Mijn hart klopt nog steeds vol verwachting voor Sinterklaas
Ik herinner met het nog als de dag van gisteren: het magische moment dat ik in de verte de stoomboot aan zag komen na een uur in de kou te hebben gestaan. Toen ik nog in Sinterklaas geloofde, vond ik het een fantastische tijd. Ik moet eerlijk zeggen dat ik nog steeds heel erg van het feest geniet, en niet alleen vanwege de pepernoten.
Het sinterklaasfeest doet me altijd terugdenken aan vroeger. Als Sinterklaas dan eindelijk in het land was, mochten mijn zusje en ik natuurlijk onze schoen zetten. In onze pyjama's zongen we alle liedjes die we konden bedenken, van 'O kom maar eens kijken' tot 'Zie de maan schijnt door de bomen': ik vond ze allemaal even mooi. Ik kan het me nu echt niet meer voorstellen, maar ik geloofde echt dat Sinterklaas bestond en dat een Piet 's avonds door de schoorsteen kwam om een cadeautje te brengen. Dat terwijl wij thuis niet eens een schoorsteen hebben.
De Pieten die door de 'schoorsteen' komen zijn trouwens wat mij betreft gewoon roetveeg, blauw, groen, paars of wit, want laten we eerlijk zijn, die zwarte verf kan echt niet meer. Toch gaat deze blog niet over de discussie waar het al zo vaak over gaat. Dit is een verhaal over mijn mooie herinneringen aan het Sinterklaasfeest.
Sinterklaas fan
Voor veel kinderen gaat Sinterklaas vooral om de cadeautjes, maar ik was eigenlijk ook gewoon heel erg 'fan' van Sinterklaas en de Pieten. Ik heb zelfs een keer mijn vriendenboekje in mijn schoen gedaan in de hoop dat Pakjespiet erin zou schrijven. En dat heeft hij gedaan ook. Favoriete dier: Amerigo. Hobby's: hoelahoepen en pakjes bezorgen. Favoriete eten: Taai Taai. Ik vond het geweldig en dit bevestigde voor mij nog meer dat Sinterklaas echt bestond.
Het Sinterklaasjournaal speelde hier zeker ook een grote rol in. Elke avond om zes uur zat ik aan de tv gekluisterd voor het Sinterklaasjournaal. Er was altijd wel iets kwijt in het pietenhuis. Was het niet het Grote Boek dan waren het wel de pakjes. Ook al wist ik dat het uiteindelijk op 5 december allemaal goed zou komen, maakte ik mij toch altijd zorgen. Gelukkig wist de vertrouwde stem van Dieuwertje Blok me aan het einde van de aflevering altijd gerust te stellen.
Verlegen
Ik was helemaal vol van Sinterklaas en de Pieten als ik van een afstandje kon zwaaien of als ze ongemerkt een pakje in mijn schoen deden, maar als ze dan voor mijn neus stonden, werd ik een beetje bang en verlegen.
Op een avond ging ik nog even met mijn ouders een wandelingetje in de buurt maken en daar stond hij ineens, met staf en al midden in het cafeetje bij ons in de straat. Hoe aardig ik Sinterklaas ook vond, ik durfde niet naar binnen. De verlegenheid sloeg ook toe wanneer er Pieten langskwamen in de klas. Met trillende vingers hield ik mijn handen op in de hoop dat ik tussen de pepernoten ook een schuimpje zou vinden.
En nu?
Nu mijn sterke geloof in Sinterklaas verdwenen is, ben ik geen Sinterklaasfan meer en ben ik al helemaal niet meer bang voor de Sint en de Pieten, maar ik geniet nog wel evenveel van pepernoten, chocoladeletters, gedichten schrijven, surprises maken, cadeautjes uitpakken en ik zing nog steeds even hard mee met Sinterklaas Kapoentje.
Een studie die filosofie, psychologie en sociologie combineert, en waarin je ook nog eens goed leert te reflecteren en gesprekken te voeren – klinkt dat als jouw droomstudie? Dan is de bachelor Humanistiek misschien iets voor jou.
Kom kennismaken op de Open Dag van zaterdag 15 maart.

1 seconde geleden
J.
J.
sit
4 jaar geleden
AntwoordenE.
E.
sinterklaas bestaat niet lol sukkel
4 jaar geleden
Antwoorden