Er zijn maar weinig dingen op televisie die ik zo gaaf vind als CSI. Het is een van de weinige programma's waarvoor ik relaxed op de bank ga zitten met een dekentje en een kussentje.

Uren kan ik kijken naar een stoer team van mannen en vrouwen dat een moord onderzoekt, om op het einde van de aflevering de moordenaar in een hoek te lullen en een verklaring los te krijgen.

Ik wil dat ook kunnen.

Ik zie mezelf dan ook al meteen aan het hoofd van zo'n team. Met een stalen gezicht, gehard door een eeuwige nuchterheid, zou ik mijn getrainde agenten precies vertellen wat ze moeten doen. Het lijk wordt als eerste door mij bekeken. Ik trek daarop mijn conclusies en voer met weinig woorden pakkende gesprekken.

Ik zou met pincetten en messen het lijk onderzoeken in een zaal die glimt van het metaal en de hygiëne. Dankzij de computer vind ik verbanden tussen het slachtoffer en verdachten, en vervolgens ga ik de straat op. De moordenaar zou bij het zien van mijn gezicht direct wegrennen, maar heldhaftig zou ik er achteraan sprinten, hem neerhalen, in de boeien slaan, verhoren en uiteindelijk laten bekennen. Wat een leven.

De werkelijkheid

Als ik naar CSI kijk, slaat mijn fantasie op hol. Ik zie mezelf moeiteloos als een doorgewinterde inspecteur, maar in werkelijkheid zou het allemaal zo soepel niet lopen. Ik heb geen stalen gezicht. Mijn gezicht zou eerder rozig als een biggetje zijn, en de angst zou ervan af te lezen zijn. Laat staan dat ik mijn agenten goed zou kunnen instrueren. Normaal naar een lijk kijken is ook niet mijn pakkie-an, laat staan dat ik daarna in staat ben om überhaupt nog een normaal gesprek te voeren.

En dan snijden in lichamen. Gad-ver-damme. Ik zou huilend in zo'n snijzaal staan en 's nachts nachtmerries hebben over datzelfde lijk dat als zombie terugkeert om mij te straffen voor het verminken van zijn lichaam. Struikelend zou ik de crimineel laten ontglippen, en alle agenten die onder mij werken zouden bij de koffieautomaten grapjes over mij maken.

Nee. Dat gaat hem niet worden. Dus ik laat de politieopleiding voor wat het is, net als de forensische opleiding trouwens. Ik ga wel gewoon Nederlands studeren. Kan ik de ondertiteling verzorgen, ook leuk.