescenten aan de rand van Amsterdam. Ik ben hier na mijn ontslag uit het adolescentenkliniek geplaatst, omdat mijn moeder me niet meer wilde hebben: ik zou gewelddadig zijn. Maar dat is onzin. Ik houd niet van geweld." Bladzijde 2

"Tom ging voor mij zitten, in een lotushouding, en begon met het draaien van een joint. Hij zei niets; hij luisterde naar de muziek. Toen het volgende lied – ‘Got To Get You Into My Life’- voorbij was, vulde een enkele, dreinende noot van een tamboera de boomhut, na een seconde of vier bijgevallen door stotterende drums van Ringo Starr. " Bladzijde 53

"Ik stelde mezelf op verzoek van Isa voor en legde uit waarom ik op gesprek was gekomen. Ik had een psychose gehad, zei ik, een hypomanie, en daarom had ik een tijdje in een kliniek gezeten, maar nu wilde ik beter worden. Voor elkaar krijgen dat ik mijn pillen niet meer in hoefde te nemen, en begrijpen wat ik had. " Bladzijde 78

"Had mijn moeder mij niet goed begrepen toen ik had gevraagd of Tom was overleden? Had ze gedacht dat ik over mijn vader had gesproken? En als dat zo was: waarom reageerde om dan niet op mijn brief? Hoe lang waren zijn ouders al met vakantie? " Bladzijde 87

Thematiek

Psychische afwijking

Psychische afwijking is het thema van dit verhaal. De hoofdpersoon van dit verhaal, Ben, begint op jonge leeftijd al vreemd gedrag te vertonen. Hij vertelt bijvoorbeeld aan zijn moeder dat hij van stemmen opdrachten krijgt die hij uit moet voeren. De moeder van Ben begrijpt onmiddellijk dat er iets met Ben aan de hand is en stuurt hem naar een psycholoog en psychiater. Jaren later begint Ben steeds meer drugs te gebruiken. Door zijn drugsgebruik belandt hij in een psychose. Tijdens deze psychose beeldt hij een vriend, Tom, in. Samen met Tom heeft hij ontzettend veel lol. Voor de lezer lijkt het alsof Tom echt bestaat. Pas achteraf, aan het einde van verhaal, wordt duidelijk dat Tom nooit echt bestaan heeft. Ben vraagt bijvoorbeeld aan iemand van het landgoed of ze Tom gezien hebben. Diegene vertelt hem dat hij nog nooit van een Tom gehoord heeft. Tom is dus een verbeelding tijdens de psychose van Ben.

Motieven

Vader-zoonrelatie

Ben had, toen zijn ouders nog niet gescheiden waren, een erg goede band met zijn vader. Als zijn vader na de scheiding echter naar Engeland verhuist, wordt de band steeds slechter. Ben kan zijn vader namelijk zelden opzoeken. De vader van Ben schrijft regelmatig brieven naar hem. Ben schrijft echter nooit brieven terug, omdat hij niet zo goed weet wat hij terug moet sturen naar zijn vader. De band tussen hem en zijn vader verwatert dus.

Drugs(gebruik)

Op een gegeven moment blowt Ben zoveel in zijn boomhut, dat hij een psychose krijgt. Drugs(gebruik) is dus een belangrijk motief in het verhaal.

Droom

Tijdens het verhaal heeft Ben één grote droom: hij droomt er namelijk van om met zijn gitaar in een band te spelen. Ben doet er heel veel voor om beter te worden.

Liefdesrelatie: happy end

Als Ben wordt opgenomen in een kliniek, ontmoet hij al snel Anna. Als Anna en Ben met elkaar beginnen te praten, worden ze verliefd op elkaar. Op een gegeven moment moeten ze echte ruit elkaar omdat Anna de kliniek mag verlaten. Hierdoor krijgt Ben steeds meer motivatie om er bovenop te komen, waardoor hij er alles aan doet om beter te worden. Hij noemt Anna dan ook de reden waarom hij beter geworden is.

Opdracht

Trivia

Van dit boek is momenteel nog geen verfilming gemaakt. De schrijver van dit verhaal, Philip Huff, is echter wel al bezig met het schrijven van een script voor de verfilming.

