Er zijn volwassenen die weinig vertrouwen lijken te hebben in de jeugd. Die denken dat het helemaal de verkeerde kant met ons opgaat. Die vinden dat wij een stelletje losgeslagen rotpubers zijn. Misschien doen we inderdaad wel eens rare dingen. Maar dat deden ze zelf vroeger toch ook?

Die jeugd van tegenwoordig toch, hoor je overal als er iets misgaat. Als je weer eens leest over comazuipen, bangalijsten of breezersletjes. Of als Oh Oh Cherso-ster Barbie op tv is, die volwassen vrouw die ergens in Den Haag rondloopt als een zonnebank-bruin-gekleurde-botox-gevulde-namaak-barbiepop. 'Moet deze generatie nietsnutten het straks van ons gaan overnemen?', denken sommige volwassenen dan.

Wij zouden volgens hun een generatie zijn die niet meer te houden is. We gaan halfnaakt over straat en zitten in onze hotpants in de klas, omdat dat 'in' is. We maken alleen maar lol, want YOLO toch?!  Want als we nu al losgeslagen zijn, hoe zijn wij dan later? Zullen wij niet té gestoord worden? Willen wij nog wel kinderen krijgen? Of hebben wij het te druk met feesten? En áls we dan kinderen krijgen, voeden we die dan wel goed op? Met onze yolo-swaggende motto’s?

Jammeren

Ik denk dat het allemaal wel meevalt. De jeugd van tegenwoordig doet het in mijn ogen juist heel goed. We bekijken de dingen misschien van een andere kant, maar dat hoeft toch niet per se negatief te zijn? Sommige volwassenen mogen dan misschien jammeren, maar volgens mij gaan wij het gewoon prima doen later.

Daarnaast: de volwassenen van nu zijn toch zelf ook jong geweest? Met onze ouders is het na de hippie-tijd gewoon goedgekomen? Waarom zou het dan bij ons anders gaan. Dus voor alle volwassenen die twijfelen aan de jeugd van tegenwoordig: kiezen op elkaar en doorbijten. Zo verschrikkelijk zijn wij niet. We doen ons best, echt waar!