Een ochtend in mijn huis zou ik voor de grap eens moeten filmen. Ik heb namelijk twee zusjes, één van 13 en één van 15, en het is altijd chaos. Vooral ‘s ochtends. In deze blog beschrijf ik een standaard ochtend in ons huis. Voor andere meidenhuizen vast en zeker heel herkenbaar.

06.45: Onze wekkers zijn zojuist afgegaan en uit onze kamers komt gekreun en gezeik. Wéér naar dat rothol. School dus. Ik snooze mijn wekker. Boven hoor ik al gestommel van mijn jongste zusje, die altijd veel tijd nodig heeft om schoolready te worden.

06.52: Nog een keer snoozen. Het is vroeg, ik heb alle tijd. Ik draai me nog eens om in mijn bed. Dan wordt mijn deur opeens met volle kracht open gedaan en ik schrik me rot. Mijn zusje van dertien staat met een vuurrood gezicht in de deuropening en knipt het licht aan. Met mijn handen voor mijn gezicht vraag ik: "Wat moet je? Ik slaap nog." "Je hebt mijn mascara opgemaakt!" Hoofdschuddend vraag ik of ze alsjeblieft weg kan gaan en ik trek de dekens weer over me heen.

07.30: Shit. Mijn wekker is niet meer afgegaan, ik zal hem wel uitgezet hebben in plaats van hem te snoozen. In paniek kijk ik mijn kamer rond, op zoek naar iets toonbaars om te dragen. Kut, die spijkerbroek zit nog in de was. Op mijn tenen sluip ik naar boven en gris een blauwe broek uit de kast van mijn middelste zusje. Ik duik terug mijn kamer in en kleed me als de brandweer aan. Net als ik mijn tas over mijn schouder sleur komt degene van wie de broek is de badkamer uit. Ik krijg de volle laag en kreten zoals "WTF!" en "Waarom heb je mijn broek aan?! DOE UIT!" vliegen me om de oren. Ik werp een blik op het jasje dat ze aanheeft, dat toevallig van mij is en ze houdt gelijk haar mond. We stelen namelijk regelmatig elkaars kleding.

07.35: Struikelend over mijn rugzak ren ik de keuken in. Mijn vader is nergens te bekennen. Die zal het huis vast al ontvlucht zijn. Ik ga aan tafel zitten en begin mijn brood voor school te smeren. De deur vliegt open en mijn jongste zusje komt binnengestormd. "Ze gaat me vermooorden!" gilt ze. "Geef hier dat shirt, die wilde ik net vandaag aandoen!" krijst mijn andere zusje die ook komt aangesneld. Ze duikt weg achter de tafel, waarbij ze een glas melk omstoot, waarvan de inhoud over mijn net gesmeerde brood heen stroomt. "Kijk wat je doet! ROT OP!" schreeuw ik. Ook mijn moeder komt hoofdschuddend de kamer binnen en mompelt waarom het nou nooit een keer normaal kan gaan in dit huis.

07.50: Ik trek de deur achter me dicht en wil mijn fiets pakken, als ik zie dat er iemand over mijn fiets gebogen staat. "Jij gaat niet op mijn fiets, als je dat soms dacht." zeg ik. "Mijn band is lek!" zegt mijn vijftienjarige zusje. Ik rol met mijn ogen. "En dan pak je zomaar de fiets van iemand anders?" Ik duw haar aan de kant en steek mijn sleutel in het slot. Ik spring op mijn fiets en roep over mijn schouder: "Je gaat maar lopen!"

Jep, zo gaat het dus ongeveer elke dag. Hoewel deze struggles heel vervelend kunnen zijn, ben ik heel blij dat ik twee zusjes heb. Er zijn namelijk ook veel voordelen! Het is heel gezellig en je hebt altijd iemand om mee te kletsen of die ene meidenfilm mee te kijken. Maar soms zou ik wel eens alleen broers willen hebben. Niet omdat het me zo leuk lijkt, maar omdat ik dan 's ochtends dat drama niet meer hoef mee te maken. Althans, dat meidendrama dan, want met broertjes zal het vast ook niet altijd rozengeur en maneschijn zijn.

 We zijn met vakantie, jij waarschijnlijk ook. Check ons in het nieuwe schooljaar!