Daan vraagt zich af wat jouw persoonlijke hoogtepunt van de afgelopen tien jaar is, en onwillekeurig denk ik terug aan een dag nog geen maand geleden. Het is woensdag 16 december 2009. Het is donker en rond half negen zegt iemand op msn tegen me: ‘het sneeuwt.’ Eerst geloof ik het niet. Sneeuwen? In Nederland zeker? Als ik dan toch besluit om naar buiten te kijken, zie ik dat het inderdaad sneeuwt. En hoe.

Naar school

De volgende dag moet ik mijn best doen om op tijd op school te zijn. In plaats van te fietsen, moet ik meer dan de helft van de tijd lopen vanwege de sneeuw. Hoewel het koud is – gelukkig ben ik ingepakt met een muts, sjaal en handschoenen – vind ik het niet erg om door de sneeuw te ploeteren. Het is wat zwaar met de fiets en als ik om kwart over acht op school aan kom, blijkt dat de lessen niet door gaan. Toch kan mijn dag niet meer stuk. Er ligt sneeuw, en niet zo’n beetje ook. Voor het eerst in zo’n dertig jaar. Voor het vervoer is het slecht nieuws – het openbaar vervoer ligt plat – maar zo’n zes dagen later ligt de sneeuw er nog steeds en wordt ons een witte Kerst voorspelt.

Mooi!

Op eerste kerstdag lag de sneeuw er nog steeds. Op tweede kerstdag begon het helaas te regenen en was de meeste sneeuw in ijs veranderd. Erg jammer, maar ik heb in ieder geval flink genoten van de sneeuw. Een sneeuwpop gemaakt, sneeuwballen gegooid en sneeuw geruimd. Wat wil je nog meer? Ik heb veel moeten lopen, maar voor het eerst sinds lange tijd vond ik dat niet erg. Sneeuw is niet alleen leuk, sneeuw is ook erg mooi. En het geeft een heerlijk kerstgevoel!

Sneeuw, kom je ons volgend jaar weer een bezoekje brengen?