Ik ben in Nederland geboren en opgegroeid, maar mijn roots liggen óók in Sri Lanka. En dat zorgt bijna dagelijks voor botsingen qua waarden, normen en gewoontes met mensen die dat niet hebben. 

Een van de grootste struggles ervaarde ik al op een jonge leeftijd. Ik kwam er namelijk achter hoe groot de verschillen zijn tussen het Nederlands en mijn moedertaal. Op school en met mijn vrienden spreek ik Nederlands, maar met familie spreek ik in het Tamil.

Wereldwijd worden deze talen gezien als een van de moeilijkere talen om te leren en dat merkte ik ook bij het vak spelling op de basisschool. Hierdoor heb ik nooit echt zinsstructuren begrepen die een taal mooier maken, zoals spreekwoorden en uitdrukkingen. Daardoor snap ik het niet altijd als iets ironisch of op een speelse manier wordt bedoeld. Bijvoorbeeld toen we eens een toneelstuk moesten bedenken voor school. Ik snapte steeds niet waarom iedereen zo hard om elkaars optreden moest lachen en mijn vrienden moesten steeds uitleggen wat er zo grappig was.

Lekker pittig

Een ander grote struggle is het eten. Iets waar mijn vrienden zich erg over verbaasden, was het feit dat ik normaal altijd een warme lunch nam. Dat was ook altijd de reden waarom ik nooit naar de overblijf op de basisschool ging, wat ik overigens altijd jammer vond. Daarnaast eet ik geen koe en ben ik ook nog eens veganistisch op vrijdag.

Toen ik een keer mee ging met een bootexcursie in het buitenland, kwam ik er pas in de avond op vrijdag achter dat alles lokaal werd gevangen. Je raadt het misschien al, maar voornamelijk stonden er vis, garnaal en andere zeedieren op het menu. Ook pittig eten is wel een ding, want daar kunnen de meeste mensen niet tegen, maar ik juist wel. Gelukkig heeft bijna elke plek wat sambal of iets anders pittig om erbij te doen.

Geen schoenen aan

Hoewel dit niet echt meer een struggle voor mij is, is het nog steeds wel ongemakkelijk voor mij om te zien hoe anderen hun huishouden doen. Binnen onze cultuur is reiniging echt een groot ding. Dat betekent dus geen schoenen aan in huis, elke dag even het huis opruimen, het huis vol zetten met incenses (wierook) en andere kleine dingen die niet vanzelfsprekend zijn in de Nederlandse cultuur.

Inmiddels zijn mijn vrienden dat gewend, maar in het begin was het best wel raar. Toen ik een keer bij hen langsging, was ik verbaasd over hoe verschillend zij alles deden. Ze moesten hard lachen toen ik vroeg waar ik mijn schoenen mocht leggen en zelf vond ik het vreemd hoe onverzorgd hun huis eruit zag. 

(Ab)normaal

De grootste struggle met het leven tussen twee culturen is het feit dat normale dingen voor de ene cultuur abnormaal kunnen zijn voor de andere. Hoe en wat anderen over je denken en hoe hoog ze jou hebben zitten, is belangrijk voor de meeste Sri Lankanen (en andere Oosterse culturen). Nederlanders zijn hier over het algemeen minder aan gehecht. Ook is het voor ons bijvoorbeeld heel normaal om gasten of familie erg te verwennen op speciale gelegenheden. Dat gebeurt hier natuurlijk ook, maar zelf merk ik dat dat niet dezelfde 'grootte' heeft. Op een normale feestdag staat iedereen al klaar met dozen vol cadeaus voor de kinderen en pannen vol met lekker eten. Ook merk ik het andersom, bijvoorbeeld met carnaval. Ik woon in Brabant, maar mijn familie heeft er na al die jaren nog steeds helemaal niets mee.

En zo kan ik nog wel meer opnoemen, maar eigenlijk ben ik erg tevreden met hoe de dingen nu zijn. Het is vooral leuk dat ik leef tussen twee culturen in. De verschillen zorgen juist voor variatie in de keuzes die ik nu heb. Ik kan zelf kiezen wat ik wel en niet overneem van elke cultuur, want cultuur is iets wat iedereen anders ervaart. Zo ook ik.

Dit wil je ook lezen:

Joep deed mee aan 'Puberruil': 'Beleef er nog steeds plezier aan'