Daniël (17) was wel handig met computers en werd een hacker van het kwaaie soort. Niet om er rijk of oppermachtig van te worden, maar gewoon voor de lol. Totdat de politie erachter kwam.

Waarom begon-'ie met hacken? Daniël vergelijkt zijn internetactiviteiten met een schoolopdracht. "Veel dingen zijn logisch, soms is er iets wat ik niet begrijp of te moeilijk vindt. Ik ging juist extra aan de slag met die moeilijke dingen, dat was wel een uitdaging," vertelt hij.

Daniël werd wat ze in de hackerswereld een scriptkiddie noemen, of zoals Wikipedia zegt: De stereotype scriptkiddie is puber, van het mannelijk geslacht en in het bezit van een krachtige computer. Scriptkiddies handelen vaak vanuit een baldadige motivatie en voor de "kick". Zij zijn zich meestal niet bewust van de gevolgen van hun eigen handelen of hebben weinig boodschap aan de gevolgen/overlast voor andere internetgebruikers.

Voor de kick

"Als je het eenmaal een paar keer hebt gedaan, wordt het heel erg leuk en spannend om oplossingen te vinden voor moeilijke opgaves, in dit geval beveiligde computers," legt hij uit. Maar er zit meer achter.

"In tegenstelling tot een schoolopdracht, is hacken een beetje een verslaving. Hacken gaf me een kick, ik dacht dat ik er nooit mee in de problemen kwam, dus ging lekker door." Toch zat er een rem op z'n hobby: de Nederlandse wet.

Grote profielensite

Voor hij het wist, was z'n hobby écht uit de hand gelopen. “Vergelijk het met mensen of wereldleiders met extreem veel macht of geld: ze worden vanzelf gek.” En dat gebeurde bij Daniël ook. Hij sloeg een grote slag, een profielensite met meer dan 20.000 profielen – noem het het kleine broertje van Hyves.

“Elk profiel op die site kreeg bij het openen een melding met daarin ‘Haha! Je bent gehacked!’, een hack die ik gemaakt had met een progammaatje. Heel leuk en aardig, tot de eigenaar van de site me traceerde en aangifte deed bij de politie. Ik dacht dat ze me niet zouden kunnen pakken omdat ik alles gedaan had onder een vals internetadres, maar blijkbaar dus toch wel.”

Politiebureau

Een paar dagen later plofte er bij Daniël een brief van het Ministerie van Justitie op de deurmat. En dat betekende stront aan de knikker. Daniël: "Ik werd uitgenodigd om eens op het politiebureau te komen praten. Als ik zou weigeren, kreeg ik een rechtzaak vor mijn kiezen. Dus ik koos voor het eerste." Op het politiebureau hoorde Daniël dat hij voor verschillende dingen opgepakt kon worden.

"Net toen ik dacht dat ik in de boeien geslagen zou worden, kwam de politie met een voorstel." En dat bleek best een goeie: óf 'gewoon' gearresteerd worden, óf zijn hackkwaliteiten gebruiken voor iets wat niet strafbaar en illegaal was.

"Ik het er nooit over nagedacht dat ik mijn kennis ook positief kon gebruiken, maar koos dus heel snel daarvoor."

Het rechte pad

Daniël moest de profielensite opnieuw hacken, maar de websitemakers ook meteen wijzen op hun zwakke plek. Die konden hun site daardoor beschermen tegen andere hackers - 'Security Audit', heet dat.

En dat was eigenlijk best wel fijn werk, vertelt Daniël. "Toen ik daarmee klaar was, ging ik uit schuldgevoel nog meer websites op deze manier helpen. Zo kwam ik eigenlijk weer op het 'rechte pad', en is het inmiddels zelfs mijn bijbaan geworden," legt hij trots uit. Heeft 'ie toch nog een keurig internetbedrijfje.

De moraal van dit verhaal?  “Hacken kan spannend zijn, maar voordat je denkt dat je ontsterfelijk bent: er is ook zoiets als de Nederlandse wet. En de politie weet meer dan je denkt. Sta daar bij stil voordat je begint,” concludeert Daniël.