Binnen tien minuten wordt je frikandelbroodje, blikje energy en een reep Milka bezorgd, zonder dat je er zelf ook maar iets voor hebt hoeven doen. Klinkt onmogelijk. Is het niet, bewijzen flitsbezorgers als Gorilla’s, Getir, Zapp en Flink.

Op mijn school, gelegen in het uiterste puntje van Amsterdam-Zuid, zijn de bedrijven inmiddels al helemaal ingeburgerd. Lopen naar de Albert Heijn of je laatste geld uitgeven aan een duur broodje in de kantine is verleden tijd. 

Flitsbezorgers

Ik sta op de pont te wachten, die mij het IJ over zal brengen richting het centrum, waarna ik mijn route naar school kan voortzetten. Een paar weken geleden kwam er een pont aanvaren, bekleed met reclame van flitsbezorger Flink. In knalroze letters stond erop ‘Boodschappen bezorgd binnen 10 minuten. Think now think Flink.’ De weken daarna kleurde de pont zwart voor Gorilla’s en vandaag komt een volledig paarse boot van Getir mij naar de overkant brengen. Ik kijk er niet eens meer van op.

De hele stad lijkt te zijn overgenomen door de flitsbezorgers. Overal waar je reclame kan plakken, hangen posters van Gorilla’s, Getir, Flink of Zapp. Allemaal in een andere kleur, maar met min of meer dezelfde slogan: 'Boodschappen binnen 10 minuten.'

Paprikachips  

Eenmaal op school, natgeregend en wel, zie ik al een paarse scooter van Getir voor de school staan. Terwijl ik mijn fiets op slot zet, kijk ik toe wat er uit de vierkante rugzak wordt getrokken. Het is een zak paprikachips. Ik kan me niet voorstellen dat je daar om half negen 's ochtends zin in hebt, maar wat ik me nog het meeste afvraag, is of die arme jongen nou echt alleen voor die zak chips in dit zeikweer hier naartoe is gekomen. 

Mijn vermoeden wordt bevestigd. De jongen stapt weer op zijn fiets en het meisje trekt tevreden de zak open en loopt met een mond vol chips de school weer in.

Kortingscode

In de les worden kortingscodes gedeeld en alvast gefantaseerd over wat er straks besteld gaat worden. Onder Amsterdamse scholieren is flitsbezorger Getir het populairst, omdat zij allerlei acties hebben waardoor je de eerste 15 euro aan boodschappen gratis krijgt.

Om twaalf uur gaat dan eindelijk de bel en staat buiten al een heel leger aan paarse fietsen en scooters te wachten. Ik kijk met verbazing naar hoe mijn medeleerlingen zoeken naar de goede bezorger. Het is een erg grappig gezicht. Als ze eenmaal de bestelling in handen hebben, gaan ze weer bij hun vrienden zitten en worden de pakken koek, blikjes frisdrank en pakken druiven uitgestald op tafel als een waar feestmaal. 

Een klasgenoot heeft ook volop gebruik gemaakt van de korting en ik krijg een koekje aangeboden. Daar zeg ik natuurlijk geen nee tegen, maar ik weet dat deze luxe niet van lange duur zal zijn.

De keerzijde 

Amsterdam is het toneel geworden van de strijd tussen flitsbezorgers. Allemaal willen ze de grootste zijn, maar daar betaal je wel een prijs voor: de bedrijven maken nu allemaal verlies. Volgens het NRC verliest Gorilla’s zelfs miljoenen per week doordat het nieuwe vestigingen opent en reclame maakt. Dat, terwijl ze de prijzen heel laag houden om klanten te trekken. De werknemers van Gorilla’s, maar ook die van andere flitsbezorgers, zijn hier de dupe van. Ze worden niet volledig of te laat uitbetaald en scheuren met veel te zware tassen door de stad, wat voor rugklachten en onveilige situaties kan zorgen.   

Als het punt bereikt is dat alle flitsbezorgers zijn uitgeschakeld en er één grote winnaar is, kan het geld verdienen beginnen. Dan zijn de gebruikers al aan de dienst gewend en zullen mensen die het nog kunnen betalen, van de dienst gebruik blijven maken.

Lui 

Zoals je misschien wel door hebt, ben ik niet de grootste fan van het flits-imperium. De bedrijven lossen tenslotte een probleem op wat niemand heeft. In Amsterdam woont iedereen op maximaal tien minuten afstand van een supermarkt en ook op school ben je maar een paar minuten verwijderd van schappen vol chips. Dus kom alsjeblieft van je luie reet af en loop gewoon een stukje. 

Lees ook
Mijn allereerste frikandelbroodje. Ooit.