Hij is al weer even in het land, mijn oude grote vrind Sint Nicolaas. Al een aantal keer heb ik mijn schoentje mogen zetten van de huissinterklazen, al ben ik daar inmiddels een beetje oud voor. Maar wat maakt het uit? Ik ben verliefd op de Sinterklaasperiode, kijk elke avond trouw naar het Sinterklaasjournaal en maak nog steeds verlanglijstjes.

De maanden november en december vind ik nog altijd fantastisch. De eerste pepernoten, de intocht van Sinterklaas. Dat het sprookje voor mij ruim tien jaar geleden eindigde maakt eigenlijk niet uit.

De spanning voor de Sint ben ik natuurlijk kwijt. Hij komt toch wel langs en in de zak mee naar Spanje hoef ik niet. Maar sinds die gruwelijke avond, waarop ik door mijn ouders wreed werd ontdaan van alles waar mijn jeugdige leven om draaide, doe ik er alles aan om weer hét ultieme gevoel te beleven. Als een demente hoogbejaarde die terug naar zijn jeugd grijpt.

Huilen

De avond waarop mijn Sinterklaassprookje in duigen viel, blijft in mijn geheugen gegrift. Broertje naar bed, warme chocolademelk, FC De Kampioenen op en een moeder die abrupt stopt met strijken. Tim... eh... we moeten je wat vertellen.... En toen instahuilen.
Het is natuurlijk beter dan van vriendjes of zelfs je basisschooljuf te moeten horen hoe de staf in de hand steekt, maar het blijft vervelend als je je mooiste illusie verliest.
En ik was nog wel zo'n lief kind met Sinterklaas.

Sinds de betovering verbroken is ben ik ook maar gewoon nuttige dingen gaan vragen aan de Sint. Nieuwe kamerinrichting, Harry Potter-boeken, dvd's, wodka, zulks. Nee surprises daar doet huize Martens niet aan. Verschrikkelijke dingen. De enige keer dat surprises tof zijn is met de redactievrienden en vriendinnetjes twee weken ná Sinterklaas. 

Hockeychick

Ik ben zo blij dat ik gewoon gezellig de Sint mag opwachten met m'n nichtje en neefje. Ik ben verliefd op de gespeelde spanning. Lekker met alle liedjes meeblèren, zwaaien naar Sinterklaas, high-fiven met (zwarte) Pieten en een hond die m'n chocoladeletters uit mijn schoen sleept. Te wauw gewoon! Nu alleen nog dat verlanglijstje maken. Voor mij geen Knex of Playmobil meer. Ben ik te oud voor. Doe mij maar een handjevol twittervolgers en een blonde hockeychick lieve Sint.