Ik ben een echte muziekliefhebber. Ik doe alles op de beat: eten, fietsen en zelfs in de Hema zie je mij tussen de rookworsten dansen. Ik streep de artiesten af van wie ik een concert heb gezien. Zoals laatst het concert van indieband Portugal, die optrad in Paradiso. Ik keek mijn ogen uit. Ook naar het publiek.

Indie is een ehm… apart genre. Voor de mensen die het niet kennen: stop een paar vreemde instrumenten en gekke stemmetjes in een blender en je hebt indiemuziek. Samen met een vriend ging ik naar het concert van de band Portugal en we waren excited. Bij binnenkomst in Paradiso was het al snel duidelijk wat voor publiek er was: mensen die hipper waren dan wij en mensen die bij het verkeerde concert zaten. "Indiemuziek is zo alternatief dat je een bijzonder persoon moet zijn om het te luisteren", moeten de hippe mensen gedacht hebben. Daar stonden wij in onze spijkerbroek dus tussen.

Dali-snorren

Vlak voor het concert begon zochten we een plekje in de menigte. Zo kwamen we vlak naast een stel hipsters te staan. Rasechte hipsters, met Ray Ban-brillen en baarden à la de leraar uit het sciencelab op mijn school (nooit begrepen wat daar sexy aan is). Hipsters met de kledingstijl van een zwerver, maar dan drie keer zo duur. Ik keek verwonderd toe. Ze leken onverslaanbaar, gedroegen zich alsof ze de wereld konden dragen. Toen begon het concert en kwam de band op.

De leadzanger had vast gedacht: "Laat ik me op het Nederlandse weer kleden’’, want hij droeg de hele performance een donkergroene regenjas inclusief capuchon op. De andere bandleden zagen er ook erg hipster uit met hun Dali-snorren. De leadzanger had een nogal apart stemgeluid. Laat ik het zo zeggen: de meeste mensen zouden het heel normaal vinden klinken als ze niet wisten dat het een man was.

De harige rug

Het concert begon en ik had goed zicht op het podium. Maar toen verscheen daar… de lange man. Ik probeerde hem nog met mijn paranormale gaven (kuch) naar de andere kant van de zaal te verplaatsen maar helaas, hij ging recht voor me staan. Weg beeld en op al mijn foto’s staat nu zijn bezwete rug.

De rest van het concert zag ik vrij weinig, maar ik danste alsof mijn leven er vanaf hing. Ook al deed niemand mee en schaamde ik me eigenlijk dood. Na het concert hadden alle hipsters direct een shirt van de band gekocht (onder het mom: ik draag een shirt van een band die niemand kent om hip te zijn!) Zelf plofte ik met mijn kleren nog aan in bed, want ik moest de volgende dag weer naar school.

O trouwens, nog een oproep: als jij de man kent die voor me stond, zeg dan dat ik nog leuke foto’s van zijn rug heb. Alvast bedankt.