Het is druk in de Utrechtse Kinderboekwinkel, gelegen net naast de Oudegracht. Hier interview ik Dorothé Cras, de eigenaresse, en het is overduidelijk bijna Kinderboekenweek. Telkens als ik een vraag stel, loopt er weer een klant naar binnen, op zoek naar een goed boek.

En gelijk hebben ze. De hele winkel staat vol met kinderboeken in alle soorten en maten: klassiekers én nieuwerds. Ik heb genoeg tijd om rond te kijken. Heerlijk. Alle boeken die ik las toen ik wat jonger was, staan hier op de planken. Ronja de Roversdochter, the Hunger Games en alles van Annie M.G. Schmidt, mijn favoriet.

Als het even rustiger is in de winkel, bombardeer ik Dorothé met vragen. Over het verschil tussen boeken voor kinderen en volwassenen bijvoorbeeld. Volgens Dorothé zijn boeken voor oudere mensen vaak nogal "verontrustend" en bevatten ze soms zware levensvisies. "Kinderboeken stellen je juist gerust, hebben een happy end", legt ze uit. Opeens begrijp ik wat beter waarom ik zo van kinderboeken hou: voor verontrustend gebabbel kijk ik wel naar het nieuws. Veel liever iets geruststellends voor het slapengaan.

Literatuur vs. Dahl

Nog iets wat ik me altijd al heb afvraagd: wanneer is een boek literatuur? Moeilijke vraag, vindt ook Dorothé. "Dat is net zoiets  als vragen wanneer kunst kunst is", voegt Annet Schaap toe, die net binnen is komen lopen. Je weet wel, de illustrator van de hoe-overleef-ik-serie en de geweldige Bende van de Korenwolf. Hmm, dat mag dan best kloppen, maar toch zal mijn leraar Roald Dahl op m'n lijst niet goedkeuren. Maar waarom eigenlijk niet? "Literatuur behandelt de grote thema’s van het leven, is vernieuwend, slaat niet-gebaande paden in en kent een bijzondere schrijfstijl", aldus Dorothé.

Boekentips

Ik benieuwd naar wat Dorothé ons, scholieren, aanraadt. Dagelijks omringd door boeken heeft ze genoeg tips. "Zwarte Zwaan van Gideon Samson is heel goed: het is een kinderboek, maar zónder happy end, dus heel onderscheidend van de rest. Ook de Chaostrilogie van Patrick Ness is mooi (ook wel de Hunger Games genoemd, maar dan literair) en voor de geschiedenisliefhebbers: De keerzijde van de keizer van Agave Kruijssen."

En Dorothés lievelingsboek van toen ze zelf scholier was? Momo en de tijdspaarders heet het. Een boek over hoe belangrijk het is om aandacht te geven aan elkaar. Mét happy end dus.

Voor iedereen een boek

Terwijl ik weg kan dromen tussen de boeken, realiseer ik me ook heel goed dat er mensen zijn die niét van lezen houden. Hoe komen die toch door een dikke pil van 400 pagina's? "Een man zei ooit: er is voor iedereen een boek, ergens ligt-'ie klaar. Als je zegt niet van lezen te houden, dan heb je ‘m gewoon nog niet gevonden. Dan moet je verder zoeken, met hulp van ouders en leraren." Wow. Ik ben het er mee eens.

En heeft Dorothé zelf al haar boek gevonden? "Ja, al heel vaak. Jij toch ook?" Ja, ik ook, besef ik als ik nog eens goed rondkijk naar alle boeken om me heen.

Benieuwd naar de website van de Kinderboekwinkel? Klik.