“I wanna be the very best, like no one ever was! To catch them is my real test, to train them is my cause!” Vroeger deed ik niets anders dan televisiekijken, maar er was één programma dat alle anderen liet verbleken. Al als klein meisje zong ik de intro mee en veranderden mijn ogen in kleine rood-met-witte Pokémonballetjes als ik hém zag.

Nieuw: de reeks over mannelijke film- en televisie-idolen. Onze vrouwelijke bloggers zwijmelden in hun jonge jaren bij helden als Harry Potter, Ash, Superman en Peter Pan. Tussen het dromen door schreven ze een blog over hun stiekeme 'crush' van vroeger.

Natuurlijk, de pokémon zelf waren schattig, de gevechten bloedstollend spannend en Team Rockets alsmaar weer mislukkende plannen waren hilarisch. Maar één ding begreep ik niet: waarom katte Misty Ash steeds af? Iedereen wilde toch verkering met een jongen als hij?

Mijn droomjongen was hij in ieder geval. Hij vocht heldhaftig tegen Team Rocket om de pokémon van anderen te beschermen. De ene na de andere gymleider versloeg hij, niet zonder moeite, maar hij kwam altijd met een slim plan. En hoe hij omging met zijn pokémon? Zo bezorgd en zorgzaam!

Rivalen
Er waren nog zat andere jongens in de serie. Brock was natuurlijk geweldig: hij zorgde voor Ash en Misty en kon ook nog eens koken. Maar ja, hij sloeg stijl achterover bij elke willekeurige verpleegster of politieagente en zo heldhaftig was hij nou ook weer niet. Niet echt de beste keus dus.

James was er ook nog: hij was charmant en had vet cool paars haar en een pratende kat. Alleen zo jammer dat hij bij de 'slechte kant' hoorde. Dan had je nog Gary, maar die vond ik vooral een enorme kwal. Ash was gewoon veel beter, slimmer en knapper (vooral als hij zijn pet achterstevoren zette tijdens een gevecht, zwijmel).

Geen bescherming nodig
Maar langzaam lijken er dingen veranderd te zijn. Het ligt niet aan Ash, die enkel zijn garderobe ververst lijkt te hebben, het ligt aan mij. Hij is ongetwijfeld net zo heldhaftig, slim en zorgzaam als al die jaren hiervoor. Maar ik ben opgegroeid en heb geen heldhaftige pokémonmeester meer nodig om me te beschermen. Dat kan ik prima zelf.

Maar, mocht Ash door een vreemd toeval morgen toch voor mijn deur staan, dan kan ik maar één ding doen. Want als klein meisje wist ik al wat mijn doel was: I gotta catch ‘em all.