"Hoe ziet geluk er uit Lisette?", vroeg iemand mij gisteravond. Ik zei: "Dat kan ik je in woorden niet vertellen." Je kent het vast wel.
Dat gevoel dat je krijgt wanneer je iemand die heel verdrietig is aan het lachen maakt.
Wanneer je met de minste woorden simpele zielen raakt.
Wanneer het lente-bijna-zomer is en je voor het eerst weer buiten in het zwembad staat te dobberen met je beste vriendin.

Kuiltjes in je wangen, moedervlekken, sproetjes ontdekken op je kin. Het zijn met de mensen die veel om je geven, of het zijn met die ene persoon waar jij veel om geeft.
Samen herinneringen ophalen,
samen door verhalen
en gesprekken heen verdwalen,
samen dagdromen,
wegdromen.

Zomer…
Zomaar,
heerlijk naar de wolken kijken,
steeds meer op elkaar gaan lijken.
Of alleen. Gewoon alleen.
Op de grond zitten, naar de zon kijken, naar de grond kijken,
de medemens bekijken
en denken mensen: wat zijn jullie mooi.
Vooral als de zon ondergaat en we 's avonds laat op het land naast het bos wandelen.
De radio aanzetten en gelijk ons lievelingslied horen.
En we praten in beeldspraak, praten in metaforen,
laten we even stil....
Stilstaan bij geluk.

Zondagmiddag. Knotje in, kleed je alsof je op straat woont.
Lievelingslied na lievelingslied na lievelingslied en dan naar de kerk. Genieten van je werk.
Oude foto’s bekijken, oude dagboeken lezen, oude vrienden opbellen, oude mensen samen hand in hand zien lopen.

Kleine dingen

Bloemetjes kopen, vissen vangen, heel goed voor je gasten koken. Uitslapen na een drukke week,
uren luieren in de bibliotheek. 
Boekjes lezen uit verveling.
Eindelijk weer… verveling.
"Goeiemorgen" en "slaaplekkerrr."  Ik heb mijn favoriete outfit aan. "Het komt wel goed, schatje." Eerste keren, nieuwe schoenen, baby’s die in slaap vallen. Familie na een heeeele lange tijd weer terug zien. Kleine dingen. Onvergetelijk. Onvergetelijke kleine dingen. Iemand vroeg mij gisteravond:  "Hoe ziet geluk er uit Lisette?" Ik zei: "Dat kan ik je in woorden niet vertellen, geluk zit in herinneringen."

Kijken naar haar terwijl zij naar een film kijkt en haar eivormige ogen van links naar rechts, naar links en weer rechts gaan.
Fijne gesprekken voeren in talen die nauwelijks zijn te verstaan. Belachelijk hoge cijfers halen terwijl je amper iets hebt gedaan.
Fijne mensen, fijne tijden, fijne liedjes bij het kampvuur. Fijn slapen achterin de auto. Grappige gesprekken -per ongeluk- afluisteren,
huilen van het lachen,
het meisje zien glimlachen.
Op opa’s borst liggen luisteren naar het kloppen van zijn hart.
Klaar voor de start,
er is nog zoveel geluk te winnen.
Diep van binnen,
elke seconde.
Waarom zou je naar iets zoeken, dat je al hebt gevonden.

Het moment waarop je eindelijk weer weet wat er op het puntje van je tong lag. Het moment waarop je elkaar net-niet bijna kust. Het fluisteren in elkaars oren en het luisteren naar verhalen over hoe mensen elkaar hebben ontmoet. Wat doet het goed iemand voor het eerst te knuffelen. Een sinaasappel in één groot stuk pellen, uien schillen zonder in tranen uit te barsten, tandenknarsen,
chocomelk drinken zonder te knoeien,
dingen aan iemand kunnen vertellen die niemand anders boeien.
Uit het niets in de lach schieten, een schelpje tegen je oor aan houden. Kinderen iets zien doen wat jij ze hebt geleerd en mannen die niet tegen kietelen kunnen.
Iemand vroeg mij gisteravond: "Hoe ziet geluk er uit Lisette?" Ik zei: "Dat kan ik je in woorden niet vertellen, geluk zit in herinneringen, in de kleine dingen die gebeuren."

Katjes aaien

Hakjes horen tikken in de stad, onverwachte knuffels,
moeilijke tijden doorbrengen met een luisterend oor in de buurt.
Zonlicht dat langs de ramen schuurt. 
Handgeschreven brieven en verhalen die op je hart liggen.
Ik raak je nu liever niet kwijt,
jij en ik en altijd. 
Praten met mensen die graag praten over hun passies.
De tuin opleuken
en selfies maken in de keuken.
Je thuis voelen in een ander huis.
Thuis zijn.
Mama. Papa. Liefde.
Iemands zachte kant leren kennen en over angsten durven praten.
Katjes aaien, honden uitlaten. Lachen om je eigen grapjes. Zo hard lachen tot je je buikspieren voelt. Naar de McDonalds gaan. De melodie van regen dat op de daken tikt. Kijk eens naar hoe mensen de dingen doen die ze doen en naar hoe mensen van elkaar houden. Hoe mensen geloven in het onbekende, maar niet geloven in zichzelf. Naar hoe je jezelf kunt vinden in elk ander, in een liedje, in een boek, in de manier waarop je denkt.

"Ik moest gelijk aan jou denken Lisette!", "Ik wilde je net bellen", "Ik dacht net aan je!", "Mijn dag kan niet meer stuk door jou!", "Merci dat jij er bent", "Wat zie je er leuk uit man", "Goeiemorgen en slaaplekkerrrr", "Ik heb mijn favoriete outfit aan!", "Het komt wel goed schatje", "Jemiggg, ik heb je zó gemist", "Lisette, ik ben trots op je", "Lisette… Lisette ik euh... Ik hou van je."

Kleine dingen, onvergetelijk. Onvergetelijke kleine dingen. Iemand vroeg mij gisteravond: "Hoe ziet geluk er uit Lisette?" Ik zei: "Dat kan ik je in woorden niet vertellen, geluk zit in herinneringen, in de kleine dingen die gebeuren. Geluk zit binnen in je."