Al ruim een jaar speelt corona een grote rol in ons leven en inmiddels is iedereen deze pandemie wel zat. In de media klinkt vooral geklaag en de lichtpuntjes worden steeds minder feestelijk ontvangen. Toch heb ik behoorlijk wat levenslessen opgedaan tijdens de lockdown(s) en ik ben niet de enige!

Het komt zoals het komt

Ik hou van plannen. Heerlijk vind ik het om mijn agenda op orde te hebben en de belangrijke afspraken met een vrolijk kleurtje te markeren. Daarnaast kan ik al weken van tevoren uitkijken naar iets wat pas veel later gaat gebeuren, zoals een hardloopwedstrijd. Het probleem? In deze onzekere tijd weet je nooit of iets door kan gaan.. Kunnen we op vakantie? Zelfs afspreken bij vriendinnen blijft tot op het laatste moment spannend: Is er niemand verkouden? 

Nu je niet zo ver vooruit kán plannen, ben ik erachter gekomen dat spontane uitstapjes en bezoekjes vaak minstens zo leuk zijn. Ik heb geleerd dingen te laten komen zoals ze komen, iets wat ik eerder nooit goed kon. Ook Jelle (15) denkt hier zo over: "wacht niet met plannen uitvoeren, want het kan maar zo verhinderd worden."

Dankbaarheid

Natuurlijk, ik was mij er altijd al wel van bewust hoe goed ik het heb: ik heb leuke vriendinnen, hobby's waar ik veel mee bezig ben, een fijne school… Eigenlijk gewoon een heel leuk leven! Maar toch: Je weet pas wat je hebt als je het mist.

Doordat ik ineens niet meer naar de atletiekbaan en niet meer naar school kon en hierdoor mijn vriendinnen ook heel weinig zag, merkte ik pas hoe leuk mijn leven eigenlijk was. "Door de lockdown mis je bepaalde dingen en hierdoor ben ik dankbaarder geworden voor mijn leven zonder corona", zegt ook Luan (18). 

Wat is echt belangrijk?

2019, ik werkte in de afwas van een restaurant, stond meerdere dagen per week op de atletiekbaan, paste 's avonds op kleine kinderen, ging naar school en zag af en toe nog vriendinnen. Het begin van de eerste lockdown was echt even bijkomen. Pas toen had ik door hoeveel activiteiten ik in een week propte. 

Ik begon na te denken: waar word ik echt blij van? Ik kwam erachter dat ik atletiek en atletiektraining geven vele malen leuker vond dan afwassen, dus stopte ik bij het restaurant waar ik werkte. Ik leerde wat ik belangrijk vond, net als Elisa (16): "Door corona trek ik me minder aan van wat andere mensen van mij vinden of van mij zouden kunnen vinden, dit zie je bijvoorbeeld terug in mijn kledingstijl."

Je staat er niet alleen voor 

Bij ons in de stad is er standaard een gestoepkrijt hartje met daarin een zin als: je staat er niet alleen voor. Ook Evelien (16) merkte dit: "Ik leerde dat hulp vragen oké is. Je hoeft niet alles zelf te doen." Zo'n pandemie zorgt ook zeker voor mooie, verbroederende momenten: van samen klappen voor zorgmedewerkers en persconferenties kijken tot memes over mondkapjes en online school. Je staat er niet alleen voor en dat geeft hoop. 

Hulp vragen is oké, je hoeft niet alles zelf te doen.

Natuurlijk vind ik het soms ook lastig dat er alwéér een atletiekwedstrijd niet door kan gaan en ik mis uitstapjes, zoals naar de horeca gaan. Ik kijk uit naar een leven zonder corona, maar deze levenslessen worden mij niet meer afgenomen!