Titelverklaring

Structuur & perspectief

Het verhaal wordt verteld vanuit het ik-perspectief. Dit is al gelijk aan het begin van het boek duidelijk. De verteller is Ben van Deventer. Als lezer lees je zijn gedachtes en handelingen, waardoor je je als lezer volledig in kan leven in Ben van Deventer. Om het inlevingsvermogen van het personage te vergroten, wordt er veel gebruik gemaakt van details. Onderstaand een quote van het gebruikte perspectief.

‘Natuurlijk wist ik dat, want ik speelde tegen mijn grootvader, een schaker met vierentwintig ogen en het geheugen van een olifant. Van hem winnen, dat ging niet. Een remise eruit slepen, dat lukte misschien wel. Maar dan alleen als ik mocht beginnen.’ – bladzijde 51

Decor

Het verhaal speelt zich voornamelijk af op landgoed Weldra. Waar landgoed Weldra ligt, is niet bekend.
Verder speelt het verhaal zich in Engeland af. De vader van Ben verhuist op een gegeven moment naar Engeland. Ben komt hem hier één keer opzoeken. Daarnaast speelt het verhaal zich in verschillende psychiatrische inrichtingen af.

Stijl

Wat ten eerste opvalt aan de schrijfstijl van Philip Huff, zijn de metaforen die hij gebruikt. Deze metaforen komen op een grappige manier over op de schrijver.

Verder is de schrijfstijl erg eenvoudig. Er wordt geen gebruik gemaakt van moeilijke woorden en/of zinsstructuren, waardoor het verhaal vlot weg leest. Wel wordt er in het verhaal vele details en bijvoeglijke naamwoorden gebruikt. Deze details en bijvoeglijke naamwoorden geven het verhaal vorm.

Wat daarnaast ook opvalt, is dat er op verschillende manieren spanningen wordt opgebouwd in het verhaal. Er is eigenlijk één grote spanningsboog, en dat is het verhaal over Ben. Als lezer ben je benieuwd wat er met hem, zijn vader en zijn beste vriend in de loop van het verhaal gebeurt. Daarnaast zijn er kleine dingen die de spanning in het verhaal opbouwen. Zo werkt Philip Huff er bijvoorbeeld naartoe dat Ben geen geldig vervoersbewijs in de trein heeft, terwijl er een conducteur op hem afkomt. De tijd waarop de conducteur op hem afkomt is uitvoerig met details verteld. Hierdoor wordt de spanning voor de lezer enorm opgebouwd, en blijft het spannend om te lezen.

Onderstaand een quote die de gebruikte schrijfstijl illustreert:
‘In de lome, lange uren op de middelbare school, tussen alle troep, was één lichtpunt. De Witt was de enige leraar bij wie de bel aan het einde van het uur niet als een bevrijding klink, maar als een verstoring.’  - bladzijde 37

Slotzin

Je bent bijna thuis. Weldra.

Beoordeling

Van te voren wist ik niet zo goed wat ik kon verwachten. Ik weet dat Philip Huff een relatief nieuwe schrijver is. Ik had al eerder een boek van hem gelezen, dat ik ondanks het leuke verhaal matig vond. Toch vond ik dit boek van hem erg leuk en boeiend om te lezen. De verhaallijn is interessant, en op zo’n manier verteld dat de spanning vast wordt gehouden. Hierdoor blijf je als lezer lezen. Ik kon het boek dan ook nauwelijks wegleggen, en heb het in twee dagen uitgelezen.

Recensies

"Ik vond het boek heel mooi en makkelijk om te lezen, omdat het als het ware aan je verteld of voorgelezen wordt. Je krijgt met het lezen van dit boek iemands levensverhaal te horen, waarin niet alles rozengeur en maneschijn is. Ondanks deze slechte ervaringen durft hij ook nog de goede ervaringen en gebeurtenissen te vertellen en duidelijk te maken. " http://www.deleesfabriek....ilip-huff/

"Tegen die tijd ben je als lezer al zo ver meegegaan in Bens belevingswereld, dat het even afkicken is tegen het einde van het boek. Want Ben is ondanks zijn irritante stopwoordjes en rare wanen toch vooral ook aandoenlijk; je begint je algauw aan hem te hechten. Vergeet Paul McCartney en Bob Dylan als charismatische idolen. Philip Huff heeft met Ben van Deventer een nieuwe ster geschapen. Een jongen om verliefd op te worden." http://recensieweb.nl/rec...abrikozen/

Bronnen

Philip Huff

http://www.philiphuff.net/